Page 260 - ARM_19-1947_04
P. 260
Ս կ1 ԱՍ1 Ս կ I I I Ս1,1 ^^ ձձԼթ ղաշիկ 5րԳ յօդուածին մէչ («ժողովդ
նու Գորօ֊ոզ^Գաչիեքներու.*^ 1935, Մոսկուա , էչ
Ս արմն ական ցաւ. մը կը ճնչէ սըքոիս 4յք՚4 1 (ԵՕՐՀԲԳ* ՎԱՐԻՉՆԵՐՈՒ հՕՍՀԻՆ ԱՐԺԷ՝ԲԸ) 168)։
ճմռող, հեղձուցիչ յ (ք^. եւ վհրջւին մաս) ՆախիշԽ^նի վ ե ր գ ր ո ղ այ* յօֆր^^իձ ^
Անձկա օք սպասել իր Նոր Աչխարհեան յաԼ Յոյներ կը ցա&էթւ՝ սուտ ու. նենգալի —* ռիթով, րոլշեէ-իկ Բ– Բորեան գաոՀութեամ ր կր
ղո յմն գիւրաՀ աւատ մողոփր գէ Հ ոգիին
գութ ի լեն եվ. ոմն աւետիսին եւ մահ ուան ո լ վերստին ւթիւն՝.. մէչ՝ գ ւրձեա / նկատէր իր երկհատոր «Արմենիա»յի մէչ (Հ. ր.
որ կր Հ ամ տ ր անոր յո ւսախաբո Մոսկուա
ստանալ : ; ե ր Հնձել տալու , 1929, Է1 303)։
Անիմաստ մահ ուան մը յիմար խաղը «ԱՅԱ ՑՕԳՈՒԱԾԸ ԿԸ ԼՐԱՑՆԷՐ ՀԱՅԱՍՏԱ
կտրէ սա պերճ տղոԼն կեանքին թելը , գողնա լոմ Եւ զարմանալէն ո լ ապշեցուցիչն ա/՚լ է) "Ր՛ ՆԻ ԱՆ2ՆԱՏՈԻՈՒԹԻԻՆԸ ԹՈՒՐ֊ԲԻՈՑ ԱքհՋԵԻ
մեզմէ սիրելին ե լ ՛ն ո յն ատեն դա լո ց հարստու– ա յն՝, ինչ ոբ քա ղո ւած ա բար յի չատակեցինք «Պ ը ~ ԵՒ ԶԷՐՈՅԻ ԿԸ ՀԵՐԱԾԷՐ ԴԱՇՆԱԳՐԻ ՆԵՐԱ -
-
թիւ՛.ներու օ՜անր կապոց մր Հայ՛ոց մշակոյթէն։ րալգա»յի 1920 Գեկտեմրեջ 4ի թ / ՚ վ ն Լեռնա– ԾԱԿԱՆ ՄԱՍԸ» (՝"^Բ ԿԸ խօսուէր յ֊ողովսլրղնե
քառասուն տարեկան , ե յ ր կ՚աւարտի տա– րոլ «բարեկամութեան» մասին. <Տ.Յուս.ք>) .
ղա\Լ դին լի՛ ելոլթիւնը , կը հասնի իր լրումին, ա– յ ի ն Ղ֊տ բ աբաղի \ե լ Նախիչեւանի կցումի մ աս էն Ն ո յ ն ՛Նենգ խաղր տեղի ունեցաւ նաեւ Լեռնա
պա ումդին ժայթքով մը սփռելու համար իր Հա յաս տան ի ն\ո յն բ ն ո յն ո ւթե ա մբ Հ բատ արա - յին ՚Լարարաղ՚լ. հարցին՛ մէչ :
Էութեան խորը հայունցաօ՜ գանձին ձայներն ու կո ւթեան՛ տրուա՛ծ է նաեւ այսօր , 1947/՛՛^ , Մ՝ոԱ — Անոր կցումը (Հա յաստա՝1 ի ն ) իյոստացուեցալ
շողշողումները տ կու այր մէչ լ ո յ ս տեսանք Աթալէնի ամբոզչական ոչ միայն Խ. Առէպէյճանի 1920 Գեկտեմրեր \ի
ԳուրդԷն ԱլէմշաՀԷ լինելութեան որակէն երկերու 4րգ Հատորին մէչ (էչ 413^ 414) : ճյայտաՀ.արագրով եւ Ի– Սթալինի հա1գիսաւՈր
զատեցէք թէ էն է է լր՛ումէն՛ կոր՛ուստը։՛ Առանց շիկնելՈլ Հինը ^\ք^էս ս/եգամ Հրատա*֊՛ վկայութեամբ («Պրաւդա^յի 1920 Գեկտ. 4ի է -
Հայ մէաքն ալ մեղի Հեա պի ա է լայ այս ՚ ո Ր՜ բա կո ւթեան կոլտան՝ այսօր , կարծես րսռԼ ուղե– 9եո՚է1) , այլեւ գրաւորապէս խոստացուեցալ
ղուն Հ ամար : Հ ա յ Հոգին ալ վիրաւոր է մեղի լով , որ սուտ չէր , խաբէոլթիւձհ չէր \ 920էն «մո– խորհրդային՛ այն պատո լ իվա կո ւթևան կողմէ, ,,ր
Հեա ; ղովո ւր՝գ՝1 եբ ո լ Հ օ հ / » կողմէ եղա՛ծ խոստումը Հաւ 1921 Մայի" 2\ին Զ.աՀ զեղուրի "Լալաիլդ գիլզին
Գիաեմ , ս Է՛Հ՛ ռ լի էր ամէնուն, այնքան խան ֊ մ ո զով ուրդէն *. . մէչ բս/նակցոլթիւհ1եր կի վարէր Լեռնահայայ ֊
գուռ ու վառվռո լն՝ է ր ան : 3) ր ան ււ ա յէն , Իտալիա– Ապա ց ո յց Լեո1նա յին Ղ^արաբաղն ու Նա էս ի– աա՚ւԼ՚ի կառավարութեան հետ .
յ է ն մինչեւ Եգի պաոս , Լիբանան տու Ա ուր իա բա - չեւանբ ցարզ , \ \Գ20էն մինչեւ այսօր, ոչ մ է ա յն «ԶԱՆԳԵՋՈՒՐԸ ԵՒ ԼԵՌՆԱՑԻՆ ՚ԼԱՐԱՐՔ՚ԼԸ.
