VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 544

խութ ես/ն աւագներուն, ստոյիկ եւ փիլիսոփայ արՀ ամա բան քով մր, իր բա
ձունքէն դիտեց մարզիկը թէ թռչուններր, աղմկոտ րոքները եւ ծ՛աղիկն
որոնք այլեւս բան մը չէին խօսէր իրեն։
Երկու տիպար սքանչելի մայրեր ձԶիւնիկնը եւ «Վեղարաւորնը, ե
ետեւ ձագուկներ կը ծնէին, եւ քիչ ժամանակուան մէք, կը բազմ
րոյներու առընթեր ծ՜աղկանոցը։
«Խատուտիկն ր եւ «Լուսիկնը օր մր մեռան, շաբաթ մր վերքր
նիկնին ամուսինը՝ «րերենիկնն ալ Հիւանդացաւ, վեց եօթը օր Հիւա
թենէ վերք, առաւօտ մը զէնքը բոյնին մէք մեռած՛ գտանք, իր
ղ Սեւակնին Հետ։ ՚ ; V
«Գեբենիկնին եւ «Սեւակ))ին մաՀը, մեզի շատ գէշ ազդեց։ «Դերենի
պարտաճանաչ, տիպար Հայր մըն էր, որ երկու ամիսը չանցած՝
բերէր իր նոր ձագուկները։ «Սեւակն իր անդրանիկ զաւաէլն Էր, ճերմ
վրայ սեւ բիծերով եւ շերտաւորուեներով, մանաւանդ իր աչքերուն
բոլորուած՛ սեւածիր շրքանակով, բացայայտ գրաւիչ գեղեցկութիւն մը ո
Ըստ օրինի,նռնենիին տակ քար մը եւ պզտիկ խաչ մը տնկե
իրենց Հեծութիւնով եւ բնաւորութեան ազնուութիւնով, իսկապէս այս
րիստոնեայ թռչուններու գերեզմաններով վրայ։ «Լուսիկնը եւ վ Խատուտ՛իկէն
ալ ունեցան իրենց տապանա քարբ եւ խաչերը անուններու պարզ
գրութիւնով մը։ իսկ Հայր եւ որդի «Դեբենիկնր եւ «.Սեւակնը, մէկ գ
մանի մէք դրինք, որուն վրայ խ ոլ որկեկ խաչ մը Հովանի ըրաւ, Հետեւեալ
արձանագրութեամբ*
J «Անկիւն մը մենիկ - ՚
«Մեռաւ «Գերենիկն,
Յետոյ զաւակը
Գժբաղղ «Ս եւակրէն
Գեր ենիկի մաՀովը, Բբօֆ. խաչատուրեանի Ա անիկը գեղանի Զ
այբի Տեաց։ Ջիւնիկը գեղեցիկ և Համեստ 1լնոք իր անդիմադրելի Հրապոյրովը,
իր ամուսինին մա Հուան առաքին օրն իսկ* թռաւ գնաց, իր բարձունքին վրայ
սպասող աբՀամարՀոտ Յուսիկին քով, և մի քանի օր վերք յաքողեցաւ գ
անոր սէրը։
Տիպար զոյգեր եղան շաբթուան մր մէք։ Յուսի կի սիրոյ Հեծեծանքները
սորէն սկսան յեղյեղուիլ իր բոյնին լՈւրքը, որ ամիսներով լքուած՛ ւաացած
էր։ Հակառակ Տէիւնիկի բացայայտ նազանքին ել պզտիկ սադրանքնե
երբէք չ՛ուզեց տուն փեսայ երթալ, Գերենիկի մենաւոր բոյնին։ Զիւնիկա ~
բուին ոէրը գրաւելէ վերք, իր բոյնին մէք քաշուած՛, շատ օրեր սպասե
Յուսիկր ստիպուի գալ իր անկիւնը, բայց Յուսիկ վայրկեան մր անգամ
լքեց, քԱաթունմարի Հին օճախը։
ՃԷՀեիէլ ձգեց իը րոյնր, եւ այնտեղ Հանգուցեալ Գերենիկէքն Տքնացած՛
տասը օրուան նորածին մը —- որ մեռաւ երկու օր վերքր — եկաւ
տատուեցաւ նոր ամուսինին «ապարանքնին մէք՝ որ միւսներուն բաղդատ