Page 122 - ARM_19-1947_04

4. Ց. Գ. ՄադկաթեաԱ ծադումճ ու էննացի գիտուն Ախիթաբեաճ նեըը ՚. Փ՚ւէլ^
Արդ* մենք տեսանք որ այս վսեմ ցեղյլ,

զարգացումը ալ Հաթւև գացիեեբու Հետ շարժեցաւ աղգեբոլ ընդհանուր

Փառք խ ա&ուԱիԱ գաղթին՛ : Յեա\է եալ թուականի մը աճոհց Հետ ար^

տեւլը աԱոտ՛ վկ շաւեց Փոքր Ասիա , վ՚ոթոբիկի պէս կործան՛եց

Ա. Հէիժիթ կայսրութիւնը ու կանգ առաւ միայն կ–

ԽՄԲ Ահաւասիկ Շ • ՆարդոՆւն|իի սս-ււլլ գէպտոսէ սաՀմանին ղ \ բ ա յ , ըստ Փրօֆ * Հռոզւի ։
վ՚իաշնակւյո։ իւ Լաս 0^/»11ՆաԱ ԱԼՈ-թիլ , Ար Աւօնուե– Ան ձուլեց Հէթէթերը
ցսււ. Փարրզր մէջ մծծ իաճդավասոՆր-համր ՊԱՏԱՍԽԱՆ ԳԵՐՄԱՆԱՑԻՆԵՐՈՒՆ էր ւ>Հ^։ Ո՛– <4>բօֆ. Հււալ.

\՝ՀՎձէ աշ^ա՚ն՝ կ բ՝*ա**^բ Տաձս "՛է ^ է ^ ՚ ա յ ^Ա"՜՜ նէ , Հայաստաեէն վերադարձին ^Հայաստանը մէջ

Ալքէ նուդ ծանօթ է ս ոՎո ր ո ւիժէ ւ՜ե մը , որ կը Հակելու օ աս ա սաղը ; ՝>/ աս» ւ\ա ռ ; ր՜ս լաւս կ՛ուղերն զուտ եւ ամեճամաքոլր ՀիթրթԼերը տեսայ» գը ֊

կա ա ա ր ո ւէ ը Հայ գէւղերւյլն մէջ , ամէն գէսԳ յետր\ն– ճիգով մը Ասգա։է ա յ.ր գէւաԿ* ա գր տ ա ղա ե բեց , ակնարկելով Հայերուս : Բայց Հիթիթ֊երն

ունէ ը նուէրա կ ան ծառ մը , աաը էքո վ ա ւե լի մ՚ե ծ մենամարտը շա<% ըլ ու §՝*լո ւրքը ր ր եւ֊ ս կողմը Քա– ալ, ինչպէս իրենց արձաններէն կբ տեսնուի , ու­

քան գիւղէն ամէնէն տարեց ծերունին, Հասակա - շել ։ Հո^ե էր ատոր Համար դսբս ան գի ւա ն ա գի - ՜նի՛ն մեզի (ւման քիթ : ք՝այ° էը^նց լեզուն) Հնդեւրո­

գե՛լ, վեՀաշուք, փառապանծ, որ իր կատարը կը տութեան ամ էն՛ էխ ճարսլրղ աղուէսը, Ֆրանս Ֆոն պական է , ու ցեղով կը պատկան ին Հնգեւրոպա .

մխրճէր ամ պերուն մ էջ ու Հ ո վա՛– էն կը տարածէր <թափէ1. , որ խ՚ոլրքսչ-ոլ ղ/. ղս Հ ս սւԱւ ղ*,՛* ՝» է ւ կան՛ աղգեբոլ ընտանիքիս՛. Ասով, Հռոզխէ կը ջա­

կանանչ արտերուն վրայ՝ ^իլԳԼՀ էր Օրն ոլնէր, քակուած գրքէ ո ըԱ ալ յառաՀարաեը գրած է։ ՛նայ վւաստել , թէ քաղաքակրթութիւնը ստեղ՝, . ,լ