բե կամւ եր ե լ րնկերնե բ մ իայէն ՛ունէր : չկց՛ուեցան Հայաստանի , այլեւ նորանոր պատ — ղբաւո րապէս կր վկա յւ\ ին հքորՀր գային, դո պ
Ցանկութիւնն էր Ամերիկայի Հայոց եւս այց ն է շն եր ո վ զատուեցս/ն անկէ Հ իրակները՝ Մ • Մելւիկով (յանուն Կարմիր
մբ աալ, Հայ Հոգիէն ճառագայթ մին՛ ալ ինք տա 1921 Մարտ \եի՝Լ Մոսկուայի մէի ռ՚ուսեւ– Բա՛ւ ակի) ե լ Ա. կայինեա՚ն (յանուէն֊ իք . Հայաս -
նելով էբբ նա֊էր : Տարիներ աոա$ ծնած ցա՝՝՛ կու - թուրք ծանօթ գաշինքը ստորագրելով՝ ԷԱ * քիոլ– տանի կառավարութեան) , - ՈՐՊԷՍ ՀԱՅԱՍՏԱ
թիւն մը՛. Գնաց, Համբաւն՝ իրեն կարապետ \ ե լ այգ ՛սէ է ւ քգ դաշնագրի Յ^ր՚դ յօդուած՛ով Հետեւեալ ՆԻ ԱՆ-ԲԱԿՏԵԼԻ ՄԱՍԵՐ, ՊԻՏԻ ՄՏՆԵՆ ՆՐԱ
ա և՚ծանօթ բ արե կ ամն երբ , ծափն յա*՛–. ձ\\տ ռհ ւթի ւն ր կբ ստանձնէ ր Թո ւբքէ՚ո յ առչել , ՄԷՋ» (Ա՛ Արշակունի «Հայաստանի Խ . իշ -
ոլ ցնծութիւնը առանց
այս մ ասին Հա յաստանի կարծիքն՝ է ս կ առ
Կէս ձգած , իր վշտտՀար յ՛ուղարկաւոր ներր ե– նելու . խանութեան ր ոյք/,,», 1926, Գահի,. Է, Է չ 2 5 ) ։
ղան , իրենց եւ մեր աեղբ % « Ղ՛ա շնա գրող եր կու կո ղմ երբ կը Համաձա յ — Եւ որ պէս զի տակաւին կս/ն գ ո ւն ե լ սպառէ՛ն
*իոյմէն ի վեր միաքս սլա սա սա մ բն է, ուր ՚նին, որ՛ Նախիչեւանի շրչա\նը ա^ն– սաՀմաննւե - ԼեռնաՀա յաստանր վե ք֊ Փապէ ս վար գնէ իր զէնքր
շարան առ շարան էլ անց^ն թն՛ յ էշատ ակի պատկերք բու ^էչ^ ՝՝Ո\Ր՛ մ՛ատն ան շո ւած են ս՛ոյն դաշն՛՛ագրի \ եւ լիովէն՝ անձնատուր ըլլայ * Իշխաձ ութեանց ,
, ա յնքս/ն
ները ՛էէ" Ղ*ուր գէնփն Հետ եղբայրացնող ( *հ ) (աւելուածէն մ՛է չ կազմ է էն քձՆտ վար երկ - Ե րեւա՚ն բ , անշուշտ թե լագբան/քո վ բ Մ՛"11 կուա յի ,
թաղմաթիլ , այնքա^ն՛ \ե բկա բ ե լ որ ոԿ ց "կէ՚՚ԼՐՐ ^ԼՐ րամ աս մը , Աղրպէյճանհ Հոգատարութեան տակ , խարդախօրէն եւ նենգամտաբար , իր 1921 Յունիս
մէ^ւ
մարի մեր մանկութեան պա յմ ան ո վ , որ ԱգՐաէ յճան\ր սո յ% Հո գա ա արտ լ - \2ի կառավարակա՛ն աքթով , կր յայտարարէր՝.
Պ տ\ր տ ի ղա կի սեբունգ , Պարտ իղակց ինե բոլ թիւնը պիտի էզէ^չի ոելէ եր\ր՝որգ պետութեան մը» Հ֊Սպր պէ յճանի քյ1ոցիա լիս տ ա կսճլ^-հ ո րհ ր դա յթն
Այս
զաւակ , այլ սակայն Իղմէթ ծ^՚տծ էբ ա\ն՛ : հեմ ( տես «ՀԻ ո ղո վ ած ո ւ Ղ^ործոզ *)* ա շիւն յքե ե ր ո ւ՝$> , Մ ո ս— Հանրապետութեան եւ Հայաստանի Սոցիալքս՝–
մ բ–
ծնունդէն խնգոլթիլն՝ն ու փառքը կը վերասլա ւո ակա՛հ ի) ո ո Հրգային Հանրապետութեան կառա -
պապերուս քաղաքէն. որ յիշատակ մր միտքն կուա, 1935, է չ 159)։ վարութիմւների միչեւ եղաՆ համաձայնութեան
նացած է այլեւս , ինչպէս ինք : Վհրչէքհ տողեր բ մ ենք ըԼգգծե ցինք : հիման՛ վրայ, յայտարարլում է, որ Լեռնային
կ^ան ցնին պատկերն եր՛բ պաստառէն վրա յ : (հուս իա ո չ միայն իք * Ազրսլէյճանի կր զիչէւՐ՛ ՛Լար արաղն այժ՚մէա(նից կազմում է Հայաստանի
Ահ ա առաջինը ոբ իր Հնութեամբը աղօտ կբ ՆտխիչեւաԴ>ը, որմէ Ազրպէյճան կամովին ե լ եղ Սոցիալիստական Խ ո,,; հր դային Հանրապետոլ -
տեսնուէ յի շողո ւթեան ս մ է չէն մ^ ա ր տ ի /լա կի Րս՚Ղ~ բայրաբար Հրամարած էր 1920 Ղ՚եկտեմբեր \ էն՝ , թեա՝ն ա՛յ բտման մ ասր » (վ. Նաւասարգեան
՚է-իքը մեվ֊կ կը վաղենք բաղնեպանին՛ կատուին ե- այլեւ յանձնառոլ կյւլլտր Թոկրքիո ք աո^/// թոյք «Խորհրդային
տեւէն ղա յ՝ն– լոգցնելս լ մ տագր ութեամբ , մենք ա ւ չտալու, ո րպէ սղի քք). Ազրպէյճաւն իրեն յա§ձ– քաղաքակա՛ն ոլթիւձնր Հա յ կ ա կան
մեր կարգին բաղն եպա՚ն՚էն Հալածական : ՚1 ուած Հա յ կական ա յգ Հողամ ասի Հոգատարու - Հարցում», Փարիզ, 1938, Է չ 3 4 ) ։
ԱՀա ուրիշներ ; Զէ՚1յ ա գա գարէն՛ անմ իգապէս թ է։ ւնր փ ո էս անց է ո յւ ելէ տյք պե տ ո ւթեան մ բ ( ա կ– Այս աքթին տակ կային ստո րագրո ւթ իւննկ. ր
վեբ^ Պ ո լէ ս գ երբ թաղի աղ աքս խմ բովին կ՛՛եր թ ա– ՛՛արկ ր Հա յ տ ս տ ան հ ) : Նո քնութեամբ աք՛ս II ո յն՝ Հ ՚ Ա՛ Խ– Հ– Ժողկոմների Խորհրդի ՛նախագահ Ա,
