VERADZENOUNT, du 03 mars 1919 au 27 décembre 1919 - page 252

, 618 ՎԵՐԱԾՆ Ո Ւ Ն Գ
3tk է սօԱՔռր ե < ն միայն, ծ՜ած՜կելու Համար ամենակոպիտ շաՀը եւ նուաճող
կան մեծ՜ամեծ՝ ախորժա1լներր։
Դժուար Է վերլուծ՜ել այսօր Հայ ժողովուրդի Հո գերանա կան կացու
թիւներ Հանդէպ այս սեւ ապերախտութեան։ /հուս Հանճարեղ գեգա
Լեւ Տոլստոյ, մի նշանաւոր խօսք y, ունի այս ղրութիւնր ձեւակերպող*
(լմենք կր սիրենք անձերր այնչափ, որչափ մենք անոնց բարիք կրնենք։»
էւ այս կր ս է ա յ ն ժամանակ, երբ իր գործ՜ող ան ձեր էն մէկր կր սիրէ
զարմանալի անձնաղոՀութեամբ, և ռ րբ սիրուաՆր միշտ ապերախտ կր
սիրողի Հանդէպ։
Հայ ժողովուրղր անձնաղոՀ ս իբողի ղռրի մէք կր գտնուի։ կը սիրէ
դաշնակիցներր, ֆ որովՀետեւ ան սա Հման չափով բաբիք է ԸՐԾր անոնց։
Հինգ երկար տարիներու ընթացքին այնքան . ծ՜առայութիւն Ըրխ"Ք
մենք քյւրոպային։ Ատ ա Տներով պա Հեց ինք այն սուրբ, որ կր մխուէր
Քակիրթ մարդկութեանդ օրգանիզմի մէք։ Չթողուցինք, որ խաւար ու բ
բարոս արեւելքր միացած՜ գերմանական միլիթարիզմին ՝ մոխիր ցանէ կուլ­
տուրական ժողովուրդներու վրայ։
քյւ ատոր փոխարէն, այսօր անկուլտուրական ցեղերր կր խրախ
ուին, Հայրենիքի տէր կր Հռչակուին, իսկ Հայ աս տա՞ն բ...
Վիճաբանութեան առարկայ է մեր Հայրենիքր, երբ այնքան որոշ
տուններու եւ բարեխիղճ մարդոց Համար։ ՛քննադատութեան առարկայ
քանակութիւնր անգամ կովկաս եան Հայաստանի .մէք — ուր պաշտ
կան տուեալներով մօտ 2 միլիոն Հայութիւն կայ։ Անգամ մեր ծ՜առա
թիւն ր ե մեր պայքաբր, որ Հակառակորդներն ի ս կ այնքան կի գ
պատերազմի Ըս1^ա3քի ° ւ ելքի նկատմամբ — անգլիական թերթերռւ մէ
կասկած՜անքի ենթարկուեցաւ։ էւ մտքեր ուս մէք այս խորՀրգաւոր
կր վերա կեն գան ան այ բանա ստեղծ՛ի գառն, մա Հա ցու խօսքերր, ուղղուած՜
Աւրոպայի ապերախտութեան.
«Ի՞նչերուս էր պէտք առաքինի վարք,
է՛՛ր յլռդանք Հայքս սրիկայ, մարդասպան.
Անշուշտ կը դասէր մեզի ազգի կարգ
Արիւնած՜արաւ, գոված՜ էւրոպան ։Ֆ
Այսպէս է այստեղ։ Սակայն այնտեղ Հայ ժողովուրդր կստանայ
դիմադրութեան ոյժով եւ իր սեփական աշխատանքով այն, ինչ չուզեց
տալ « արիւնած՛արաւ, գոված՜ քյւրոպանն ։
Անցեալ թուով շեշտեցինք, որ Հայ ժողովուրդի ազատութեա
ուղին իր Հանրապետութիւնն է ել իր Հերոսական բանակր։ Այժմ
քանի մր խօսքով եզրափակել աքն, թէ խնչ j արժէք ունեցաւ այդ
կեանքի մէք։ Հանրապետութեան միքոցով եւ մեր ժողովրդական բանա
ուժով մենք կարողացանք Համաձալնութիւն կնքել մեր դրացի Հանրապե­
տութիւններ ո ւ Հետ։