Հ * պ ո ց
ք1ի&
տ ա ք ե գ ւ ո ւ խ ը
(Ի՛ եւ– վերջին ւքաս)
1Լնաո%1ւձսՆ
1լլլ "1՚1՚էր քչուււքԼր
ւուսսչաէել,
բ1ւօէ^
կանաբսւր
ոււԼնաչով
Է
՚^Ք ՚աէ կուռքեր
ոբո^Յ
հ-Շ.
ւեն՛ ւր
%
ԻռՆաաԼւրութեան
ԼբԼանէ՚ն
, ոչ միայԱ
յան
-
ղո՚պ։^
ո՛– ճքանդււղ»
ղրչ՚չ
ւէըԼ էր,
այլեւ
քաչալե–
րէչ
ընկեր մը մեղ Լորերուս
: ՛Նաեւ, էեչ ոբ ^չա
-
նակԼԱ, է, ան
ղրալւր
սերս,
յա րա բե ր ք,ւ
թ է ւե
կբ
սչաՀ^ր գաւառացի
գրո՚րերու,
թլկաարեցիի
,
Ռուբ/^ն
^Հարգարեասր
, (ձովՀաՆնէս
Գազանևեա
-
նի
յ Արաաչէս
(ՏարութիւնեաԼի
եւ
այլոց
Հեա
,
այնսչէա
ինչպէս
եթէ
անո՚-ց
%.Հիւպաաոս^ը
րԱար
Պոլ՚՚քւյ
մէչ :
« Գաւառական
գրականութԼա
Լ՛»
^՚"1՚ցը
այն աաևն այսպէս
սաիպւււաձ–
էինք
^Հ»ա–
կել
<ձաղգէւ,յին ւլրակաՆուէէիւն՝^
խօսքը
Անէոոն
-
Աաւ.ի մասնակցութեան
ու պա շա պան
քյ ւթ ե ա Լ
շաա
բան
կը պարտի
;
Այս
թ ղի՚^ակց
ւթ եանց
հ՜րարը
ապաՀուԼաբար
պաՀած– է Ա աաԼնագարանին
մ է ^ ։ թ՛անկագին
նշ.–
խաբներ
են ասոԼք
ղււրս պէաք
է երեւան
Հանել
իր
անՀամար
նօթեէուն
ել. Հալաքք,ւմներուն
Հեա \
Հոն
սլէաք
է գանել
նաեւ
իր աննման
Նաղրանը
-
կարներուն
Հաւաքաձ^ոն
^ որովՀետեւ,
Անաոնեան
որչաւի
գեղաւլիլւ
, գեղաղ էս՛
ք ղրագէա
,
նոյլքան
4քրւէ–էքէսւոը
ծաղրանկարիչ
մ ըն էր,
որուն
նմոյշ^
ները Հրաաարա
կա&
է րր
հյայլլլ^ււ^յ, կաւլավւԱատ,
հաԼգէսներուն
եւ
կւԱլէ ԱրձաԱԱեր
՚էրքին
մէշ
յ
ւ՛ր
նկարաւլի"րը
:
Հակասական
շյա՚չաններ
ու -
նեցաՆ
է շաաԼրոլ
պէս
՝•
Այս
անղւ,ւսպ
ա՚Լան , չա ր ւ։ ւթ ե ան Հաճո
յքներ
ունէր է կատ
ո՚-նե րը կը բռնէր
եւ անոնց
ո
աքերուն
կուպրուԼ
կ՝աեցը..էր
ը^կոյ՚ւ1՛
կեղեւներ
ու
^"Ղ,
կուաար
ոբ անււնց թխթխկոց
քալուած՛քէն
ծ՜իծ՜ա
ղի : Փ՚՚ղււցը
ք^՚՚՚ց՚՚ղ
շ՚՚ւեի
մը վյ՚այ
իր ՚իառ
ծ՜խի–,
կը
կը նեաէր
կամ
գաւգւլանի
Հարւ՚ւած՜ո՚է
էէ ը կը
սարսէր
ղայն
Հ 0՛–
կ՚՚՚մ
անոԼց
պ"չին
թիթեղ
աուփ՝
մ ը կասլե լուի կ՝ արձակէր
;
քյլ սակա
յն
, ա
յս ան -• ,
գութ
աղան,
"՚քսոբի
մէ^ մաՀը
Հ-ամբո՚֊րելէ
գար–
ձին՝ եղած՜ էլւ կե՚եղաԼաոլաշսյ
