Page 194 - ARM_19-1947_03

8 ԱՌԱ Տ

Բ . Գաւառաբարբառ :

ԱՌԱՔԵԱԼՍ ՝Ը ՄԵՐ Լ Ե Զ 1ԻՆ Գ, կորճայ* կորճալեզու, կորճաբարբառ*

գեղ^չալեզու :

ԱՆ<քերեաՏն կը գբէ

Գարերու, երկունքով միայն Ա՛եհ՜ Առաքեալներ լԱ. Բարբառ գթւաո֊ական \

^1(Լ ֆ՚եինՀ խէ՚ՀաԷո անպարփակ եխ, ա֊սաՀմաև Հո­ Խորենացի , ֆրբ ՄԿթբոպի կատարած Հրաշ­ Բ է – Լեա°լ Ք^Ա^Ի I ր*"րբաո գաւազի \
:
վերու. թաէնՀւսմար աւագներէ՛ն կր կազմուի իրական քի՛ն պատ մ ութ ի ւ ն բ կոլ տա յ ( Գ ի ր ք Գ». ծ*ր » ) փ կբ Գ Գեղջկաց կամ ռամկաց բարբառ

յյլ թանկագին Ա աչ. գա ր իա բ ,Հա ք՝րերատա ր զա ւլա֊. գրէ* « ... ի) ոստանա յր հա յ կսւկա1նսւցս լ է զ ռ լ ՚ ա ց Փ ր ո ֆ – Վ– Ց ա կ ո բ ե ա Ը ԼանգլեւՀայեբէն) կբ

նիքով* ինչպէս Հսկայ կաղնին կր մարմնացնէ՝ առնել նշանագիբ » : քՒէ իքորէն եպ * Ատեփան՚է , թէ

ա նա ւս ո ի յգի խորՀոլրդբ ան թ աւհէսն ցե լի ։ ինչպէս՝ Ատ * Մ ալխաս , երբ աշխար Հ ;ս բաբ ի կբ թարգմա­ գրէ —
Ա.
Մ եզրր. կուաա կումն է րազմ ա . ւ էէ զա ր ծագէ կնե– նեն՛ ք&որենացին, Բ. Գաւառաբար բառ ։

կբ գրեն « Հայկական լե՛զու ^ Գ ա ւ ա ռ ա բա ր բ՛առ ։

րո՛ւ աւիչին ւ կամ « Հայերէն– լեղու », մ ի շ>ո եզակի ( 1 ) : Ապա֊. Գ* Գեղջկաբարբառ , կորճայ , յովալե -

Եւ –ռրր ասա ո լահն ե ր բ կր շուարին, ժողովի Հավա բաբ ներշնչուելով Այտ բ ՚եանի խօսքէն * <ՀՀԲ֊ զոլ (2):
Դաղրաշ եա)Թ ( ո ո ւս եւՀ այ եր էն ) կլ գբէ *—
կանչեն ռանոնք ; Առաքեա լբ ծի <։։սնի գօտին է ա– նո ց ս ովո ր ա կան՛ բազ ատ բութ եան ց կերպբ մ տա–

Հեզամռուն՛չ փոթորիկներու գլ ոՀին ; Աղջամուղ­ լավ աւե լՈ բդ կ՝ե յ՜. եւա յ կշի՛*֊ գնել Ի) ո բ են ացւո յն

ջին ու քաոսին՛ ծնունդ Առաքեալր Արեգ։ Ան Հո­ յոգնականաբար « Հայկականս լեզուաց ^ (տ1շ) Ա . Բա րբառ :

րիզոնին վրայ կ՚իջնէ փայլակնս յայտ , երր մարդ­ սածին. վբայ » ( Ն ա խ ա շ ա ւ ի ղ Դ էջ 4 3 ) ։ Բ• (Ռուս երէն՝ ւօւարեէչեէ) բա ։ւբառ Հ

կութիւնք կոչանցուցած է իր՜Հ՚յլատքբ որոնումի, գ.- ((հուսերէն՝ պրոստարհէչիէ ) ՚եողովշր^

երր ամբոխ բ յ ո ւս ա Հ ատ ահ՜ է ււ՛ ֊չափելի ծ՛ովերու խորենացի, իբ այս յոգնակիով, վկայութթ՚ւն գա բա որաս « ռամկական լեզո՛ւ Հ

