Page 278 - \ARM_19-1946_03

Ա ԱՌԱ Զ

ՆԵՐԳԱ%ԹԻ ՓԱԿԱԳԻԾԸ ԿԸ ԳՈՑԵՄ Հծծսւ%աւը ո ւ ՝ ապքեց

ԱաԱՆԱԳՐՈՒԹԻէւՆՆԵՐԸ այս ձմեռ

Պարսամեան՛ նոր մրցանիշ մբ Հաստատեց՝ երբ,

վիճաբանութեան նիւթր ց րոտելու մասնագիտական

Երկու շաբաթէ ի վեր եգէպտաՀայ գաղութի իր խազերուն մէք , չմ ոռցաւ քննադատել նո յնիսկ Այնպէս պատաՀեց , որ մէ անգամ ձմեոյչ մէ
մ էք սկսած մեր աան լրէակո,յքֆ.յ Ֆրէղ -
թ ա գ ա յէն են ներգաղթի ար Բանագրութիւնն երր ։ ճանձկամիտ կոլսակցամո լութիւնս՝» , Լ ւ այս՝ «Ա,– Հհ֊ՆաՀաւ. չՀեռացաւ
:
զանագան յան ձնա խումբեր կբ գործ՜են ե ր ե ւ ւ ք ռ ւ ս ւ ք » ^ Հեռանա լուս առթիւ։ նոյում, կալիֆբրնիա

մեր Հայբենակիցներբ , անոնք՝ ոբ պատրաստ են, թէ ինչո՛ւ ղաղբեցուցեբ եմ « Ա ր ե ւ մ ո ւ տ ք » ի Պատմեմ ձեզ ա յղ մասէն ;

կ՝ երթան արձան ա գ ր ււ ւե Լ Ո ւ ; - աշխատակցութիւնս , կր Հետաքրքրէ միայն ղիս ե լ Աեր փողոցէ մէւս կողմում մեր տան գէմացն՝

Արձանագրուողներու թէ*֊բ անցած է քանի մբ «ԱրյյՆւքռւսւք »ի խմբագբութիւնը ւԱնոնք տուին ար­ ասլրո ւմ էր ձ-եր Տէգրանը, "Ր գրեթէ կոյր էր։

Հոյրիւբրւ Անշուշտ Լ –5 ալ "վէտէ ԼՀԼԼաԲ "Ր * ուա են գէն իրենց պատաքտխանբ, բացատրեցին , աֆուչ բա­ նա ութսունն անց էր , էսկ էր կէնը մէայն մ ի քա­

ատեն, գեկոյզ մբ տրուէր Հասարակութեան , յա– նե՛՛ր ալ բոին, «փառասիրութեանս» մասին գաղա­ ն ի աալով փոքր էր իրանից • Նրանք ունէին ար -

բակից , հ.ա՝րեէի եւ անՀրաժեշտ լո լսարան ութի ւն– փար մր տուին ինծի ^ %*ոյնիսկ տասնեւՀթնգ տարի­ նակ, որ որքան կոկիկ Էր ներսր, նոյնքան սռվռ -

նեբով եւ նոր կոչերով ալ։ ներու խմբագբական կեանքիս արմ աղան բերէն է– րական էր գրսից , Բս՚ց1։ &եՐ Տիգրանի պարտէ -

Հասկնա լի է ար , առայժմ , գ ե ռ շատ մեծ իրք՜՜ րենց Համ եստ ՏէՁ.§6Հ» , • ա յ դ բո լո բ ր անո՛նց իրա­ ղէց , որ լաւագոյնն էր աշիարՀում : Տունկեր ,

լա յ թ ի ՚ ֊ Բ արձանագրուողներուս , տրուած Բ1Լա էո–*ք ւունքն էր ւ թփեր, հ֊առեր՝ րո լո րն ումեղ թաղոլաձ֊ անուշ ,

ամառնա յին եզա՛նա կբ , ներգաղթի թ ո ւա կան ի ն ա– Եւ ես չուզեցի փո իս առնել պատասիսան ելու սեւ , խոնաւ Հողէ մէչ1, որի պաՀապանն էր ծ՜եր

նորոշութիւնր եւ յարակից ա յլ պ ա ր ա գ ա ն ե ր : \ք*այց հէն ձես մշ, զոր տակաւէն կբ գործածէ Պարսամ­ Տիգրանր ; Երկնքից եկող բոլոր բաները սիրում

