TU
գիծր կազմեցին ՎաՀան Տէրեանի,
ւար վերՀին անգամ, ինչպէս ագնուապաշտ
անցորդ մր սի
շիրիւաեբէն, մտածումը ՚ չունենալ
քաղելու ծ՛աղիկ մր» կապոլտ
շուշան մր
–թերեւս որ տարար ախտ բանաստեղծին քնարը կը զարդարէ*
«Ա £քերըդ . փակիր , ինձ ք ն ք ո յշ գրկիր –
Աու, տ կեանքի ն խա ո ֊նի ր երազանք ը սու, տ . .. »
կեանքր սուտ է» ե երազը սուտ է, ինչպէս ամէն գեղեցկութիւն պա
րանք մըն է, երր խորհրդածութիւնը
կուգալ լիշեցնելու մեգի թէ իրերը կը
թաւալին յաւերժօրէն...ր
ա
յց
ա
յ
ս
մռայլ վհատութիւնը
կը չքանայ շուտով,
որովհետեւ սուտ ր
գեղեցի1լն
է.
« b"
քեզ
կը պատմՆս * ոսկ ի ք}է-քեսւԹներ ,
իւք սիրուն մ՛անուկ , իմ՛ քնք ո յշ մ՛անուկ . .. »
Ոսկի Հէքեաթին
։
անոյշ, տրտմօրօր եղանակներուն, ցնորքի
ծ աղինե
րուն և մթնշաղի երազներուն երգիչն էր ՎաՀան S էրե ան որ Վէռլ^նի պէս
դո լոր անոքշ ցաւերէն իր ղիւթան քները
յօբինեց։»
(շարունակելի, )
ԱՐՍԷՆ-ԵՐԿՍ.
ա \
ԳԵՂԵՑԻԿ . ԱՂՋԿԱ Ն ՄԸ ՀԱՄԱ Ր ՚
ւ.
.
Ուրեհն, պէ՛՛տք էր որ երթայ Հոն, ուր պարմանի մը կեանքով պո
կուն ու բարի
ա1լնար1լներով
իրեն կ սպասէ։
Պէ՞աք է
ո
ր
ռ
ը թ
ա
յ
Հմնլսելու Համար գա բուն ի ու սիրոյ
մրմունջները
որոնց նախերգանքը,
մէկ անգամ միալն և առա Հին անգամը* խռովք
ցուց իր կոյս սրտին մէԳ, ինչպէս առա Հին լուսաւոր սլաքները
արշալոյսին,
գարնայնի պարզկայ ու լուրթագորշ
Հորիզոնին
վրայ։
Ուրեսն պիտի ներսւի վերջապէս զինքր չարչարող ժամանակին ու ան
համբերութեան
անձկութենէն,
երթա՜լ
լանձնուելու Համար իրեն սպասող
խանդաղատանքին ու սարսուռներուն։
Որքան խռովալից պիտի ըլլային ալն Հեռաւոր ակնարկութիւններն
ու
