Page 126 - ARM_19-1947_04

լով Հայատիպի։ Փ՛ոքր Ասիոյ րեակչութիլնբ այ ֊ ֊

Հ . 3. Գ. ՄաքգկութեաԱ ծագումն ու սօր , ցեղապէս Հայատիպ է , Հոգ չէ թէ ուրիշ ա–
զարգացումը
Ալ ՀարււԱ Խ.Փ կքէ ա ն1 ՈԲ ^Օ0. տ ա ր ո ւ է ՛ զերութենէ , եւ
Վերի՝ իսկ
Փա%ք իք աԱուՕիԱ ախ , ինչ տառապանք՝՚երէ յետոյ

տեղը աԱա Վկ պատճառներով - , Հազիւ մանրանկար Հայաս­
տան մը նորէն իսկ մեր
(ի. եւ վերնիճ մ»ա) ձեռքեբձ՚իս անցաւ, ոչ

Տատերուն զարմանք եւ Հիացում կը պատճա– պատմական՛ Հայբձհիքիձ մէկ տասներորդը:
կուսակցութիւնը
՛լէ, օր երբեմնի մարտական ՊԱՏԱՍԽԱՆ ԳԵՐՄԱՆԱՑԻՆԵՐՈՒՆ Գառնալով կրկթ մեը նիւթին , Հայոց պատ­

գիտցաւ մւե հ՜ ընգո ււ. ա կո ւթ ե ամ բ պատշաճիլ օր­ Այս փաստ Էդ որ ա յ գ ձայ գաղութներ բ Հի - մութեան ըԼտ իր գիրքեբ, ինչպէս Կ. Բասմաչեանի

ուան պայման-երուձԼ, ստեղծելով հփռլԼ Հայրե­ Օ֊Էն դ Աբմ էններու ա ր շա ւա Լ քի շրքան էն մ1 ացած «•ԲնՀւակաճ. պատմութիւն. Հայոց»ը, տպ • Պոլիս ,

նիք մ լլ պատմութեան յիչատակներով ու մշա– ե\հ. Հոն դ ո չ թէ ՝ յե ա ա գա յէն արեւելքէն գաղթ ած ՚՛ եւ Հայր ԱաՀակ Տէր Մովսէսեանի ւեբկՀատռր Հա­

կութային գորհեր՚ով •• ՀայուԼ. ցեղային ծագման դ կազմութեան եւ բաղա­ յոց պատմութիւնդ. , տպ • Վենետիկ, րնգարձակ .

Արդարեւ , ինչ որ Սփիւռք կբ կաչենք այսօր , դրութեան մ ասին ՛ուժեղ վկա յութիւն մրքԼ է նաեւ օրէն կը խօսին այն, էք՜՚ողովուրգներո՚ւձն, մասին որ կր

ղպրոցնե բու եւ եկեղեցիներու , թեր թե րու ել Մ է– ան՛որ մշակոյթբւ ԱԼ շաբուձ^ակ իր աչքեր բ արեւ— բնակէին նախաՀայաստան ել որոնք մեռած֊ են

ւթիւ\ն\ն երբ­ կեանյ յվ գ՛որ՛ծող մեքենւ ՛յ մԺ՝ է մո՛ւտք յառած է դ եւ անկէ մշակութային՛ ձեւեր այսօր։ Ինչպէս գիտենք, ժողովուրգ մը չի մեռ -

որ կ՚աշխատի մամացոյցի պէս դ որ կր գործէ երի– լձԼգո ւնած ել իւրացուցած դ մ ի– չեւ մեբ օբեբբ ։ նիք , ան կ՝ա՚ւՀետանաք պատմութեան բեմէն, ու

տասարգ սիրտի մր կանոնաւոր բաբախումով : Այսպէս մեբ նշանաւոր մամտնակակից\ն՚ե րէն կը ձուլո՛ւի ուրիշ աղգերու մէշ*։ Այս տեսակէտով,

Ն ՚ ո ր Հայաստան մբն\ է ստեղծուած , այսպէս X ոմա՛նց տիպարներէ՛դ խոնարՀ դատ՛ումովս ; Արմէններթ ձո՛ւլեցի՛ն իրենց մէշ* Նա/իբին ել ( ) ւ –

Եւ այս Հա յաստ ան ր կաղմ ուած չէ ի Վնաս բուն \,ե բկա յիս էքմիած,^ ի կաթողիկոս բ գուտ մոն– րարտոմն), Հիթիթնւերէն՛ զատ։ Փրօֆ • Հռոզնի կր

