Page 203 - ARM_19-1948_04

ՊՈՒՏ ՛Մ Ծ Ի ա Ղ – – լու. Պոլսոյ միջավայրէն ւ տառապած Հայ մամիկին , իսկ երկրորդը Կա

երհԼա&եքհ*. Վանեցիներ ու ^խայրիկբ խաց կին րաւ. միէէր պոյտ ԽաչոլՀիի գերին– մէչՀ։ Հայկական պարերը

տուն՝^ , ձիեր պարտիէղ խամով պտուղն իեր, կան^ը երկսեռ փոքրիկներ ու կողմէ ընդոլնուեցան մեծ

ԼէՔ գաներ Վանի այնքան ա աղա սգաւոր գրոցն հա­ խա1գավառոլթեամբ : Եղան ՛նաեւ կարգ մը ար–

րուն աո գերուն մէք է աասա •ութիւններ :

Կամ։ փԷօթաՀեացիներու Հաչիկ (Խաչիկ) Հօ– Կէս գիշերէն վերշ՝ սկսաւ բուն խրախճանքը
կատարեց
Ա՝՚տաՀոգոլի" լ Երեւանի մէ9 հայ լեզուին վը. րեղրօր զար ան ( ծառա>1 ) Հազող (խաղող ) բեր ալ եւրոպական պարերով ոք ոՀց բացումը Պապիկ–
կապոյտ
բա յ պարտագիր կպցուած կարկտաններու առթիւ։ մեզի-%% ՀձԱզւոր զազիկ-՚երբ (ծ՜աղիկներ) ղնեսի Հ * Մ* Ը* Մ՛ի նախագահբ, Պ* Վահրամ

«0 առա ի ի ՎաՀէն՝ կիրակՀօրեայ դ ասր՚հ– (գե եցի) խօ (յելաձեւբ պատճառ մ ր Հ^Է՚Ր Ո V Կոմ ի– եան իր շնորՀալի տիկնոք Հետ նուիրելով

թացք մրէն ալ բացած Է՝ նե րգազթե լիքնե ր ո ւն սոր­ ւպւ Ոսկե* ւանաս տ հ ող*ըհ, 8ւ կոր Խաչին 5000 ֆր անք։ Ւ* տես այս կազմակերպս լ -
Աթամպո լլեան , Ատրուշան
վեցնելու Համար Երեւանեան տյեր.1քի.նոլւ. գ|ւան : գրագէտ բ կամ Հ • ^Հ– թեան կտտա րած՜ աշխատանքին ե լմասնաւո րապէս

Կբ զարմանամ որ գրչի նիւթ կր դառնայ այս ր իս Վաըդանեան բանա սէ րբ ե լ ուրիշներ գուբս Նռ;։ Ա ե բուն ղի Հա յեց ի դաստիարակութեան գոր–

երեւոյթը Հ գային ա յգ թ ք քաճոխ գաւառէն առանց ուղղա­ ձինկ Հազար ֆրանք նուիրեց Պ • Տ ա լաքիւփէ լեան ,

ինծի Համար՝ եր ելան եան գա լառա բա ր բառն Է գրական սխալի ; իսկ տիկին մբ եւս Հազար ֆրանք։ կապոյտ Խաչի
ա յգ լեզուն :
Ուրեմն; Ե վարչութիւնը պարտք գբաւ վրաս իր շնո րՀակա–

Ինչպէս կան Վանի, Մուչի, Աեբաստիոյ , Ակ– րեւանի նոր ուզգագբութիւնբ եւ ք ութեան 1սօսՔԲ յ ա յ ա Ա ե լ այս առթիւ, ի^ՀաԷս Պ*
նոր
նայ գաւառաբարբառն՚ե րբ, այս ալ Երեւանի խառնա լեզու բարբառբ ոեւէ Հարուած՜ չխ կրնար ւԵիշմանեանի որ իր մ տնակցութիւն բ բերաւ նուա­

գաւառաբարբառն է: տալ -— րսւոիս , Հ րեշտա կաբա ք բ ա ռ հայ լեզուիկէ գով :

Մէկ բարբառ աւելի կամ պակաս ; Ան իյ, ճամբան, իր վերելքը կբ շարունակէ եւ կբ Արդարեւ, քաքալեբանքի արմանի են՝ Պոմոնի

Լի բանանէն մինչեւ Վենեցուէլա իրար անցնե­ կերտէ աշխարհաբարի ոսկեդարը ; Կպոյտ քէ) ա Հ ի մեր մր տքան քոյրերը որոնք առիթ

