Page 179 - ARM_19-1948_03
P. 179
են , ոմանք ոլրախութենէն կուլա՛ն ալ, որովհե •Բ ԱՌ Ե ԱԿՆԵ Ր• ՊՈԻՏ՚Մ ԾԻԵԱ%
տեւ, բոլորն ալ տեղեակ են բժիշկին վճիռէն.
«Վազն առտու. Փրկիչ սլիտի ղրկ,ոլի, ի հար Վանայ ծըփուն , ծիծաղախիտ ծովակին մօտ կ՚ըս–
պասեմ քեղ ,
կին բռնաչասլ ի կով։ Ուր է լ ճար չկայ. կատաղի ԳաաիաոսկիԱ շԱաէձակ...
խԽւթութեան ն՛շաններ ցոյց կուտայ։ թմրեցոլ - Արտամետի կարմրաթուշ խնձորներից նուէ՛ր տամ
քեզ ,
ցիչներն իսկ եբկար ատենի համար չեն»;
իսկ եթէ անգամ մբ միայն Փրկիչ մտնէ, ալ Սիփան սարի հազարագոյն ՛ծաղիկներից փոլնք
յաւիտեան
գառնոլկբ կորս ուած– է, մինչդեռ ահա նախկին, եմ հիւսել ՝, ՎԱՀԷԻՆ
կով մր
ճ ակտին դարձան– է դատապարտեալը : Ակնար Որ կենսավառ հոգիիս հետ, անուշ բյւյրն ՛՛ու հոլ Մէկզմէկ անարգելու համա՛ր, Հշ&մԽ քեզի» մ՛ը
կբ հասկց՛ եմ Սրրուհէին որ սրբէ անոր ք՛/՛ ՚յ-մ յթե, որ փակցնեն մարդիկ իրարու, ճակտին՝ կար՛ծես
պաղ քրտինքը, շո յէ գլխի մազերը : էսօր ՝լտբէց. սիրաբս X սիրտերը կը հովանան։ Վրէժը կը մարի իրենց
մ ան՝։,
–կւ ահա յաղթանակը կատարեալ է, աներկբայ փէՀէած եւ աւերակ տան է նբ– սրտին մէք :
եմ երբ խեղճ պզտիկին սիրտը կ՚ալեկոծի եւ կո Ո՞վ դիտէ, շուները ՛որքան վիրավորանք կը
հակներ բ դուրս կբ ժայթքեն իր փակ ա՛չքեր էն՛ , Հազար ցաւեր ու կսկիծներ՝ ւծանբ նստած՝ սարի զգան իրենց մաքուր անունը իբրեւ անարգանք՝
նբման՝,
ա յ Գ ՓրկԱՐար արցունքներով ողողելով իմ ՛ել աղ– մարդուն բերանը ինկած տեսնելով :
քկան ձեռքե բը Հ Մոռացումի ճարրս գինին աւ Լէյլիի ^այեացքբ Այս հաւատարիմ եւ երախտահատոյց կեն՚դա–
(իամա&ակն է աւելի մօտենալու, փոխանցման Հուր , գանին ի՞նչ է բրեր մաբգուն որ ինքբ չարութիւն՛
շր քա՛նին հասած եմ այլեւս , վրան կբ ՚ծռիմ հօր մբ Առա1ց նրանց ես վիբաւոբ , թեւակոտոր բույնի եւ անունն՝ ալ անարգանքի Հոմանիշ կբ նկատուի :
նբման :
պէս սւ կը փսփսամ ականային . – ՛ Ծ օ ՛ շունշանորդի, հոս եկո՛ւր, հիմա ոս–
կո|րւն1երդ պ ի տ ի կոտրտես":
Մարտիրոս, տղաս, ըսելիք մ բ ուն՛իմ կ՛՛ու
— Զ գ Է բարեկամ, մ ի ի յ ն ա ր հետր, շողքին
զես, քիչ մը պատշգամ երթանք ,ծ՛ովը դիտենք. Մ ի ղեղուՀ ի տեսայ երէկ , մագնետ կնեբով աղա - մ է կ ն է ա յ դ մ ա ր դ ը ...