պրպտումէն , երր կեանքի լեգթ կր քամէ գառնա­ մր կոլ տար արդեօք ա յն՛ ի: սղութեան թէ բ ա գ ֊ Ռ ո ւ ս ե ր է ն է Փրա1նսեբէն1 բառարաճ մյբ ձւ9.Կէէէի

ցած , եւ ամէն ին՛չ աւեր անապ։՛՛տ է շո*֊ր2չԲ՚՛ Տբղ– մ աթիւ գա ւա ռա բա ր բա ռնե ր կ բ խօսուէին՝ Հա յաս - գէմ կբ գրէ զավաւբ (կբ գրուի՝ (քովուր) , զոր Գազ,

մ ա թաւալ Հեղեղ է մաՀամերձ եւ անձեւ մթու­ տանի մէջ, ու լեզուի միութիւն Հաստատուած չէր բաչեան կր թարգմանէ « բարբառի տեղական՛ ձե֊

թ ի ւ ն ։ ԱՀա յեղակարծ Հսկայ ս սա կր Հոն կր տակաւին , Ե* գարուն ։ ւափոիյո ւ թիւն » :

կանգնի Առաքեալին յ ԱյսուՀանգեբձ , ստոյգ է որ , ոստանիկ լեզ­ Պէաք չէ զարմանալ այս շփոթութեան ց վրայ ,

Անոր Հ ոգիէն Հաղոբդուողր ա յլեւս պէտք չէ ուին կոգքին , ՛ծան օթ՝ Ա յրա (ք ատեան բ՛աբ բառ ա– ֆրանսեր՛էն՛ բառարաններն ալ կբ տ՛ապլակին նայն

ողրայ , եթէ օր մր Ան « մեկնի ւն՚գաբձ »: Միթէ նունով, գոյութիւն ս ւն է ին ինչպէս եզե|րակա)ւ1

բաբ բառն ՛եր , աւ շաՀ ել անարգ , նոյքԼքպէս Թերքիքն. շվաթտւթեանց մէջ , ու շատեր չեն կրնար ւոԼկկւԱ–

Արեւր կր մեոձնի^ գիշեբուան մ՛ ^ : Մարգոց ամէն բարբառներ , տոՀմիկ եւ Հայրենական։ ւին զանազանել ձւ8ւ\շօէՇթ բՅւէօհէն՚,ինչպէս մերոնք՝

մէկր ճառագայթ մըունի գոնէ անկէ պաՀ ո ւած իր Գժ բա խ տ տ բ ա բ նիւթեր չոլն՚ինք տոՀմիկ ա յգ գա ւա ռա բա ր բա ռբ կորճա յէն– յ

վճիտ սր տ ին խ՛ո րր* որպ է ս ղի ուս ալ ո րէ իր Հո­ գաւառտբարբառներէն , նոյն՛իսկ ան՛ուններն ալ, Վասնզի ձ\ձ\շ0էօ\օ%1&ն նոր գիտութիւն է, ոք
տալ
գին , մերթ ՀՀացուցիչ լուսարձակի վա խ ո ւած , որ րա՛. ծան՚օիյ– են մեղի , սխալ գասազաբղ. ՚.աօ են կ՚աշխատի ՚ւձ\01ռՇ, ճւ2ւ\շօէՇ եւ թ&է01Տ բառերուե

երբեմն պլպլացող ճրագի մր, եթէ Հատա՛ծ չէ իւ– եղերական բարբառբ շւիոթուած է ներքին բար­ որոշ եւ աոանձին նշանակութիւն : Բայց ինչպէս կբ

գր Հաւատքին : Ամ էն $ուն իր յուսամ ուտին չա–, բառին Հետ ։ ՛Այսպէս ՏովՀ * Երզնկացի , իր ՝Բեբա– տեսնուի , կքբ իսօսոլի գա ւա ռ ա րա ր բա ռի մ աս ին ՝

փով միայն Արեւ կր ստանայ, եւ ի ծնէ կոյր երբ կանալթեան– մեկ֊ ութեան մէք , կտ. Համ րէ եօթբ առանց որոշ գա զա փա ր մ ր ունեն՛ա լու գտւտռա–

միայն՛ Արեւ չունին։ գա լա ռ ա բա բ բա ռ . կոբճա յ ք , Տա յեցի , փութա­ բաբբառ բառին ն շան՚ա կ ո ւթ եան մ ա ս ին ;

Անանուն են՛ Առաքեալները. Մ ենք ենք որ կբ ցի, Չորրորդ Հայք, Ապերացի, Աիլյնի ել Ար ցտ­ * >