Հ,ա յաստան՚ին՛դ՜ այլ բն դՀ ա կա ռ ա կ\ն՛ կբ գօբաց\ն\է կ ո լա կ տ,հ\ տիպար էդ ին չպ է ս իր շեղ ա չքերր եւ .ներկայացնէ Հայկական խաչքար մը, քա\1գակ -

զայն՝ տալով իբ զաւակներ բ ել քրտինքով շաՀած դուրս ցցուած այտոսկրն լ. բ կր ցոլցնե\Լ\Հ Աւետիք ուած՝ Հիթիթ արձանագրութեան մը վրայ հ Նոյնը

Հարսա\ութիլ\ն\բ։ (յլ ի^՚նչ կր> պաՀան՚քէ Հայաստ՛ա­ ք* ս աՀ ա կե ան թե թեւ մ՚ոն կո լական գ լ՛ ո շ մ մբ ունի :

նէն Փոխարէն։ ԱՀ աւասիկ * Հ էքս կաղմ ակեր– Այս արիւնք մեբ մէք մտցուցին ճինկիգ խա\– ի սլատաՀած է մեր մօտ ուրարտական բ ե ւ ե ռ ա գ ր ե րո լ

սլոսե ց ա յ դ ին1քնապաՀ դարձայ դ գուն նախ յա յտւս– բանակւ՚երտր , թ՝ոլրքերբ եւ ԼէՆկթիմուբի բանակ– Հետ, ինչպէս այսօր Թուրքերը,՛ ն՚ոյնիսկ Պ՚ո՚լսո ւ

րարեցիբ թէ ^ամենայն Հայոց կառավարութիւնդ ներք ։ մէչ*, Հայկականն շիրմաքարերով սս/Լգոլխ կը շի՜

չես դ ուրացար ղիս , ,բսիբ թէ կբ մեռնի \ էի գիմա~ •Նէին , արձանագրութիւնը գ ե ռ վրան ԼՕրթաքէօյ ,

նար ,< բայց 25 տարի տոկացի բո լո ր գմուարոլ - եքրիմեան Հայբէկ » բարձր աՀ ա ս ա կ դ աբծ^ուե– Պոլիս^ : Հայերու ճարատարապետութիւնը , կՀրւսէ

թեա\եց դէմ ^ եւ Հիմակ պատ բաստ եմ օգ\ն\ե լո ւ քե­ ռունգրնդ տ ի՛), սւ ր ե ա Լ - Հայատիպ՛. Վ^ասպոլրա — Լեման Հաոլփթ , նման է ուրարտականին ,եւ ուղ­

ղ ի , **Լբկելով գա ւա կյև եբ ս , Հարստութիւնս եւ ամ– կանց իյ> բո լո ր ր տ ինաբեա\Լ\ են՛ : (իո ւբէն ՀԼաբգաբ– ղակի ա\ւ\որ յաշ^որգը։ Խոշոր քարերով պատի՛ն

բողքական\ նուիրումս դ ոՐաէս*Լհ գոլ*ե բա բ գա ւա– եան՛ ա ին ա ր եան Հայատիպ ; \ / ո յ ն ՚ ր ՛Ղանի է լ 1Լա— մէշ^տեղո իյիճով կը լեցնե՛ն՝.՛. Աւելցնենք որ այս

ճիս զօր տհաս , սասակայն 1լ ՛ո լզեմ որ յար գանք րու.ման դ տակաւին կր յիշեմ այսօրուան պէս դ
ցո յց
տաս քի Լ ս*ր » & ս քոլ մ րցոբգգ չեմ , ես քու. մ՛ի քա Հասակ 1 նուրբ դ պարղ , Հ ամ ե սա, խոնարՀ , ժողովուրդները իրենց ժամանակին՝ Համեմատ ու-՚

մէկ կտորդ եմ, քեգմէ մասնիկ մ բն եմդ՛ կբ բաւէ գ ա ւ ա ռ ա ց ի տղայ Հ Աիսաք Աեծարենց, նաւբբ շբթ– նէիե՛ բարձր քաղաքակրթութիւն՛ ել Ասորեստանի

որ. ո ո ք ո յ ^ * *^\Ր՝ գրկես ին՝ծւի\ ես կբ զօրանամ այգ նեբով ոլ գէմքովդ Աւուրբ Հասա՛կովդ զուտ Հնդ­ մրցակիցներն էին՝. : կասկած՜է դուրս է որ Իրան ֊