Աէ չէ գիմ անա ր , կը սկսի հեկեկալ, դուրս կը մ անգեա յ ,
տանիմ զէնքը։ Երկար շունչ մբ կ՚առնէ հաԱգար– Իք ան էր գալիս տխուր - տրտում, լքած Գոեակբ « Հյուհ ի ո վ շաղկապուած այս տեսակի նախա
դասութիւնն
տած է՛ ծովի աղի հովբ աւելի կբ փոխէ իր արա– մ արմ արեայ , մել Տ երէն կար ելի է Հ աւաքած ո յ մբ կագ–
մադբութիւնբ։ Ծ՛ովը կր դէւտենք ուր լուսաւոր Աս ի՝ ագքի կ » կախարդանքովդ Հմ այել ես ա բար՛–՛
լալ կբ
հալածանք վայ,, խաւա՛րին՛ մէք աւելէ՛ աշխաբՀ ,
տեսնէ , վստահ եմ, եւ կը հասկնալ Ի* չ ճակատա Ասաց. տղա՛յ, իմ խե^ղճ սրտ՛ում, մի խո՛ր , Եւ սակայն, շաւնբ կ*աբՀամա՚բՀԷ այս բոլոբէՀ
գիր կը պատրաստուէր իրեն համար : խա^ւար ղե բեղմ ան կայ ; աւ կ՝՝անցնի 1լ.ե րթայ՝ պո չբ շարժելով •• •
Կ՛արժէն , տզաս , «ատանկ բանի մր5> հա X Մենաււոր տանտիրաՀի մբ, գեղի իբ տան բ
մա՛ր ապագայ կորսնցնել, կ՛արժէն , Ր՛՛է տես 1 ՚ ո լ մի1 խաբուիր , ար մաղերբս ճերմկել են ձիւնի մէք, տասնեակ մբ շուներ ունէր % Մ ասն աւո րապէս
մն՛ալ, նման , վարգի° պոկուած
նեմ, երթալ Փրկիչ, ա՛ն՛տէր անտիրական անոնց մէկբ, ՛ոբ մաբգու անտւնտով մ՚բն ալ մկբ–
Ո բ՝ տարի՛ներս թռան, ինկան
մօրդ գերեզմանէ քունը խանգարել, ու խենթերո՛ւ տուած էր , շատ ի պատուի էր : Տատռւկ,թիկնա
վարնոց
հետ ապրիք անօթի ծարաւ , ծեծ ուտել թերթի նման՝, թոռ մբ ունէր տանաիկնոք սենեակին մէք :
մաբգոցմէ . մերք* ու բոպիկ մնալ, ստոր հետաքր— է^անի կենացս կանթեղն է վառ, յռյգեբ աւնիմ Հ ա– Հարցուցի* Տիկին ինչո՞ւ այսքան բա զմակ
քիիներոլ
առարկայ դառնալ, շղթայ կրել ցար տեսակ , թիւ շ՚ոււներ կբ պաՀ էք : Զէ^ք նեղուիր : Մէկ Հատբ
նաշապ իկ Հ աղն իլ ու իւեն թեր ո լ թաղաւո րին ի– Ա աղերս սեւ , թէ սպիտակ , սիրաբս վարար՝ ՚ծոՒ– կբ բաւէ կարծեմ, գողերբ խելքի բերելու Համտբ,.
րենց Հ սկի չին °գՒ1՛ "եղանին առքեւ պարել* ան\ վի նմ ան X Ա*խ , պարոն , չէք գիտեր արքա՛ն Հաւա
ալ «ատանկ բանի մբ Համարի % տարիմ եւ աղնիւ կենդանի մ բն է շունբՀ Մարդե–
&սւա լաւ Հասկցաւ ակնարկս : «Ատան կ բանբի էս անիրաւ, բիրտ ա շ իւ ար Հո՛ւմ , օբբս ցաւ ու լա– ՚յպեբ ա ուտ ո ւթի ՚յյ որ... Ա–
ՍբբուՀին
կապոյտ էր։ Եղնիկի պէս , մէքքբ բարակ, ձուք ցով անսալ , րսոէ՝ննք շաայանք բարձր են մ արգո ց մ է եւ անկեղծ բնկեր՛–
Գիշերն ան քո ւն , ցերեկ
աչքերով այս Հաղուագիւտ աբարածբ տրտում , սի բաբս միշտ նեբ ինծի • • •
անտեղեակ էր բոլորովին– թէ ինքն էր պատճառբ լուռ արիւն\ լացաւ , իսկապէ՛ս • • •
շատ մ ո՝ մեծ աղոց «Հ իւ անգանալունի եւ (քարուի– Մէկր չեղաւ սպեղանի, իմ վէրքեբին մրմուռ Հյա՞տ կբ տեսնէք տւբեմն , շաւներոլ յատուկ
բոսի «խենթութեանի • եսկիծ,
շէ՛րմ ա՛ս տ ան ի մ ը գո յո ւթ էլն ր եւ ւետմաՀա ւ ան\ոնռ
՝Բանի կբ խօսէի մեծ եղբօր մը պէս » այնքան կեանքրս տխուր, աննբպատակ, անյիշատակ, ի համար եղած պատիւները
:
աւելի կբ փարէր ու ձեռքս կբ Համբուրէր X Ուշ գի՜ զո ւր անցաւ թոքիոյի մէք շուն մը, Հաշի, գլիագիր
շերին Հեռացանք ղա րմ ան սւ ւո ո ւ նէն. իրեն ընկե - Xանվերադարձ « Հ» ամէն օր կ՛ընկերանար իր աշխատաւոր
տիրոքբ՝ մինչեւ : Իսկ
բացաւ մինչեւ էր դասըն՛կերներու ննք արան՛ը ուր Գաւ գնացիր , անՀետ , անյայտ երկաթուղիի կայարանը
