380
ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
նէն ՛ներս մտնելը։ Սպասման այգ կարճ ժամանակամիջոցին
մէք, շա
սադրուած՜ էր իյաչեր ագրարը
և
նոյնիսկ իր լաւատեսութեան
մէք
յառաք գա ցած էր որ, նստած՜ տեգը կոպերր փակած՜ էր» ա
Մ
արիամը րանտարկած,
կուշտ ու կուռ գրկելու
ե֊
վայելելու Համար։
գեյուզութեան
վսեմ րոպէին էր, որ տէրտէրը
ներս մտած էր
մերժումի պա տա սի» ան
ր
բերելու
Համար։
կայծակնա Հար եղած
է
իյաչեր աղբարը
ե.
անխօս րոպեներ
ինքն
վրտյ կքած քարացած
սնաց ած՜՝ էր։ Այգ վայրկեանէն
յիսուննոց
ա
սիրաՀարր, սպառած՜ կորաքամակ
ծ
՜երունիի մր երեւոյթը ստացած՜
— Ատիկ ըրէ
Խաչեր
աղբար» աւելցուցած էր անողոք տէրտէր
նապէս պատուիրեցին
ինծ՜ի և երգում
ըրին որ եթէ ոեւիցէ տեգ ասո
խօսք ընես, կամ ճամբու վրայ, վրանի
շռւրք
ծուռ նայուած՜ք
մը
ձգես Ա՝
րիամին, քեղի փառաւոր ծեծ մը պիտի քա
իյաչեր բառ մը իսկ չէր կրց
ա
^ արտասանել,
արդէն
մա Հա
կերած՜ էր։ Գլուխը Հակած՜, լեզուն
բռն ուած՜, գունատ
և
անշարժ անա
մինչեւ Վերքը։ * Տէրտէրր խօսեցնելէ յուսա Հա տած, ձգած
զաg ած էր։
— Մի մոռնար վերքին խօսքերս րսած էր տէրտէրր վրանէն դուրս ել
ժամանակ, մի՛ մոռնար իյաչեր ագրար,
կհ
^երը կատղած
են, .
. t
Հթատ անգամ տէրտէրներր
իրենց խոստովանաՀայրի
առանձնաշնոր
Հանգամանքովր
մեր մէք անստգիւտ
մունետիկներ են։
• իյաչերին խնամութիւն
ընող տէրտէրր, այս տեսակէտով
իր պ
կան ութ
ի
ւնր լիապէս կատարած՜
էր ամբողք գաղթավայրէն
մէք տարա
իյաչեր աղբարին ձախող ոդիսականը։
Երկու օր վերք ամէն մարգ,
նոյն
տղա քներ իր վրայ սկսած՜ էխն իւն դա
լ, և.
Հրապարակներու
վրայ
առարկա
դարձնել
ծ
՜աղր ու
ծ
՜անակի։
կ*երեւի Հեգնական շատ մր ակն արկութիւններ ալ եղած՜ էին գէ
րիամին, որ իր սովորական ճամբէն, այսինքն հաչերի վրանին առքեւէն ա
ցած՜ ժամանակ, շանթ ա Հարի
չ և
կատաղի
նայուած՜քներ կը ձգէր
խեղճ մարդուն
վրայ։
Հէք խաչեր աղբա
՛ր,
շփոթած՜ իսկոյն ներս կը քաշուէր, կամ եթէ
տաՀմամբ ճամբուն վրայ անոր Հանդիպէր, ան միքա պէս
ուղղութիւնը
կը փո
խէր
Մ
արիամի աՀեղ նայուածքին
չՀանգիպելու
Համար։
Տէրտէրի խնամութեան
գործը իր տառապանքը
աւելի շատ ցուցած՛
գոնէ առաք առանց մտավախութեան
կրնար սիրել իր սրտին
սի
Հանդարտ
և
երազկոտ գիտել գէր» մսոլտ սրունքներր,
ի
ս
կ
Հիմա՞...։
bU ԴէՐՔՐ
եղած՜ էր քոսոտած, վախկոտ
կատուի մր գիրքը»
ո
անդին կը փախի ամէն անգամ որ աննշան
շուն մր տեսնէ։
Ամիս՛ներ
անցած՛ էր,
խնդիրը իր
թարմութիւնը
շատոնց կոր Անցուցած՜
գրեթէ մոռացութեան
տրուած՛
էր։ Մինակ
ես
երբեմն կը յուզէի
իյաչեր
գեռ արիւնող
սիրտը։
— իյաչեր աղբար, ինչպէ՚ս,
քիչ
մը
մոռցա՞ր
գէր
Մ
ա
րէ
ա
մը։
— Ո
՛չ»
աէը իմ
ո՛չ»
մոռցուելիք բան չէ. . . ։