չենք կասկածիր ,ոբ , ժամանակի րնթացքին , պի - եան* «Պատասխանե^լ թէ ոչ, < ինչո^լ սլա ա աս - էէն այգ կէտ շ մեր շրջակայքում եւ հ՜եր Տէգրանըլ

տի աւե լնայ ա յղ թիւր , ե լ մեր Հ ա յ բ են ա կի ց - խանէի գրութեան մր, որուն* կարգ մբ կէտերր լբ– սէրում էր նրանց բոլորին :

ներ ր զունղ ի գունդ պ ի տի գիմ են ա րձանագր՛ու - քութենէ Հեռու կբ գտնէի» ( « Ա յ ա ս 1 ո ւ ա ք » , թի*~ Մի ցուրտ կիրակի ձմեռն ամիկին , երբ ես տուն

թեան։ ԵգիպտաՀայոլթիւնր ոչ մէկ կերպով վաՐ 60) : Ո՛չ * պէտք չտեսայ նման ձեւերոլ ։ Եթէ պի­ եկայ կիրակնօրեայ դպրոցից , տեսայ ձեր Տիգրա­

կամ ետ կբ մնա յ Հա յր են ա ս ի ր ո ւթե ան մէք , ՚ ա / ք տի պատասխանէի գ կբ պատասխանէի՝ Հո՛փ , նետ– նր, որ կանգնաճ փոզոցփ մէ^տեզյլ, ճգնում էր

գաղութներ ո լ Հայերէն , Հետեւաբար , պէտք է ուելով։ Չպատասխանեցի , որովՀետեւ պիտի Հար­ նշմարել էր ձեռքի մ էէ եղաձ֊ր; Փոխանակ տուն

սպասել այգ զգացումին լաւագոյն ար՛ուս յ ա յ աո ւ - կադրուէի յ ո ւ ղ ե լ քաղաքական Հարցեր, մինչդեռ մտնելու եւ տաքանալու, ես կանգնեցէ մեր պա -

թեան ։ իմ տեսակէտս այն է թէ լռութիւնք կամ գաղտ– տշգամէ աստէճաններէ վրայ եւ սկսեցէ գէտեւ

\,եբգաղթր մեր գաղութին մէք կրնայ լաւա– նա պաՀութիւն ր մ ե ծ ա գ ո յն առաքինութիւնն է քա­ հերունուն : Նա էնքն էբ շուրթն էր գառն ում եւ

գ ո յն արդիւնքներու Հ ասն ի լ , Հակառակ կազմ ա - ղաքական կեանքի մ էք , վեբ քա պէս սխալ պիտ ի մէկ վեր՝ գէսվէ ձառերն , ապա վար՝ իր ձեռքի ա–

կերպում ի թե րին ե րո ւն , եթէ գոնէ աբձանագրոլ– բլլար Հետեւիլ , օր ինակի Համ ար սա ապուշ - փէն էր նայում : Ա՝օտ երկու րոպէ նա կանգնաօ՜
թ ի ւննեբո լ բն թ ա ցք ի ն անխտ բա կան եւ զո ւտ ազ­ ներուն , որոնք ներգաղթի , յետոյ
նման քնւ1յր֊ք |ւԹ Հարցի մր մնաց փողոցում եկաւ գէպ ինձ :

գային սգի մբ ցոյս տրուէ։ Եթէ անտեղի ու անի– մաս ի ն խօսելու Համ ար տանիք բարձրացած են , Զ1՚",(՚ն ինձ մեկն՛ելով, նա Հարցրեց Հայերէն։

մ աստ Հ ա ր ցո ւ մ ն ե ր էԲԱէան– , մ տքեբր պղտոր ող , ե– իբրեւ թէ «Հ ա կա Հ ա յասաանեան» տրամ ա գ ր ո լ - ֊ Այ" ի՞"է է •

թէ «դոյնի» , «դաւանանքի» եւ նման անմիտ Հե­ թիւններոլ գէմ պայքարով մր բա՛ն Հասկցնելու Ես ն այ Լցի :

տաքրքրութիւնն եր չցո լց ա բեր ո լ ի ն , որոնց արձա­ Համար թուրքերուն Լ*) ; Ղ*ա ՀծծաՀալ է , ասացի ես կէս անդլե բ էն ,

գ ա ն գ ք կբ Հասնի մեզ՛. ՚Հյերգագթի կոչբ եղած է բո­ քաղաքական վի ճ ա բան ո ւթ ի ւ ն ն եր բ չեմ ս իրեր, կէս Հայերէն : ՀծծաՀաւն անդլե րէն ասացի , որով­