կը սպասէ բ իր պարապ մնացած մահիճբ եւ առ– ճամ բաներով , իրիկունը կրկին կ՚երթար դիմաւորելոլ զայն։
տուան խտղաղաւէտ զարթօնքը : Արտիս աւեր , մոխիր թողիր * անդեղ ցաւեր՝ Հա - ւ Ամիսներով կանոնաւ՛ո՛րապէս կը շարունակէ
ղաբնիրով , 1925^^ :
Մեր բժիշկը՝ Վրանկէլի բանակէն՝ թերեւս Խնայեցիր, կենաց ճաբբ,. խորՀուբգն իր պաշտօնը,։ Տէրը կբ մեռնի օր մը
օրել էր
մասնագէտ էր խենթերու, բայց յ^նչ հոգն՝ էր\ //. եմ ա կ ան , ու խինդէն՝ ե– Շունը կրկին կը քարոլնակէ կւ ամիս չէ
զին ոլոր* մր& ալ պտկաւ) թոդ ըլլար բսմԽ&րքլէն ի պարտականոլթիւնբՀ Տ աս բ տարի
հաշէւ յեղափոխութեան յիմարանոցին։ Եւ վաղը Հիմ այ յ ո գն՛ած ալ գատար կաւն՝, \ո՞ւմ դուռ գաբ– ճիշգ միեւնոյն վայրբ կբ սպասէ իր աիրոքր ~ւս
թերեւս մասնագիտական կասկածներով պիտի մօ նեմ ուշ գէչեբով %* ռանց յուսաՀատելու՝. Եւ օբ մբ, ինյյն՝ ալ կբ մեռ
տենաք Մարտիրոսին, չհաւատալով անոր ապա - նի ւ—- ԳրէլՀ քեբթար €կբ սատկիի գրելո՛ւ . • • •
քին՚ման , առանց անդրադառնալու թէ յեղափո Երեք կան գուն Հ"՝ո ունենամ, վյրաճւ\ շինեմ աղքատ \լ\ափոնական կա ռա՝վա բո ւթ ի ւնբ , իբրեւ վար
խութիւնն ու սէրը կրակներ են որոնք հաւասարա տնակ , ձատրութիւն , արձան մբ կբ կանգնէ այս շշունին
պէս կ՚ե*ռացնեն թարմ արիւնը. . . եւ թէ յէմարա– Լէյչին մօտբս կանգնած լինի, ե,ս իր Լո*–քէն ~ Համար ճիշդ այն տեղբ աւր կբ սպասէ բ ան իր տ ի–
ն՚ոցը չէ են թա կս/ւ ե բ ո՛ւն տեղբ . . * Հ շուաքին տակ , բոքբ ;
Բայց անկէ վերք, առօրեայ արձանագրու «Զինիի փարչբս նբռա\ն\ գինի, մի կա որ է լ չոր Հաց Այսչա՞վք մ իայն :
թեանց համար, դարմանատան շրքաբերական լինի, կ առա կ ա բո ւթի ւնբ անբաւական Հ ամ արե լ ո վ
տետրակս Մ ա րտ ի բո ս բ կբ տանէր կբ բերէր եւ ա– Գանգատ չունեմ .ես Աբար՚չից է երքանիկ եմ իմայսքանբ, արձանին բազմա՛թիւ մանրանկարներբ
նոր «խենթութիւնը–^ մշտատեւ ժպիտի մը տակ ծածքին տակ ; պատրաստել կուտայ, եւ կբ ԳՐ^Է ^Լայսբութեան
թո ւժ ո ւած է վեբքնապէս : ԽՈԱՐՈՎ ՎՇՏՈՒՆԻ 1921 , Կ– Պոլիս ԱԶԳԻՆ բոլոր դպր՚ո ցնե րո,ւն՝, ո րպէս զի տղաքբ Հաւատա ր–
մութե ան եւ ե բախ տ ագիա ո ւթե ան դաս եր առնեն
այգ արձանիկէն X
Ջեմ գիտեր որքան •օգտաւեցան ՀլՀափոն տղա
« ՅԱՌԱՋԷԻ ԹԵՐԹՕՆԸ (83) ցել խեղճ աղքիկբ* ՝կբ տանին՝ զիս * * * կբ բարձրա քբ այդ շնարձանէն, իրենց մաբդալ նկարագիբովx
նամ վեր , մ իշտ վեր * • • : ՀԼ ար պիտի ի յն՝ամ Հիմա X Ջ եռքս չանց ալ ՛ճափոնի կրթտ կ ան նախ արաբո\լ -
Հեռու ինձմէ , Հեռու.,.; Հա՝, դաւաճան է Հայրս , թեան տեղեկագիր բ ա յս մասին X
ա տ ԵՐԿԱԹ ՛ո ւ ես չեմ ուզե ր անոր աղքի կբ բլլա լ : իր փառա– Եթէ ՛ես «դեմոկրատի երկրի մբ մենաաէբն
(ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՎԷՊ) սի բո ւ թեն էն մ ղուած՝ ոտք ի տ ակ կ ՝ու ո.՝հ է ան ամ էն\ ՐԷԼայի » «շուն պա տ ո ւան շանի մբ կբ սաեղծէի քա
սրբութիւն ; Զարմանա լի բան , ես կարածես կրկ^՚ն նի մր աստիճաններով ՛եւ Հպատակներս կբ վար -
կբ բարձրանամ , զիս ^էՐ^էէ^1 ԿէՀ տանին ,վեր* * • ձատրէի անով ;
ԵՐԿՐՈՐԴ ՄԱՍ դէպի ո՞ւր։ կբ վախ՛նամ, վար պիտի իյնամ **• • : Այդ պատուանշանին Ա* աստիճանբ կբ շնոր–
Եւ Հեղինէն կ,բ կարծէր , թէ անՀ ո ւն բարձ–< Հէի ան\ո\ր աբ կրցած է , գոնէ անռւնբ միտք պաՀել