, կը
խու՚՚՚՚՚փէր
յւեւէ
իսայթ
տալ
կատուի
մը կամ
շո^-նի մը,
լ^գ^
Հակառակն
Հ ամ՛ ա կան
քո
/Լ կ՝ ո՚Լ^ո^նէ
ր ղանոնք
։
Հակասութիւն
մը ալ եղաւ
իր
ամուսնութիւ
նը
:
Զամսւռ
ՀակաՀիմենեա՚ե
, օր մը մեղ
ապշու
թեան
մատ՚ւեց
երբ
Լ՚՚եցինք
իր ա՚նաէլնկալ
ու ա
-
նակնունելի
ամ ո լսնութիւնը
:
՚հրացի
բ՚՚–բ1՛
՚"ղ —
յս։՚հ մը Հետ
Հ ովուե րւլա կան արկած՜ մը
անցու–
ԷՈՏրկագրուած՜՝
էր ամուսնանալ։
Այւէ ա
-
մ ո՚-մսական
է՚՚՚-ծ՜ը
սակայն
կրցաւ
մեղմել,
իր
կինն ու միակ գաւակը
երբ Փարի՛լ
եկան ,
ղանոնք
տեղԱ. ւոբելուէ
սլանգոկի
մը մէ^յե
ի՛՛՛ք ,
Ք"՛լուե՜լով
Ատաե
Լ ագարանին
անկիւնը , աղասւ
ու անկախ
իր
աննկուն
աշիւատանքը
սւանելու
Համար :
Մ ա ր։լ իկ կան
ոբ կծ՜ծ՜ի են՝ բա
յց
առատաձեռնի
ձեւեր
ո՚-նին
: Եւ իրենք
իրե՜Լց լ"՚լ կ՝ապրին
: կ-ան
որ իարամիտ
են՝ անկեղծ
ձեւանալով՝.
Անտոնեան
ան ո՛– ցմէ էր • Տսէճաիս կոպաօրէն
անկեղծ՝՝
բա
յց
շաՀե ր ը խնամ
ել լալ
ղի՚՚՚էր
;
Բարեղորհ
ականի
կեղծ
մ թնոէ" րտին
մէ^
Հ ա լեց ան իր Հեստ
խառ
-
նուած քին վեր2^ին
փիղերը
՚–
Անիսոնշ^ աշխատող
, բեղուն
՚էրէչ » Հեաաքր
-
քէր
միտք,
բա՚լմ ա կո՚լմ անի
յատկոլթիլ^նե
րով
ՕՀք-տք/ւած այս մտաւորականին
կը պակսէր
տեսակ
մը
յարտտեւութիլն
ղործի
մէ^
:
կը
նախաձեռնէր
թերթ
մը , կաղմին
մ է^ կը
մտնէ ր
լրաղ րական
ձեռնա
րկի
մը , բա
յց շուտով
, փուճ
պաաճառով
մը կը Հե՚ւանար
ու կը լքէր աշխաաանքը
: Ակսած՜
է բաղմաթիլ
յօդու֊ած՜ա
չ՛որքեր
ղորս կիսատ
թո
ղած– է :
ք՚այց
երբ Հրապարակելի
գործ՚երուն
մէ^
թե–
րակաաար
էր,
ներքին աշվսատանքի
Հերոս
մրն էր
կբնա՚հք
ըսել։
ք՚ր ամբող^
"էրԸ.՛* ՛է "՚– ր ղ ո ՚֊ր "՚ն ք ը ու
սլաշտամո՚-^ՔԲ
նոլիրած
էր ղիրքերուն
, փոշեթա–
թալ
մատե-աննե բուն , թ^րթէ
կտորներու,
ձեռա
-
գրի
ծ՜ուէն՚ներու
: Ա՛ի>• չ ինք գրական
սքանչելի
է–
ջեր ստորագբած՜
էր լրաւլիրներու
ել Հանգէսնե
-
բու
մէջ, Հալերու
՚ղէ"
որ
է ր ^ ՚ ^ Յ ՚^"՚ւ
ղուն
ու բ որ
՚՚ւ՚լեն
, չէ ր վարձած՝
ւլանոնք Հաւա–.