լու պէտք չկայ, Հապա ա յգ խաոնած ին լեղւով տ սլ ո ւած՜ կ ր ստեզծեն Հա լկակա\՝ տաքուկ մթնո լորտի մբ

Մեր լեզունեբէ՚ւ մէկն՛ ալ իրենց նիւթ թռՂ Հատորն, երը ի^նչ պիտի ըլլան • • • մէք գէթ պաՀ մը մոռցնելու մեր առօրեաք Հոդերն։
Վերցնէ միւսնե­
րուն : Երեւանի Հայակերպր ի կարգին Հ րաշնակցո ւթեան Օր»ի •Ն տօնակատարու­ ու մ տատանք ութի Ա%նե բը ՝. Վար չութ եան ատենա–

թւիււննվթերւ ապացոյց լա է,կակնոա ր Հէայ• ուն դիմադրական՝ ոյմը պետը Տ իկ ի*1 Զ ա թ ի կ ե ան ե լ իր բնկեբուՀ ինեբբ
առ
բնաւ յո զն ի լ չե^վ դիտեր ամ էն ճակատի վէբայ ՝•
Պոլիս , իր. Հայեվարը ոլճ էր ՚. Թէոդիկ մրցա. Օր մը ան, իր ստամոքսէն գուրս կր չպբգէ է՜

նակուած էբ իր «Պոլոոյ Հայեվա ր»ո վր : բեն Հրամցուած՜ խորթ ե լ թունալի նիւթեբբ : Մէք րնդ մէք եղս/։ Հայկական եւ կովկասեան

Աթամպոլցինեբը , չկրցան Հայ ոսկեոնիկ լե­ Ւսկ խառն, եր էն ով ապագբո լած՜ ԴԲՔռ<* բ բ * պար եր ուր ինչպէս միշտ ալս անգամ եւս իրենց

զուն աղճատել իրենց «չէշմէ»ի1՛ ճուրր կարեցաւ» , Վաղբ երբ Հայութիւն ՛բ վերակեըտէ իր ան կա– չն ո ոՀ ը ցոյց տուին Տէր ե լ Տ իկին՛ Աշբաֆեաննեբ ,

«ԱմՏաս, հաէե՚աս ել ամհաս» մեզի էթ երէկ»։ քսութիւն բ , կըն այ, ա յղ ազճատա քեզոլ ԳՐՔ^*ՐՐ՝ Տիկի ներ Զաթիկեան եւ ք(ք ալօղլեան ւ Հանդէսը

« \յ՝ա\տէր էգսքե՝ հավաւ^ռ/ս^ կացթ» նեբովը; սլաբզ — ճերմակ թուղթ ի վերած՜ել եւ անոր վր ա ք չարոմ՛ ակուեցաւ մինչեւ առաւօտեան մամ ը 5 ։

կամ; «Բա մայրիկ, գբսեցիներր չ\Հշ՚մ\Հին «աղ. տպագրել զուտ Հա յեոէ ով ե բկեր : Ջոկելով , մ տ– Կ*իմ ան ամ թէ երեկո յթէն գո յա ցած՝ է շօշափե–

բիւր», է՝ր|ւկ^5ւ ալ «սա/որ» կ՚ըսեն եզերք՛՛՛ները զ ելով ան չուշտ , ՀՀգե կր է տ՝քչ ո վ շա բա գրուած՝ °՝^–՛ ւի գումար մը, իբրեւ շաՀ : Այս առթիւ պատրաս­

արգելք չեղաւ Պ՛ Գոլրեա՝ ի , Թ • Թէրոեւ ւնի , Ա ի– զային ոգիէ մեք– կացած հատորն՛երը ••• տուա՛ծ Համառօտ զեկուցում բ կր ղրկեմ ՀՀ,Տառա–

պիլի , Մեծարենցի կամ Մ ՚Զարիֆես/՚ի պէս մաք­ Ատ ալ մտմտալիք բա^ն • . . ք2>իւ հ/ ատարա կուե լու խնդըան քով :

րափայլ Հայերէնով բանաստեղծներ մայթքեցնե - Կ՛ ՊԵՏՈԻՇ Ապրիք քոյրեր , աշխատեցէք վստահ ը/լալով

որ ա լս մողովուրդը ձեր Հետ է ։ — Ներկայ մը

«ՆՈՐ ՍԵՐՈԻՆԳ»Ի ԿԵԱՆԲԷՆ պէս Ն"\ր Սերունդին յանձն են՛ իրենց զաւակները տ 8ԱԿՈԲ ՊԱՐՈ8ՐԵԱՆ ԼԱ ասուն ց ի)