Ի՞նչպէս վեբքացալ կռիւը, մտածեց ան ր ու թեն է մր վար կբ ղլոբոլի : կ ծկո ւեցաւ ինք իր իբ –նախկ ին տիրոքբ ՝ առան ց վա խնալո ւ իր նո ր
ին՛քն իրեն եւ առան՛ց կարե ւորութիւձն. տալու վէր վբայ եւ սկսաւ թաց խոտեր բ քաշել Հանել \ալ Հ ո– տ իրոք մէն։ կբ շնազարգէի լամբակբ բոլոր անոնց՝
աիբոքբ գէմ
քէն հոսող արեան , պառկեցալ թաց խոտե բուն՛՛ ղբ ճան կռտել : Զախ ձեռքբ չէր Լարմ.եբ , արդէն աո՛ չեն մասնակցած իրենց նախկին
վրայ ու աչքերբ բարձրացուց դէպի երկէնք –.Ա՛՛խ , ումասպառ եղած էր ան , ա\ւսին վրա յ բացուած տեղի աւնեցած անարգանքի ցոյցերուձն՝ ։ Անոր
շն ոբՀ աղբ կ ո ւմ էն , կ ամ անոր
մեր իններ բ ամէնքն ալ կոտորոլեցան, ամէ1քը վէրքին պատճառով ; մա Հէն ետքբ , դի ա–
մեռան՛, շարունակեց ան. իսկ Ի՞՝սձ եղաւ Աշոտ Անկցաւ կարճ մամանակ * խորին լռութիւն կբ կբ անարգելու ա բա բո ղո ւթ ի ւնն եր ո՛ւն • . •
Երկաթը։ Ահ տիրէր չորս կողմբ • ո՝չ մէկ ձայն, ոչ մէկ ԼԼՈ§–^Լ Կբ վախնամ , որ այդ պատ ո ւ ան շան ր ճիտէն
գտնուին
1 ՀայՐ » դաւաճան եւ ստոր * * * Հ Բայց ւէՀ Լսու՜էս * 1՝այց աՀա կրկին՝ լս,ուեցան ձի՚եբռւ կախելու արժանացողներ Հազիւ թէ
ինչքան՛ լաւ է այստեղ* Լոլրք\ս ման ո ւշակն՝.եբ բլ– դոփիւններ : Հեղինէ ուզեց բարձրացնել գլուխ բ եւ մար դու որդիներուն մէք։
լան կարծես ;՛էքատ լաւ է այստեղ, Հանգիստ աւ նա յ իլ ա յն կողմ , սա կա յն , ումերբ դաւաճանեցին ՝Բբիստ\ոսի աշակերտներն իսկ ք Մատն\ութեան
խաղաղ : իբեն\: Ջայն՚եբբ մ օտե ցան եւ իսկո յն Հ եռա ցան ։ Գէչերբ, իրենց սիրելի վարղապետբ «թողին ու
>ճիգ մբ բրաւ փակելու աչքերբ, մինչ անոնք Հեղին է զղաց որ ձի աւո ր մ "՛՜բդի կ կ^ան ցնին իր՝ փախեանի . . •
բաց էին միշտ եւ անշարմ կր նայէին գէպի եր - մօտէն, բա՛յց թէ ինչ մարդիկ են ել ինչու այդպէս Կամ զայն ուրացան։
կինք, կարծես ուզելով թափանցել խոբՀբդաւոբ շուտ 1լանցնին , չկրցաւ Հասկնալ ; Ալ կբկթն սկր~ « Հաւ ատ արմ ութիւն բ « կապիտալիստական
գաղտն իքքե երո լ X սալ զառանցել • փտած մ ո ր ա լ / մնացաւկներիցն էի , պիտի արձա–
Հեռուէն կբ լսուէին՝ ձիերու դոփիւններ , ՚ Զարմանալի բան, երկինքբ ՀետղՀետէ կբ յ ղ ե ն կլ րգ մբ նոբաղւ յկաններ
յանձնտրաբելի
մարդկային խառն ի քսուոն՝ ձայներ : ՄաՐգէ^1 ^ԼԱ ցածնա յ : Զ՚եռքս եբկնց՚Լ եմ, կրնամ բոմնել X ԱՀա Ամէն պարագայի մէք, է
շտապէ ին փախչիլ, կարծես աներեւոյթ զօրութե լուսինբ , ինչքան մեծ է ան • իսկ աստղե բ բ • * • ւո ե— պատուոյ տեղ մբ յատկացնել դպրոցներու եւ
նէ մբ Հալածուած * առանց նկատելու Հեղին էն , ոբ ո էր , ինչպէս կբ վազեն, կբ փախչին Հեռու* կար տուներու մէք՝ >ն ապատ իւ Հաշին երո ւ արձանիկ–
ինկաՆ էր փոսի մբ մէք, անտէր .ու անպաշտպան, ծես մէկբ կր Հալածէ զանոնք ; ՎաՀ , ես այս տե նե րո ն Համս մասն աւուր տպէս , Հայերուս
կարգ մբ խաւերուն մէք, մեծ սպառում պէտք է
իսկ իրմէ քանի մբ բ ա յ լ Հ եռուն՝ իր ձին կբ կբռ–, սակ բան չեմ տեսած ք մեր Վասպուրականի մէք
ուէբ կեանքի ու մաՀուան Հեա : այսպէս բաներ չեն պատաՀիր։ ունենա յ ա լգ կբթի է * դաստիարակիչ արձանիկբ • •
Աբիւնբ կբ Հոսէր Հեղինէի բաց վէրքէն։ ԲԱԳԲԱՏ 116ՎԱՋԵԱՆՏ Կ՛ ՊԵՏՈԻԾ
ՈՈ*~բ կ՚երթամ ես, կբ շա\րունակէր գառան–
Fonds A.R.A.M
տեւ, բոլորն ալ տեղեակ են բժիշկին վճիռէն.
