624
1
ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
ւորներու ՛ներկայութիւնը
մանաաւնդ բոլորովին կ աւելցնէր մարդոց զար»
մանքը։ Ատեն ատեն՝ իրենց խօսակցութենէն
քանի մր բառեր կր Հ
մեր ականքին.
— Ջանաք քալէ ^էսիրլէրի (Չանաք Գալէին գերի բռնուաօներյ..*
Եւ կամ՝ աւելի յաճախ՝
Մ օսկօֆ կեա վուրլարր...
պքգ
Արգին մի՛նչեւ Չանդրրր, ու ՛նոյնիսկ Չանդրրրի
մէք, առաք ի՛ն մ
քանի օրերու ընթացքին, թուրքերր այնպէս կարծ՜եցին թէ ռուս գերիներ
զորս ամենազօր կառավարութիւնը՝
կո վկա սի գրաւուած՜ Հողամասերին
Հաւաքելով բերեր նետեր էր իրենց մէք։ Աւելի վտանգաւոր մեէլնութեանց ա
առարկայ դարձանք եբբեեն։ Տեղ տեղ՝ այն Համոզումր ունեցան թի դ Պո
մէք քԱալիֆային պալատը օգր Հանելու փորձ մր բրած՜ ատեննիս
կալուեր էինք։
Նոյնիսկ Հաւատացողներ եղան թէ ոճրագործներու
Հսկա
խումբ
մրնենք և թէ բանակին
քուրն ու կերակուրներ ր թունաւորելով՝
չե
յիշեր քանի* Հազար թուրք
զինուորի նաՀատակութեան պատճառ
ձած՛ էինք։
Բնականաբար՝
այս մեէլնութեանց Համեմատ կր փոխուէր նա
եղած՛ ընդունելութիւնը։
Երբեեն բռունցքները կը սեղմուէին մեր ճամբուն
վրա
լ և կը ըսէինք ակռաւներու սպառնալից կճրտուքր։
Բայց երբեք մի ք
ղէպ մը չպատաՀեցաւ
մինչեւ Չանդրրր։ Ոչ ի
ս
կ անախորժ բառ
ուղղակի մեր երեսին։ Ե*֊ արգին ամին բան կախում ունէր մեր վրայ Հր
կողնեբու
րնթացքին։
՚րաղաքա վար ՚ ինչպէս եզան ամբողք ճամբուն վրայ,
քաղաքավարութիւն կր պար տա գրէին նաև ուրիշ ամին մարդու
կը Հանդիպէր։ Տակաւին ար Հա լիրքի շրքանր չէր» այն սոսկալի շբքանր ուր
իւրաքանչիւր
թուրք ազատ պիտի դաոնար կայսրութեան գրեթէ
ամբ
տարածութեան
վրայէն քաշքշուող
կալանաւորներու և աարագիրներու
հատնում թափօրներէն
ուզաՆր րնտրելու, առնելու, տեղն ի տեղօք սպան
նելու։
0
՝
Երբ Հետերնիս խօսէին՝ տակաւին
«էֆինտիմ» րսելով կը ՛սկսէին
a
Զաթր֊ ալինիզՖով կը շարունակէին։
Չորս ամիս վերք՝ «Ուլա՛ն
պիտի
կանչէին անխտիր ամինքս ալ։ Բայց այղ բոլոր գալոց բաներուն անտեղ–
եակ՝ կը շարունակէինք
անփոյթ ենալ մեր ճակատագրէն նկատմամբ,
մանակաւոր աքսորէ մր, —օգափոխոլթենէ
մր, —զատ ուրիշ բան չտեսն
եղածին մէք։
(Շաոոճւակհւ խ
pg
?
s e