մասնաւոր օր մը, երր ամէն տոլն մատաղ կը մոր­ Տյ օդո ւաօ՜ս՚ս ր ր պատրաստ ղ ՚ըյյա՚ե՝ մ Ազի դէմ տ ըպ֊ տզգերուն մէջ կայ նաեւ Հնդեւրոպական՛ ժսղս–

թէր եւ օր՛ուան ամբողջ ուտելիքը առած առ– ուելոլ , լ.բրել ազւլա՚սշան *»ալաօ՜ա\ւ–քէ : Հ^այերբ վուրգ մբ, Հիիժէթսեբը՛. Ասկէ դուրս, մԱ ք աե–

տոլընէ • կ՚երթար տեղ գրաւելու վեՀափառ ծառին այս բանիս, առաշքը չս\ս կր՛նար առնել, բայց կը սանք Հայը որ ազղակից է տի նարեանԱ*եր ււ՛ լն.,

տակ , ուր կ՚ուտէր , կր խմ էր , կը զո ւա ր ճ աճ ա բ յաչողէն զա յն յստաՀԼգձլ տալ ; գ>ար ըղէա Տ ա յ ցե– կամ գրեթ՜է նոյն բանը , ո ւս ա իւ եւ Հնդեւրոպական,

օրն ի րուն։ Ո*֊խտէ ծառ մըն էր ան, ուստի շատ՛եր ղաբաս մ ը ղը ղաւլսացուր ՝՝կ ռ ր լիս , որ , լսելողս , ժ ո դո վո ւր դ :

ծառին գալար ճէ լզեր էն՛ մ ին ղետին կը ծռէ ին եւ յօԱք շըսելու սաղ աչք գր՛ ֊>ա՛֊ է; ; Հա յերբ , ա յսէէքն Ար մէճն՚եր ը , ա ր շաւողնե րը ,

ճիւղին վր այէն 1լ ան ցրնէ ին կաթնասուն– երախան , Ս»յդ օրերուս սաղա յ , աստեղազարդ Գ<Բ՚°ԼԸ վւռիւդական– կայսբոլթենէն բաժնուելով, ՛Լ՛ախ կթ

որսլէսղի աճէր ծ առէն սլէս , նոյն ճիւղին վրա յէն՝ մաքուր ղը ցաաղէ , ու ա֊դբն լկոլղայէւ ափունքին , նուաճեն Փո՛քր Հ ա յ ք ո , եւ տեղի անտւձսճեր, իրենց

1լանցբնէին Հիւանդ պատաճէն՝ որ անկողինը քաղաք ս ը , ս ^՜ղ ՝*ատըկ քաղաք ս ը , կը Լլւււււր ա– ճամբան– ցոյց կուտան, ինչպէս Ալիս էլետիս անա.֊

կը թ է՛ջէ ը ամէն գի շեր , "^"(Է՚՚՚լԷ աղատ էր ւ»լր գր ւց աղե ո լլօր ւձ–֊ /յ ղ քաս ղալդ ս ը Ա եծ ազգե՜ր , >ւը , ոբուձև ջու֊բը ա*էի ՚ր՚լլա լո ւե , այսսլ՚ս ըսած են •

այդ տկարութենէն : Ւոկ մ անկամ արդ ու սաց,լ, դաՀէճնեբւը, ասս^ելոգ որ բրե\ւ.ց առ^եւ Լքետոյ, կախ ար ՛գո լելով լեռներէն., քլ՚աէ որ է՛ր են ց

Հ ար սն-երը , ո ըոնք ղա ւա կ ՀԷԷ ^ ՚ " ւն\ե նար , աւեԱւ Լոլէչ Հոգեր ելաւ, քաս առվձէ՛ մ՝ո՝ղո\վԽլրգ\ն–ե–. ոեղէն Համար բնածին է այդ սէրը, կը չուեն՝ միշտ