«Վազն առտու. Փրկիչ սլիտի ղրկ,ոլի, ի հար Վանայ ծըփուն , ծիծաղախիտ ծովակին մօտ կ՚ըս–
պասեմ քեղ ,
կին բռնաչասլ ի կով։ Ուր է լ ճար չկայ. կատաղի ԳաաիաոսկիԱ շԱաէձակ...
խԽւթութեան ն՛շաններ ցոյց կուտայ։ թմրեցոլ - Արտամետի կարմրաթուշ խնձորներից նուէ՛ր տամ
քեզ ,
ցիչներն իսկ եբկար ատենի համար չեն»;
իսկ եթէ անգամ մբ միայն Փրկիչ մտնէ, ալ Սիփան սարի հազարագոյն ՛ծաղիկներից փոլնք
յաւիտեան
գառնոլկբ կորս ուած– է, մինչդեռ ահա նախկին, եմ հիւսել ՝, ՎԱՀԷԻՆ
կով մր
ճ ակտին դարձան– է դատապարտեալը : Ակնար Որ կենսավառ հոգիիս հետ, անուշ բյւյրն ՛՛ու հոլ Մէկզմէկ անարգելու համա՛ր, Հշ&մԽ քեզի» մ՛ը
կբ հասկց՛ եմ Սրրուհէին որ սրբէ անոր ք՛/՛ ՚յ-մ յթե, որ փակցնեն մարդիկ իրարու, ճակտին՝ կար՛ծես
պաղ քրտինքը, շո յէ գլխի մազերը : էսօր ՝լտբէց. սիրաբս X սիրտերը կը հովանան։ Վրէժը կը մարի իրենց
մ ան՝։,
–կւ ահա յաղթանակը կատարեալ է, աներկբայ փէՀէած եւ աւերակ տան է նբ– սրտին մէք :
եմ երբ խեղճ պզտիկին սիրտը կ՚ալեկոծի եւ կո Ո՞վ դիտէ, շուները ՛որքան վիրավորանք կը
հակներ բ դուրս կբ ժայթքեն իր փակ ա՛չքեր էն՛ , Հազար ցաւեր ու կսկիծներ՝ ւծանբ նստած՝ սարի զգան իրենց մաքուր անունը իբրեւ անարգանք՝
նբման՝,
ա յ Գ ՓրկԱՐար արցունքներով ողողելով իմ ՛ել աղ– մարդուն բերանը ինկած տեսնելով :
քկան ձեռքե բը Հ Մոռացումի ճարրս գինին աւ Լէյլիի ^այեացքբ Այս հաւատարիմ եւ երախտահատոյց կեն՚դա–
(իամա&ակն է աւելի մօտենալու, փոխանցման Հուր , գանին ի՞նչ է բրեր մաբգուն որ ինքբ չարութիւն՛
շր քա՛նին հասած եմ այլեւս , վրան կբ ՚ծռիմ հօր մբ Առա1ց նրանց ես վիբաւոբ , թեւակոտոր բույնի եւ անունն՝ ալ անարգանքի Հոմանիշ կբ նկատուի :
նբման :
պէս սւ կը փսփսամ ականային . – ՛ Ծ օ ՛ շունշանորդի, հոս եկո՛ւր, հիմա ոս–
կո|րւն1երդ պ ի տ ի կոտրտես":
Մարտիրոս, տղաս, ըսելիք մ բ ուն՛իմ կ՛՛ու
— Զ գ Է բարեկամ, մ ի ի յ ն ա ր հետր, շողքին
զես, քիչ մը պատշգամ երթանք ,ծ՛ովը դիտենք. Մ ի ղեղուՀ ի տեսայ երէկ , մագնետ կնեբով աղա - մ է կ ն է ա յ դ մ ա ր դ ը ...