յ ի ն ք Թոյ թ ա վ լա ւի յոյն– տգոց Հետ կռիւի բռնուե— յօգո ւ ած ո , աոա՝՛ ց Հոգատա ՚ ՝ո լթեան վա խան ցու ֊ Միասնիկեանի (Աչ. Մարտողի) եւ քար տ ո ւղտր
Լու , սա 111 ք ՐԼ° էո *լ\ *հուըգէնը , առիթ ստեղծելու Մ • Վարարէկեանքւ •
պաշտօն ո վ ; Օր մր վեվ.չ, 1921 Յունիս 13 թ ո լականով, Ա—
աք
կամ էլե^՚թայէ/նք ազգայէն Հին՝ գեբեզմա^֊ա — երբ տունն/ եղած ատե՛ն ր միշտ ալ մեբմտծ էվ* ճա րեւանի Խորհրդային կառավարութիւնը նոր
-
տունը, գէ՛ոլորական բեռնատար լքեալ կառքեյ՚ր շակել զայն; Ամբողչ փոթորիկ մբ կար %երսը , թով մը կը յայտարարէր . -
զառիվեր կբ Հ ան է ին ք տեւութեամբ , ապա մէչր՝ «սլամիա յ ի՝՛.» ետեւ ու կը էսձդայէւ ես , կյէ խ՛նդա - «Լեռնային ՚Լարաբաղր վե^չին համաձաիոլ
՚1 ՝ետ\ո ւե լու եւ ղտռիվա բ գլորելս լ Համ ար եւ երե - յի : կարօտը ծեծկըւուքով ւէեսՀացաւ : թետմբ (Ազրպէյճան ի հետ.֊ «3 ուս.) Հայաս
կո յեան՝ տուն կբ գ ա ռ ն ա յ էն ք աղտոտ , պատառո - Ո՞ր մէկր յ է ՚ շ ե լ ) ո՞ր մէվււ ՎԿաԿոէեԼ 1 տանի խորհ . կառավարութեան, կողմից յայտա ֊
տուն Հ Իր յօրինած առա չին ՕբՇւ՚ՕէէՇր մեր գա սարա - րարուահ֊ է Հայաստանի անբաման մաս ո» (անռ,
- էչ35)։
ն ի՛ն Համար , որուն գե;; ա կատա լ/ւ երն ու «բաղա Լէ
Լա՛մ ռրր լ~րգէ^՛ Ր գ դաշնակի գասը սե^՚տե– ձայն եբգիչԱերբ» մենք Էւ ր գա ս բն կեր՛ն ե բն Էինք ։ Իսկ այս աքթին տակ , անոր հանդէպ դիւրա
լու -. .սմա.՛; վոակուած կ^ՐէլաՐ սենեակէն՝ ) Անկէ Հատուածներ, տակաւին կը մռլտտմ երբեմն հաւատ հայ մողովրգի լըիլ վստահութիւնը չա -
հաձ բլլալոլ հ ամ ւ
մ ին չ մենք վաղ/։ ցըպա յթուցիկն ե րով կըղուա րճ ա՜ կա յին՛ կառավարութեան
մոռացումի պաՀերուս, իրենց մանկախակու հինգ անգամգ՚ա՚ԱւՂւե,րեորւնուն՝ ՛Ր՛եելւ քարտուղարին ստորա -
նտ յ ի ն ք , ար Հ ամ ա ր Հ ելով թաղեցի տիկիննեբուն թեամբ իսկ յոլգէէ) «եվ՛: է. կ մր կար չքնաղ որ գրոլթիմւները, Ա . Մ իասնիկեան , Պ– Մակինց–
բո զոդը; Ա ցանկութեամբ կը գիտէր մեղ պա — էլ ապրէ բ աստղե րուն լոլսաչէ\ւչ Համբո յՐ՝ո ւթ> կամ
տոլՀ ա՛. էն : ք՚աՀնակր լուռ կբ մնար , պայթուցիկ «կա պո յտ թե ր թ ո վ ծ աղի կ մ* է յո յսն» ե լ ու֊վ՚է՛ > եա՚Ն , Ա– Բէգզաաեան, Ա. ԱրապիոնեաԱ (Լուկա–
ներս կարօ ա ՚.ն ղոՀ Հ անցքեր : շին), Ա. Կար՛ն իեան ե լ Մ ՚ ՚Լարաբէկեան :
Ապա մեր ճամբորգութ իւն ը գ է պ ի Իտալիա, Կ՝ա\ն ցն էն , կ՝ անցնին պատ կե բները : Ն ո յ ն 1921^ ամրան ամիմներոմն ե լ նոյն՛ Հ ի–
Պոլս^ն Հռոգոս ու $քառի , /ւտալական զ է ն ուռ րա - ԱՀա Փ ար ի զի օ բերը , Վէ լ տ ՚Ավռէի կի րա կի՛ մուե։քներով ու դարձեալ ն՛ոյն նենգ ո ւխ ա րե սլա–
կս/՚Լ Հիլանգատար ՛նաւով մը տասնեւմէկ օրուան ներ ր ՚ , ի ր Հ ամ եւ՛ գի պատըաստո լթիւՏնները սուրճի տիր նպատակներով Մոսկուայի ե լ Ե րեւանի
յամ ր րնթաց ճամ բորդո ւէժէւ ւն մբ , ՛ուր մ եղի րնկե– աՂՀամար բաժակներու պարպումով*. Աւելի մօտ՝ պատուիրակ երր Լիվոնիոյ մայրաքաղաքին՝ Ռի–
Հիացող Հ սկհ է վարդապետէն՝ «ծովէն բռնուե Հ"*–» Աէ՚ն Փօլ տբ Վան սի ա րձակոլր ւրնե րն ու թ ավւա - կայի մէչ բանակցութիւներ կր վարէին Հ– 3–
պա բաղ ա՝ն աղատ ասպարէզ կը բանար մեթ ա՝ ւս - ռումն եվ> ը նա բնչե՛ I ին եր՛ ո լք Լ տակ : Գա չ՛ ակցոլթեան՛ պատուիրակնեվւոլ հետ :
ռ ա կո լ թ է–լե՛՛ն երուն՝ առ^ել, տակնուվրայ ընելու Եւ աՀա վե րչք–՝՝– ր ՝ որ կարծես ա յս առտու էր Արդ, ո՞ւր մնացին խորհրդային այս բոլոր
պաշտօնն էութիւ՛նն տակաւին
Համար շոգե\՚ալի\ն զինուորնեբը ու ն՚երգազ - մինչեւ : \Գ ե ր ացած շարման ի ւ մյւ Փարիղէն հ աւաստիացումւ երր , խոստումները, յայտարա -
:
թող Հիւանգկախ ր ո ւթ իւն՚ն երն ու կա ռ ա վա րա կան աքթերը •• •
Հոս Նիս քաշեր բեյ֊եբ էր , աւելի գոլար - ՛ինչո՛՛ւ մինչեւ