իրենց զգեստին՝ մէկ կտար ը կր կա խէթէ՛ ճիւղերէն , բու ՝*ալա&ա՝նքը, Սեր խ՜ԳՐՔը կը թողուն աւելի գէպի արեւելք, ու ք*աբձր Հայք , եւ կբ \է ուտ ճեն

ո րպէ սղի զաւակ ունենա յին ։ Աղ^ի կնե րը նո յնպէս Հեպասաաւոր պարադայբ ս ը , որ , բարեբախտա՝ - ավդ երկիր ը ու կր՝ Հփմնե\ն պատմական Ա եծ Հա յ–

կ աղօթէին կանանչ տաճար ի պէս բարձրացող ա յդ բար, այլեւս չևեր զայացալ էդե-ց ։ քը է Կտ բղացիք որ ան լեռն ե ր ը կը բ1 ակի : Հա է

ծառի ն տա կ , ո րսլ է ս զի իշխան ի պէս ն շա նա ծնե ր ԱԼնռ-սք , սակայս , տակաւին ունէին՛ նոյնքան \Լ ւ "՛ի կին մբ, տարիներ առաջ, Ֆվ՚տնսայի Հայաբր^

ունեւային : Վ^եր2ապէ,ս գիւղացին այդ նուիրական աւե լէ շո տլշողուն օ բ ա դրր ւ-սր կարդ մը «արիա– ՛՛Էակ վա յ րեր բ ա յցելե լով , իր տ պա ւս ր ո ւթ ի ւե. ներ բ

ծ առէն կը խնդրէ ր բերքի առատութիւն. , գործի կա\ս ու գե րս անարըւ~ ^ & ողո ղոլլւդսեբու Հանդէպ , կը գրէր ույս թերթիճ մէջ։ Հոն՝ կային՝ նաեւ սա

յա թողուիմէ լն՛ , կեն գան ի-1 եր ու բազմ ացում եւ ին ք ժեխերուն : կուզեր.– այս օ՜ ո զոգո ւր դը տեղաՀանե– տողերը, ^ Հ ա յ լ Հ կշ "էրէ բնակիչ բարձր տեղեր» *

որ կր կոչուի երջանկութիւն Հ Լ"յԼ ՔՀՒԼ "՚էէ՚՚՜ելք , գուցէ Աբպերիա : Փոխանակ ա– Հ այ բանաստեղծբ , ան որ էք եծաբեն ցի ել վարու­

Ու ծառը, ւիեՀափառ ծառը, Գէոլէ*ո եբկ՚-քէն տոբ սակայն , Հչե<լսելնյ.՝ յա շողս ցան՝ իրարու ետեւէ ժանի ազ\ԼուակաԱ ուղին ուղիղ զծով կր շա ր ո լ -
մէջ , կարծես մտիկ կ՚ընէր բոլոր
այդ իղձերը եւ կա խաղան ՀաՀն ել է՚բե^ց ցե ղրՀս գաՀէ ձնե ր ը , մ եր նակէ , ադամա\.գով, ոսկիով, լոյսեբով ու ան՛ուր^

ւղձանքէ ե ր ը ^ յնուշիկ մը կը բեր՛նին չուրերը գաղց-Ալ տալով՛. Ա էնչ անդին մեր ւ\ո՚Լ ^111 զալակէ տաղ մը, եւ անոր մէջ տող մը, որ

սարսռար , կբ սրսփար ։ Գիւղացին կը Հաւատար դա^րճւերը, տաղաւըս աՏ֊ պատ չ. մ , սկսան աՀա Հատորներ էլարժէ , ել լերան աստուածացումն է:

թէ Հրեշտակներ կը բնակէին՛ ծառին վրայ , եւ ով տոլարեէւչա\ւլ ալ պարարտանալ՝, ԼԼն՚ոնք արիական « Կ՝՝երազէ բարձր լեոձէ\եբ ,. ծովէն անգին՝ ա -

