դագի՛ն կը մլաւեն Լոյտ ժորժն Է սլա աճառ, շուն մը օթօմօպի լէքն կր կոխոտ–
ւի Լոյտ ժորժն Է պատճառ,
անձրեւ՜ կր տեղայ Լոյտ ժորժն Է պատճա
Պ* Բաբա քան եան այս տեսակ կարեւոր մանր ամա սնութիւնն եր ու
ծ՛անրանալու թէպէտ շատ ժամանակ
չունեցաւ, րայց իր
ո
խ
ո
վ և
նով լեցուն բանախօսութիւն
ր նմանութեան Հարագատ
եգրներ ունէր
Punc
արտայայտել ուզած չնաշխարհիկ
մտայնութեան
Հետ։
ԱՀա այս էր, Հայաստանի
դրութեան
մասին խօսած իր
նշանաւոր
բանախօսութեան
ամբողջութիւնը։
թարմանալու բան չկայ, Պ* Pա բա քան եան կը պատկանի բարոյապէ
մտաւորապէս սնափառ այն մարդոց դասակարգին,
որոնք Հեռո
րական բարձրութենէ և Հետեւողական վարդապետութենէ
մը,իրենք
գաղափարի առաքեալ կը ձեւացնեն, առանց որոշ ուղղութիւն
մը ունենալո
և. կ ապրին իրենց բացասական
գործունէութիւնով,
և ուրիշներո
գործը մի միայն խաթարելու Հաստատ
մտադրութիւնովը։
Զգելով կովկասի ազգային
կեանքին մէք իր ունեցած աննշան մաս
նակցութիւնը,
իբր Հետեւող ռուսական պուրժուա կուսակցութեան
մը, վ
քին Հրքանի իր երեք տարուան ամբողք կեանքը եղած է Հակադաշնակցակա
բրօբականտր։ Խոշոր, ինքնա Հաւան ե չափազանց ամբարտաւան
գ
մը, որ միշտ կը Հնչէ, «ե՛ս, ե՛ս, ե՛ս»։ Պ* Բաբաքանեան
միշտ
գես»երով, օրինակ վես խօսեցայ, ես գործեցի, ես ցուցուցի, ես
վերքապէս խոշոր, աՀա գին ե ղատարկասոյլ վես» մը։
Այս ամբարտաւան
վէս»ի> աննշան
ուրիշ առաքեալ մըն ալ
Աաֆրաստեանը,
որ իր բանախօսութեան
սկիզբն իսկ» յոխորտաբար
րարեց թէ վես»ով պիտի խօսէր, ե. չմոռցաւ
աւելցնել թէ՝ ի
թէ սրաՀին մէք
վ
գա շնա կցականներ կային և. ինքը շատ գոՀ էր, առիթ
տած
ըլլալուն Համար, ւ։ րպէս զի լաւ գաս մը տար անոնց։»
Խօսելէ ետք, ժընէվի մէք կալացած Ազգերու դաշնակցութեան ր
ժողովին մասին, ծանրացաւ մասնաւորապէս Հայաստանի
Հանրապետութ
Պատուիրակութեան
— րստ իր խեղաթիւրումներուն — Հակասական
սակարք գործունէութեան
վրայ։ Մասնաւորապէս շեշտեց, որ ինքր կ
տա քրքրուի այս Հարցերով, որովՀետեւ
(( Երեւանի մէք Հար իւրի չափ ազգ
կան և բարեկաՏներ
ունի, որոնք ման տա տուած են իրեն պա շտպ
իրենց դատր...։ էր քանի՛ կ ազգականներ, որ Աա ֆրա Ատեանի պէ
մը ունին էւրոպայի
մէք,
1ւ
բախտաւոր Աաֆրաստեահ,
որ առ ի չգոյէ
գոյնին վերքապէս գոնէ բանի մը մանտաթէր
կ
րլլայ։
Զիչերինի Հեռագրի մեկնաբանութիւնը, Լ ժրնէվի մէք Ազգերու դաշ
նակցութեան
րնդՀ. ժողովի առքեւ, Հ* Հ. Պատուիրակութեան
կողմէ, իբր
մ ան տ ա յի մը ընդունելութեան
մերժումր, կատարեալ վ խեղաթիւրում
և սուտ մըն էր,» ինչ որ Հաւաքոյթրն
մէք, ըմբոստացած
իրենց երեսին պո
ռաց այգ
խնդիրներու
ամենէն
մօտիկ տեղեակ,
Հ» Հ. Պատուիրակութ
ընղՀանուր քարտուղարը ՝ Պ* Ա» Հանըմեան։
իր նախորդին ե իր ըսածները կը պատկանին Դաշնակցութեան
Հ