Եւ աՀա Վենետիկը , մեր արեւոտ օրեր՛ով : ճա՝Լ ա լո լ քան գործա՛ծելու Համար Հ Բոձնի յաիո - այսօր Լեռնային Վարալյբաղե
Ձորս տարէ/ներու Հանապազօրեայ եղբա յ բոլ— ու Նախիչեւանր զատուած մնացին եւ կր չարու -
ղեցաւ զէ՛ս եւս նստեցնել իր եաեւը, տունն երթա
նակուին զատուած մնալ իրենց մայր հողէն՝ Հա–
թ էււՏհ մ ր , ո րոմէ վե ր յ էւ շո ւմ բ յուղում ով ^ ՈՈՈՂ1> լու Համար : Հտզիլ Հ ա՛ր իւր մեթ^ր ճամբա ք կըտ -
յաստ ան էն՝
էութքււնս ;
բտծ, յոզԳ Ինչո^ւ այս սո
մանտր, ժողովուրդի հետ
Ղ*ասընկեյ նեբ էէ՚նք , ատեն մր գասարանին ած ուժասպառ շտրմանէլը կ ան շար– " յ ս դաւադիր խաղերը հայ
Ղստած % Ձեղաւ։ Մեր անվերիս/նալի շաբ՚ոլէա -
մէչ Ք"՛/ ՔՈէքէ բացարձակ մերմելով այլեւս
յ/Էճերբ , կճոցն երբ, շատախօս ութ իւ>ն\ն ու սմսե կե լ ճամբս/և : Մ էն չ է ք » շնչաւո ր անս/ ս ււ սն մբ Բ ա յ ° մԻ՞թէ նո/նր չէ նաեւ այսօր. միթէ
ղուկ խաղերը իրարու գլխոլն , կ՚ոչնչացնէին գա– փաղաքշելու պէս «մի բնե ր՛ , մեղք են՛ք , քալէ ա– այս ն ո յ ն վատ ու նենգ խաղերո- շարուձն՚ակու -
սար ան էւ լրբութիւնն ո ւ կր խա՛նգարէի՛ն ս\ե.ր՚տո - II ուտիկս էլ րսէր ու կը փորձէր կոկթն ճամբա ք թիմեր չէ նաեւ այն վրդովիչ արարքը , որ իրեն
ղու֊թէււ֊նյւ : ք+ամնեցէն՝ իրարմէ , ղիս ՂՐ^Լ^լով գա Հանել , բայց ի ղոլբ : Ապա , կեղծ բա ր կո ւթ ե ա մբ թ ո յ լ տուաւ Խ՛ Ս՝ իութետն վւո/ս վարչապետր եւ
սարանին մէկ անկիմնբ , զէնք միւսբ , մէյմէկ մը դառնալով ին,ծի , «քեզմէ վախցաւ կեննգս/ւն ին , արտաքի՛ն՛ գով՚՚ձոց փոիս նախարարր՝ Ա՛ Վիշինս–
Հծան,ր գլուխդ գասընկերոչ Քով, մեզ լր^աց^նելու քաերզձագաչնիգը ճսձնչն՚ար՝»՛. Մեր Հ ի ն կռիւսեըու% ան ո յ * կի՝ Միացեալ Աղգերոլ կազմակերպութեան ՛Բա -
ցաւին նիստին
Համար անոնցմէ «օրինակ առնելով՝^։ ղաքական Կոմիաէի 1947 Հոկտեմբեր 24/–
երբեք
Անմոռաց Գուրգէն , կորուստիս ծանր վրացական հռչակելով կարսի, առան՛ց
Կր տես՛նեմ Ղ՝ու֊րգէնը աՀա, Վ^ենեաիկի մեր տակ ես ընկերը , ես եղբայ Ր ր վերա կո չե ց ի իմ Հայաստա՛ն բառը բերան առնելու, առանց երբեք
առա չին ամ ի սն եր ո ւն ԷՀ ր իկոլԱ մ բ ին թր իքէն վե ր Չ թա՛նկագին՛ յ ի շատ ակներ ուս մէչէն\ : Հայաստս/ւ ի հոգային պահ ան չ ն ե րո լ մասին խօ -
փոէսանակ ղբօսնելու , անկիւն՛ մր քաշուած կ ու Օ ա տ ե ր տաղ սձնդգ պիտի շեշտեն , ուըիշներ սելոլ :
լայ : Աօտեցաք մխիթարելու եւ Հարցուցի լացէ ն գ ո ր ծ գ պիտի վե բ լուծեն , անունդ փառաւոր ե\ն :
պատճառը: խեղ
«Պո՚միան կարօացայ՝^ րսաւ Ր ա քց իմ կորուստս բան մը աւելի էէ Եւ 1՚ն՚չո"լ լուռ են , ինչո՞՛ւ ձայն օ-պա՚հւն՝ չ՜են
ճուկ շեշտով մր : Իքնգուքս չէի կրնար զսպեյ ու Ես հզբտ յ բ մը կորսԼ ցուցի : հանեք այն մարդիկ, որռնք կրակ կր տեղային ՛ե–
լսւցբ րարկութես/ձ վաէւոլեցաւ : Հանողք , տուն՝ , Այս անկապ տողերը, կծկումի անկիւնէս , րէկ երբ նմա,, առիթով մր ռւրիչԴըկրի մը տր–
նոյն X
կարօ սյցեր էր եւ տ յգ ան զո ւս պ կավ՛ օտր ո ր կը քիչ մբ ծաղիկի ո լ շատ արցունքի տեղ Հեռաւոր տաք֊ ~ հ ն դորՆոց հախասղրր էռնըսթ Պելին՝
պոռիմկար աՀա , բացաարելոլ Համար , կյւ խտա - շիրիմիդ վբայ : Ք– անիրաւաբար կ՚ուր՛անար հայ մոգով ոգի դա
ցնէր մածուցիկ Հիւթով այգ բան՝չաբեղէնէ(ն ^էչ^ րաւոր իրաւունքն՛երը կ ա ր ս ի վրՀ , ™ԳՐ Գ
ԲԱԲԳկՆ ԳԱՎկԶ (ՅՈՒՍԱԲԵՐ)
Fonds A.R.A.M
նու Գորօ֊ոզ^Գաչիեքներու.*^ 1935, Մոսկուա , էչ
Ս արմն ական ցաւ. մը կը ճնչէ սըքոիս 4յք՚4 1 (ԵՕՐՀԲԳ* ՎԱՐԻՉՆԵՐՈՒ հՕՍՀԻՆ ԱՐԺԷ՝ԲԸ) 168)։
ճմռող, հեղձուցիչ յ (ք^. եւ վհրջւին մաս) ՆախիշԽ^նի վ ե ր գ ր ո ղ այ* յօֆր^^իձ ^
Անձկա օք սպասել իր Նոր Աչխարհեան յաԼ Յոյներ կը ցա&էթւ՝ սուտ ու. նենգալի —* ռիթով, րոլշեէ-իկ Բ– Բորեան գաոՀութեամ ր կր
ղո յմն գիւրաՀ աւատ մողոփր գէ Հ ոգիին
գութ ի լեն եվ. ոմն աւետիսին եւ մահ ուան ո լ վերստին ւթիւն՝.. մէչ՝ գ ւրձեա / նկատէր իր երկհատոր «Արմենիա»յի մէչ (Հ. ր.