մկրտենք ղան՛ոնք մեր պզտիկ Հոգիներով , մեր իս ա յ ք՛ն Հ Այսպէս խառն ի խուռն ։ Մ եծ Հ ետաքրքրոլթ ե ամ բ Հետեւեցա լ Հրանա

կեանքի ճանապարՀր չկորսնցնելու մտավախոլ– \,ո յն շփոթ ութիւնբ մեր բ առա ոա\ննեք ՚Աս՝ատ>ուրի ՀՀ .ԱշխարՀաբարի Պատմութեան ՝ֆ Հրա­

թեամբ , նշանակէտեր որոնողներու կուրու­ մէջ՛. Ֆրանսացիները ունթն աաաօ., <3ա1շշէշ եւ բշւէօւտ տար՛ակութեան , յուսալով այդ գործին մէջ գտնել

թեամբ ։ րտռերր։ Ե՛– Հիմա տեսէք թէ մեր բառարաններդ պրպտում ՈԼ վե ր լուծ ո ւմ մեր տոՀմ իկ բա ր բառ–

ի ՜ ն չ Հոգ թէ Ան Համօ ՕՀւսնջանեան կր կոչ­ ի՛նչ ապուր են եփեր՝ Հայերէն Համազօբներբ տա­ նե բուն մասին ւ Բհ՜աիյն՚գիր այս մաաւորակաէնբ

ուի կամ Նիկոլ Ազբալե՚ան "եթէ մէկր կբ ճանչնամէ լու . ժամ տնակ ։ Հմայ.ք մբ սաեզձ՜աձ– էր իմ մէ^ս , բայց ՛այսօ՛ր՛

բո լոր բ կբ ճանչնամ ։ Ն ո ր ա յ ր ք^իւզասդացի կբ գրէ Հիասթափոլթեամբ կորսեմ , թեթեւ գոր& մբն

Անոնք , բոլոր այգ ԱռաքեալնեբլՀ նման են ի ֊ , Ա* ևհօաՇ. Գաւառական բա ր բւ յո , եռզոերլ է աոլահ՜բ) ԳՈՐ կարելի է օգաաղորՆել իբրեւ

բարու : Մեծութիւն մբն են իրար լրացնող, միա– նիլթ^ ն՛որագոյն շրջան՛ներու Համար։

ձ ո յլ Վյ*Հ ութիւն՝ ։ Երեք տասնեակ եւ աւելի տա­ եան բա ր՚բա՚ռ ՚ Հետաքրքրութիւնս չկրցաւ զոհ առնեք ն՛աեւ

րիներ անցեր են այն օրէն ի վե ։ երբ Մի*֊սը* մեծ Բ -— ՕաԽշէշ– Եղերա կան բար բււ Փրոֆ՛ Աճառեանի « Հայոց լեզուի Պաամութիւ֊

լուսաւոր Աստղ մբ, իր շրջանն բրաւ, կրկին երեւ– ՐտէՕւՏ. Հինական, կամ գեղջուկ բաբ– նբ », գէթ այն՛ չափոյի ոբ ծանօթ է ին՚հ՝ի՝ Հրա­

նալու Համ ար անշուշտ՝ սեբու* գէ սերունդ ։ Մ ի- տարակուած՛ մաս՚բւ

թէ մոռցած եթնք զ ի ս ք ը ։ Իր մէկ խօսքբ, ի^նչ կոր­ ^աւջույ&ի կր գրէ *— ԸնգՀակաոտկն , Այտբնեանի գործր ("Նախսւ.

սեմ իր մէկ բա ո ր բաւական՝ եղււ V է ճակատս գետ– Ա . Բարբառ։ Գաւառակակնան կամ եգեր՛ակա՛ն

բարբառ : շ ա ւ ի ղ ՝ իբ "Քննական քերականութեան , կամ « Աբ–

նէ՚ն բարձրացնելու , ան սայթաք եւ անխարդսւխ զ ի Հայերէն քեզուի ծագումն՛ , էութի֊նբ, պատ­

քալելու Հ (հան՛գաբանի իր կ*>շիկ Հրբ ւ\^ կ ա ՚ յ : Բ Բւ՚ԲԲԼ մութիւնն ու ՛ներկայ վիճակշ^ տոլ. Վիէն՚ն՚ա ,

