WÊgF
ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
,
և երանգ, և ներդաշնակութիւն, և սփոփանք, ինչպէս նուագածութիւնը
վ
տաՀար Արտերուն Համար ,
• «
Բ
ա
յ9
ո
՜4
ս
ւէ
տ
է
Հասկնայ բոլոր այն դառնա
կսկիծ
ողբերգութիւնը
որ կը կայանա/ մոռացումին, կորուստին
Ս
՝ԷՀե
երբ.
մոռցուած կամ կորսուած գեղեցկութեան
մարննացուՅե Էինք, բանաստեղծը,
երբ իր Էութեան սափորին մէջ կ՛ամփոփուին բովանդակ
արեւներն
իրենց
Հագար երանգներով, իրենց ոսկիով ու շափիւղայով»»»
- - Ես մոռացել եմ արեւի
ուղի՛ս•••
ՀՀգայախաբ մըն էր Վահան
S էրե ան, և իր ղդայախաբութի
ւնը սար՛
սափելի պատկերներու տողանց մը չէր բերեր իր Հոգիին առֆեւ, այլ սիրա
կան մեռել մը գուցէ որուն ձեռքերը լուսնկան էր Համբուրած՛, երր ան կ՚ան
ցնէր բալաձիգ ճամբաներին
գերեզմանին։ Հանդարտ
և անդորր, մեղմիկ և
ցաւագին՝ անոր սիրտը ամենաիէորհւնկ
անէացումը կը զգար
ֆիգիքական
ամենաստոյգ
և իրապաշտ
Հաճոյքին մէջ իսկ •
• •
Բ
ա
յ& նոքն որոնող սիրտն
էր միշտ որ անէացումին յաղթելով
կը կոկուէր և գառնութիւնը,
յուսաՀա–
տութիւնը կը յւս^որդէքէն վայելքէն».. Հր
ա
1Ք'
ա
Դ
?.Ւ
^Ը՛
ցնորական
Երազուհին
չէր ան որուն
բազու1լները
շղթայած
էին իր տառապած
կուրծքը, անոր
սա
աստղերու ծաղիղևեբ չէին բուրեր, անոր մաղերը չէին
լուացուած
ամրան ցայգերու կապտած
որան
զաղին մէջ»*» իրական
ա
ղ$իկ ^ըն էր ան
կինը իր մարւքնեղէն տարփանքին, իր իւաբէութեան, իր ողորմելի վաճառքին
Հետ
•• •
Ա*ի ԼԱ է ակա՜ն ծայրայեղ տրտուներ չէ որ կը բարձրանար անոր Հո՛
գի^ն,
այլ թախանձագին Հեծկլտանք մը որպէսղի գոնէ «քոյր»
ԸԱ
ա
ր
ա
ն զոր
ուրիշներ «պոռնիկ»
կ՚անուանէին։
(.(Խաղաղ դէզերով դու կլլ գաս ինձ մօտ,
((՚Բնքոքշ ձեռքեբըդ
ես կլլ Համբուրեմ,
((Կլլսրեմ կեանքի
յ
ու
շերլլ ցաւոտ,
((Ո
Լ
Հէքեաթ՜ային
լոյ սեր կը վառեմ»»))
Դարձեալ ցնորքն
ու Հէքեաթը կը ստեղծեն անոր Համար երջանկու
թիւնը,
միակ
երջանկութիւնը
որ անէական Հաճոյքն է երագով
արբեցած
Հոգիներուն։ ԷԼ աՀաւասիկ նոյն թախանձանքը
միշտ որուն ամենաքաղցր և.
ցաւագին շեշտերուն մէջ օրօրուած են բոլոր գեղեցիկ երգերը ՎաՀան Տէր՜
եանի քնարին.
«քէւքոյշ երա զ ոփ պ ա՜ճ ու՛նիր ()ոգիս ,
Նստի ր ւքա^՜ճի ս ՜մօ տ ո ւ տխու ր երգիր ,
Ս՛ազերը գ փոփ ր յոգեատաԱ
շ կրծքիս ,
Î ո»* մ՚եզւք փայփայի ր սիրտր ս տ արա գիր ։
իմ սիտ ո յա ւ է տ Թ՜ախիծ ն է ւՐաշում* ,
Սի լուսէ եր գ է իւք Ç ոգում ՛ ն՛նջել. . .
fei.
այս տողերը առանձին ծնունդ կուտան Հոգեբանական որոշ վե
ծումներու
որոնց մէջ կ՝արտացոլայ իսկական պատկերը
բանաստեղծի
կեանքէն յաւիտենական
վերաղարձր չէ որ կը տանջէր ՎաՀան
Տէրեան
միտքր, անիկա իմաստուններու և փիլիսոփաներու յաճաիյանքնէ: Վերադարձը
բնաւ չէր յայտնուէր անոր Հոգիին բաւիղներուն
առջեւ այլ անյայտ
կ"Ր՜
սուած անցեալը*
« սի լուսէ եր գ է իս * հոգուս * ննջ ել»
I I
"ա
M.•