որ կր Հ ամ տ ր անոր յո ւսախաբո Մոսկուա
ստանալ : ; ե ր Հնձել տալու , 1929, Է1 303)։
Անիմաստ մահ ուան մը յիմար խաղը «ԱՅԱ ՑՕԳՈՒԱԾԸ ԿԸ ԼՐԱՑՆԷՐ ՀԱՅԱՍՏԱ
կտրէ սա պերճ տղոԼն կեանքին թելը , գողնա լոմ Եւ զարմանալէն ո լ ապշեցուցիչն ա/՚լ է) "Ր՛ ՆԻ ԱՆ2ՆԱՏՈԻՈՒԹԻԻՆԸ ԹՈՒՐ֊ԲԻՈՑ ԱքհՋԵԻ
մեզմէ սիրելին ե լ ՛ն ո յն ատեն դա լո ց հարստու– ա յն՝, ինչ ոբ քա ղո ւած ա բար յի չատակեցինք «Պ ը ~ ԵՒ ԶԷՐՈՅԻ ԿԸ ՀԵՐԱԾԷՐ ԴԱՇՆԱԳՐԻ ՆԵՐԱ -
-
թիւ՛.ներու օ՜անր կապոց մր Հայ՛ոց մշակոյթէն։ րալգա»յի 1920 Գեկտեմրեջ 4ի թ / ՚ վ ն Լեռնա– ԾԱԿԱՆ ՄԱՍԸ» (՝"^Բ ԿԸ խօսուէր յ֊ողովսլրղնե
քառասուն տարեկան , ե յ ր կ՚աւարտի տա– րոլ «բարեկամութեան» մասին. <Տ.Յուս.ք>) .
ղա\Լ դին լի՛ ելոլթիւնը , կը հասնի իր լրումին, ա– յ ի ն Ղ֊տ բ աբաղի \ե լ Նախիչեւանի կցումի մ աս էն Ն ո յ ն ՛Նենգ խաղր տեղի ունեցաւ նաեւ Լեռնա
պա ումդին ժայթքով մը սփռելու համար իր Հա յաս տան ի ն\ո յն բ ն ո յն ո ւթե ա մբ Հ բատ արա - յին ՚Լարարաղ՚լ. հարցին՛ մէչ :
Էութեան խորը հայունցաօ՜ գանձին ձայներն ու կո ւթեան՛ տրուա՛ծ է նաեւ այսօր , 1947/՛՛^ , Մ՝ոԱ — Անոր կցումը (Հա յաստա՝1 ի ն ) իյոստացուեցալ
շողշողումները տ կու այր մէչ լ ո յ ս տեսանք Աթալէնի ամբոզչական ոչ միայն Խ. Առէպէյճանի 1920 Գեկտեմրեր \ի
ԳուրդԷն ԱլէմշաՀԷ լինելութեան որակէն երկերու 4րգ Հատորին մէչ (էչ 413^ 414) : ճյայտաՀ.արագրով եւ Ի– Սթալինի հա1գիսաւՈր
զատեցէք թէ էն է է լր՛ումէն՛ կոր՛ուստը։՛ Առանց շիկնելՈլ Հինը ^\ք^էս ս/եգամ Հրատա*֊՛ վկայութեամբ («Պրաւդա^յի 1920 Գեկտ. 4ի է -
Հայ մէաքն ալ մեղի Հեա պի ա է լայ այս ՚ ո Ր՜ բա կո ւթեան կոլտան՝ այսօր , կարծես րսռԼ ուղե– 9եո՚է1) , այլեւ գրաւորապէս խոստացուեցալ
ղուն Հ ամար : Հ ա յ Հոգին ալ վիրաւոր է մեղի լով , որ սուտ չէր , խաբէոլթիւձհ չէր \ 920էն «մո– խորհրդային՛ այն պատո լ իվա կո ւթևան կողմէ, ,,ր
Հեա ; ղովո ւր՝գ՝1 եբ ո լ Հ օ հ / » կողմէ եղա՛ծ խոստումը Հաւ 1921 Մայի" 2\ին Զ.աՀ զեղուրի "Լալաիլդ գիլզին
Գիաեմ , ս Է՛Հ՛ ռ լի էր ամէնուն, այնքան խան ֊ մ ո զով ուրդէն *. . մէչ բս/նակցոլթիւհ1եր կի վարէր Լեռնահայայ ֊
գուռ ու վառվռո լն՝ է ր ան : 3) ր ան ււ ա յէն , Իտալիա– Ապա ց ո յց Լեո1նա յին Ղ^արաբաղն ու Նա էս ի– աա՚ւԼ՚ի կառավարութեան հետ .
յ է ն մինչեւ Եգի պաոս , Լիբանան տու Ա ուր իա բա - չեւանբ ցարզ , \ \Գ20էն մինչեւ այսօր, ոչ մ է ա յն «ԶԱՆԳԵՋՈՒՐԸ ԵՒ ԼԵՌՆԱՑԻՆ ՚ԼԱՐԱՐՔ՚ԼԸ.