ողքո քնովդ ին՛Լ որ կոլղես կուտամ , Բ ա յ ° քէ է ^՚ԼՀ եւրոպական տիպար է : Աեծաբենց դ ՛որ իբրեւ Յիք, ու ման՛աւանդ Հ',1 զիկները , տեղակաՀհ. բնակ­

յարգա՛՛նք դ վասնզի եթէ գոլն սիրտն ես Հայո՚ւ– քնարական բա\՝աստեզծ Կէօթէէ\Ն աւելի աւիւն՛» ցութիւնն եր\բ ձուլեցին իրենց մէչ* ու ձուլուեցան

թեաւն դ ես մայր երակն եմ դ կամ գէթ երակ մբ ՛ոբ ուԼի ու անկէ բարձր է դ եւ իբ ս։ աղան գ բ մառան– ա՚ն՚ո՚եց Հետ ,՛ մեզի պէս :

կենսական ա\ն֊Հ րամե շտո լթ իլ\ն\ ո ւ ն ի » : գ ա ծ է մօրմէն; Աեծարենցի մօբրւ աչքերուն ՚^էք Այսսէէ" ( Հ ա յ ւ ւ » ց՛՜՛ղով թէ լեզոավ, ու ,,,,,,ր,,~

Իյ ոստովան ինք դ անմիքապէս , որ ար տաս ա Հ - Հան՛ճարի *յ՝ո՝ԷՔՐ կաI՛ ՚՝ ՚Նիկողոս Աաբաֆեա\Լ՛ Հայա— քտ կր թ ո լթ ի մՆո վ էեւ կը մնայ Հնդեւրոպական :

մ անի մէք ստեղծուած այս Հա յ կա կան կ ենգան՚ո լ – տիպ փոքր ասիակաՀԼ է դ՛ միքաՀասակ դ լեցուն ; ՛Եւ այս իրռղութենէն բան՛ չեն փոխեր աւըիշներու
անուշ եւ մաքուր Հոգիով,
թեան վարիչք կր կոչուի Հ* Ց* Ղաշննակցտւթիւ\ն ։ Եղիշէ արք • Ղուրեան դ պա բթեւաՀասակ դա- Հալոցները։ Հայր,

,Այս գաղթային կուսակց՛ութիւնն էր դ, որ կաղմ ա - մեԼաբետիր տինարեան. մբ դ անուշդ Հ՛ոգիով ու աչ­

կերպչական Հրաշալի բնգո լնակո ւթեամբ դպրոց­ քերով դ՛ պատկառե լի կե բ պա ր անքո վ , որուն ա յՏն՝– փա բահ՜ Հողին,, երբ առտուն եվ՚երը աո 9ին ձգահ

՛ն եր շին՛եց դ եկեղեցիներ Հիմնեց , թերթեր Հրա - քա\1՛ պ1\ տի .վա յ լէ բ գին ո ւձո րա կա Լ ի Համ ազգեստբ , չուհքի կ՝երթար , քրտինքով, ոչ թէ յափշտակոլ -

տարակեց դ մշակոլթայի\ն\ Աիոլթիլններ ստեղծեց դ վախա՚ն՚ակ կզերականի ո*ԼԲաէի Հ<կ ան ա ց իղ ղ ե ս - թիւնռվ , իր Հացը Հողէն Հանելու , երգելով իր

ել այսպէս երեւան եկաւ նոր Հայաստան, մ բ ։ ^ո՛­ տբ^ դ ո ր գար եբ ու բն թացքին մ եր մ ուխբ մ արած Հտռովերը, եւ իր բարութեան ու սրբութեան մէշ*

լոր յուսաՀատ մ ա րգար էն\ե բոլն դ Բ"Լ" Բ յոռետես է Հ Ղր իգո բ Զ*օՀրապ Հայատիպ մ իքե բ կր ա կա\1\եան դ

քա գա քա գէ տ\Լ եր ո ւն՛ գիտցած\ր սխալ Հանելու Հա– Աւետիս ԱՀարոնեա\Լ Հայատիպ տինարեա՛ն , փոՔԲ չի կր&ար կ ե ւակայել իսկդ ել լուր անգամ չու -

մ ար կարծես դ ի Հ եճոլկս ^25 տար ի էն աւելի չեն ասիական : նի, թէ ուրիշներ, ընկեցիկի զաւակներ , իր ՛մասին,