լոր Հայեր ո ւն Համ ար * Հ բաւէ րը ուզգուած է «բո­ երկրորդ , անոր Համար՝ որ դիտեմ թէ ի՛ն չպէս կբ Հետեւ դրա Հայերէն անունը չգիտէի

ր՛բ ին» , Հետեւաբար , երբ մէկբ արձանագրուելու գրուին յօդո լածներր եւ ո՛ւր : Մ ատ են ադա բան ի / * Բ ^ Ճ է գա, Հարցրեց ծեր Տիգրանր*

կ՚երթայ, մաս կր կազմէ այդ «բոլոբ»՚էն, անկաթ պտուղ չեն այգ դրուած բաներբ, այլ պարզապէս Մ է փոքրէկ թռչնէկ , ասաց է ես * գի տ ես ,

իր գոյնէն կամ Համոզումներէն ։ բհ^^տ^օ1օ§^^: այն որ ամ առր գալիս է , կախլում օգի մ էք եւ ա–

Հայր իր Հայրենիքին մէք պէտք է ապրի, Վ^երքապէս , գրական վիճա բան ո լ թ իւննե բ ո ւ պա շեշտակի սլանում Հեռուն : Այնքան արագ ՜ է

ա1 յս պէտք է րլլա յ րո լո ր ի ս սկղբունքր : Հիմ ա որ մէք կրնանք պարպել մեր մտածռւմներր ե լ մեր թափաՀարում իր թեւերր, ոբ չես կարող տեսնել՝.

դէպքերու բ լ էրերաւ իկ բերում ով , Հայրենիքը ծան օթո ւթի ւ ն ն ե բբ , բա յց նո յն բանը չենք կրնար ^մԳ թո֊չնիկն է քոլ ձեռքում : \,ա մեռնում է:

կոչ կ^բնէ Է՜Ր տարագիր զաւակներուն, այլեւս թն­ բԳւել քաղաքական վիճաբանութիւներու մ էք : - Արի՛ ինձ Հ ետ , ասաց ծերունին : Նս չեմ

դէր չ ի մնար \«կոդմնակի» ՀետաքրքրութիւններՈւ ։ Ջպատասխանեց ի «Արեււքա.1ոք»ին եւ Հաբցբ տեսնում , իսկ իմ պառաւս եկեզեցումն է ։ Ես

Հայերուն, այսէնքն՝ Հայրենիքէ գաւակներուն կր փակուեցաւ % զգում եմ սրա սրտի զաբկբւ ՀՀ ւս տ գէշ է* մէկ է լ

մնայ պատասխանել Հրաւէրին ; Անոնք որ ԿէՀԲ ՜ Պարսամեան անՀրաժեշտ գտաւ ւչբ ա զ հ լ այգ նայիր *

նան, անոնք որ կՀուզեն, անոնք պէ՛տք է պատառ— մ՝իքադէպով, «ԱոեՆւքՈՆԱւք»էն զիս Հեռացնող պատ­ Ես երկրին նայեցի։ Տխուր բան էր տեսնել ա-

թանեն ։ իսկ մեր բոլորին բաղձանքը պէտք է րլ­ ճառներով : \ճիշգ է թէ դրեր էի * որ մեր վէճր մ առու ան այգ սքանչելի փոքրիկ էակբ ծեր գիւ -
կրցող֊ Պարսամեան իրա­ աբաբածբ
լա յ այն որ ուզողներ բ շատ ր լ լան , երթալ կը փոխադրեմ 3աււաջ// մէք, ղացոլ կոշտ ձեռքէ մէք։ Եւ " ՛ յ ղ խեղճ

ներր բազմաթիւ ; ւունք ունէր , ան շուշտ , պա տ աս խանե լ ո ւ ինծի ուր­ ճմեռո ւան ա յն ցրտին , բացարձակապէս անօգնա–
կենսալէ
Ա եր Հայրենիքբ պէտք աւձնի զօրանալու, պէտք կէ՛ որ կՀուգէբ ։ Բայց բսել, նախ, թէ «իրեն Հա­ նական ու սրտաճմլիկ , ոչ թէ ամէնէց մա ֊

ունի վերա շինութեան , մշակուելու եւ ծաղկելու : մար գոյութիւն ունին , ամէն բանէ առաք , բարե­ էակն է, այլ ամէնից անօգնականբ եւ սիրտ ձեռ–