բե կամւ եր ե լ րնկերնե բ մ իայէն ՛ունէր : չկց՛ուեցան Հայաստանի , այլեւ նորանոր պատ — ղբաւո րապէս կր վկա յւ\ ին հքորՀր գային, դո պ
Ցանկութիւնն էր Ամերիկայի Հայոց եւս այց ն է շն եր ո վ զատուեցս/ն անկէ Հ իրակները՝ Մ • Մելւիկով (յանուն Կարմիր
մբ աալ, Հայ Հոգիէն ճառագայթ մին՛ ալ ինք տա 1921 Մարտ \եի՝Լ Մոսկուայի մէի ռ՚ուսեւ– Բա՛ւ ակի) ե լ Ա. կայինեա՚ն (յանուէն֊ իք . Հայաս -
նելով էբբ նա֊էր : Տարիներ աոա$ ծնած ցա՝՝՛ կու - թուրք ծանօթ գաշինքը ստորագրելով՝ ԷԱ * քիոլ– տանի կառավարութեան) , - ՈՐՊԷՍ ՀԱՅԱՍՏԱ
թիւն մը՛. Գնաց, Համբաւն՝ իրեն կարապետ \ ե լ այգ ՛սէ է ւ քգ դաշնագրի Յ^ր՚դ յօդուած՛ով Հետեւեալ ՆԻ ԱՆ-ԲԱԿՏԵԼԻ ՄԱՍԵՐ, ՊԻՏԻ ՄՏՆԵՆ ՆՐԱ
ա և՚ծանօթ բ արե կ ամն երբ , ծափն յա*՛–. ձ\\տ ռհ ւթի ւն ր կբ ստանձնէ ր Թո ւբքէ՚ո յ առչել , ՄԷՋ» (Ա՛ Արշակունի «Հայաստանի Խ . իշ -
ոլ ցնծութիւնը առանց
այս մ ասին Հա յաստանի կարծիքն՝ է ս կ առ
Կէս ձգած , իր վշտտՀար յ՛ուղարկաւոր ներր ե– նելու . խանութեան ր ոյք/,,», 1926, Գահի,. Է, Է չ 2 5 ) ։
ղան , իրենց եւ մեր աեղբ % « Ղ՛ա շնա գրող եր կու կո ղմ երբ կը Համաձա յ — Եւ որ պէս զի տակաւին կս/ն գ ո ւն ե լ սպառէ՛ն
*իոյմէն ի վեր միաքս սլա սա սա մ բն է, ուր ՚նին, որ՛ Նախիչեւանի շրչա\նը ա^ն– սաՀմաննւե - ԼեռնաՀա յաստանր վե ք֊ Փապէ ս վար գնէ իր զէնքր
շարան առ շարան էլ անց^ն թն՛ յ էշատ ակի պատկերք բու ^էչ^ ՝՝Ո\Ր՛ մ՛ատն ան շո ւած են ս՛ոյն դաշն՛՛ագրի \ եւ լիովէն՝ անձնատուր ըլլայ * Իշխաձ ութեանց ,
, ա յնքս/ն
ները ՛էէ" Ղ*ուր գէնփն Հետ եղբայրացնող ( *հ ) (աւելուածէն մ՛է չ կազմ է էն քձՆտ վար երկ - Ե րեւա՚ն բ , անշուշտ թե լագբան/քո վ բ Մ՛"11 կուա յի ,
թաղմաթիլ , այնքա^ն՛ \ե բկա բ ե լ որ ոԿ ց "կէ՚՚ԼՐՐ ^ԼՐ րամ աս մը , Աղրպէյճանհ Հոգատարութեան տակ , խարդախօրէն եւ նենգամտաբար , իր 1921 Յունիս
մէ^ւ
մարի մեր մանկութեան պա յմ ան ո վ , որ ԱգՐաէ յճան\ր սո յ% Հո գա ա արտ լ - \2ի կառավարակա՛ն աքթով , կր յայտարարէր՝.
Պ տ\ր տ ի ղա կի սեբունգ , Պարտ իղակց ինե բոլ թիւնը պիտի էզէ^չի ոելէ եր\ր՝որգ պետութեան մը» Հ֊Սպր պէ յճանի քյ1ոցիա լիս տ ա կսճլ^-հ ո րհ ր դա յթն
Այս
զաւակ , այլ սակայն Իղմէթ ծ^՚տծ էբ ա\ն՛ : հեմ ( տես «ՀԻ ո ղո վ ած ո ւ Ղ^ործոզ *)* ա շիւն յքե ե ր ո ւ՝$> , Մ ո ս— Հանրապետութեան եւ Հայաստանի Սոցիալքս՝–
մ բ–
ծնունդէն խնգոլթիլն՝ն ու փառքը կը վերասլա ւո ակա՛հ ի) ո ո Հրգային Հանրապետութեան կառա -
պապերուս քաղաքէն. որ յիշատակ մր միտքն կուա, 1935, է չ 159)։ վարութիմւների միչեւ եղաՆ համաձայնութեան
նացած է այլեւս , ինչպէս ինք : Վհրչէքհ տողեր բ մ ենք ըԼգգծե ցինք : հիման՛ վրայ, յայտարարլում է, որ Լեռնային
կ^ան ցնին պատկերն եր՛բ պաստառէն վրա յ : (հուս իա ո չ միայն իք * Ազրսլէյճանի կր զիչէւՐ՛ ՛Լար արաղն այժ՚մէա(նից կազմում է Հայաստանի
Ահ ա առաջինը ոբ իր Հնութեամբը աղօտ կբ ՆտխիչեւաԴ>ը, որմէ Ազրպէյճան կամովին ե լ եղ Սոցիալիստական Խ ո,,; հր դային Հանրապետոլ -
տեսնուէ յի շողո ւթեան ս մ է չէն մ^ ա ր տ ի /լա կի Րս՚Ղ~ բայրաբար Հրամարած էր 1920 Ղ՚եկտեմբեր \ էն՝ , թեա՝ն ա՛յ բտման մ ասր » (վ. Նաւասարգեան
՚է-իքը մեվ֊կ կը վաղենք բաղնեպանին՛ կատուին ե- այլեւ յանձնառոլ կյւլլտր Թոկրքիո ք աո^/// թոյք «Խորհրդային
տեւէն ղա յ՝ն– լոգցնելս լ մ տագր ութեամբ , մենք ա ւ չտալու, ո րպէ սղի քք). Ազրպէյճաւն իրեն յա§ձ– քաղաքակա՛ն ոլթիւձնր Հա յ կ ա կան
մեր կարգին բաղն եպա՚ն՚էն Հալածական : ՚1 ուած Հա յ կական ա յգ Հողամ ասի Հոգատարու - Հարցում», Փարիզ, 1938, Է չ 3 4 ) ։
