VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 43

ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ 4
41
Ե՛– արդին ըրուելու տրամադիր չէխնք» որովՀետեւ. անօթի էի՛ն
խանին մէջ գտնուող նա արա վաճառին խանութը միաէլ բանն էր որ
մեզ Հր ասլուրել ույդ տեղէ Խեղճ մարդր շփոթած Էր։ Երըեք ատանկ Հարս
չէր տեսած։ Աւելի քան Հարիւր ՛քսան յաճախորդ, ե ինչ
Գրամին նայող չկար։ ինչ որ կր սլաՀան^էր, կը տրուէր առանց
թեան, որովՀետեւ աներեւակայելի Ը1[ ա ԼՈԼ – աստիճան աժան էի
խածներր։ Տասը Հաւկիթը քառասուն գ փարա, յիսուն ը
ս կ ո յղ քսանը
փարա, սքանչելի մեղր՝ օխան ութ ղրուշ, կարագր նոյնպէս, Հայր
աՀաև։ Գիւղէն՝ իմացեր էին մեր գալուստը, ե պզտիկ լաճեր մածուն,
լյյւաշ, Հաւկիթ ու պտուղ կը բերէին իրարու եաեւէ։ Բերուածր վայ
նապէս կը սպառէր։ Նոյնիոկ գառնու(լներ, ուլեր ե գոսոտած ոչխա
րեր էին ծախելու։
իյանը որուն առֆեւ– իքեր էինք, ե ուր ամիսներ վերք շաա
կան վերադարձ մր պիտի Ը^էֆ մեր . ընկերներին մէկ մասխն Հետ,
լած էր սիրուն ծ՛առաստանի մր մէֆ։ կշտացեր ու երկնցեր էինք
վրայ, աղուոր՝ տաքուկ արեւի մր տակ, ու կր Հանգչէինք այն
յոգնութենին ու ցաւերէն, զորս կառքերուն անտանելի ցնցումր տուեր
մեզի։
(է«ււյ»ու^ւ:ււկհլի) Ա Ր Ա
ա^Պետաո . ԿԱՐՄԻՐ 1« Ա ՉԸ|
| ԿՈՉ ԱՐՏԱՍԱՀՄԱՆԻ ՀԱՅԵՐԻՆ
Հայաստանի գաղթականութիւն ր, սովածներն ու որրերր, որ
բազմութիւն են կազմում, միայն Հայաստանի Հանրապետութեան կառ
րութեան աղքատ միջոցներով չէին կարող իւնա մլեր Գրա Համար Հար
էր, որ Հասարակութեան լայն խաւերր այղ չտեսնուած ընդՀանուր Հայկ
կան աղետին օգնութեան գային։ Ա՚իւս կողմից Հայաստ ան ր միշտ կուի ժէջ
լինելով չարակամ Հարեւանների շնորՀիլ, նրա զինւորների խնամքն էլ*
նրանց վիրաւորւած լինելու ժամանակ, պէտք է ծանր սնար դարձեա
լոր քաղաքացիների վրայ։ ԱՀա այդ էր պատճաոր, որ Հա
րա պետութեան /է/նամա տ արութեան ե Աշխատանքի նախարարը
բերի 20ին Երեւանի Հասարակական գործ՜իչներին ե կառավարութեան
դասներին Հրաւիրեց ժողովի ե դրեց Հայաստանի կարմիր Խաչի Ընկեր
թեան Հիմքր։
Տայտնելով Զֆղ այս մասին, ես գիմում եմ գաղութներու Հ
կարմիր Խաչի Ընկերութիւններին սոյն կոչով, ամեն կերպ օժանդակելու
Հայաստանի կարմիր Խաչի Ընկերութեան, որով Հնարաւոր լինի օգնելու
t