VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 558

480 ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
. Կ Ա Մ Ա ԻՈ Ր Ն Ե Ր ՈԻ 6 Ո ԻՇ Ա Ր 2 Ա ՆԸ
H* -l —
{{Վեարծնունղ))ի Նախաձեռնութիւնով ե ժողովրդական Հանգանակութես
Փարիզի մէ2_ կանոնուելիք Հայ ՜ կամաւորներու յուշարձանի մասին խորհրդակ
ցական Հա լա քում մր աեղի ունեոաւ խ մրա ղր ա ա անս մէ%_* ուր Հրաւիրուա
ֆրան ո. բանակի վերապրող Հայ կամաւորն երր։
Ներկաներուն ու բացակայ կամաւորներէ առնուած Հաւանութեան
ձաքս որոշուեցաւ յուշարձանր կանգնել Փարիզի Բէռ-Լա– Շէգ գերեզմանատան
Օդա ո ւելով ֆրանսական խոր Հր դար ան ի նոր քուէարկած օրէնքէն, ֆր
սայի դանազան ճա կա ան եր ուն վրայ թաղուած Հալ կամաւորն երուն մար մինն ե
րր սլիաի փոխադրուին Փարիզ և գեր եղ ման ատ ան մէ%_ յաակասլէս գնուած
մր սլիաի ամփոփուին, ուր սլիաի բարձրանայ յուշարձանր։
Վերապրող բոլոր կամաւորներուն յիշողութեան և սլա ա ե ր ա դմա կան ն
խարարութեան կոէ սլիաի րլլայ որպէս ղի կարելի րլլայ զանել ճիշդ գերեզ–
մաններր մեր Հերոսներուն։
Ասկից առա է* թէե որոշուած էր Հայ եկեղեցւոյ գաւիթին մէՀ_ կ
արձանր, բայց ն կա ա ելով որ եկեղեցի գացող Հայերր միայն սլիաի կրնան զայն
աեսնել, ե միւս կողմէ նկատելով որ կառավարութեան ծախքով ե
կարելի է մեռած զինւորներու մար մինն երր ի մի Հաւաքել, ե աւելի աչքառու
աեղ մր կանգնել՝ ցայտուն ՝ապացոյցր Հայկական Հերոսութեան և մարտ
թեան, յարմար նկաաուեցաւ ք*էո-Լա-Շէգի նման յ այ ան ի աեղ մր յաակա
կամաւորներու յուշարձանին։
Եկեղեցին զետեղուելիք յուշարձանին Համար 5000 ֆրանքի ծախք մր
կա աուած էր, բայց Հիմայ Հասարակաց այս աեղին ւէէ £ * *
այ անուան ար
գեղեցիկ յուշարձանի Ար ե յարակից ծախքերուն Հաս՛ար աւելիին սլէաք
ր լ լ ա յ։ Մենք ապաՀով ենք որ Սեր րնթերցողներր պիաի լրացնեն պակսե
գումար ր և վերապրող կամաւորն երր ևս ամէն £ անք պիաի թ ա փ են փառաւ
ձեւով մր յաւերժացնելո՛ւ իրենց զինա գիր ընկերներուն յիշաաակր։
ԳԱՐ Օ ԻՆ
Ռ-աֆաէ լ Տ ա ր գ ա ր ե ա՛նի՛ն
Որո tî # Հարսնիքն է որ կր կա ա ար են,
Ալս ինՀքա՜ն £ աՀեր*.. ո՛՛՛ր ձեռքն անճանաչ
Վառեր է ղանոնք անյայա Կատարէն,՛
թ՛ափելով բիւր ծիլ, ծաղիկ ու կանաչ։
Այս ինչքա՜ն ուրախ կր ժպտի առուն
Արեւին դիմաց վառ n առաւօտեան.
Այս ինչքա՛ն սնդուս գոգր մարգերուն,
% Ա/ս ինչքա՛ն նարօտ չեռներուն վրան**,
խարուն –Հար սնկան պսակն է շքեղ***
—Այո ինչքա՜ն խունկեր, այս ինէքա՜ն դափնի,
Եսկ ո՛վ է փեսան Հպարտ սիրագեղ.
Որ պիաի վայլէ այս սէրր գաղտնի*
—0 ՜ այգ իմ սիրտն է, իմ սիր ար պարման*,*։
Ա ՝ Ա ՐՄԱ Ն