Աէ չէ գիմ անա ր , կը սկսի հեկեկալ, դուրս կը մ անգեա յ ,
տանիմ զէնքը։ Երկար շունչ մբ կ՚առնէ հաԱգար– Իք ան էր գալիս տխուր - տրտում, լքած Գոեակբ « Հյուհ ի ո վ շաղկապուած այս տեսակի նախա
դասութիւնն
տած է՛ ծովի աղի հովբ աւելի կբ փոխէ իր արա– մ արմ արեայ , մել Տ երէն կար ելի է Հ աւաքած ո յ մբ կագ–
մադբութիւնբ։ Ծ՛ովը կր դէւտենք ուր լուսաւոր Աս ի՝ ագքի կ » կախարդանքովդ Հմ այել ես ա բար՛–՛
լալ կբ
հալածանք վայ,, խաւա՛րին՛ մէք աւելէ՛ աշխաբՀ ,
տեսնէ , վստահ եմ, եւ կը հասկնալ Ի* չ ճակատա Ասաց. տղա՛յ, իմ խե^ղճ սրտ՛ում, մի խո՛ր , Եւ սակայն, շաւնբ կ*աբՀամա՚բՀԷ այս բոլոբէՀ
գիր կը պատրաստուէր իրեն համար : խա^ւար ղե բեղմ ան կայ ; աւ կ՝՝անցնի 1լ.ե րթայ՝ պո չբ շարժելով •• •
Կ՛արժէն , տզաս , «ատանկ բանի մր5> հա X Մենաււոր տանտիրաՀի մբ, գեղի իբ տան բ
մա՛ր ապագայ կորսնցնել, կ՛արժէն , Ր՛՛է տես 1 ՚ ո լ մի1 խաբուիր , ար մաղերբս ճերմկել են ձիւնի մէք, տասնեակ մբ շուներ ունէր % Մ ասն աւո րապէս
մն՛ալ, նման , վարգի° պոկուած
նեմ, երթալ Փրկիչ, ա՛ն՛տէր անտիրական անոնց մէկբ, ՛ոբ մաբգու անտւնտով մ՚բն ալ մկբ–
Ո բ՝ տարի՛ներս թռան, ինկան
մօրդ գերեզմանէ քունը խանգարել, ու խենթերո՛ւ տուած էր , շատ ի պատուի էր : Տատռւկ,թիկնա
վարնոց
հետ ապրիք անօթի ծարաւ , ծեծ ուտել թերթի նման՝, թոռ մբ ունէր տանաիկնոք սենեակին մէք :
մաբգոցմէ . մերք* ու բոպիկ մնալ, ստոր հետաքր— է^անի կենացս կանթեղն է վառ, յռյգեբ աւնիմ Հ ա– Հարցուցի* Տիկին ինչո՞ւ այսքան բա զմակ
քիիներոլ
առարկայ դառնալ, շղթայ կրել ցար տեսակ , թիւ շ՚ոււներ կբ պաՀ էք : Զէ^ք նեղուիր : Մէկ Հատբ
նաշապ իկ Հ աղն իլ ու իւեն թեր ո լ թաղաւո րին ի– Ա աղերս սեւ , թէ սպիտակ , սիրաբս վարար՝ ՚ծոՒ– կբ բաւէ կարծեմ, գողերբ խելքի բերելու Համտբ,.
րենց Հ սկի չին °գՒ1՛ "եղանին առքեւ պարել* ան\ վի նմ ան X Ա*խ , պարոն , չէք գիտեր արքա՛ն Հաւա
ալ «ատանկ բանի մբ Համարի % տարիմ եւ աղնիւ կենդանի մ բն է շունբՀ Մարդե–
&սւա լաւ Հասկցաւ ակնարկս : «Ատան կ բանբի էս անիրաւ, բիրտ ա շ իւ ար Հո՛ւմ , օբբս ցաւ ու լա– ՚յպեբ ա ուտ ո ւթի ՚յյ որ... Ա–
ՍբբուՀին
կապոյտ էր։ Եղնիկի պէս , մէքքբ բարակ, ձուք ցով անսալ , րսոէ՝ննք շաայանք բարձր են մ արգո ց մ է եւ անկեղծ բնկեր՛–
Գիշերն ան քո ւն , ցերեկ
աչքերով այս Հաղուագիւտ աբարածբ տրտում , սի բաբս միշտ նեբ ինծի • • •
անտեղեակ էր բոլորովին– թէ ինքն էր պատճառբ լուռ արիւն\ լացաւ , իսկապէ՛ս • • •
շատ մ ո՝ մեծ աղոց «Հ իւ անգանալունի եւ (քարուի– Մէկր չեղաւ սպեղանի, իմ վէրքեբին մրմուռ Հյա՞տ կբ տեսնէք տւբեմն , շաւներոլ յատուկ
բոսի «խենթութեանի • եսկիծ,
շէ՛րմ ա՛ս տ ան ի մ ը գո յո ւթ էլն ր եւ ւետմաՀա ւ ան\ոնռ
՝Բանի կբ խօսէի մեծ եղբօր մը պէս » այնքան կեանքրս տխուր, աննբպատակ, անյիշատակ, ի համար եղած պատիւները
:
աւելի կբ փարէր ու ձեռքս կբ Համբուրէր X Ուշ գի՜ զո ւր անցաւ թոքիոյի մէք շուն մը, Հաշի, գլիագիր
շերին Հեռացանք ղա րմ ան սւ ւո ո ւ նէն. իրեն ընկե - Xանվերադարձ « Հ» ամէն օր կ՛ընկերանար իր աշխատաւոր
տիրոքբ՝ մինչեւ : Իսկ
բացաւ մինչեւ էր դասըն՛կերներու ննք արան՛ը ուր Գաւ գնացիր , անՀետ , անյայտ երկաթուղիի կայարանը