գիմ ան ար գա գո ւթ\1՚ե ր բ% պոռաց ո գ վա բմ ա պե տնե– Ջեմ գիտեր , մեր մէշ լա յն ղան գ ո լա՛ծ՛ն* երր ինչ ս^գտէլական Հրէ չութիլններ կը մտածւեն ու

րոլնտ՝ աՀ աւասիկ Ա ուր իա յ է ն մին չեւ Եգիպտոս , ել՝ո բ ոճա^ն ա յն՝ ի ր ո ղո ւթ ե անւ վքա յ , ո բո ւ\նւ մեր կր դարբ՛՛ են : Աւ կը գիմէ նոր կեանքի ել ՛ն՛որ ա -

՚2> բ անս ա յէն՝ մ ինչել Ամ երի կա կր ^ագկի^ Հ՛",/ " ՛ք ՛Լ ե բկա յ վիճակբ ուղղակի ա ր դի ւնյ^ն էդ որ մեբ

գրակա\1\ոլթիւձնր դ այնքւ ՚ն շո՚ղշո՚ղո՚^ն\ աղա գայ ի , ել մենք կը Հաւատանք խո րապէս եւ ան­
պիտի խածնէ ին՛ ֊Հի՚ն՚երբ
զօրավարն եր ր ՀՀ կանաց ի զգեստֆ Հագան դ. դառնա­ կեղծօրէն, իր պատմական բարձր առաքելութեան -.

Եւ ո0վ է ա յ ս Վւե բա ծննդեան Համ անուագի\ե> լով կգերական ել գ\1\ելով սուրբ պատեան դ երբ

Հեղինակքդ Հ •, $ . Ղա շն ակցութ իւն բ ։ Հակառա­ անկէ անմիքապէս յետոյ Ալաւ\Լ–երբ եւ մ՚ոնկոէ, ԵՐ. -ԲՈՋԵԱՆ

կս բղձԼ եր ր ուզեն՝ չուզեն* պարտաւոր են \րՀն՚դոլնե­ կռուաղան\ ն ա խամ ար գե բ՛ոլ ձիաւոր Հորդան*եր\ր*

լու այս իբոգութիլնբ ; Ապաց՚ո յց որ Ղ՛աշնա կցա­ վբայէ ՛քԲայ սկսանւ մեր երկիբբ արշաւել։ ք\ւ

կան գդր"ոներբ եթէ թիլով աւելի չեն բոլոր (ա. ազնուական երկաթէԽ սկսանք քան մր < ր ս ո զ խաչբ

կա գա շն ա կց ա կան\Լ\ե բ՛ո ւ ն գ պ ր ո ցն\եր էն՛ դ կրկւապա– ձուելդ փոխանակ սա կր՚ դ տէգդ նետ ու (ն՛իզակ կռեք ԳԱՂՈՒԹէ աղոՒԹ

ա ի կ աւելի , են Հ ա կագաշնակ ցական Հ ոսանքն\ե րո ճն– կոփելու։ Որ բերգ^ ու զօրանոցի տ\եղ սկսանք

գ պ բ ո ցն՚երէն՝ ի ւր ա քան չի ւր Հ ո սա\նք առանձին վան ք ւա ե կեզեցի կերտել դ ո րոնց ա յսօ ր ո չ Հ ետ–

Հաշուած*. Ապացոյց ոբ Ղա շակցա կա\ն– մամոլլբ Պ Է Յ ԲՈՒԹԻ մէք մեռած է Աեբաստացի րնկեբ

իժի րամով կրկնապատիկ աւե լի է Հա կա գա շն ակ - Ք1ւ և ա յ ո է ա ւ փոԼհ՚"<> է*՛– լ ա լ – Է ոբ այգ"ւԷԱԷ ։ ե1ր Ասկան՜ Պօյաճեան ՚. ՛Ծանօթ էր ԼՀիբանաՀնի \րնկեբ -
Հայաս–
ցական Հոսանքներու մամուլէն՝ . ամէնքր մէկ 450 Հազար քառակուսի քիլոմեթրնռց մ՛եծ՜ ն ե ր ո ւն ի բրեւ կար գա պաՀ եւ գաղափարապաշտ
բնակչոլ–
Հաշուած % Ու վերքապէս՝ Ափիւռքի մէք կբ տիրա– տա\՚Լ\ր) խիտ ել զուտ բարեկեցիկ Հայ կամ
եկլորներբ
թիւն ուի) ունի այսօր ուր^շ բնակչո՚լթիւձն , վերաձ՜ե– կուսակցական մ բ ։ Ո*^ոո ւմ(ն ատ են չ դ բան իմ աց եւ

