VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 687

ՎԵՐ ԱԾՆ Ոհ%Գ
.ՆԱՍՏԵ՚ԼԾ ՎԱՀԱ Ն ՏԷՐԵԱՆԻ
՝ԲԱ%ՑՐ ՅԻԵԱՏ ԱԿԻՆ
Ասի՛ն գնացող մէկր կայ Մօսկվա»
/)ւ ք՛եզ մի ՛Սա մակ գրել ուզես այ*
Առածիս՝ Է2.ԼՀ^* որ –էի զրահ,
J)ր Հիւր եր եկան և կիսաա նՂւացՀ
fi այց երբ առաւօտ թերթր ձեռք առայ
՛Քո մաՀւան բ°թր սոսկումով տեսա/ •«•
Կսկծեց սիր աս այրւեց շանթաքար,
՚Մի՞թյէ իրաւ է, մի՞թէ դու մեռար,
• Ա՛խ, ինչքան բա՛ներ կ՚սւգէի ասել,
Ջէ ս ր վաղուց է քեզ Հ_էի տեսել.**
Այղ ո վյանդդնեց, Հ անճա՛ր դ շքեղ»
Հանգցնել ոգուդ ա-ստդերր բիւրեղ*
Զգա\ց ո ււա՛եր ի դո՝ ւ լոհս– շա՛տ ր ւան »
՛՛հո՛ւ, ոսկի Հէքեաթ, երազ դիւթական*
>Մի՞ թէ դու կաս, մի՞թէ ՛դու մեռար*
•ԱնմաՀ գեղեցկի իշխան *ւիրաՀյսր–***
յինէո՞ւ է հաղում արեր կրկէ"՜*
.Ինձ ծաղր է թւում, ե՛ւ տաղտուկ* ե՛՛ւ սինգ
Ամէ՜ն բան ունայն* ֆ
Ընկե՛ր իմ անգին*
1*մ վաղուց սիրած Հոգի մտերիմ
Ո՛է, ղսւ էես մեռել, քո դիրքը աՀա,
Հրաշք-երգերդ, իմ կրծքի վրայ*
՛Կ՛արդում եմ անյագ* ե մարգարտաշար
՜Քո սուրբ տաղերից լսում անդադար
•Ջ այնդ անուշիկ, ե սլա ակերդ Հեզ
ԱոՀյևս է կանգնում* Համբուրում եմ քեզ
•Խորունկ կարօտով.
/?այց –ասա 1 , ի՞նչու
՛Այսպէս շտապով Հեռանում ես ղու*
յյ*'խ., ասա՝, ե՞րբ ես ղուն ինձ մօտ գալու,
4J*ի՞ թէ իրարու էլ չենք տեսնելու.
Կեանք., այս ուր Հովիտ՝ յաւիտեան լալու,
ԱՒ– ՒՍԱ1ԱԿԵԱ Ն