Ա իք ելի Նոր Սերնդականներ , ինչ որ բրէք մէկ

տարուան ը\ թացքին , դոՀացոլցիչ է : Մ ի ա յ ն թէ ք*նչպէս Հաղորդած– էինք արդէն, Հոկտեմբեր

ԱԼՖՈՐՎԻԼ— Անցեալ կիրակի, Օմշ <յ6Տ ազգը ձեզմէ աւելին կբ սպասէ : Զ՛եր բարոյականէ 20ին Թաւրիզի մէք փեռաձ է բնկեր Յակոբ Պա^

բաՀը^բաւականի մեՆ ,շատն եղ է ր ա է ա– պարտականութիւնն Է ուրիշ ե ր. իտասարռներ. աք րոյըեան– X

ւելի Հասարակութեան , \թոր ԱեբուձԼգքւ ձեռնար­ Ողբացեալ ընկերը 70 տարեկան էր եւ ՛Նիւ

կին* առթիւ։ փրկել :— ՜Ներկայ մը Եոբքէն ք&՝աւր իզ դա ցած՜ է բ իր եգբա յրնեբբ եւ

ԱբաՀթն մէքտեղբ , շբքապատուաՆ մ այբ՚ե րէ Հա րա գա տները տեսնելու X

ու հայրերէ , սեւ սեւ աչքերով ո լ ազգային տա­ 3 ուզաբակաւոո ութեան առթիւ գե ըեղմ ան ին

րտղնեք, ով աղքիկ\եր ո լ մանչեր շուարքպար է ին մէք յուզուած՜ իւ օ սահ է ռԳԲայըը $աբութիւձն Պա֊

բռնած՜: 2Ա8ՆԵՐ ԳԱՒԱՌԷՆ ք֊ ոյըեան ՚ձՍդիզ եղբայբ , մամանակալոր կերպով

ք*աղմ ութիւն ը խանդավառ է : Կը լսեն։ գեղջ­ քեզ պաՀ կուտանք ա լս ցուրտ հոգի^–՝ 1 ա յ ն \ վբս–

կական երգեր , Հայըենաշունչ արտասանւ. լթիլն.՝ - ՄԱՐՍԷ8Լ՛ քԷրանսաՀայ կապոյտ տահութեամբ որ պիտի գա լ °բբ երբ մեր մոզո–

ներ. , Հա յ կա կան պարեր , յիշե լո վ Հա յր են ի լեռներն չի Պոմոնի մ ասն աճ իւղին տա ր ե կան՛ պաբաՀանղԷ– վու՝/ դի մնացո րգացը , ա լցի պիտի գայ ա յս Պ ան–

ու ան՛տառները , արտերն ու ա յզ֊ին եր ր : ս Բ , տեղի ունեցաւ \յո յեմ բեր 2,0ին , շաբաթ երե­ թէոնին եւ գուրգուրանքով ել եըկիւղածութեամբ

Մեծ՜ սփոփանք է տ\ե սն՚ել եբէկուա՚՚ւ զէրան սա– կոյ : Ը՛՛ կեր ուՀի *$իպրիթճեան իր բացման՛ խօս - պիտի հաւաքէ ձեր բո լոր ի տան քո լած՝ եւ մ աշած՝

խօս պատանիներ ո բ 1լ ե բդեն ու կը ճա՚լեն մա լրենւի քով պա րզԼ ց այս ազգօգուտ կազմ ա կե բ պո ւթ ե ան ո ս կո ը՝՝ \եր ր եւ պիտի տանի մեր Ս ասուն ի լեռն՚ե բու

աշխատանքբ , եւ խանղավառեց Հանդիսական - ստո ր ոտը ամ փոփե լու համ ար ; ՝ք^անի մեր Բոէոբէ

լեզուով : *ինաՀ ատե լի է բոլորիւ ա շ խւ/տանքբ , ներբ :

մեծէն մինչեւ փ ոքրը։ կատարեալ փեթակ։ Տետո յ կապո յտ Խ ա շ ի դպրոցին՝ երկսեռ աշա­ երազը չէ իրական ացած՜ , թող՚Հանգիստ բլլան քու

Աչֆորվիլի Նոր Ս՚եբոլնգր կրցաւ կարճ մա– կերտութեան կողմ է երգ ուեցաւ կ . ք$ տ չի քա յ լ ե ր – ե լ միւսներ ու աճիւնը տ