ք ե լ ։ Իրմէ
ո՚-^՚ւ՚նք
միայն
«Այն, սեւ օլւերովւ՛»
Հա^
տորը
բ՚յ՚բաէսուն
վկայութիւն
մը
Հայկական
գողղոթային
:
Անաոնեանով
կը կորւ՚նցնենք
ոչ
միայն
բե
..^
ղու֊ն ղրո՚գէա
մր,
ո՚-՚^^ղ
Հրապարակա՚լիբ
մը, այյ
նաեւ
Հաղո լա՛լ իւտ
մ ա տ ե Լ ա գէ տ մը։ Մեր
մ չակոյ–
թի
թա՚լկագին
ա ր տագբո
լ թ իւննե ր ը
կանուխէն
ղէնքը կտպած՜ էին այգ աշխատանքին
, եւ ինչ
ար–
բեԱՈլթեամբ
ու ե րկիւղած^ ո՛^^
"՚ մ բ կը Հաւաքէր
,
կր խնամ է ր , կբ սլաշտէր
այգ պատառիկները
:
Նուպարեսէն
մ աաենա՚լա
րան
ի
տես չութիւ՛՛– Բ
ասաուէւՆային
^որ^
էր էր^՛^
^ երկրաւոր
Ե—
ղեմբ
,
ո՚-ր մտաւ
իր անձնական
գրագաբա՚1ն
ալ
Պոլսէն
յաջողելով
մասամբ
բերել
տալ
ու
խառնել
անոր։
Այգ տաճարին
միակ
քո՚֊րմ^՛
էր "Ր
3"*յԳ
1,1 ցեբեկ
իր էղաչտամունքր
կը կատարէր
ղայն
ղաոս. I ոբելոլ
, կատա րե լագո րծ՜ե լու
Համ
ար
:
Այցելուներու
Հանդէպ
մերթ դաժ-ան
իր աշ -
(ք^. եւ վերջին մաս)
\,ա խնա կան
բ" է" Ր <ք՜ո՚է՚՚վո^Րգնե
ր ո՚-ն
Համ
ար
ալ
կրօնը
եւլած
է բնապաշտութիւնը
: ք^Լապաշ
տական
աստ
ու"– Նագիտ
ո՚թեան
մ էջ յառաջա
ցեաք
Բ"լոր
կրօններու
Հիմ՚քն
է
ճանչն ալ
աիեզե՝րքը
կենդանի
եւ իմս՚ստո՚-ն
, ՛՛ւ զայն
բաժնել
եր
-
կո*– մեծ֊
ոէ-մերու,
ներգործսւկաձ
լ
կրաւորական
երկինքը
նե՜րւչ IIբն՜ական
՚ււժ՜ն
էր , ի՛՛կ
^Ր^էէ՛V(Լ Կ1Լ՜
րաւո րական
:
1^լուտաբքոսի
բառե ր ով
^ 1
'ԿԷ
^ՔԸ
Հայրն
էր, իսկ ^ րկիբը
մայրը
:
քննութեան
արու
եւ
է՚էի
՚՛*֊ ՚ւ^նոնց անապա
-
կան
ամ ուսէ ութեա
ն ա յլաբանական
մ
եկնութիւն՚ն
ունին Ա՝աղդէա՚կաԼ
կրօնի
երէ՜ն
ել Հրէական
կրՕ–֊
նի
եւյէ՜Ս
դրախտներու
նկաբագբուաձ՝
գեղեցկու
-
թ իւննե րը , ո ր ոնք
ե ր^ւիր մա յր
Լ ընձիւղեց
երկիր
Հօբ
ցանկութեամ
բ եւ
մ ե րձեցո՚-մ
ով •
֊ե Ա, պա րղա բանե ա լ կը նկա
-
րաղրէ •
« Եր^էրը
ղաբնան
կը բացուի
լ^դունե–
լ՛՛ւ Համար
բեղնաւոբման
սերմը։
Արեւը
կբ ղօ -
բանայ,
իր տաքու՛թեան
մէջ կ^էջեցնէ
եթերը
իր
ամուսնոյ՛ն
Նո^Ր
^՚– անձրեւներուն
Հետ
կը
Հո՚՚ե—
ցւ^է
սերմը , կը բեէլ^ւաւորէ