ին չպէռ ս խլուզէք ո ր Անոնք մեռնին Տ քանի Գ . • կորճայ , կորճալեզ՚ու է 1866), աւելի Հլ Փր՛ոֆ՛

Մհ՜սրոպ ՆուպԱւրեէէ(3 կր գրէ • Հ ի ն քան Հրանտ Ասատոլրի

կեանքր գոյութիւն՛ ունի ։ Միթէ մե՛ռա՞՛ծ են՛ ՕՀան– ԷԼճառե՚անի աչիւատան ք՚ն՚ե րէր՝, կբ մնայ Հոյակապ

ջանեանւ, Ազբտլեա\Լ անոնց Համար՝ աբոնք գեռ Ա • • Ղ՛ա լա ռ ա րա թ բառ : ՚ յ ի չա տ ակ յո ր ան մր , գ <եբա խտաբար ՛ո Է–, ամ բողք ա–

լուր չունին Անոնց ՀՀ մեկնելէն » է Միթէ կայթն Բ »—- Ղ՚աւառա բա ր բառ Հ , կ՛ան- : Պէաք է ,- այստեղ, ի, ո ո աո >/անիլ , ո ր Միի>^

անանք երէկ ինծի Համար երբ՛ որ գտնռւիլբ ան­ Գ .-- ՛հեգքս,/եյ ու I , թարհսյւննեյ։՚օ–՚ճ% մ՞իայն տրոլած ՛է ճա&չֆաք Հայ
ծանօթ էր։ Մեղի Համար Անոնր
միշտ ալ ողջ են– :՝* ՚ԼւււսինէաԹ կբ գրէ*–» ՚՛ լեզու ին կաքոարզտկան զ ազ ան իքն հ րր , եւ էն է

Հողր միտյն\ 1լ ողբա յ Անոնց վրա յ ոբ կրցաւ մի– •Ա–*–—ւ Գա լառտբա բբա՛ու ՛յ՛

այն անօթին տիրանալ ։

Մեզի Համար Անոնց Եբէկբ* ԱյսռՐԸ եւ Վազը Հոգիէն՛ ժ՜այթքած՝ Մեծ Առաքեալբ իր թեւերո֊%

կո ւտ ա կո լած յաւիտենական՛ս ւթ իւն մբն՝ են ։ Ա– ընկերաբան , միւսր ան՛խոնջ Աշխատանք Մաբգ–

ռաքեաչնեբ որ կբ լուսաւորեն մեր կեանքի ուղին* կայնյսկան ։ Հաշտութեան Առաքեալը, Ա1լն՝ունին՝ վրայ գէպի Տաճար կբ բարձրացնէ : Ամէն յ՛ք

Ըվլալով մեբ մաս\1՚իկէն մասնիկ մբ ու մեր Հ՛ոգիէն Գրօշակիր գէպի Ե բ կրի * ու անթիւ , բաղմ ազան՛ պատրաստ՛ակա՛մ է ՛ամէն ոք (Լւոր՛ կ^ոլղէ նմանիէգ

ճ ա՛ռա՛ ղա յ թ մ բ ւ Մ ենք ենք որ միամ տօրէն՝ ան ո ւն– Տ իտտնն՚եր՝ ելեկտրական Հ՛ոսանքով բռնած գէթ Հնա ղան գի լէ

ներ կր յօրինենք Ան՛ոնց բեկեալ շառաւիղն եր ուն ա– են -—- Ա՝ են՛ք Զ ա լ ա ր ե ա՛՛՛՛ն՛ չե՛ն՛ք • • • :

մէն մէկուն՛ Համար՛. մեղ, իր՛ենց ուձԼ կնդիր նո րաՀ ւսսնեբս ։ Ու մենք արբեցած Էի^ք ու բաժ՜ակնեբր փ՚ը^է–

Բայց խոնարՀ ան՛կի ւ\Լէ մ բ վե ր կը բա րձ բա­ րած , կրկին չարբեն՛ալու Համար տււրբեբ գինիէ

ԱՀա գ ե ռ օրեր առաջ միայն տեսաք Համօն՛ եւ) նայ անոնցմէ մէկր՝ Տա լ լ ո բ ի կի ոորսի փոշի՛ն ու– առա՜ց նաՀւսնքի :

բո ի մտովի , • ո ր քա՛՛ն ն՛մ ան է Միլսիա* սերուն , եւ տրե խն՛եր բ Ա եզրւ՝ւգետէն թրջո լած • ու Այսպէս էբ Առաքեալը^ Համակ ՏԼոՀաբերու֊,