ԱՀա ուրիշներ ; Զէ՚1յ ա գա գարէն՛ անմ իգապէս թ է։ ւնր փ ո էս անց է ո յւ ելէ տյք պե տ ո ւթեան մ բ ( ա կ– Այս աքթին տակ կային ստո րագրո ւթ իւննկ. ր
վեբ^ Պ ո լէ ս գ երբ թաղի աղ աքս խմ բովին կ՛՛եր թ ա– ՛՛արկ ր Հա յ տ ս տ ան հ ) : Նո քնութեամբ աք՛ս II ո յն՝ Հ ՚ Ա՛ Խ– Հ– Ժողկոմների Խորհրդի ՛նախագահ Ա,
յ ի ն ք Թոյ թ ա վ լա ւի յոյն– տգոց Հետ կռիւի բռնուե— յօգո ւ ած ո , աոա՝՛ ց Հոգատա ՚ ՝ո լթեան վա խան ցու ֊ Միասնիկեանի (Աչ. Մարտողի) եւ քար տ ո ւղտր
Լու , սա 111 ք ՐԼ° էո *լ\ *հուըգէնը , առիթ ստեղծելու Մ • Վարարէկեանքւ •
պաշտօն ո վ ; Օր մր վեվ.չ, 1921 Յունիս 13 թ ո լականով, Ա—
աք
կամ էլե^՚թայէ/նք ազգայէն Հին՝ գեբեզմա^֊ա — երբ տունն/ եղած ատե՛ն ր միշտ ալ մեբմտծ էվ* ճա րեւանի Խորհրդային կառավարութիւնը նոր
-
տունը, գէ՛ոլորական բեռնատար լքեալ կառքեյ՚ր շակել զայն; Ամբողչ փոթորիկ մբ կար %երսը , թով մը կը յայտարարէր . -
զառիվեր կբ Հ ան է ին ք տեւութեամբ , ապա մէչր՝ «սլամիա յ ի՝՛.» ետեւ ու կը էսձդայէւ ես , կյէ խ՛նդա - «Լեռնային ՚Լարաբաղր վե^չին համաձաիոլ
՚1 ՝ետ\ո ւե լու եւ ղտռիվա բ գլորելս լ Համ ար եւ երե - յի : կարօտը ծեծկըւուքով ւէեսՀացաւ : թետմբ (Ազրպէյճան ի հետ.֊ «3 ուս.) Հայաս
կո յեան՝ տուն կբ գ ա ռ ն ա յ էն ք աղտոտ , պատառո - Ո՞ր մէկր յ է ՚ շ ե լ ) ո՞ր մէվււ ՎԿաԿոէեԼ 1 տանի խորհ . կառավարութեան, կողմից յայտա ֊
տուն Հ Իր յօրինած առա չին ՕբՇւ՚ՕէէՇր մեր գա սարա - րարուահ֊ է Հայաստանի անբաման մաս ո» (անռ,
- էչ35)։
ն ի՛ն Համար , որուն գե;; ա կատա լ/ւ երն ու «բաղա Լէ
Լա՛մ ռրր լ~րգէ^՛ Ր գ դաշնակի գասը սե^՚տե– ձայն եբգիչԱերբ» մենք Էւ ր գա ս բն կեր՛ն ե բն Էինք ։ Իսկ այս աքթին տակ , անոր հանդէպ դիւրա
լու -. .սմա.՛; վոակուած կ^ՐէլաՐ սենեակէն՝ ) Անկէ Հատուածներ, տակաւին կը մռլտտմ երբեմն հաւատ հայ մողովրգի լըիլ վստահութիւնը չա -
հաձ բլլալոլ հ ամ ւ
մ ին չ մենք վաղ/։ ցըպա յթուցիկն ե րով կըղուա րճ ա՜ կա յին՛ կառավարութեան
մոռացումի պաՀերուս, իրենց մանկախակու հինգ անգամգ՚ա՚ԱւՂւե,րեորւնուն՝ ՛Ր՛եելւ քարտուղարին ստորա -
նտ յ ի ն ք , ար Հ ամ ա ր Հ ելով թաղեցի տիկիննեբուն թեամբ իսկ յոլգէէ) «եվ՛: է. կ մր կար չքնաղ որ գրոլթիմւները, Ա . Մ իասնիկեան , Պ– Մակինց–
բո զոդը; Ա ցանկութեամբ կը գիտէր մեղ պա — էլ ապրէ բ աստղե րուն լոլսաչէ\ւչ Համբո յՐ՝ո ւթ> կամ
տոլՀ ա՛. էն : ք՚աՀնակր լուռ կբ մնար , պայթուցիկ «կա պո յտ թե ր թ ո վ ծ աղի կ մ* է յո յսն» ե լ ու֊վ՚է՛ > եա՚Ն , Ա– Բէգզաաեան, Ա. ԱրապիոնեաԱ (Լուկա–
ներս կարօ ա ՚.ն ղոՀ Հ անցքեր : շին), Ա. Կար՛ն իեան ե լ Մ ՚ ՚Լարաբէկեան :
Ապա մեր ճամբորգութ իւն ը գ է պ ի Իտալիա, Կ՝ա\ն ցն էն , կ՝ անցնին պատ կե բները : Ն ո յ ն 1921^ ամրան ամիմներոմն ե լ նոյն՛ Հ ի–
Պոլս^ն Հռոգոս ու $քառի , /ւտալական զ է ն ուռ րա - ԱՀա Փ ար ի զի օ բերը , Վէ լ տ ՚Ավռէի կի րա կի՛ մուե։քներով ու դարձեալ ն՛ոյն նենգ ո ւխ ա րե սլա–
կս/՚Լ Հիլանգատար ՛նաւով մը տասնեւմէկ օրուան ներ ր ՚ , ի ր Հ ամ եւ՛ գի պատըաստո լթիւՏնները սուրճի տիր նպատակներով Մոսկուայի ե լ Ե րեւանի
յամ ր րնթաց ճամ բորդո ւէժէւ ւն մբ , ՛ուր մ եղի րնկե– աՂՀամար բաժակներու պարպումով*. Աւելի մօտ՝ պատուիրակ երր Լիվոնիոյ մայրաքաղաքին՝ Ռի–
Հիացող Հ սկհ է վարդապետէն՝ «ծովէն բռնուե Հ"*–» Աէ՚ն Փօլ տբ Վան սի ա րձակոլր ւրնե րն ու թ ավւա - կայի մէչ բանակցութիւներ կր վարէին Հ– 3–
պա բաղ ա՝ն աղատ ասպարէզ կը բանար մեթ ա՝ ւս - ռումն եվ> ը նա բնչե՛ I ին եր՛ ո լք Լ տակ : Գա չ՛ ակցոլթեան՛ պատուիրակնեվւոլ հետ :
ռ ա կո լ թ է–լե՛՛ն երուն՝ առ^ել, տակնուվրայ ընելու Եւ աՀա վե րչք–՝՝– ր ՝ որ կարծես ա յս առտու էր Արդ, ո՞ւր մնացին խորհրդային այս բոլոր