ղայն՛» :
Ե՚լիպտո՚՚ի
կրօն ո՛–՛"՛ յց քաՀա՚նաները
վաղուց
ընգունած
էի՛– , թէ աշխաբՀն
է իսկական
,
անՀուն
ու յաւիտեական
ա ււտուած՜ր
եւ բնութիւնն
է
ոՐ
իր
մ էջ կը պա ր ո ւն ա կէ ամէն
եղելոլթե
անց սլատ–
լ\առն
ու արդիւնքները։
/՝նո՛ թեան
ներկանացու
-
0 ի չ
ՍլՍ-՚ն
աստուծոյ
ձօնուած՜
մէկ
մեՀեանին
ար–
ձանա՚չ
ր ո՛– թիւնը
ստորին
Ե՚ւ1՚պա
ո՚՚ի
մ էջ կ՝րսէ
•
« Ես եմ ամէն ինչ ոբ եղած
է , ամէն
ինչ որ
է, ամէն
ինչ ոբ պիտի
ըլլայ»։
Արե
լ ին
նուիրո՚-՚՚՚հ՜
Հե լիօպո
լիս
քաղաքի
մեՀ–
եանին
մէջ,
Արի
–հո,
,ձան
,կե
-
՚չ.ոյ՜Լ սլասւանիի
կերպարանքով
, իր աջ
ձե՚ւքը
բո^
նած՜ էր մտրակ
մ ը վաբե
լու
Համ
ա ր
ա չխաբՀ
ի
կառքը , ձա խ
ձ եռքին
մ էջ
ո՚-նէ ր կա յհ՜ակէ
գունդ
մը
ել Հատիկներ
իբրե
լ
յ՛ս յտա բաբ
նշան
Արեւին
ու
երկրին
յ՛որա
բեր ական
՚լօ ր ո ւթ ե տն ց :
՚էէե՚լոս էէետբ կը պաշտուէր,
մայր
^^Կ1՚Բ1Լ
բեղնաւորո՚լ
աստուած՜
բնութեան
իբրեւ
ամէ
նէն
շն,ւր~էապարգեւ
մէկ անդամը
;
Մ եՀենա գրական
վաւե րաթ գթեր ով
ապացուց–
լած՜ է , թէ
Ե ՛լի պտաց
ինե բ ր , ՚ք՚րիստո՚՚է
Հա՚ղա
-
բաւ որ ատ ր ինե ր առաջ
իրենց
Ժք՝ •
ՀսՀբսաութեան
ժամ՚սնակ,
՚սրգէն Հաստաաած
էին տ ա ր ո ՚ - ՚ ՚ ՚ ն
365
ու մէկ քառորդ
օր ըլլա՚լր
: )՚րենցմ է վախ
առին՛.
նս՚ւիս ՝ք՝ա,լւլ է ացիներբ
եւ ասլա
Ո՚–բ1՚չ
ա՚ղ,էե՚բւ
Ե
-
։չ իպտաց
ինե բ ր , նոյնպէս
շատ
կանուխէն
լ ^ ղ ֊ ո ւ ՜
նած
են տիեղե րական
երկու
ղլխաւոր
ոլմերո՛–
նե րղա^ակու
թիւնը
, ւսբու
եւ էգի
վաբգապետու–
թիւնր,
ոբո՚^ց
Կ
ա
զ՚՚՚-Ղորղէր
բ^րէէ
"*
է՚^րե
ղտ ։լս,՚ւի ա ր բ
:
Ա
^ոնք
ղ տած՜ էին որ Նեւլոսի
կեԼսա–
բեր
յորյչումւ
ե՜րը կանոնաւորապէս
կը
սկսին
տարուան
մ է՛ջ ճիշգ
ա յն ա՛տեն
երբ
հ
Ա
իրիո՛–"՝»
,
ե՚լիպտե
բէն
^Աօթիս»
կոչուած՛
երկնքի
ղեղեցկա–
գոյն
Շնիկ աստղը
կը ծագի
արեւին
Հետ
միաւ/–ա^
մանակ
տ
Ա ր բաղան
՚քյեղոսբ , բեղն աւորող
ջ՚՚՚֊րե
բ ո՛՛
էր
յորգումնե
րն ո՚-նի
եւ կ^ ոո ով
Է
արտե՜րն
ու
այգի—
Ամենա
-
ւթեան
ս. ո -
ները , պարտէղնե՚րն