կը սպասէ բ իր պարապ մնացած մահիճբ եւ առ– ճամ բաներով , իրիկունը կրկին կ՚երթար դիմաւորելոլ զայն։
տուան խտղաղաւէտ զարթօնքը : Արտիս աւեր , մոխիր թողիր * անդեղ ցաւեր՝ Հա - ւ Ամիսներով կանոնաւ՛ո՛րապէս կը շարունակէ
ղաբնիրով , 1925^^ :
Մեր բժիշկը՝ Վրանկէլի բանակէն՝ թերեւս Խնայեցիր, կենաց ճաբբ,. խորՀուբգն իր պաշտօնը,։ Տէրը կբ մեռնի օր մը
օրել էր
մասնագէտ էր խենթերու, բայց յ^նչ հոգն՝ էր\ //. եմ ա կ ան , ու խինդէն՝ ե– Շունը կրկին կը քարոլնակէ կւ ամիս չէ
զին ոլոր* մր& ալ պտկաւ) թոդ ըլլար բսմԽ&րքլէն ի պարտականոլթիւնբՀ Տ աս բ տարի
հաշէւ յեղափոխութեան յիմարանոցին։ Եւ վաղը Հիմ այ յ ո գն՛ած ալ գատար կաւն՝, \ո՞ւմ դուռ գաբ– ճիշգ միեւնոյն վայրբ կբ սպասէ իր աիրոքր ~ւս
թերեւս մասնագիտական կասկածներով պիտի մօ նեմ ուշ գէչեբով %* ռանց յուսաՀատելու՝. Եւ օբ մբ, ինյյն՝ ալ կբ մեռ
տենաք Մարտիրոսին, չհաւատալով անոր ապա - նի ւ—- ԳրէլՀ քեբթար €կբ սատկիի գրելո՛ւ . • • •
քին՚ման , առանց անդրադառնալու թէ յեղափո Երեք կան գուն Հ"՝ո ունենամ, վյրաճւ\ շինեմ աղքատ \լ\ափոնական կա ռա՝վա բո ւթ ի ւնբ , իբրեւ վար
խութիւնն ու սէրը կրակներ են որոնք հաւասարա տնակ , ձատրութիւն , արձան մբ կբ կանգնէ այս շշունին
պէս կ՚ե*ռացնեն թարմ արիւնը. . . եւ թէ յէմարա– Լէյչին մօտբս կանգնած լինի, ե,ս իր Լո*–քէն ~ Համար ճիշդ այն տեղբ աւր կբ սպասէ բ ան իր տ ի–
ն՚ոցը չէ են թա կս/ւ ե բ ո՛ւն տեղբ . . * Հ շուաքին տակ , բոքբ ;
Բայց անկէ վերք, առօրեայ արձանագրու «Զինիի փարչբս նբռա\ն\ գինի, մի կա որ է լ չոր Հաց Այսչա՞վք մ իայն :
թեանց համար, դարմանատան շրքաբերական լինի, կ առա կ ա բո ւթի ւնբ անբաւական Հ ամ արե լ ո վ
տետրակս Մ ա րտ ի բո ս բ կբ տանէր կբ բերէր եւ ա– Գանգատ չունեմ .ես Աբար՚չից է երքանիկ եմ իմայսքանբ, արձանին բազմա՛թիւ մանրանկարներբ
նոր «խենթութիւնը–^ մշտատեւ ժպիտի մը տակ ծածքին տակ ; պատրաստել կուտայ, եւ կբ ԳՐ^Է ^Լայսբութեան
թո ւժ ո ւած է վեբքնապէս : ԽՈԱՐՈՎ ՎՇՏՈՒՆԻ 1921 , Կ– Պոլիս ԱԶԳԻՆ բոլոր դպր՚ո ցնե րո,ւն՝, ո րպէս զի տղաքբ Հաւատա ր–
մութե ան եւ ե բախ տ ագիա ո ւթե ան դաս եր առնեն
այգ արձանիկէն X
Ջեմ գիտեր որքան •օգտաւեցան ՀլՀափոն տղա
« ՅԱՌԱՋԷԻ ԹԵՐԹՕՆԸ (83) ցել խեղճ աղքիկբ* ՝կբ տանին՝ զիս * * * կբ բարձրա քբ այդ շնարձանէն, իրենց մաբդալ նկարագիբովx
նամ վեր , մ իշտ վեր * • • : ՀԼ ար պիտի ի յն՝ամ Հիմա X Ջ եռքս չանց ալ ՛ճափոնի կրթտ կ ան նախ արաբո\լ -
Հեռու ինձմէ , Հեռու.,.; Հա՝, դաւաճան է Հայրս , թեան տեղեկագիր բ ա յս մասին X
ա տ ԵՐԿԱԹ ՛ո ւ ես չեմ ուզե ր անոր աղքի կբ բլլա լ : իր փառա– Եթէ ՛ես «դեմոկրատի երկրի մբ մենաաէբն
(ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՎԷՊ) սի բո ւ թեն էն մ ղուած՝ ոտք ի տ ակ կ ՝ու ո.՝հ է ան ամ էն\ ՐԷԼայի » «շուն պա տ ո ւան շանի մբ կբ սաեղծէի քա
սրբութիւն ; Զարմանա լի բան , ես կարածես կրկ^՚ն նի մր աստիճաններով ՛եւ Հպատակներս կբ վար -
կբ բարձրանամ , զիս ^էՐ^էէ^1 ԿէՀ տանին ,վեր* * • ձատրէի անով ;
ԵՐԿՐՈՐԴ ՄԱՍ դէպի ո՞ւր։ կբ վախ՛նամ, վար պիտի իյնամ **• • : Այդ պատուանշանին Ա* աստիճանբ կբ շնոր–
Եւ Հեղինէն կ,բ կարծէր , թէ անՀ ո ւն բարձ–< Հէի ան\ո\ր աբ կրցած է , գոնէ անռւնբ միտք պաՀել