մա1ն կամիչ^ոցի մը՝ նախանձելի դիրքի Հասնիլ , գբէ ԵնորՀիւ Տիկի֊ներ Տէօքմէճեանի եւ Կ ա կ ո - Ընկերներու կողմէ խօսած՝ է Պրօֆ * Աշոտ

շնորՀիլ Հ. 8 • Գ եան ի Հանդէս բ ուՏ՝– էր դեղար ո ւե ս տ ա կան ճոխ բա– Ղ՚աոպարեան , պարզելով անոր ազնիւ \եւ տյՀնտքան

աշնակցութեան՝, ինչսլէս յայտա­ մին մ ը զոր ամբո՛զքովին Վա յե լե լու Հաճո յքր չու- գործուն է ութ ի լն՛ ր Հանրա լին՝ ե լ կուսակցական^

րարեց օրուան բանա խօս բ , ՚լրն կեր Հր՝ * ք*ա լու եան է նեցանք ժամանակի խնայողութեան պատճառաւ I ասպարէզներու մ էք ։ Հան գուցեա լը ամէն՛ տեղ ,

Ակներեւ էր ծնողներու գոՀունա։ ութիլն՚ը յ քՀայց 1լաբմէ յիչել կարդ մ բ պատկերներ որոնց վա յե քած՜ է բո լո բ ին անւվեբապահ Համ ակրանքը

ՍՖ շուշտ անոնք ելար տ ք պիտի սեպեն Լամ ո զել ի– մ էք իր ե՝՝ց շնորՀբ ցո յց տուին օ րի ո բղձ–՝\ե ր, Տ ասմ իկ եւ սէրը ՜Հ

բենց բարեկամները եւ անտար բերն երը ոբ նոյն ֊ Մ արկոսեան եւ Ա * Տ է ըվա ր գանե ան , առա ք ինը

« 8ԱՌԱՋ »Ի ԹԵՐԹՕՆԸ (35) կից չակնածէր * շատին խօսիլ չ՛էր տար *մարգարէի վստաՀեցուց , սիրոյ խաղաղութիւն* յորդորեց եւ
բսաւ ,
պէս գիտէր թէ ի։՚չի՞ Համար եկած են, ի՞նչ կ՝ու–

զեն. մենք անո՛նց սել Հրեշտակ կ՚ըսենք, Թորոսին <Լ Եթէ Աստուած^ իր ծ՜առաներէն ոմանց ա–

պիտակ Հրեշտակ կ՚ըսէինք, նա անոնցմէ խելօք ռաւելութիւն տայ, պէտք չէ Հպարտանալ եւ ոք
եւ ի սէր
Թ Ո Ր Ո Ս ԼեԻ1Ո,1 էր, լալ, բայց բան մը զուրցե՞մ , ՏիրուՀի, օր մը ալ նախանձիլ, այլ յօգուտ մողովրգեան *

ԳԼՈՒե Ը– եղաւ ոբ մենք անկից խելօք բան՛ խորՀուրդ տը - ազգ ութե ան եւ ար դա ը ութեան՛ գործ՜ած՜ել

ուինք, նա մտիկ չըրաւ : « Ու ամէնքը սիրով ու բնծանեըով ճամբեց :
անգամ
Ա՛ն մեծ կռիւն՛ որ եղաւ, ուր Լեւոն՝ աս մեր Այսպիսի աՆձ մըն էր, ոբ իր թշնամիներն
մը միայն
իշխանիկին Հայրը՝ որ առիւծի կր նմանէր, այն­ գիտէր բարեկամ բնել, թէ որ անդամ

պէս քարացաւ ոբ ողՓ բանակի մը գործ կատարեց , տեսնուէ ր X

ՀԱՅՐ ԱՈՒՐԲԸ ամէւ՝ իշխանները զարմացեր մնացեր էին, մոզո. Եաքը իր եղբօր օրով՝ մենք գիտենք ոբ Հա /

վուբգր միայն Ո՝ուբէ՚ւեաՂնե ը ը կուզենք ըսին* իշխան եր , լատին իշխաներ եկան ձեր թագաւո­

մենք ալ կայինք Հոն ժողովրդեան քանի մը Հա­ րին Հետ միացան , որ առաք բարեկամ էին՝ կ՚ու­

Մեր իշխանները, տիրռւՀիս , միշտ ան - րիւր խելօքնեչ.ը* ըսինք որ այգ իշխա-1'ներր այսօր տէին կը խմէին մէկտեղ, եթէ մենք անոնք ամէն–

տարբեր կր մնան* բայց մեր լեռնցիք զանոնք Թոյ ոսի ու Լեւոնւի քաջութ՛եամբ ագատե ցան քը սպաննաձ֊ բլլայինք, ուրկէ ետք, մեր Վրա ք

