VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 9

ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ 9
Բ Ա Ն Ա Ս Տ Ե Ղ Ծ Ը
Երբ ան 1լը քայտնուի մարդկութեան մէ £, իր երազին մրրկոտ քա
բարձրացնելով, յա՛նկարծ՛ ամայութիւն մր կր տեսնէ իր շուր£ը> ե.
բոխներր կ՚ոդֆունեն բարձրաղաղակ՝ գալուստ ր քնարահարին զոր վաղր Ալի"
տի լքե՛ն շուտով իր տառապանքին Հետ մինակ։ Ընկերներ ր, բար եկա եներ
եղբայրներն իսկ այդ գեղեցիկ ու խորՀրդաւոր դիւաձարին ի տես՝ ամենաչ
րակամ ար գա Հա տանք ո վր կր լեցուին։
(քափերր եւ անտարբերութիւնը սակայն, միեւնոյնն են անոր Համա
որուն երազը ուրիշ վարձատրութիւնն եր ունի, ուրիշ ցաւագին լռութիւն՛
ներ ու քերթողը տիրութեամբ եւ Հոգիով լեցուն աչքերր կը սեւեռէ երկնքին,
եւ լուռ, մտամփոփ, մոլորուն ինքն իր՚մէֆ, առանց ՛գիտնալու թէ ո՛ւր է
Հանգրուանը, կր բռնէ ճամբան որ գԻ"ՔՐ անծ՛անօթ աշխարհներ
տանի* * I
ՍՀնդիմադրելի կախարդանքով մր արբշիռ ան կր քանձնուի խե
դօրէքն վերացական թռիչքներու որոնք . իր Հոգին կը բարձրացնեն, իբրե
ովկէանի յորձանուտ ալիքներուն վրայ՝ կարապ մը թեւաբաց..*
Եթէ Հիենած ըլլար իր ամբողֆ երազին մեՀեանր ; ժողովուրդին, ցե­
ղին կամ մարդկութեան երախտագէտ զգացումներուն վրայ,$ շուտով
գտնէր ամենատխուր պատրանքին թախիծ՝ր, բայց ան ինքն իր է
մէ£ կը զգայ իր տառապանքին անփոխարինելի երջանկութիւնը,, իր
րութեան Ժպիտը գեղաՀրաշ։
Աքն իր սրտին մէԳ_ ունի սափորն արցունքին և սափորը գինիին, եր–՝
կոլքէն ալ կ՚արբենայ, եւ աՀա՛ թէ ինչո՛՛՛ւ այնքան Հզօր նախանձախընդ–
րութիւնն ունի իր վշտին՝ զոր երբեք չի շաՀագործեր։ Անոր Համար վիշ­
տը աղբիւրն է յաւէրժական Հրճուանքներու, աղբիւրն անապակ ՝ որուն
բիւրեղէն միայն կը լեցնէ յորդաղեղօրէն իր սիրտր, սրտին ամեն ա խո­
րունկ ալքերը մինչեւ*.*
Եւ քերթողր մեծ է միայն իր վի^աով, իր կորսուած յոյսերո
անոնց ներշնչած մելամաղձոտ նուագներով, նուագներ զորս նախ ինքն իր
կեանքով կ՚ապրի, եւ երբ այլեւս կեանքը ամենագեղեցիկ Հայելիի մը նման
ֆախֆախուած է, սրտին բաբախուՏները զանոնք É արտասուքի մարգա
ներով կ՛ բնդելուդ են քնարին վիրաւոր լանջքին վրայ***
ԽորՀրդաւոր Հոգի մը՝ ուր գոքները եւ ձայները կը բագմապատկուին,
Հասնելով իրենց ամենանուրբ եւ ա մենացայ տուն երանգներուն, Հոգի մը
որուն ընդմէշ^էն կը ցոլանայ տիեզերքն ա մրողի ինչպէս մեծ ու բազման­
կիւն վանիէ մը։ Ու չէ տրուած շատերուն տեսնել աշխարՀն այդ
ուր մտածումին եւ երազին Հրա շալի քներ ր կ՚երեւան թափ անցա շող եւ ծ
րան երփ ե ան ստուերներու մէֆէն։ Եւ Հո՛ս է քերթողին ամենամեծ Հմայքը,