474
ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
ուժասպառ եւ անկարող էինք
դիւ1ա գրելու., Հեռու, շատ
Հեռու դա՛շ
ներից, Ազգ* Խոր Հրդի վճիռով ՛Բա քաղն ուն իի էլ Բարաք ան եան ի Հետ գաց
Պաթում, և 1018 Յունիս
&-ին ստորագրեցինք
Պաթումի՛ Հռչակաւոր
նագիրր, որը ի Հարկէ կայան մը եղաւ մեր պատմական ճակատագրին։
շատ լաւ գիտէինք որ գա շնա կիցն երր մի քանի ամիս յետոյ կր մտն
D
Pktl*n
յաղթական, և մենք չէինք սխալուեր, դէպքերը
ցոյց տուին
այդ։
Երկու
ամիս առաք
ձ
դուք
բոլորդ
մեղի Հետ տօնեցիք
Հայա
Հանրապետութեան
Բ, տարեդարձը։
էքրկոլ տարուայ կեանք՝ որու
աՀա գին փոփոխութիւսնեբ
տեղի ունեցան
Jողովրղի և Հանրապետութեան
Մեր
յոյսերու
մեծագոյն մասր իրագործուեցաւ
այղ երկու
տարուա
ընթացքին և մենք տեսանք ցուցմունքներ
մեր գործ՜ուն Էութեան
մասին։
Անսասանելի
դժուարութեամբ
կրտէիք ունենալ 8000 քո, քլմ տ
ծ՜ութեամբ Հողամաս, չէինք կ
ա
Ր
ո
ղ
սակայն գոՀանալ
այսքանով։
Լ
/ատ դժուարին
պայմանների մէք Հինք, չունէինք ծ՛ովու կողմից ազատ
մուտք, Պաթումէն
Երեւան ազատ անցքը կ՛ արգիլուէր Վրաս տանից։
դակցութեան
միքոցներր կր պակսէին, զգեստ չունէինք,
վառելիք
չու
ԱնՀրաժեշտ էր երկրի մէք շինարար
t^,
գործ կատարել։ Մեր գլխ
տակը եղաւ նախ ապաՀովել ժողովուրդի ֆիզիքականը, և
ա
յ դ
ԳՐՐ^Է
Ք
ա
յլից
ինձ վիճակուեց իմ վրայ վերցնել երկու մեռած՜ նախարարների պա
տօնն երր, խնամատարութեան
նախարար
կա րճի կեան ին որ սպանւեց,
գործ՛երի նախարար Ար աժ Մանուկեանին որ զոՀ գնաց բծ՛աւոր
թիֆից*
Բծ՛աւոր թիֆը
աՀոելի զոՀեր էր տանում մեզնից* իբր րմիշկ կարող եմ
ձեզ ասել որ ոչ մի տեղ և ոչ իսկ բժշկական գրականութեան
մէք
պատաՀել նման
Համաճարակի։
Բնակարաններ
չունէինք և մենք գործեց յինք այս ան աս ան ելի դժ
պայմաններու
մէք։
Համաճարակի դէմ կռուելիս
մենք կորսնցուցինք
մեր բժիշկների
տոկոսը* ժամանակ եղաւ որ մենք ամբոզք Հայաստանում
ունեցանք
«5»
բժ
ներ
միայն, սնաց եալ
բոլոր զոՀ գացին բծաւոր
թիֆքքո*
Այս դժնդակ
պայմանների
մի քո ցին էր որ մենք սպիպուած
եղել ենք
մղել մի կոիւ Վրաս տան ի Հետէ Հ* Հանրապետութեան
առաքին
պատե
Մեղ արտասաՀմանում
քննադատել են թէ, երր բանւորներ
չ
ոէ
-ոիք
մաններ փորելու, ի՞նչպէս
Համարձակում էք պատերազմ
Հռչակել
տանի դէմ։ Ասում եմ ձեզ, վայրկեաններ կան որ թնդանօթներն
ու
ները իրենք իրենց են պայթում ։
Ի՞նչ էր պատճառը այդ պատերազմին։
Մ°նք
մեռնում
էյքեք մեր
կրում, և Վրա սա ան տեսնում էր այս բոլորը և չէր օգնում
մեզի*
օզնութի
զատ չէր ուզում մեզ տալ մեր իրաւունքներր,
ռուսական բանակէ
ժառանգներից
մեր մասր* չէր ուզում մեզ վերադարղնել
իր մօտ աւանդ
ցտծ՝ մեր գոյքեբը։
Մենք յետ չէինք
ուզում մեր թատրոններին,
մեր
շ&