կարթնցձեն, թէ որ պէտք ալ ըլլայ կը րռնսէդա– Ակիւթ երէն՛՝ վաղը անոնց գէմ դաւաճանութիւն պիտի մոգվուէի՚1Հ էն խելօքն ալ որ անիրաւութե–

տենէ որ– միանան ե լ նա՛եւ Հնազանդին՝, թէ ոբ իշ­ կ՛ընեն, քանի որ պատրաստ այստեղ են՝ ամէնքբ *նէ վախնայ Հ անիրաւին կերակուր կ՚բլլայ Հ

խաններուն մնայ, որ՝ թէպէտ քո՛ք են, ը՚սյց նա­ բռնենք Հալի պէս կտրտենք՝ արքայութիւն ու— Ջէ , այնպէս չէ, Բաբկէն , ըսաւ $՝որոսի

խանձորդ եւ Հպարտ , մե՛՛ք միշտ ողորմելի դերի զարկենք* շատ չէ յիսուն վաթսուն Հոգի մեծ քո՜ կամաց ձայնը* անիրաւութիւնը միշտ վատ բան է՛

կ՝ԸԱայինք ամէնուն՝ Տոյնին ե լ Ա ար ակթ ոսթև՛ ։ 9երէ1՚, բոլոր երկիրր կր խաղաղի , ամէ՚֊քն ասո՚-՚ց ա՛ն՛ կա րծ ուած՜ ա յսօբուան օգուտ ը շատ ե ւ չկսղրՒ–

Բա յց մողովուրդը տեսա՞ր , ամէնքն ալ զինուոր կ ը Հնազանդի՛ն , Հայը կը էին ի մէկ սիրտ մէկ Հո— ծ՛ուած վնաս՝ եր կը ծ՜նանի . աւելի լաւ աբգարու–

են՛, ամէնքը կը կռուին, անոնք էին որ (ե՚ւբէնի , զի ։ թեամբ մեռնիլ քան թէ անիրաւութեամբ իշխել ։

Կոստանգինի , Թորոսի ձայնին միացան ու մող– Ես գիտեմ ոբ գուն Հօբեդբօբգ պէս կբ մը–
տած՜ես , փառք Աստուծոյ ոբ անոր ալ կբ նմանիս
վոլեցան • ոՀ , Թորոսը տ՛եսնէիր , Հա մեր իշխա - « իրենք ներսն էին, ՎաՀկայ բերդին աւազա. եւ կր յուսամ թէ նոյնպէս ալ յաքոզիս Հ

նիկը անոր կը Ղմանի. բայց ի"՚Լ՝չ մարդ էր, երկու նին վրա լ նստած՜ մեծ ու պզտիկ իշխանները, մենք

աչքերն երբ մէկուն վրայ ձգէր զիտէիր թկ սիրտդ սլա ր տ է զին ծ ա յբ ը կա յն ած՜ էինք X Բայց ո՛՛՛ւր պիտի Հանէ մեզի նաւը, հար. -
ցուց Բաբկէն ւ
կը կարդայ , գէշ մտածողն ալ, լալ մտածողն ալ, «Հոն , մեծ իշխանր , մենք ինչ որ առանձին

աչքին երեւալէն կը վախնային * մեր մեծ վարդա­ իւօսեբ էինք, բառ առ բառ իշխան աց ըսաւ թէ սւ– ԱյԳ Ւ^՝ Հ չվերաբերիր, աՀա մարդը օր

պետները՝ ան՛ մեծ մօրուք եպիսկոպոսները՝ ա. սոնք ազդի՛՝ խաղաղութեան Համար, Հիմա ա յս պաշտօն ստանձնած՜ է մեզ ցամաք Հանելու։ Ան

՚քք՚ԼքԸ կը վախնային իրմէ, ինչ խօսք որ ըսէին կը վ ա յբկեան ք*ն գուբս ը ա յսպէս խօսեցան , եւ խոր­ վայրկեանէն իր պաշտօնը կը լմն՛նա յ՝ իմս կբ

չտփէին, մեր լեռը՝ ամբողֆ վանք ու անապատ է, Հուրդ բյին որ ձեզի քար դեն • մենք ասլուշ մնա - սկսի է

կարգաւոր աբեղայ լեցուն, մէկ Հատ չկար որ ան­ ցինք* իսկ Ւորոս մեզ յանղիմաէեց, իշխանները *ՍՐԷՆ8

Fonds A.R.A.M