ու
դաշտերը
:
պարգեւ
երկիւք
- արեգտկի
արարչ՛
ջեւ
, բուսական
կեանքը
բոդբոջման,
ա՚ճման
եւ
ղտղաբեբմսն
իր կատարելութեան
ՀասաՆ^ է ։
Աս՚ոուածային
մայր
^րհՒբԸ. բարիքներու
իր
ծ՜ննդա բե ր ո ւթ իէ1\ ը կը լրացնէ
:
Րնապաշա
կրօնի
ա սա ուած՚ագի
տ ո՚-թե ան
մէք
իմասաուն
Ե գիպտա ց ինե ր ո՚-ն
Համար,
տարուան
մէջ
չկար ասկէ
աւելի
նախբՏւտրելի,
աւելի
ս ր բա
ղան
մամա՚եակ
մը Հաստատելու
էրենց
տարեգլու
խը
եւ կատարեո*^
/ ՚ / ՛ ^ ^ ^ ոլրաիսութեանց
, շնոբ
^
Հակալութեանց
, ղոՀաբանութեանց
եւ
մաղթանք
^երո՛– ցնծաաօները
» :
Պատմութիւնէն
յստակ
դիտենք
որ Եդիպտո
-
սի
մեՆաղօր
փարաւոններու
մղաէէ պատերազմ
^
ները
միշա տեղի
ունեցան
Պաղեստինի
ել
Աուբիոյ
ււտզմ աղա շաե բուն
վրայ։
Անոնց քաղաքական
տի
րապետութեան
ենթարկուեցան
Հրեաներ,
Փիլ
^
նիկեցիներ
եւ Աուբէական
ուրիշ
մ^ողովուբգնեբ
,
որոնք
իրենց
կրօնական
էութեանց
եւ
փոբձա
«
ռութեանց
Հետ,
միշա շաղած^ պաՀեցին
լոԼսնա
-
կան
օրա-ցոյցի
ղրութիւնը։
Եղիպաա ց ինե
բու
աիրապետո՚-թւ֊ւ՚-շ
^ՐՐ ^
՛֊ Լ
՚ց
Է
՚ ^ ^ Յ " ՛ ^
1է
Տալրո"–
եան
լեռնագօտինեբոլ
Հիւսիսային
կողմերը,
ել
Հետեւարար
Հասած
չէ Հայաստանի
: 11ւ Հայաս
^
տան,
պատմութեան
բովանդակ
շրջաններուն
, իր
ղոյո՚֊թի՚-նը
պաՀելու
Համար
ղրեթէ
մաՀո՛֊
եւ
կենաց
ոգեւորութիւն
մը ցոյց աուած֊
է
բաբելա^
կան, պարսկական,
աբաբակս^^
Հռո՚էմէական
կայսրութեանց
մէջ, ապրաձ֊
է ^։յա,
աշիարՀակաք
պետոլթեանց
մէկուն
եւ միւսին
գերիշիանոլ
-
թեան
կամ քա՚լաքական
աղդեցութեան
տակ
ւ
Այս
բոլոբիւ
մէջ,
միայն
ու միայն
Հայերն
եղած^ ԷՆ
սակս.յն,
որ արեղակնային
օրացոյց
տօնացոյց
ունեցաք
են , յար
ել նման
Ե գի՚ղ՚ոա
ցինե ր ուն
:
Հայերն
ե՛լ միայն
ոՐ
Ե գի պաա
ցինե ր ո՛–
բարձբ
աստուած-ագիտութեան
Հաւասար
ըմ
բռնումնեբով
իրենց
աււրեէւլու1ս
կաղանգը
ո՛֊ յ՚"Ր՚"Կ1՚3 աաս–
նեակ
մ ը օրերու
ա՚լգա
յին
եւ կրօնական
մեծ՚ա
-
Հա՚նղէս
տօները
ղեէոեղած՜ են այ՚լիներու
եւ
սլար–
տէւյԿւերու
սչտղա բե բո ւ թ ե ան լրացման.