որ ա յ դ օ րբ կա Լ ո ւ իւ Հասն էր ՝ կը տեսնէ ր Հ րեշ– Հև ւ»՝–ւ. չ, /, լ,, ՚էնքտ աւսլբ դատ թ ա ր ո ւլս ի ւեւ֊ երո վ դար­ մա յի » ։

տակւեբը, որոնք կախօրրան՛ ձգած ծառին ճիւղե­ ուեցան քաճ՛ դիւղռցբն լ– ր խոզբլ. Հետ, անխնա I Այո վսեմ՛ արշաւողները, Արման՛ները, դրա -

րէն՝ 1լօրՕբուէէն ււււ1 աո ւան անոյշ յոյսին մէջ՛. կոտորն լով զաեւձ ք . Սաոա֊ք աււաջի ն Հանդիպած լելով նոր՛ եր կիրը , գտան Հոն բնի կ– եր , որոնք

՚ Հպարտ ա յ դ ծառը ի՛նչ կա յծակներ էր ա>Բ֊ սերպբ սոՎոր Էի*– կաԼսԱլ առաշէս ՝*ասդրպած ծա. ձո ւլե ց իս իր\ եճ ց մէջ ել պար տաղ բեց ին ի ր ե.^ ց լե­
ՀամարՀեր,
սակայն, փոիմորիկներոլ դէմ գլուխ ռէ ն , սա սւ, ց կարենալ ը֊֊կճե լու այս տէնարեսՀհ՝ զուն՝ ւ Այս բնիկները իրենց լեզուն փոխեցի՚ւՀ ըայց

էր ՛ցցեր ^ եւ ամպրոպներու սպառնալիքէն էէ Ր ա ռի ւծս ե ր ը ; Իրսս.ց աղտոտ կօշրկներուն տակ ոչ իրենց անտլն՚ը, ու կոչեցին՛ էբեւք զէչ՚եէք մլ շտ

վախցեր երբեք ; տբորեց–ր\ս Օլլագաե, ^ ւր ո պա ղա՛,. քազաքակրթու - Հայ, մոռացութեան տալով Արմէն բառը, որ մէ–

փաջ ծառ մը : Լերան պէս անյողդողդ ւ ք*ր Հ՝ո՝– թե ան ստնտուն % Հելլէն ձկնորսներուն որսացած մէա յա՛ օտարներ ույն՛՛ քով կեն գան է մ՛Ա ա ց : Արդ՝

վանի ին\ տակ առած գիւղին ամ բո դջ բ\Նա կչո ւթ ի լ– ձուկերը պաՀածո ք վը շչձ– էրկ. իրճեց Համար , գէ– Լեման՝ Հաոլփթ կաբն՚ոյ կողմեբբ կր՛ զետեղէ հա­

նբ ուրախ էր կար՛ծես, որ կը պաշտպանէ զանոնք շերը ծով թափելողԼ սոզԼա՝*ար ժ՜ողովուրդին աչքե­ յաստան անուն ժողովուրդ մը, ուրկէ ել այս Հա ք

աբեւին Հոլրքէն եւ փոթորիկներու Հեւքէն՚ւ րս ւն առջեւ՛. Ու կբ պւլծէին , թուշ մը Հացի Հա~ աճ ս ւնը ;

Ա ի րե լի ընկերներ եւ Հա յրեւ ակիցնեբ , Հաւ մ ար , ան չափահաս ՀելլՀ նու-^ի^երը : Սեր մէջ ամէնէն ուժեղը եւ գլխաւորն է տի–

մոգով ուրդին պատ մ ութ եան՝ մ էջ եւս գո յութիւնւ Աո֊ջի պատերազմ ըն , Ա ււ ւս ո ւ լի մէջ, \եր բ ս՚Ո– էնարեան՛ տիպարը՝. քԱաբաե՚աշն ալ այնքան ցանցառ

ունի նման Հայրական ծառ մբ, բարձրուղէշ, երկ­ վ աք լոլկ եւ վա յ բ ենա ց ա ձ֊ եւ աճ տէր ^ ա յ որբեր բ չէ՛. Հակառակը, էմ Հայրերն է գիւղիս գրեթէ կէսր՝

