VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 684

Եւ– այդ պայքարը § Մեծ Հայքի մէ £ ըլլայ թէ Կիէիկիոյ մէ}, սխա
դիսաշրֆել Հայկական գոյամարտին այս շարունակական երեոյթնեըը և
բեր ու. տղայական մեէլնութիւններ տալ ատոր։ Անիկա մեր օրերու, պ
մութեան մէկ նոր անդրադարձով իր անկախութեան ե ազատութե
րացող ա՛ննուաճ ժողովուրդի մըկամքքէն անյեղլի արտայայտութիւնն Է։
ԿԷլԷԿՒո յ ՚ւ^Րւ^Ւ^1 գէ ա Ք ռ Ր11 ա յԴ անսպառ պայքարին ոլրիշ մէկ ե
ւոյթն են։ Արհաւիրքի եւ բնա^ն^ումի դաժան օրերէն վերՀ կազմակերպուած՛
ան Հրաժեշտ ինքնապաշտպանութիւնը երբ այսօր անկախութեան Համար
ուած՛ Հերոսամարտի մր Հանգամանքը կ*ստանայ, մեր Հոգիները կ
Հրճուանքով, ե Տաւրոսի քղանցքէն մինչև Աման ոսեան մշուշապատ սև
ներր, յոյսը կը ճառագայթէ գեղեցիկ օդերևոյթի մըպէս*
Հյատ տառապեցանք, . շատ պայ քարե ցանք և կը պայքար ինք.
ապրելու Համար մեր թափած՛ արիւնը և անսպառ ղոՀաբերութիմնը,
ւունք կուտան մեզի ոչ թէ յոյսի մը նշուլանքյէն, այլ պայծ՜առագեղ իրա­
կան ութի ւսներ ու փոդփողումին և վայելումին։
Այս տեսակէտով շատ խղճալի սոփեստութիւն է \, մտա/նութիւ
նոնց, որոնք կը փափաքին Հայրենասիրութիւնը ենթարկել տեսակ մը մե
շնորՀի, և ժողովրդային յեղափոխական ֆ միաՀամուռ շարժում մը վերած՛ել
ձգտելով մասնակի խումբերու կամ խմբաւորումներու ընդվզումին, բարոյա­
կան սեփականութեան տեսակ մըիրաւունք ձեռք բերել կը կարծեն
մասի մը Համար, որ ամէքն Հայու սրտին մօտ Է և անոր կը պատկանի։
Այգ ամբարտաւան ժպրՀութիւնը և ինքզինքնին միակ Հայրենասիրա­
կան և մարտական դափնիներով պճնազարդելու փութկոտութիւնը
դուրս, արտ ասա Հման ի ՛կուսակցական կծ՛ու բարքերուն կը պատկանի*
րեբաղդարար ան Հիմք չունի բուն երկրին մէֆ, և Հոն ամ £ն կուսակցութիւն,
աւելի լաւ է ըսել մ իա Հա մ ուռ Հայ ժողովուրդը, կատարեալ Համերաշխութիւ­
նով և կամքով ընթանայ դէպի իր ազատութեան ճան ապար Հր։
Վերջին օրերս առնուած՝ Կիէիկիոյ ամէն գոյնի պատկանող Հայ
մուլը բացայայտ արտայայտիչն է այս Համերաշխ գործ՜ակցութեան,
նոյն ժամանակ լաւագոյն պատասխանը և ղասը անոնց, - որոնք արտ
մանի մէ £ փողՀարը կ՚Ըէէան մասնաւորներու քաջագործո ւթիւսներու և զոՀ
բեր ութի ւններ ու, կուսակցական սնամէջ Հմայքներու խաբէութենէն տարուած՛։
Գեռ փրկութեան կայան մը՝ ցամաքը չՀասած, ՚ֆ շատ փութկոտ
լան ք մեր դավքևխները քաղելու փոթորկոտ ալիքներուն մէՀ> պատմութիւն
անաչառ է, ամենուն վերա պա Հա ծ՜ է իր պսակներու փ ունչը, անտեղի
չումներով անոր °՝ղի1լներըչէ որ պիտի ոսկեզօծ՜ուին, և ոչ ալ Հայրենասի
րական մենամոլութենէ մը առաջնորդուած, &րի ե անիմաստ ենթ
թիւններ պիտի Հոլովուին Հայյեղափոխական սերունդի որոշ Ա ^էկ մասի՛ս
Հանդէպ, որ միշտ եղած՛ է Հոն, ուր իր եղբայրներուն տառապանքը
արիւնող սիրտը։
^blbhb"! Հայկական միւս նաՀանգներու գոյավիճակը ինչ որ ալ
լայ, ինչպէս անցեալին մՀիմա և ապագային ևս անիկա անբաժանել