Հունձքի
եւ ցանկի
միջոցներուն։
Հաւյերն
են որ կրցած^ են
Եգիպտացիներու
Հ՚՚՚ւ՚ւ սար թաւիաԿ. ցել
բնապաշտ
կրօնի
արու
եւ էդի բամանման
խոբագոյն
իմաս–.՜^
տութե Սէն ,
^
« Երկնէր երկին,— Երկնէր երկիր»։
՚
Հ՚"յոՅ
Աստւլիկ
դիցուՀին
ՀոմտՂիշն
էր
բնու~՛
թեան
։լե
ղե ց կութե ան ը : ՎաՀաւլնր
երկինքէն
անց–
նո՚լի
եւ
ս. րելէն
բան մը ուԼեցո,լի
առնակա
ղօրո՛–՜
թիւնը
կը ներկայացնէր
.
«՛Նա հուր հեր Թ^նէր , • • •
բոց ւււնէր ւքօրույս եւ աչքունքն
է ի յ ւսբեզւա -
կո՚ւնք» ;
ԱնաՀիտ
չաստուած՜ուՀին
կը ներկա՚յա
-
ցնէ ր
։է ա յր երկիրը
եւ խորՀ րգանիշն
է ր
անոր
սրբութեան
, բեւլ^ւաւոր
ութ
ե ան
ել
լիութեան
,
« Ս՚ւսյր ամենայ|ս՝ գդւււսաւււթեանց, շունչ եւ կեԱ–
դանուրիւն Հաւյոց ա^յսաբեին»:
՚Լքաւասարգի
առաջին
օրը , Հայդց
ամենամեծ՜
ք
պտնծ-ալի
, սրբաղան
օրն՛ էր , ոբոէ^ եաել
ել. աււ–՛
ջեւ տասնեակ
մ ը օրերու
Հա՛նդէսները
կը
սկսէին
Ասաւլիկի
մէՀեանէն
, մասնալորապէս
ԱնաՀիտի
՛հաճարէն
,
«Պոակհալ ծ՝աւլկ՚ովք հւ պսսլւլվք , որ -
թւովք եւ ողկուզովք , եասկք ցորհ^ււ՚ոյ լքատ,ուցեալք
եւ եղջիւր ա|ւքեԱաբեր ի ձեււին ուրայսացե|օււլք» :
՚քյաւասարգի
ա՚ւաջիՆ
օրը, նաեւ
քաղաքական
տռրեւլլուխ
էբ
Հայոց։
« ՎեՀադոյն
եւ
Հնադոյն
յիշատակի
տօնը
Հյւյկ
նախաՀօր
, որով
ազգեր
՚նուս
ձեւանալն
մեծ
յաղթոլթեամբ
աղատելով
է
Բելայ
բռնութիւնէն
: Այգ
օրը կբ կոչուէր
եսւմաշ–
խարհական
կամ
ս;լշ1ՆարՒ1 սւժողով,
վասնզի
ո՚֊րիլ
տօներէ
աւելի
կբ
կատարուէր
բաղմ
ութեամբ
մաթլկանց
որք յամէն գաւառաց
կուգային
մողո–
վէի՚ն
ք՝աղբեւանգտյ
բարձրաւանգակաց
վր՚"՝յ
՚
Թ՚՚ւդալորն
իր այրս՚րատեան
չորս
բիւր գնգովն
,
նախաբարք
ո՚^թ
րի՚֊բ դումաբտակով,
600
գալա–
ռաաետբք
ել
400
ղաՀ՚ւկալ
իշխանք
,
բաղմո՚֊թի՛^
կրօնական աւագ պաշտօնէից
, ամէ1քն
իրենց
սե–
պուՀներով,
պաշէոօնէին
, ճորտերով,
որով
մի -
այն
քաղաքական
,
ւլինուորական
եւ
կրօնական
աղգային
Հ անդի սա ց ե լք իրենց
մարդիկներով
,
քանի
մր բիւր
կ՝րւլ"՚յին
պատ
ի Հասարակաց
ղօ -
րտկանին
: իսկ
բտղմո՚թիլն
սսղնո՚՚աց
եւ
ռամկաց
միլխոնաւոր
պիտի
ըք/ային»։
ԼՀ. %•
Ալի
շան)
,
