ՍԼ-աարի
Ճ Ա ՄԹ ՈԻՆ Հ Ր ԱՏ
աԽ
{ Յ հ Շ Ո ւ Ո Ւ 0 - Ի հ ն ն ե Ր )
Ե._ԴԷՊԻՉԱՆՂԸՐ|
֊
( Շ ա p n ւ, 1ւ ւ« կ n ւ. 13՜ ի t, 1ւ )
^Ճ$Փ
Գալէճիգ այղ զարթնո՜ւմը, առտու կանուխ։
Եթէ
ինծ՛ի ձգէին, թերեւս
ամբքղք օրր քնանայի
այն պաղ քարերուն վրայ, այնպէս՝ ինչպէս
երկնցեր
էի նախորդ
գիլ
ռ
րր,
վերարկուիս
կէսը տակս,
կէսը վրաս, գչխուս
իբր բարձ ունենալով
կօշիէլներուս
զոյգը։
Բայց չթողուցին։
Մէկը եկեր
ոտ
քեր էս կր քաշէր։
Աչուըներս
բացի և իմ դժբախտ բարեկամս
Արծրունին
տեսա։։
—Հ
՚Ժ
՚Ր՛
Ժ
՝ե1լնելու
վրայ ենք, կ?րսէր*
Բայց առանց
կարեւորութիւն
տալու,
գլուխս
միւս կոդժ*
գարձուցի
կօշիկներուս
վրայ ե նորին աչուրներս
դոցեցի։
j&p ?
Այգ անհանգիստ
քունր այն քարերուն
վրայ։
Բայց
երջանկութեան
պէս բան մըն էր, ուրկէ չէի ուզեր որ խլեն
զիս։
Միշտ պիտի
յիշեմ
այգ
նիրՀին ամբողք անուշութիւնը,
այն չար չար ագին յոգն ութ ենէն վերք որուն
ենթարկուած– էինք ինկիւրիէն
մեկն ելնէս ետք։
ճարաՀատ, Արծրունի
թոզուց
ու գնաց։
Բայց քիչ ետքը
ուրի՛շներ
եկան և գրեթէ
բռնի
Հանեցին զիս տեղէս։
—Հարսնիքի՞
կ՚երթաք
որ այսպէս կ՚աճապարէք,
կը մոլա այի,
յայտ՛
նասլէս
նեղսիրտ,
մատուըներուս
բոլոր
ոյժով
լփելով աչքերս, որոնք կը
յամառէին
փակ
Տեալ։
պ$
Հ
*
Հ
Հ
Եթէ դուրս չՀանէին խանին, ոտքի վրայ պիտի քնանայի
այդտեղ։
Դուրսը ՚ մառախուղ
կար։
Ցուրտ, խած՜ատիչ
օգ մը։ Ե*֊
UJ
J
U
ս
քարերուն
վրայ ժամեյ* տեւող խորունկ
քունէն
ելլողի մը Համար
ամինին
վտանգաւոր
բա՛նն էր այգ ցրտին մառախուղը։
Բայց զարմանալի
տոկունու
թիւն մը ստացեր էր կարծ՛ես մեր մարմխնը։ Ո^սերնիս կծ՜կտած;
կը սրԱր
փայինք
քուրին ելած՜ կատուներու
պէս։ Բայց այդքան
միայն։
Նոյն իսկ Հի"
ւանգկախներր
մեր մէք, Հարբուխ
մը անգամ
չեղա՛ւ։
Ե՛֊ արդին բոլորն ալ մեզի պէս քարերուն
վրայ չէին
անցուցեր
գի*
չերր։
Գալէճիգի
Հայերը, որոնք քանի մը ամիս վերք ամբողք ո վին
պիաի
կոտորուէին
1քեկի*֊րիի էք
ա
յ
ո
ց
առաքին կարաւանին
Հետ Հան ո լելով, անկողին
և. վերմաէլներ բերեր էին գիշերանց, և մերինն եր էն շատեր Հանգիստ
կրցեր
էին քնանալ, մասնաւորաբար
խանին վերնայարկը
գտնուող խուցերուն
մէք։
Ոստիկան, ժանտարմա, գործի վրայ էխն կառապաններուն
Հետ։ կառ