Ն՛որ ոյժեր եւ ղանգոլածներոլ քանքբ եւ ներկա– կամութեան եւ Հայ մարդու նուիրական զգացում­ 1ՈԳԸ Հ

յ ութ ի ւ ն բ ա յ դ ոլղղո ւթեամ բ մ եծ դեր կրնան կա­ ներ» վէճր շարունակելու Համ ար այն՝ թ ե բ թ էն Նա մեռնում է, ասացի ես։ Ծերունին

տարել ; մէք ուր սկսաւ, բայց ըսել, երկրորդ, թէ էնք

Ա*իւս կողմէ , մեր բազմաՀազար Հայրենակից– «ա&ձկալքիա կոՆսակցաւքռլ ւքը չ է ե ւ չ է ե ղ ա ծ » , —

ներր, ցրուած աշթաբՀի չորս ծագերուն, նախ զէս կբ զայրացնէ շատ ։ Գաշնակցականբ» , չքերթի մէք , ինչպէս կ\բսեն

իրաւունք ունին իրենց Հա յ բ ե ն իքին մէք լ/լ լա /ո –՚– և Առաքին բացատ բո ւթ ի ւն ը ճ ի շտ չէ , բնդՀակա– է Հայաստան , խայտաճամուկ պաճուճապատանքի

ապրելու , ապա պարտականութիւն ունին , աքակ– ռակն սո՛ւտ է • ք*այց ինքզինքիս թ ո յ լ չեմ տար տե՞ղ ծառայելու Համար, սալոնն ե րո լ մէ ք՝ փաշա­

ցելոլ Հա յրոնիքի բա ր գ ա լա ճա ւթեան : Ամբոգ^ քա­ ա յ ււ ա /, ւլ արձանագրել իր մէկ լա յտ ար ա ր ո ւթի ւն բ , յի երեսներով դիմանկարի տե՞ղ կախուելու Հա -

ռորդ գ ար , իւ օ ււ Լ ցանք ու վիճեց ա նք Հ այ ապաՀ - «Արեւմ ււ ւ ա ք» ի աշխատակցութեան մասին : Ա,քԳ սր պւ ՛յերէն ։

պան մ ան մասին • Հայր Հայ պաՀ ե լու մաս՛ին : յա յ տ ա ր ա ր ութ ե ան մ էք պա տ ճ ա ռա բան ո ւթ ի ւն ր իմ դիացածս այն է, –.որ Ղ՚աշնակցա կան բ էԼլայ–

քքռթնեցանք մեր լեզուին , գրականութեան , .մշա - շատ անձնական է , ուստի իր գիտնալիք բանն է , քարւի, լքարգ է, յեղափոխական և յառաքգիմ ական ,

կոյթին, դպրոցին, Հայրենիքի զգացումէն , քանի •—՚ կ՛անցն իմ ։ մարդ մբ որ ամէն բան կր ղոՀԷ , ե՛ւ Հարստու­

"Բ ձէէ^՜Ք կրնտր ուրիշ բան րնել : Այգ շբքան՛ին , Երկրորդ բացատրոլթիւնր , սակայն , իր գիտ­ թիւն, ե՛ւ Հանդստոլթիւն , յանուն Հ///յ ժողովուր­

լուռ Էբ Հայբենէքբ, լուռ ինքն իր մէք եւ իբմէ նալիք բան բ չէ , այլ մ ե՛ր գիտնալիք բանն է : ի^նչ– դին՝ ամ էն էն ա բղար ցանկո ւթի ւննե բուն եւ Հայոց

գուբս , բովանդակ Հա յո Լ թեան Համ ար ; Մեր կո­ պէս կբ յանդգնի «անձկամիա կուսակցամոլ» կո– պատմ ււ ւթե ան ամ էնէն գեղեցիկ ներշնչումներուն–,

չերուն իոկ պատասիսան չունէր * Փոթուեցան ժա­ չ\ել ո՛եւէ Ղ*ա շնա կց ա կան , երբ չ ի Հանդուրժեր որոնք գարձած են Հ *Տ *Ղ՝աշնակցութեան Հանդա–

մանակ ն Լ ր ր ե լ գէպքերբ այնպէս բերին , ոբ թօսի ՛հա շնա կց ո ւթեան դէմ բա ց ո ւած խա չակ րութեան ։ նակբ ։ իմ դիացածս այն՝ է , որ Հայ ժ ո գով ուրդբ