պաշտօնն էութիւ՛նն տակաւին
Համար շոգե\՚ալի\ն զինուորնեբը ու ն՚երգազ - մինչեւ : \Գ ե ր ացած շարման ի ւ մյւ Փարիղէն հ աւաստիացումւ երր , խոստումները, յայտարա -
:
թող Հիւանգկախ ր ո ւթ իւն՚ն երն ու կա ռ ա վա րա կան աքթերը •• •
Հոս Նիս քաշեր բեյ֊եբ էր , աւելի գոլար - ՛ինչո՛՛ւ մինչեւ
Եւ աՀա Վենետիկը , մեր արեւոտ օրեր՛ով : ճա՝Լ ա լո լ քան գործա՛ծելու Համար Հ Բոձնի յաիո - այսօր Լեռնային Վարալյբաղե
Ձորս տարէ/ներու Հանապազօրեայ եղբա յ բոլ— ու Նախիչեւանր զատուած մնացին եւ կր չարու -
ղեցաւ զէ՛ս եւս նստեցնել իր եաեւը, տունն երթա
նակուին զատուած մնալ իրենց մայր հողէն՝ Հա–
թ էււՏհ մ ր , ո րոմէ վե ր յ էւ շո ւմ բ յուղում ով ^ ՈՈՈՂ1> լու Համար : Հտզիլ Հ ա՛ր իւր մեթ^ր ճամբա ք կըտ -
յաստ ան էն՝
էութքււնս ;
բտծ, յոզԳ Ինչո^ւ այս սո
մանտր, ժողովուրդի հետ
Ղ*ասընկեյ նեբ էէ՚նք , ատեն մր գասարանին ած ուժասպառ շտրմանէլը կ ան շար– " յ ս դաւադիր խաղերը հայ
Ղստած % Ձեղաւ։ Մեր անվերիս/նալի շաբ՚ոլէա -
մէչ Ք"՛/ ՔՈէքէ բացարձակ մերմելով այլեւս
յ/Էճերբ , կճոցն երբ, շատախօս ութ իւ>ն\ն ու սմսե կե լ ճամբս/և : Մ էն չ է ք » շնչաւո ր անս/ ս ււ սն մբ Բ ա յ ° մԻ՞թէ նո/նր չէ նաեւ այսօր. միթէ
ղուկ խաղերը իրարու գլխոլն , կ՚ոչնչացնէին գա– փաղաքշելու պէս «մի բնե ր՛ , մեղք են՛ք , քալէ ա– այս ն ո յ ն վատ ու նենգ խաղերո- շարուձն՚ակու -
սար ան էւ լրբութիւնն ո ւ կր խա՛նգարէի՛ն ս\ե.ր՚տո - II ուտիկս էլ րսէր ու կը փորձէր կոկթն ճամբա ք թիմեր չէ նաեւ այն վրդովիչ արարքը , որ իրեն
ղու֊թէււ֊նյւ : ք+ամնեցէն՝ իրարմէ , ղիս ՂՐ^Լ^լով գա Հանել , բայց ի ղոլբ : Ապա , կեղծ բա ր կո ւթ ե ա մբ թ ո յ լ տուաւ Խ՛ Ս՝ իութետն վւո/ս վարչապետր եւ
սարանին մէկ անկիմնբ , զէնք միւսբ , մէյմէկ մը դառնալով ին,ծի , «քեզմէ վախցաւ կեննգս/ւն ին , արտաքի՛ն՛ գով՚՚ձոց փոիս նախարարր՝ Ա՛ Վիշինս–
Հծան,ր գլուխդ գասընկերոչ Քով, մեզ լր^աց^նելու քաերզձագաչնիգը ճսձնչն՚ար՝»՛. Մեր Հ ի ն կռիւսեըու% ան ո յ * կի՝ Միացեալ Աղգերոլ կազմակերպութեան ՛Բա -
ցաւին նիստին
Համար անոնցմէ «օրինակ առնելով՝^։ ղաքական Կոմիաէի 1947 Հոկտեմբեր 24/–
երբեք
Անմոռաց Գուրգէն , կորուստիս ծանր վրացական հռչակելով կարսի, առան՛ց
Կր տես՛նեմ Ղ՝ու֊րգէնը աՀա, Վ^ենեաիկի մեր տակ ես ընկերը , ես եղբայ Ր ր վերա կո չե ց ի իմ Հայաստա՛ն բառը բերան առնելու, առանց երբեք
առա չին ամ ի սն եր ո ւն ԷՀ ր իկոլԱ մ բ ին թր իքէն վե ր Չ թա՛նկագին՛ յ ի շատ ակներ ուս մէչէն\ : Հայաստս/ւ ի հոգային պահ ան չ ն ե րո լ մասին խօ -
փոէսանակ ղբօսնելու , անկիւն՛ մր քաշուած կ ու Օ ա տ ե ր տաղ սձնդգ պիտի շեշտեն , ուըիշներ սելոլ :
լայ : Աօտեցաք մխիթարելու եւ Հարցուցի լացէ ն գ ո ր ծ գ պիտի վե բ լուծեն , անունդ փառաւոր ե\ն :
պատճառը: խեղ
«Պո՚միան կարօացայ՝^ րսաւ Ր ա քց իմ կորուստս բան մը աւելի էէ Եւ 1՚ն՚չո"լ լուռ են , ինչո՞՛ւ ձայն օ-պա՚հւն՝ չ՜են
ճուկ շեշտով մր : Իքնգուքս չէի կրնար զսպեյ ու Ես հզբտ յ բ մը կորսԼ ցուցի : հանեք այն մարդիկ, որռնք կրակ կր տեղային ՛ե–
լսւցբ րարկութես/ձ վաէւոլեցաւ : Հանողք , տուն՝ , Այս անկապ տողերը, կծկումի անկիւնէս , րէկ երբ նմա,, առիթով մր ռւրիչԴըկրի մը տր–
նոյն X
կարօ սյցեր էր եւ տ յգ ան զո ւս պ կավ՛ օտր ո ր կը քիչ մբ ծաղիկի ո լ շատ արցունքի տեղ Հեռաւոր տաք֊ ~ հ ն դորՆոց հախասղրր էռնըսթ Պելին՝
պոռիմկար աՀա , բացաարելոլ Համար , կյւ խտա - շիրիմիդ վբայ : Ք– անիրաւաբար կ՚ուր՛անար հայ մոգով ոգի դա
ցնէր մածուցիկ Հիւթով այգ բան՝չաբեղէնէ(ն ^էչ^ րաւոր իրաւունքն՛երը կ ա ր ս ի վրՀ , ™ԳՐ Գ
ԲԱԲԳկՆ ԳԱՎկԶ (ՅՈՒՍԱԲԵՐ)
Fonds A.R.A.M