«ո՛ սւայր ինձ գծուի ծիրանի
խտտանքը
իսանղա րե լնուն
Համ
աբ , բա
յց
մ իչտ
սի
րալիր
իր եղբս, յրակիցնե
ր ո՛^ •
հ)մ բաէլբաաան
մ էջ
եղածի
պէ"
կ՝ընղունէբ
մ եղ : Մ էչա
նո
յն՛ Հին
Ա^
րամն
էր , նրբամ արմ
ին , մ իչտ
նիՀար , իր
մ ո րթ
ին
տս.կ
ո"^"ր
կար
միայն,
ամբողջ
լ^էգ՛
ք՚նալ
միս
չէր
ո՚֊նեցած–
այս մա բգը
իր ե րիտա սա րգո
լ
թենէն
մինչեւ
եօթանասունըՀինգը
: Այդ
ջիղերուն
տո
-
կունութիւնն
էր որ ինքնավստաՀ
ո՚-թեամբ
կ^ար–
Համար՚էէբ
իր
Հ իլանգութ
իւննե
րն ու դարմաննե
-
րը–
Միշա
նոյնն
էր կարծես
, Հակառակ
ոբ"չ
յոգ
նածութեան
ու աես։։^կ
մը
մե
լամ
տղձո ւթեան
:
Երբ բան մբ Հարցնէիր
, կը կա,ն։լնէր
,
՚իեբամբարձ
ուսը ցցած՛, միակողմանի
քալուած՜քո՚է
՚^ 1Լ ^Ր մա
նէր
սենեակ
մը եւ կը վերադառնար
փափաքած՜դ
քեղ
երկաբելու
: ք*ր ս.նայլայլ
եւ
ս՚ււր
յէԼոզո՛–
-
թիւեո՚Լ–,
աչքերր
փակ,
ււմէն
ինչի
՚ոեղը
կը դտ
-
նէր
նոյնիսկ
մութի
մէջ :
՛Բա՜՛ ի մը ամիս առաջ
երբ
Հիւանդութիւնը
Բոլորովղ/՚^Ք^՛
ղ՚լեանած
չէր,
հարցուցի
իրեն.
Մդդային
Դատին
ու Աղ՚Լ • պսէ՚ոոլիրակու
-
թեան
մասին
ի՚^նչ վիճակի
մէջ է աշխատանքդ
•
^էթ
աւարտեցի՛*ր
է
Անտոնեան
դժկամ
ծ՚ամահ՚ռութեամ^
մը պ՛^
-
տասխանեց
յուսակտուր
•
ւ՚՜նչ
օգուտ
. . • բոԼոՐԸ պէաի
այրեմ
• • •
Այրե՚^ց
իրաւամբ
Զեմ
Հաւս.տար , որով՛հետեւ
թուղթի
վւչրանք–
ներու,
՚ւբչի
յեաիլ
նշխարներու
մոէեգնօրէն
մ ո՛
լի այս մարգը
չէ լ, կրնար
նման
վանդալութիւն
մը
ղոր^ել։
Այգ
իր ուժերէն
՚լերիվեբ
էր։ Րայց
կըր՛
նանք յո՚-ոախտրութիւն
մը քաղել
երբ իր
գզւ՛"Տ՜
ները ղատարկ
ւլտնենք
յ
Ջեմ
Հաւա՛տար
իսարոյկին
, որովՀետեւ
•՚"ն
այնքան
խմորուած
էր այդ
ւլիրքերո՚֊ն
ո՛–
թ"՚^Գ
՜
թեբուն
փոշիին
ու ցեցերուն
Հետ
կը
մերժէբ
նոյնիսկ
արձակուրդով
առժամաբաբ
բաժ-նո՚֊իլ
անոնցմէ
.
Հոս
պիաի
մեռնիմ,
կ՛՚ըսէր։
Իրաւ
ալ Հոն մեոտւ,
քանի
որ կիսամեռ
փՈ—
ի"՚"1
։ 1-'յիՆ ղիՆր ՀիլանղանոՅ
"՚֊ր Հաղիլ
քանի մը
Օր տոկաց
ել իր տտռապաՀիւծ֊
կեանքը
գնաց
յանձնել
մ եղ
բոլորս
բաղկսւ՚աա րած՛
Հ
իւրընկաՀոԳ
Օաւերժ ա կան
Հանգիստին
:
6ԱԿՈԲ
ՏԷՐ ֊
6ԱԿՈԲԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