Հ ա յ բ ե ն իքբ ՛ինքն իր մ էք եւ ա ր տ ա ս ա Հ մ անի Հա - «Անուշ քուրի Գ ա >՝1ւաէւ։յււ։///// 7յ//>> Է ելու.սա 1լցա 1լսւՆԷ ամբողջական մէկ կու֊սակցու-թիսն միայն առեղ -

յո ւթեան ; Մէկ է Հա յո ւթիւնր եւ անո ր Հա յրենի– Էր մ՛տաա Էւդա ր ր , որ ա ւլքւէք վւ է ելենայ ճաքլատր արե— ծած Է, ուրիշ «կուսակց ո ւթիւններ» նախափոր­

ՔԲ* ան\ո բ ւրաւոր , որ արիւնոտ է, ՛որ չէ լուծուած ՛՜ելքէն կամ արեւմուտքէն^ Հարաւէն կամ Հէւսէ– ձեր են միա յն , • եւ ա յ ս կո ւս ա կց ո ւթ ի ւն բ չ ի նե–

գ ե ռ եւ որ սեղանի վրա յ է , սպասելով մեծ ուժե­ "էն; \Բայց է ՞ ն չ ^^^ՏՕՈ ճ՚շԽՇ ունէ «անուշ լ \ ո ւր է րեր որ թերաՀաս կամ աւերակ կազմակերպութիւն

րու արդարութեան եւ Հայութեան միաՀամուռ ու­ մ բ ելլէ Հայրենասիրութեան՝ դ ա ս տա յ էրեն ; Զէ

ժերուն : Ամէն Հա յ , անՀ ատ թէ կազմակերպու­ ( * ) Ե ւ ոչ ոք խ ե լ ք ի կանչեց ա յ ս ւքարոքիկը, ներեր մ ան ա ւան գ ա յն մ տ ա ւո ր ա կան ի ն , կակուղ
ռրսլէսէյի թ ե ր թ ե ր ա ւ մ է ջ չ գ ր ո ւ ի թ է խ՚նչ կը մտա.
թիւն, իր գերագոյն քանքբ պիտի րնէ , պէ՛տք է ծէ այս կամ այն գրագէտը, այս կամ այն կուսակ­ դ՛աշնակցական կամ կո ւս ա կց ա կան՝ «պարապ
ցականը, այս կամ այն առեւտրականը, պատաս­
,բնէ , Հայկ * Ղ՛ատի լուծման ու ամբողքական իրա­ խանատու կամ ոչ ,— ինչո՞ւ Թուրքը իմանայ մեր վախթի», ոբ գադափարական պայքարի մբ մէք ել­
ներքին տրամադբոլթ-իւննհրր եւ գաղտնիքը, ին­
կանացման Համար ; ՚քյեբգաղթբ այս քանքեբէն չո՞ւ նոյնիսկ հայ միամիտ ժողովուրդը լսէ միտք լէ յա յտաբարէ թէ «անձ կամ իտկհ ւսակցամ ո լ» ի վէճ
պղտորող կասկածելի յայտարաբուրփւննհր : Եթէ
մէկն է, քանի որ անով Հայր իր Հայրենիքբ կր իմ ձէռքս ըլլար, ես կ՚աբգիլէի Հայաստան փոխա­ է կաաարուածբ ։ Ո՛չ <, եւ ես՝ ,ոբ Համերաշխու -
դ ր ո ւ ա ծ Հայւոց թ ի լ ե ր ն ալ հրատարակել : ի ն չ ո ՞ ւ ո լ–
վ ե ր ա դ ա ռ ն ա յ , կբ զօրացնէ ղա յն : ՚ք^անի ոբ անով թեան գէմ են այն միտքով որ Հ* Տ\* ՚՛/ ա շն ակց

արտասաՀմանի Հայութիւն ր կբ փրկուի տարա - թիւնր չէ կրնար նստէ լ Համ ագո րծ ակց ո ւթեան եւ

դրութեան ու ապազգայնացման ստոյգ ու ճակա­ Աղգա յ է ն ԸնդՀ *Մ էութեան սեդանէն շոլբք՝ առանց