նասլաց , ձեռքը ողջո յ ն ի ձեւով Աստուծո յ երկա­ ա\Լ օթի շունի վո–^մակի պէս կբ ի"" ՚"ուէփն գերման խարտեաշ էր՛. Թուրքերը երբ շէկ եւ կապոյտ

րած ։ զօրա՚նոցին՛ գուռը , սպասելով որ աւլուքը գուր11 աչքերով մէկը տեսԱ էէն , կ՝ ըսէ էն թէ Հձկեավուր»

Այգ ծառբ կը կոչուի Հ* Տ ՛ Ղ՛ա շն տկց ութիւն : թափեն , աճ որ մէջ ո ւա ուե լր ք բ ան մը փե սա ել ո ւ է, այսինքն Հայ։ Այս տիպարէս Սի*–եիք շատ ու­

Փա՜ռք իր անունին՝ * Համար , շէնքին վերի յարկերէն ոսկոր-֊եբով ա– նեն՛ալու է , ՝՝նւոյճպէս ծտրօ՚ն ըստ քիուբէնի , որ այն\

Ու դուք, սիրելի Հայրենակիցներ այսօր նոնց գանւկերբ կը ՚&ակծզէԼւն ; իւ Հալէպի շուկա՛ն տեղերը յեղավա խոլթէւն կ՚էնէր ։ *Հա ր մ ա ւ ա լէ է

ուխտի եկեր էք ա յ դ ծառին տակ , զուարճանալու Հայ որբէ մը նարլձ^ջ կբ գնեն, չեն վճարեր, ու որ արեւմտեան Փոքր Աո է ո յ Հա յերը աւե լէ Հ-էն

անոր Հովանիին տակ, ճիշդ ինչպէս մեր երկրիս՝ աքացիով մն՛ացած նար ի ս չս ե ր բ կբ ցրուեե. գետին ; տէպարներ պաՀած ե՛ն ։ ի<.նչպէս կողկատցէք ,ո -

մէջ՛. Այդ կանաչազարդ ՛ծառին տակ, մեր սլա ա ա– ԱՀա ւլե ր մ ա\–. տ կա ս ^ոգիե , գերմարդու Հոդին , բոճք զուտ Հէթէթական) են * ի)լ կեսաբտցէք ,ո -

նինե րն ու երիտ աստր գն ե րը ո լմ պի տ ի առն են՛ վ/աստերով պատ կե բազա լւդո ւաօ՜ I լանք երկայնագլուխ են Հ

ցատկելով անոր ճիւգե ր ո ւն ւէր սւ յէն , մ եր Հա յբերն՛ «* (Ո ճ ացետչբ յո՚ջորդով՝)

ու մայրերբ սփոփանք պիտի զգան յոյսեր կւ Արգ , Հակառակ ոմն Կի*–թէրի ել կարդ մբ ԵՐ. -ԲՈԶԵԱՆ

"(ելով դարա րաւո ո լի՛ն : յի թելադրէի որ ուրիշ անծանօթ Հօրմէ սերած դերման\ գիտուեՀն\ե–
բ մ բ ա՛ն կողին 1^Բ^ՈէԼ
ան պա ր տ կե լի թշն ամ ութեամ րոլ* . այս ձեւով է ,ոբ կբ բազմացնեն իրենց ագ֊ ԿԸ ԽՆԳՐՈՒԻ ԹՈՒԴ.ԹԻՆ մէկ էջւին վրս-յ գրհ1
յօո-ՈՆաօ՜ ել ր֊զթ-ակցւսլթիլն: Աա(ԹաւաւԱդ րձր֊եւ^–
մ եր Հակառակս ր գներն ալ գա ն՝ բումում իսնզրե– գը Հաձ(Լ Հ^գեւրոպակտ՛ն , ՀարիակաԱ^ մոգո - սելի գիրով՝ |ււսրագրլււ1ւ եւ գրաշարիս, աշհյասւասքր
գիսրացսելՈՆ համար:
լու Համ ար ի ր են ց Հ իւանգոլթեան : վուրգ է : Այգ կը փաստէ մեր պատմաՀ այ ր Ա ով–