Զա ւաբ ե անին՛ ։ ^ լռութիւն՛ը կբ քալ.ա՝Լտյ։ թիւն մ է ն ՚ չ ե լ աննիւթական աստուածացում : Անոր

• * * Գպբոց՚ակտն՛ արձակուրդ է ։ Տ ոգնած ՛ա­ Այս մէկբ երբ կբ սկսի խօսիլ՝ ԱրաՀիւ պտ­ ցանած Հ՚ոլնտե րբ կբ բեղԼ՚աւո բո ւէ-ին Հ ու յ մ՛ար»՛

ւելի1 խ ա ւ ա րամ իա մ արգոց՝ մ ե -.֊֊ ճամբու բնթաց– տեր բ ինքնաբերաբար կ՝ ա՝ Հ ե ՀՈ ա Լ ան ու բո լոր Տ ա – գոց Արտերուն մէշ՝ ու Հրավառ ՋաՀբ ձեռքէ ձեռք

քր խափանող քաքերէն, քան՝ մեր նուիրական աշ– րօն ու ԱասուՆը ներս կը լեցուին։ Ոչ միայն Հոգի ԳԱ. ՒԼՈԼԷԲ ՚՛ Տէրվքստէսի ՛Ա՝հլետ մըն էր Ան հր էսօս–

խ՚ատանքէն , գ ա ռ ն ա ց ա ծ անանա ՚ խաչակբո ւթիւ՛ն– Մ արգի կ կորեկ Հ ուցբ կբ^ ելով տեղ կը\ գր աւե Լ՛, քբ եւ ամէն ոք փիծեղ մը գէթ իր սրտի՛ն՛ մէ^՜կը

ներէ , կր սալրանք գաւառներէ\ Հեռուէն ու մօ– այլ եւ ան՛ո Լց գլիյ>աբաց ու բոպիկ ճիժերն ալ պաՀէր իբր սրբագոբծոլթեաս Հաւատք։

տէն գունդագունդ կեդրոնաձիգ ներխուժում ո՛վ , թուղթ ու մատիտ գա I ակի շեղբեր բռնած՝ տեգ Այ ""1^ս * մեկնող » Առաքես՛ լնե րբ իրենց

ամ բա բ՛ո ւե լո լ , մ ո լո ր ա կն եր՛ու ւ էս կուտակուէ լու մկբինչեւփնտռեւ մ՚ւենրծանօքթ ո վ ••, Տեումղպեարոկւա րծ աղաղակկուտակումմբէն, Մեծութիւնով եւ ստեղծագոր՛ծ Հան՛ճարով իրարէ

Մեծ Ուժի– մբ շուրջ * ի խնդիր Վազուան ճառա­ ԼԼ

գայթարձակմ ան՛: Մ տա Հ որ ականներ 1 գրողներ , էք Լ լ- մէ ան բաժ՛ա՛ւ՛ե լի եւ՛ սերունգներոլ յ.սւե լ. ժ ացման

գործիչներ , գաստիա՚բակն՚-բ , յ սւ յ Տ Մաքի Մշակ–, փրթած մերթ կբ մտրակէ՝, մերթ կբ շո յ է տարա, շղթայի օղակները, զօդող Հսկաներ ;

ներու ամէն մէկը դէպի Ակ՚աւրիւրբ կբ դէ^է ծոլթիւնը իսկական աՀաղանգի մբ ՝ տպաւորու­ Այսպէս չէ՞ր ել Մի֊սբ , երբ կբ կարդա՛նք -

ծարաւ ու քրտնած : Աղաաութի նբ երբեք ՛այգ քան թեամբ . « ԶոՀ գնաց իր այնքան փայփայած ճեմարանի

երկիւղած պաշտամ ունքի ուխւ ւաւո րնե ր տեսած Հ Պէտք է տալ կր լսուի կայծակ եւ որո­ գործով ճամ րո րղ ու իժ I, ան ... » . բնչպէս ՀՀալար–

չէր թերեւս իբ Բագինի Ա եղան են շՈէ֊բ^՛ տում ի ձայնը պէտք է ճարել ան՛ոն՛ց քանի մբ ւ տ առա պւպա՛ն–

