Հաճոյքո վ կ ո հրատարակեն ք այ ս սիրու ն ո ւ
շահեկա ն ուսումնասիրութիւն ը զոր
-բ
« վերա
ծնուն դ » ի համա ր դրա ծ է վանեց ի բազմավաստա
կ
զործիչ, աչազուր կ բայց մտք ի ո ւ սրտ ի հայեցուած –
fո վ հարուստ , Համբարձու մ Երամեան ։
Ե.
lu.
« Ըստ
ազգային
աւանդութեան՝
Լուսաւորիչը
կ առնու
Տրդատայ
« Հաւլունի » ըսուած
թուրը՝
ու
խաչաձեւ
օծելով՝
օդոյն
մէֆ -$կր
կախէ ըսելով թէ՝ արիա/լան
ազգին
այսինքն
Փրանէլաց
էլամ Ղ*աղղիաս.
ւ֊ոց
ելլելուն
ատեն ,
ա
յ
ս
ն շա՛մն
ալ երկինքը
սլիտի
երեւի։
Եւ այս
նշանը զգալի աչքով երեքտասան եր.
րորդ գարուն տեսեր Է Հ$ովՀաննԷս
Երգնկացին
էլամ
Պլուզ վարդապե.
տր ))Հ (Տես Վար դան պատմիչ, Ժ^Ւ*
ե
ԺՐ
* դարերու։)
րոլոր Հէ՛նազգերը, արեւելեան էլամ
արեւմտեան՝
ունեցած են իրենց ազ_
գային աւանդութիւնները
իրր J
ա
յ-
տարար իրենց. Հոգւոյն,
Հաւատքին
"՜ ՒՐ^՚Ց
-\
ո
$բ
լ
մի
ըմբռնումին։ Այս.
սլիսի աւան ղութի ւններ ճակատա.
գրական դեր մր խաղացած
են
նոյն
իս1լ* արտաքին ու ներքին
մեծամեծ
արՀաւիրքներու
միջոցին, միշտ վեր
բռնելով
ժողովուրդներու
րա րոյա _
գանը։
{£Է
Ո
որ մինչ Հռոմուլոս իր մայրա.
քաղաքին
Հիմերր
փորել
Լլուտար,
Հողի
ատ
խոր
՜ա
լքեր
ու
մարդու
գլուխ
մը գտնուած
էր
բոլորովին թարմ և անվթար,
ուրեՏն
և.Հռովմ սլիտի լինէր միշտ կենսու.
նա1լ \է -ե. զօրաւոր
ե
աստուածներր
նախասաՀմանած
կը լինէին իրեն մի
Հոյակասլ
ա սլա գայ, աքն է՝ l/f^^L
յաւիտենական
քաղաք և
գերիշխող
թագուՀի
ծանօթ աշխար Հա g:
Այս էբ Հաւատքր
Հին Հռոմայեց,
ւոց իրենց ճակատագրին
նկատմամբ
և այս Հաւատքով
դօտեպնդուած
և
ս սլա ռա ղէն՝
ներքին
և արտաքխն
այնքան աՀաւոր փորձութեանց
մէ £
կացին
սնացին անսասան
և
իրա֊
պէս
Հռովմը երկար դարեր
օրէինք
պատգամեց
ամբող^ ծանօթ
աշ֊
խար Հի և Հռովմէական
արծուին իր
Հսկայազօր
թեւերը տարածեց
Ալ֊
պիոն էն մինչեւ Ղյեղոսի մեծ
Հրվէժ֊
ները ե Ա աՀա ր այ ի անապատներէն
մինչեւ
կովկաս։
Վերոգրեալ
Հայ ^ ազգ. աւանդու.
թեանը որ դարէքև սկսած
լյք^եէրչր
գիտենք ստուգապէս։
Լուսաւորիչ
և
Տրդատ՝
ազգին բարոյական
և քա.
ղաքական
վերանորոգութեան
\ զոյգ
անզուգական
ամոլները
Ղ՝. գարու
Ա* կիսուն կր Հեռանան թէպէտ
պատ.
մական թատերաբեմէն,
բայ g այնքան
Հզօր Հմայք մը կը թողուն
իրենց
ետեւ1~ն, որ իրենց անու՛ններ ր կ՛ան.
մաՀանան, անմաՀացնելով
նաեւ ի.
բենց գործր, այն է
քրիստոնէական
կամ արեւմտեան
լուսաւորութիւնը
Հայերու մէ £, իբրեւ ինքնուրոյն
ազգ
ապրելու յաւիտենական
ձգտումով
խաւար և բարբարոս
Ասիոյ
մէ£։
Ուրեսն Գ* դարէին ի վեր սասան եան,
բիւզանդական, արաբական ե թուրք
–՛թաթարական
սանձարձակ
Հալա֊
ծանքներուն
ենթարկուած
Հ
ա
յը
անտեղիտալի
Հաւատքի
մ՝ աչքով
տեսած
Է ԱեպուՀի
կատարներուն
վրայ Լուսաւորչի / կանթեղին
անշէֆ
վառիլն և սէգն Տրդատի
յաղթական
սուրին
լուսաշող
ճօճիլը՝
ի նշան ՝
Հայ
ցեղի
տեւականութեան։
f Այդ
սրբազան աւանդութեան
Հետ եկաւ
ձուլուեցաւ դարեր յետոյ մի ու֊րիշ
աւանդութիւն
, թէ
Արեւմուտքէն