պե են Գ յշն ա կց ա կան՛ ուսու ց ի շներ շ, Գա չ. ակ– աւելի ճիշգ , կ\բ իւօսի տարբե՛ր լեզու , րնթեբցասէբ դ Ղա շ\ւ՝ակց ո ւթեա՛ն Ակում բր իր տ ու­

3 ական գրողներիդ կցական մտաւորական՛ - ցեղապէս ձուլելով իր մէՀԼ*) ել ղանոնք
նեբբ ։
կբ խոստովա՛ն իմ որ մեծ ա բմէքքԽե ր կան՝ նի ւն ու գ պ ր ոցբ րրած էր ա՜ն– ւ Ընտանիք չէ բ կաէԼ -

Ղ*աշչ– ա կց ո ւթ ենէ\նւ գոլրս ^ բայց \ես ա յստեգ Հաշ­ մ ած դ բ ա յց 1լ ապրէ ր իբրեւ Հարազատ մ էկ ա\1 դա–

ուի կառնեմ մ իա յն թուական գե բա կշռութիւնք մբ այն մեծ րւն տանիքին ոբ Հ, 0 • Ղաշ\ն\ակցու -
Հանելուդ
առանց ՛որակի գերաղան\ցոլթեսՀն խնդիր գիտ ֊ ( * ) Տես՝՜ Հայր Տ* Տտլեա՚ն,, Հայ բեակչռւ ֊

բսելոլ Համար թէ Հ* Տ* Ղ՚աշ\ն\ակցութիւն.ր թիռնր Աել ՛Ծովէն միսչեւ Կարթն։ Վիէննա, 1921։ թի ւն կբ կոչուի ;

ցաւ ապրիլդ կազմակերպել ել ում ստեղծել նաեւ

Հայրենիքէն գուբս :

Երէկ) 1։ՐւՐ՝^՚լ պետական կուսակցութիւն՝՛ դ Հ՛ Ոայղ այսպէս կր\ պոռչտայ Ղէոբգ Աբո֊վ ; իսկ" ՝; փա րական՛

Ղ՛աշն ակցութ ի լն\ն. էրՈր Հայաստան՛ մբ տուաւ։ յա ո ա քա պա Հ՛ո լ թե ան դ - ան՛՛ դիտէ

Այսօրդ իբրեւ գաղթական կուսակցութիւն դ Հ՛ Տ* Աշ ւ՛ ա Օ ովՀաննիսեան կբ սպառԱ այ * ՝ յ՛ \ մարսել եւ ի լրացն ել ամ էն յե գափ ոխ ական վար -

Ղաշ\ ակցութ ի լնն\ է նորէն դ ,ո\ր Հայաստան մք կու ՀձՄ ՝եր բաՀե րով կռանենք Ղաշնակնեբէն շան գապետութիւնւ, կբ բաւէ ՛ոբ նպաստէ Հ ա յ մոզս -

տայ՝ որպէսղի ն՛երգաղթ կատարեն ա՛նոնք ՛որ «Հ//— սատակդ ; վուբգին քա գաքակրթական՛ վերելքին % Ե*– կբ

մենայև Հա յոց կ սա ա վ արութիւնդ կո չո ւե լո լ ում\բ Արդդ Հ - Տ • Ղա շ\նա կց ո ւթ ի լնբ Հայաստա\ն– չի սպասէ որ ուրիշներ ալ մ ար սել սորվթեւ Հ ք*ա յց ա–

կամ ար տօն՚ոլթ ի լ ն բ չուձէին երէկ ։ շիներ դ ոբպէսզի Աբովնեբն ոլ Աշոտներբ անոր Հ՛ո– նոնք որդ Հ ամ ա յն ավար՛ս լթ ե ան քացախին *^էք

Ուրեմն՛ դ ե*թէ ինծի Հարցնէք թէ իԴչ րան< է գբ գործածեն՝ թաղելո լ Հ ամար <ձՂա շնա կ շնեբբ՝ֆ ։ թ-ՈՆրշի դարձած ՇՕաւօհօՈ^/՛ , կ՚աշխատին միայն

Հ * 3* Ղ՝ա^ակոութիլնր դ կրսեմ • կուսակցու­ Հ * Ց * ՝ Ղաշնակցութիւ\նբ դ շատ շաա դ՛ Աբովնմբոլ թ-է՜ւրի ծախել մեզի \եւ ոչ թէ օգ\1ել մոգովուբդին ,