տագրական վտանգներէն։ Հայ ագգր կ^ամրողքա—

նա յ ու կբ զօրանա յ : Հաւասարէ Հաւասար իրաւունքներ վայելելու, •

Թուրքը իմանայ թ է քանի՛ հոգի տարուած է: ինք , բան մը որ կբ զլանան Հէմակ ոմանք , պատէւով
Թուրքը չէ՞ ոբ, գաղտնի պահելու համար Թուր–
Պարզ ու յստակ պէտք է մ տածել * Հայրենիքը քիույ բ ն ա կ չ ո լ թ ե ա ն իսկական թ ի ւ ը , սխալ մարդա­ կ՚րնգունիմ կուսակցամոլութիւնր , բայց Պաբսամ–
համարներ կր հրատարակէ ժամանակ աո ժամա­
Հայո ւթե անն է , անո ր պապերուն , ա յս օր ո ւան գա­ նակ : եանի կը վերադարձնեմ անձկամ տ ո ւթ ի ւն բ , ամէ ն

ւակներուն ել վագուան թոռներուն* բոլոբի՚նբ, ասպարէզի մէք (թելադրելով որ այսոլՀետեւ գոր­

անիս տի ր ։ Հա յ ր են՝ իքը , ա յ ս ինքն Հա յաս տան բ կար ծածէ անձկամտութիւն բառին աեղ նեոմտու -

արդէն , շատ առաք , քան Հնչակեանր , Ղ՚աշնակցա– թիւն, որովՀետեւ առաքին բա ո ր յատուկ է միայն

սնբ , եւ * ա ւո ա ւելէ ՚յք քան Համայնավարբ ։ ախտաբանական Հոգեբանութեան^ ՚,

Ու պիտի բլլայ, եթէ այս բո լո րր չբլլան ե լ աւրէ շ ո֊անց սակարկութեան : Այս զգացումով կր մօտե­ շ • արդոՒ՚սԻ

անուններ ու վարչակարդեր գան : Ուրեմն ,ներդաղ– նանք ներգագթէ Հ,արցէն , առանց նկատէ Հունենա– 3 • Գ — Ուրբաթ օր աւարւոեցաւ պայմանա -
ժամը, գոր տուած Էի Պաբսաւմհասի : Պարսամեան
թին առթիւ , աւելորդ են նման թտրո ւթ իւններ բ : լու այլեւս ասոր անոր .յչսաօ՜ էւօսքր :

Ներ գա դթբ Հա յաՀ աւա քում մ ըն է , ամ էն Հ այ ո լ Պէտէ ոլգկէնք , որ մեր Հայրենակէցներն այ լքհբժեց համակերպիլ առաջարկուած պայմաննհ -
բաւն։ Ուրեմն, այս ձեւով վերջ կը գտնէ մեր վի­
սրբազան պարտքն է Հաւաքուիլ իր Հայրենիքին այս ո գ է ո վ մօտենա յէն , Հաղորգոլթեան մր նման,

մէք ։Առնուա։լն աքակցիլ ՀայաՀաւաքումին ։կեանքէ արձանագրութեան տոմարներուն , անոնց մէֆէն ճաբանութիւնը ,— չեմ կրնար այլեւս վրնիլ մէկու
մր հետ ո բ ի ր մ է կ հասարակ սխաւլն ա՛նգամ կ ր
պայմաններ , դժուարութիւններ , Հաշիւներ , գոր­ տեսնելով Հայրենէքէ գէմքը։

ծվեր ու կարգադբութիւննե ր եւն * , ելն՛, կրնան Առանց խ֊ուճաաէ , զգաստ ու գէտակէո , ար– մ ե բ ժ է ը ն դ ո լ ն ի լ : Ա1 ի ՞ ն չ պ է ս վ ս տ ա հ ը լ լ ա մ , ո ր
պ ի տ ի կ ր ն ա մ ը ն դ ո լ ն ի լ տալ ւիր լքիւս ս խ ա լ ն ե ր ը :
բլլալ,կրնան ուշացնել մեզ, բայց այս բոլորին մէք Համարվելով նոյնէսկ այն գէմքերըլ, որոնք մէտք

տիրական տեղ պէտք է բոն է Հա յ բ ե ն աս՛ի րական ուս էրա կր պգտորեն ^սեղաններուն չուրեր նստած՜ ։ Յ ա ջ ո ր դ ո վ վերտէն եզրակացութիւնս եւ իր դատա­
պարտութիւնը ; Շ • ՛Ս ՚
զգացումը։ Ան է որ պէտք է աոաքնոբդէ մեղ, ա– (Խմբագրական ՑՈԻՍԱԲ-ԵՐի)

Fonds A.R.A.M