ՎԵՐԱԾՆՈՒՆ
I
Տ81
Ջէ"ՔԸ կը յ
ո1
~
սա
ԴՐէԷւ
գուրգուրոտ
կը գտնուէի իր ifչտին Հան
ի՝*ոէ որ ան Հուն Հրճուանք կը պա տճ առէր ծերուկին, և ալերուն ժ
կին օրերու եոանգոտ
փայլը վերադարձ մը կունենար։
Հաւկուրներու
դէսլքերր կը շատնային գաղթավայրի
վրաններուն
մ
Սխալմամբ
մէկր միւսին վրանր մտած ե իր կինը կարծելով այս ի
աքն քքն չ մամիկին քով
պառկած,
յետոք ան միՀա պէս
աղմկալից
մարգերու և կիներու տեսակ տեսակ,
քաճախադէպ
պա
ատեններ սովորական
գայթակղութիւնը
կը կազմէին վրաններու
բ
ներուն։
Ղքերգաղթը սկսած էր* փախստականներու
պէս»
ամ!քն մար
տապ կը մեէլնէին։ իւրաքանչիւր
օր 400 Հոգիի կարաւաններ
կ՚ուղարկո
գէ՚գէ Հ
ա
լե
ա
>
Պէյրութ կամ Կիչիկիա։
Ա յն օրր մունետիկը գէր Մ ար իամի և քաղաքացիներուն ես
Համար մեկնումի պատրաստ
գտնուելու
ստիպողականութիւնը
աղաղակած էր։ Ալ յոյսը սպառած
էր, պատրանք պէտք չէր**
պիտի երթար վերանա կան mպէս։ Արիւն կ՚երթար տարաբաղդ
էքաչեր
հաչեր իր կսկիծին ե անզօրութեան
քուսաՀատ
մէկ մզումովը,
դաւանանք մր սադրած էր։ Ամէքն բան
ա
չքը առած վերջին
գէշ_
, այլեւս արշալոյսին, իր կեանքին
Հւ
սրտին
լոյսր պիտի մարէր — մտադրած
էր րնել Հերոսական
վերջին
փորձ
մը։
Ինքզինքը
Հաւկուր
ձեւացնելով,
անՀամրերութիւնով, գեռ կէս գիշերէն շատ
առաՀ, մտած
վրանին մէֆ ե սուսիկ րուսիկ փռուած
էր իր պաշտած
1լնո£ անկողնի
Աոաջին Հպանցիկ Համբոյրին իսկ»
կք՚^^ԲԸ արթնցած
էք՛ն։
Մարիամ
ե կեսուրը, վրանի րաց դռնակէն
խնկող լիալուսնի
շողերուն տակ»
էխն
/Ա
աչերի վեՀերոտ դիմագիծը։
Դժոխային, կատաղուՀքէներու պէս
փրած, աՀաւոր թափով մր ինկած էին խեղճ մարդուն
վրայ։ Հքեծած
գլուխը պատռած
էին։
Հարիւրաւոր
Հարուածներէ
վերՀ, երբ Խաչերը
Հազիւ ճողոպրած
դ
կը նետուէր, Ա՝արիամր և իր կեսուրր դեռ իրենց բարկութեան
ռած, վրանին դուրս ալ բռնած էին խեղճ մարդր և անողոք ու անդադ
զարնէին ու կը զա՜ ընէին։
| à |
Անգութ ժողովուրդ մր, Հանդիսատես այս մարդկային սրտի խեղճ
ռամ՚ին, ձեռքերը ծալլած ծիծաղներով
կր դիտէր տեսարանր։
Լուսխնը ց
կի պէս լուսաւորած
էր ամայացած
վրանաքաղաքը։
1Աաչեր Հե
էուխը ծռած Համակերպ կընդունէը ետեւէ ետեւ Հարուածներր, և ծե
իսկ դեռ շրթները գեբայոյգ կերպով
* անդադար կը շբրտային, գէր
վերջապէս քաղած
Համբսfրին
Հեշտանքովր։
Երջանիկ
Հաւկո՜ւր։
1919
ՏՕՔԹ . Ս՛. ՍԱԼԲ Ի