թիւն մ րն՝ է դ որ 25 տարին՛ անգամ մբ Հայաստան եւ Աշո տ\է\ե րո լ ձ եռքէն կ՚առնէ բաՀ\ր դ կք թաղէ ի– կր ՚ ՛ան վ ս ա ա Հ Բէ է ա է բ11 ՛հ ա շն ա կցակ ան մ տաւո ր ա—

մբ կր շինէ ։ ր են ց բ ա Հ բ եւ մ եծ-եգբօբ պէս՝ անոն ց ակա նքին կ անն ե ր կան , որտ՚ն ք թ–էւ1յւ)ի(^ եք է չեն վա խն աք եւ

կր փսփսայ • Հ,Զ>եր րսածբ րնելու Համար տակա­ ՜է>էոբի/է մր սիրո/ն՝ մ ողովոլրդի մը կեանքը հա–

Եւ Հիմակ թող չավւոլիԱ մեծ կաղնիին՛ Հետ ւին շա*տ պզտիկ էք^ I խոլ չեն Հաներ : Զե\ն իսկ արտօներ :

ա\ւ>ոնք որ 25 տար ին անգամ մ\ր\ ք՝աբեղո րծականի Վ^երքապէս դ մինչել ե^րբ ա յ ս ախտաւոր դ Հի­

պաշտօն եա ք կբ շինեն դ կամ ք^ան՚կալր նստող մհ– Այսքանդ Հասկնալէ ետքը, այլեւս մեզի ոք

մ ա վ ա ճա ո ՚ կամ ՀամաշխարՀայ քւն՝ յեղափո ւա՛նդագին թշնամութ իլ\Լ\բ է բր թէ մտաւորական– սպառն՚ալոլ պէտք կայ, ոչ ալ մեզի Հետ թչնամա—

խոլիմեան Համար կարմրակտ՛ուց Փանիլնիներ ։ կարգ ՛մր՛ մարդոց Հոգիէն ներս : ՛Ի եռ պիտի ո՛ւ­ ՞Լալու։ Եղբայր՛ութիւնը կաղայ ինքնին է

Ու կր Հարցնեմ ձեզի֊ Գոլք պիտի ն ե ր է ի՞ յէ շանա® յ այն օրբ դ երբ դ Հասկնալով որ ամէն Հայ , Եւ կավւին , որ Հ . Տ • Գաչնակցութիսնէն Է,
Ղաշ\ւակցական կամ ո չ դ կ՚աշխատի ՀայաստաՀևի աք
ուրախ կ ըԱայ ոզչ*ունելով ոլրիչ կաղնի մըն՛
կամ պիտի Հ անգո ւրժ Է ի® ք , որ ա՛յգ մարգիկր Համար դ եզբայրոլթեան^ ե ր գ մր պիտի թնդացնէ իր կողքին
Ղա շնա կցա կան ին։ , Համա
«Թուրք՛» կոչեն Գաշն ա կցական ը ^ կամ րսեն • , ել երկուքը մէկ կր տարած են իրենց
յն ավար ին դ Հն չա կեա\նին դ. Հոյվան ին՝ այ ս դժբախտ եւ ազն՜ո՛ւական ժողովուր­
(համկավարին կ"*֊Բ^՜ՔԲ *
Դ ո ւ ք Դաշնակ շ1նւէր, . դին վրայ։
Մենք չենք մոոացհլ
Ոբ պիսփ ջնջենք Եղբայրութեան այդ ° ր Բ հ. Հաւատացէք , կբ Այսօր Հ • Ց • ԳայՏԼւակցութիւնը կ\բ տօնէ իր
Ե ր կ ր ի ց աո. յսո է տ գն ո լած փառ­
Ս1ել ֆ ա շ ի զ մ ի հետ ստեղծոլի ոչ թէ մ էկ Հա յա ս տան հ ա յլ ե բեք Հա­ Օբշ , իր նաՀատակներուս արիւձնով
"Աաեւ հե՛տքն իսկ ձ ե ր :
յա ս տ ան : (էս ել կհուզեմ թէ Հայաստան կբ մեծԱ՚աք քին Օրշ։ Վաղը, եղբայրութեան այղ Հրաչքը կա–
տարուած՜
երեք անգամ աւելի ; պարադային,, Հաւ ժողովուրդին Հետ կը

Հ* 6* Գաշն ակցութ ի ւն\բ թշնամի չէ գա գա - տօնէ նաեւ Եղբայրութեան, Օբբ յ

շ՛ ՆադոԻՆձ

Fonds A.R.A.M