Ի՞նչպէս վեբքացալ կռիւը, մտածեց ան ր ու թեն է մր վար կբ ղլոբոլի : կ ծկո ւեցաւ ինք իր իբ –նախկ ին տիրոքբ ՝ առան ց վա խնալո ւ իր նո ր
ին՛քն իրեն եւ առան՛ց կարե ւորութիւձն. տալու վէր վբայ եւ սկսաւ թաց խոտեր բ քաշել Հանել \ալ Հ ո– տ իրոք մէն։ կբ շնազարգէի լամբակբ բոլոր անոնց՝
աիբոքբ գէմ
քէն հոսող արեան , պառկեցալ թաց խոտե բուն՛՛ ղբ ճան կռտել : Զախ ձեռքբ չէր Լարմ.եբ , արդէն աո՛ չեն մասնակցած իրենց նախկին
վրայ ու աչքերբ բարձրացուց դէպի երկէնք –.Ա՛՛խ , ումասպառ եղած էր ան , ա\ւսին վրա յ բացուած տեղի աւնեցած անարգանքի ցոյցերուձն՝ ։ Անոր
շն ոբՀ աղբ կ ո ւմ էն , կ ամ անոր
մեր իններ բ ամէնքն ալ կոտորոլեցան, ամէ1քը վէրքին պատճառով ; մա Հէն ետքբ , դի ա–
մեռան՛, շարունակեց ան. իսկ Ի՞՝սձ եղաւ Աշոտ Անկցաւ կարճ մամանակ * խորին լռութիւն կբ կբ անարգելու ա բա բո ղո ւթ ի ւնն եր ո՛ւն • . •
Երկաթը։ Ահ տիրէր չորս կողմբ • ո՝չ մէկ ձայն, ոչ մէկ ԼԼՈ§–^Լ Կբ վախնամ , որ այդ պատ ո ւ ան շան ր ճիտէն
գտնուին
1 ՀայՐ » դաւաճան եւ ստոր * * * Հ Բայց ւէՀ Լսու՜էս * 1՝այց աՀա կրկին՝ լս,ուեցան ձի՚եբռւ կախելու արժանացողներ Հազիւ թէ
ինչքան՛ լաւ է այստեղ* Լոլրք\ս ման ո ւշակն՝.եբ բլ– դոփիւններ : Հեղինէ ուզեց բարձրացնել գլուխ բ եւ մար դու որդիներուն մէք։
լան կարծես ;՛էքատ լաւ է այստեղ, Հանգիստ աւ նա յ իլ ա յն կողմ , սա կա յն , ումերբ դաւաճանեցին ՝Բբիստ\ոսի աշակերտներն իսկ ք Մատն\ութեան
խաղաղ : իբեն\: Ջայն՚եբբ մ օտե ցան եւ իսկո յն Հ եռա ցան ։ Գէչերբ, իրենց սիրելի վարղապետբ «թողին ու
>ճիգ մբ բրաւ փակելու աչքերբ, մինչ անոնք Հեղին է զղաց որ ձի աւո ր մ "՛՜բդի կ կ^ան ցնին իր՝ փախեանի . . •
բաց էին միշտ եւ անշարմ կր նայէին գէպի եր - մօտէն, բա՛յց թէ ինչ մարդիկ են ել ինչու այդպէս Կամ զայն ուրացան։
կինք, կարծես ուզելով թափանցել խոբՀբդաւոբ շուտ 1լանցնին , չկրցաւ Հասկնալ ; Ալ կբկթն սկր~ « Հաւ ատ արմ ութիւն բ « կապիտալիստական
գաղտն իքքե երո լ X սալ զառանցել • փտած մ ո ր ա լ / մնացաւկներիցն էի , պիտի արձա–
Հեռուէն կբ լսուէին՝ ձիերու դոփիւններ , ՚ Զարմանալի բան, երկինքբ ՀետղՀետէ կբ յ ղ ե ն կլ րգ մբ նոբաղւ յկաններ
յանձնտրաբելի
մարդկային խառն ի քսուոն՝ ձայներ : ՄաՐգէ^1 ^ԼԱ ցածնա յ : Զ՚եռքս եբկնց՚Լ եմ, կրնամ բոմնել X ԱՀա Ամէն պարագայի մէք, է
շտապէ ին փախչիլ, կարծես աներեւոյթ զօրութե լուսինբ , ինչքան մեծ է ան • իսկ աստղե բ բ • * • ւո ե— պատուոյ տեղ մբ յատկացնել դպրոցներու եւ
նէ մբ Հալածուած * առանց նկատելու Հեղին էն , ոբ ո էր , ինչպէս կբ վազեն, կբ փախչին Հեռու* կար տուներու մէք՝ >ն ապատ իւ Հաշին երո ւ արձանիկ–
ինկաՆ էր փոսի մբ մէք, անտէր .ու անպաշտպան, ծես մէկբ կր Հալածէ զանոնք ; ՎաՀ , ես այս տե նե րո ն Համս մասն աւուր տպէս , Հայերուս
կարգ մբ խաւերուն մէք, մեծ սպառում պէտք է
իսկ իրմէ քանի մբ բ ա յ լ Հ եռուն՝ իր ձին կբ կբռ–, սակ բան չեմ տեսած ք մեր Վասպուրականի մէք
ուէբ կեանքի ու մաՀուան Հեա : այսպէս բաներ չեն պատաՀիր։ ունենա յ ա լգ կբթի է * դաստիարակիչ արձանիկբ • •
Աբիւնբ կբ Հոսէր Հեղինէի բաց վէրքէն։ ԲԱԳԲԱՏ 116ՎԱՋԵԱՆՏ Կ՛ ՊԵՏՈԻԾ
ՈՈ*~բ կ՚երթամ ես, կբ շա\րունակէր գառան–
Fonds A.R.A.M