Գ+ բախտաբաբ , շանթերու , փոթորիկներու , ոէս /Աորենացի, երբ կը՛ գրէ* <ձՀամա յն\ Հիւսիսա­

ոլբականնէե բու , գէշ օրերու ամ էն կարգի թշնա­ կանաց վեՀաւլոյևս՝^ ; Այգ կարծիքէն են մեր 1Լի–

մութեանց դէմ յադթապանծ կանգնած յա ս ԿաԳ~

նիին ի տես, դասակարգ մբ մարդիկ կան՝ որոնք,

վաիսանակ Հբճուելոլ եւ խանդավառսւելոլ , սիրտ ըւքրռնեն անոն՛ք ՛որ մաաւոըական երեւնաէոլ մար–

կը պգտորեն իրենց տխմա բա բան ո ւթ իւննե ր ով : նետուոզ կան ան չութի լեն եր էն– է

կաղնին, զոր Հայուն Աստուածն է տնկեր Հայոց Ս՚\ե՚նք չենք բոեր թէ կայ ու չկայ ԳաՀեակցոլ– զաւքԱեյւ կատարեն ել զիտական վ և չ։ ա զն ա Հ ա–

պատմութեան մէջ, որ բողբոջեր է Հայ մ ո դո - թիււկր կա յ , թէ Հայ մ ո ղո վո ւր ղը չի կրնար ա յը. տոլիժիլե նեչւ կր փորձեն :

վոլրդին սրտին մէջ , որ աճեր է Հայոց պատմոլ– եւս ստեղծել նման մեծ կազմ ա կե ր պո ւթ ի լէ : Ո՛ չ , Ուրեմն , ^նունզոզ^ մարտականդ ա յս մեծ–

թեա՝ն ամէնէձւ մութ օրերուն, գաճաճներէն գաս Հայ ժողովուրդը որ ստեղծեց Հ* 0 * ՚իաշԼ ակցոլ– կո ւս ա կց ո ւթ է ւնը. ա ր էւ^է Ոմ կռիւի ճամ բ՝ով էր ռ."

աոն\ելու պէտք չունէի ա^Էշուշտ ՚. թիւնը իբրեւ աս Հ րաժե շսաւթ է ւն՛ իր գո յո ւթեան Հասաւ պետութեան մը Հիմ Հ արկէքին ու դարձաւ

Կան որ , քի՛չ մը շատ յաւակն ոտ , կը պոռան • պա յքարին եւ Համաձա յ ւ %ատմ՚ութեաճ որոշ ժա­ պետական կո սա կցուիմ իւն * իբրեւ պետական կու­

՛Ա՝ե՛՛ ք ալ բոլսած ենք Հայ ժողովուրդին ծոցին՝՛ մ՛ան ա կն եր ո լ ոգի ին , կը ստեղծէ ուրիշ կազմ ա– սակցութիւն՝ ժամանակը այնքան անգութ եղաւ

մ էջ : Ու կր փորձեն կաղ/1 իին Հետ չտփուիլ իր ես ց կե բ պո ւթ ի ւնն ե ր ալ , ն ո յնքա Լ պանծալի : Ատէ կա • սակայն էրեն , որ առիթ չունեցաւ Ո՚էնքը ձեռքէն

՛Գ"յովը , որ սխտորի մբ չափ ալ եր կարած չէ տա­ շեո րՀ՚Լ՛ ԷՀ այ Հան ճար ին : Ա ւնը պաՀա\ ջածը ա յն է վար ձգելու ՛եւ ընկերվարական՝ աԼ՚տատա^քեեբ

կաւին : միայն , որ լ/^գոլնին իժէ պարծ ա ք մըն ԷՀ* Տ* կատարելու՝. Երբ կ^ըԱե\նք իժէ Հիմը դրաւ Հալ /՚,^–

