VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 6

6' ; ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
եւս փռուեցին Հայոց ՜ձորերում, թաթ՜ար կառավարութեան յաւիտենական
^նթրիղների շնորՀիւ։
Եւ աՀա գոռող, գիշատիչ Ատրրէյ^անը սլար տուած՝, նաՀանջի
վրայ։ Եւ աՀա Հաշտութեան բանակցութիւններր սկսուած • • • ։
Հեռագիրը ծանուցում է, որ պատերազմական գործոդութիւններր վե
շացած հ%եւ. որ զն գա պետ Հաս քելի նաիւագաՀութեան տակ երկու
պետութեան g վարչապետները քննում են Համաձայնութեան վերջնակա
պայ մանն երր։
Վե ր քն ա կ ա՞ն Երթե՛ք։ Ատրրէյֆանը յետ նաՀանԳեց
ները կրճտելով, պիտի վերստին կազմակերպուի ու պատեՀ առ թէ
տին պիտի յ արձակուի Հայերու վրայ։ Ատրրէյֆանր էաիտի Հան գս տ ան այ,
քանի դեռ կայ ետեւը քիչ թէ շատ Հզօր Թիւրքիաէկ որը . շարունա
ջալերում է իր կովկասեան ցեղակիցներին եւ նոյնիսկ . • • եւրոպական
թերթերի վկայութեամբ, վրացիների մէջ եւս պրօպագանդ է մզում
Յամենայն դէպս, մի ծանր քար իՀաւ մեր կրծքից։ Զանգեզուրի կ
րուստը անՀաշիւ աղէտ պիտի րերէր Հայոց անդրանիկ Հանրապետութեան։
Զանգեզուրի նուաճումով՝ պիտի վտանգուէին ուրիշ վայրեր։ իոկ յա
նակր մի աստիճան աւելի բարձրացրեց Հանրապետութեան Հ
ոչ միայն կովկասեան Հորիզոններում, ուր բոլո՛րն են ատամ կրճտում Հա
վիրաւոր ժողովրդի դէմ, այլ եւ ասդին, եւրոպական վարիչ շրջաններում։
զիրաւունքր զօրաւորին է)>,—^կրքլնե'նք միլիոնաւոր անգամ կրկնուած
–այգ Հինաւուրց ճշմարտութիւն ր։ Հայոց միացեալ Պատուիրակութեան Հա­
րիւրաւոր աղերսական դիմումներն ու պերճախօս յիշատակագիրները
կարող այնքան ազդեց ութիւն ունենալ, նոյնիսկ յաւերժական իրաւունքի
անունով բարբառող Գաշնակից պեաութիւնների վրայ, որքան այղ մի Հա
տիկ յաղթանակը Աանգեզուրի լեռնաստանում։ Մեր խեղճութիւնր ոան ա Հա­
րելով, մեր վիշաը Հեգնելով, դիւանագիտութիւնը կարող է վաղր խաչ
նել Հայկական խնդրի վրայ, խլել մեզնից օսմանեան կոչուած Հայաստանը,
վերադարձնել Թիւրքիային և ողորմածաբար շնորՀել մեզJ, այն փ ո քրիկ
Հանրապետութիւնր միայն, որ Հայ ժողովուրդն է նուաճել իր արեան գնով
Է°ՐԳ ^ՐՂԸ^՚Էեւ ոչ էլ էօյդ Ջ°ր£ի առեղծուածաքին ֆրազներից մենք
չկարողացանք իմանալ, թէ ի ՚նչ վախճան է սպասում, մօտ օրերս, Հա
րաւոր ու չարատանջ խնդրին • - • ։
Մի բան այժմից ա1լներեւ է։ ԱՀնդամ մեր սոսկալի կացութեան մէջ
անգամ մեր Համեստ ուժերով մենք կարող էինք կոել մասամբ մեր ճակա­
տագիրը, եթէ ժամանակին ու ազգովին կազմակերպած էիոէիսք֊ ա
րը • • . Եթէ ս կդրից Համազգային ուշադրութիւնր կենտրօնանար մեր բա
կի վերա կազմութեան ու ուժեղացման վրալ, այսօր թերեւս ամբողջ նա
կին ԹիւրքաՀայաստանր չէր լինի Մուսթաֆա ՚Բէմալի ճանկերում։ Զան­
գեղ ուր ի փառաւոր յաղթանակը գալիս է աւելի եւս կսկծալի դարձ
այգ Հաւանական ենթադրութիւնը . • * ։ Եթէ մենք ուժեղ լինէինք կով կասի
մէջ, դիւանագիտութիւնը և մի կարգ կիսապաշտօն օրգաններ այլ