)Ատ րա լշանն երր մ եր պապերու օրով ճ ախ Հ՛ա­ այծ ու քանի մբ փեթակ ու Տաբօն ֊ Տ"ւրուբեբա– քեիանն։բ ԲՏաԼյոՀց եղմաիւշտ իպրատնչէաշրինքա շութվերաանյ, ոիր*. իբեԼց սի­
Հաւաաա–
սարակ բլուրներ են՛ եղեր , եւ մեր ալ ՛՛ւբ պիտի լեցուի օ րՀն ո ւթ իւնով ու քազաքակրբ– րած ժողովուրդին՛ Հ՛ետ ։ Մ եծ են *անոնք մ իա յս

ւորներոլս Հաւտքավայբը նոյնքան՛ պարզ Բեբայի թութ իւն բ պիտ ի ՛ամ չնա յ ո ւշան ա՛լա ւ ն Համ ար : ճշմարիտ ԱնմաՀնեբ , որոնք իրենց Մեծութեան

Էսա յեան՝ վարժարանի սբաՀն Էր : կարգապէս մեկ­ Գէպի Գաւառ , ամէն՛ բան Գաւառին Հ՛ամար կբ մէջ կբ Հ ա ւա տ ան թէ պա ր տաւո ր են ի րենց կեան­

ն՛՛ող տզոց կր փոխարինէինք, անոնց թան՚ա։թով Օ– շարունակէ պատգամախօսին– Զայն՚բ աՀ եզաշոլն Հ քր ի սպաս գնել յանուն Ազգին ու Մ ա րգկութեան՛,

ծոլն՛ գրասեղանն երբ դրա լե լով , սեւ տախտակք* Առաքեա լ ՀԼաւաբեանին : իրենց կշիռին՝ ո ւնե ց ած ա բժէ քին Համ աՀա լաս ար

մեր գիմ աց ։ Մ եկԼողԼ երու շն չս ռութ իւն ր ներկայ ո զովական մբ վարձ ո ւթեան. պէս , պաՀ մբ զոՀաբերութեամբ : Այգպիսիներբ երբեք չեն մ եռ­

էր կարծես, ինչպէս իրենք պիս ի զգայթն՛ մերինը ն՜ ի ր , մ ան ա ւա / գ ե ր բ մ ենք արժանի յաջո րգ& ե րն

կր ջանայ Հայ Մ տքի Մ շտկն.եբուն տառապանքն Ըլլանք , անոնք մեզմէ անբաժան պիաի մնանք –եւ

թերեւս յետոյ* բայց տարբեր /ր մթնոլորտր։ ալ պաշտպանել բոտ կարգի : միշտ պիտի կանգն՚ին ազգային Հորիզոնին վբայ

Մեզմէ առաջ, եկած ու տեւ՝ գ ր ա ւ ա ծ էթն խր\– Ա ակտ յն՛ Մ եծ Առաքեալը մէկ բան մ իա յն գի­ Ա֊մաՀ ել Յաւիտենական Առաքեալներ։
: Ատեգ֊
նամատար ու Հեռատես Հովիւ երբ մեր տէ , ինք Մ ա րմնացեա լ ՀԼոՀ ս– բերութ իւն՝ Տեսէ՛ք Ն՛՛բ Ասագ մ բ չի փայլին ր Հայոց երկ­

ծտգործ ՛Առաքեալներ։ Ո՞ր մէկ ք քիշել։ « Հայ Ուսուցիչբ , Գոբծիչբ , \եկավարբ ի. նակամարին վրայ։ Կը Հաւատամ ես Անոնց ամէս՝

քՀայ Մաքին ո՛ր եբեսր դարձնես՝ բեղուն ու րաւունք չունի նիւթի մասք.% մտածելու, կբ պա՛­ մէկուն ծա զ ում ին , մեր Հ ո բիզոն բ Ա\ արեւ չի մբ–

յուռթհ էր աքն օրերուն ։ Մաքի ու Հոգիի Տիտան­ տասխանէ : Նաբ ։ Երբե՚ք ։ .,

ներ։ Ահա՝ Բամ Փորոտան բ։ ՚ճուստ րոմբիւ՚ք Բայց մենք Զաւաքես՚՚յ չենք, Հազիւ կ*ըսէ

խառակը, կալեբու Երգ Կամիտասբ , մին մարտակոչ քօՈՍՐՈՀ ՀՇՏՈՒՆԻ

բ՛՝– գդիմտխօսր , երթ փոթորի, ի պէս գժգոՀ ութիւ–

նը * փառա պաՀ ւ ծ դժգո Հ ո *–թլ> ւնը ո լն կն գի բներ ու

Fonds A.R.A.M