Ա իր ելի Հ ա յր են ակից Լ եր , չենք ուզեր խ բա­ դ՛աշնակցութիւներ իբրեւ ժողովրդական՝ կազմ ա - տութեան ք չենք ուզեր մոո1նալ նաեւ եթէ կա՜

րութիւն դնել , ա յսօբո ւան սխտոր ի պո յ,ր> վաղր կե ր պո ւթ ,ր ւն , եւ գլ տ՚~ ան բարդել ղա յն որ պէ սղի րե լի է գործածել ա յս բառր՛ ա րտակուսակցա–

կրնա ք դառնալ չին արի պո յ , այսօր ու ան ճուտը յարգուին իրենք եւս , ել առանց կո յր ձեւանալու՝ կան պա յմ ա\էնե ր բ , ա յսէնքն թէ կատարուեցան

վաղր կրն ա յ դառն ալ աքլոր : ք՝ա յց ով որ 1լ՝ո լղէ տեսնեն՝ այս մ՛եծ կուսակցութեան կատարած գոր֊ այնպէս ի դէպքեր , որո՛՛նք կաիսո ւմ չո ւնէէն էր ,

ծառ դաոնալ կամ աքլոր, պէտք է աո աջ ուր է հը , ան՛որ նուաճումները , կրած յեղաշրջումները , կամ քէն , փաստ որ Հա յա ս ա ան մը ս տե ղծ ո ւե ց ա ւ

գաղափար ունենա յ ծառի, կամ աքլոր՛ի մասին : Հ • յօդուտ իրենց ել ի վւառս մ ա ր տ՝ ւ չող Հա յ ժողո­ այն Հողերուն վբայ, ոբո\1ց մասին երբեք մտա -

Տ * ՚)՝աշ1 ակցութիւնը երբեք արգելք չէ իրենց ա– վուրդին : ծած չէ ր մեր ք ա ղաքա կ ան մի աքը , դ էթ ես որ

ճումին , ընդՀակտռակն կ՝օժաԼ զակէ իրենց , ք՛ո՛յ," Հ * Ց * Ղ՝ * Ղ՚աչն ակց ութ իւն ը ծնաւ զէնքր ձեռ– եւ է ՚վկայոլթէւն չեմ դտ\ե ե ր մեր ժամանակակից

պա յման է որ կա տ ա ր ո լած ն՛ո լաճ ո ւմն ե ր բ ճան չ ֊ քբ , իր մանկութի ճէը, ուրեմն ) անցաւ վառօդի դրականութեան մէջ է

ցոլին ու դնաՀատոլին ՚. Ա֊ ոճ ք որ կը կարծեն թէ Հ ոտի մ էջ , սո ւր ե ր ու շկաՀ իւնին մ էջ , Հրացանէ ե– Պետական կո ւստկց ութ իմէ բ , քագաքական՝

կը մեծնան՝ ուրանա լով Հ՛ 3 * Դ՛աշնակցութեան րոլ ո ր ո տ ին մ էջ՛, ՛ի ի ց ա բա՛՛ն ական ա լան ղութի սն– սլա յմ աններ ո լ փոփոիսութեամ՛բ , կարճ մ ամա է ակ

մեծութիւն ր, կբ նմանին կաղամբին որ բարձրու­ նեբուն ձեւուիք Հ * 0 . ՛իա շէ ա կց ո լթէ լէ բ ծնաւ մբ ետքը դարձաւ գաղթային կազմակեբպութիւն I

թիւն կբ կարծէ ինքղինք՝ երբ, ձմեռբ, պարտէզին դիլցաղէ , Աբէսի աւազմ ադա չտե ր ուԼ վրայ ; Հքճ ալ (Միացեալը յաջորդով)

մէջ Հետք անգամ չի մնար ճիւղ նետող, դէպի վեր կռուելու Հ ամար , ա յս իրողութիւնը թող լաւ &. ՆԱՐԳՈՒնԻ

Fonds A.R.A.M