VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 41

ՎԵՐ ԱԾՆ Ո Ա՛ՆԳ r
բաւ մբ թողուց» Բ ա յ9 բարեբախտաբար իր է$տեփ անկ եղբօր աղան՝
P* իշխ ան ո ւ.թեան գլուխ՛ն անց՛նելով (117Ց —՚11 7) դարմա՛նեց այս արատը։
քիուբին Բ.ին յտ^ոըդեց իր եղբայրը Լեւոն p. (1187), հր իր խելացի
գործերով ու քա^ութիւններով մեծ ա՛նուն Հանեց, ե էւրոպայէն
յական թագ. ընդունելով՝ կիլիկիայի թագաւոր Հռչակուեցաւ (1100—1210)
Ասիկա՛ քհուրենեան Հարստութեան աոաջին թագաւորն եղաւ։
Կ. 3- ԲԱՍՄԱՏԵԱ Ն
( 3 Իz ո n_ ո I e- Ի K Ն Ն Ե Ր")
1 ffiW
( Շ ա ր H ւ. 1ւ ա կ n ւ. W ի i. Il )
Մեր զինուորր, կշտացած ըլլալով, քնանալու տրամադրութիւններ ցոյց
կու տար ատենէ մր ի վեր։ ք*այց կ֊՚երեւայ ս/նՀանգստութիւն մը ունկ
որովՀետեւ Հազիւ աչուըները փակած, կը շտկուկր և կր սկսկր
Գլուխը մանաւանդ կը քերկր շարունակ։ Յայտնի կր որ ոջլոտած
9ոց մր՝ Հանեց ղէնվէրիյէ))ն, այն եռածայր ծալլուած գլխանոցը զոր էյնվէբ
վւաչա մտցուցած կր թ ոԿրք բանպկին մկֆ ե զԴՐ ա*֊ելի սովորաբար
1 աքԳ կը կ"^էի%^ Հանեց, մՎը ՚ԷԱՀ՚քԱղաըձուց 1ւ սկսաւ ժողվեի Ժողվեր
տեսնէինք ամբոզֆ բաղմոկթիմն մը այն պժգալի ճերմակ միջատներէն, որոնք
տակաւին ա՛նծա՛նօթ էին մեղի։ • Վելվէն ժեր խեղճ մաըմյքՀքնալ անոնց ptl
ծար ան պիտի դառնար։ Հա­
գանելով կը դիտէինք զինուորր, որ առանց գարշանքի ոևէ
յայտութեան, մէկիկ մէկիկ • կը Հաւաքկր ոջիլները ու կը նետէր կաոքկ
դուրս։ Բոլորն ալ դո՞ւրս կիյնային իրօք։ fru Հեռուն՝ կառքին ծայրն էի։
Զինուորին ամէնկն մօտ՝ S» Վար գան քա Հանան նստած էր» աւելի
քան նստած։ ք*ը գէմքին ծամածռութիւններէն, իր գգուշանալոկ շարժում
ներին, աւելի կծկուելու, պզտի1լնալու, րնկրկելու Համար ըրած ճիգերէն կր
Հասյլնայի որ ոջիլներին մաս մը կառքին մէ £ կի/սայ11<ս: Խեղճ մարդր բո
րովին փուշի վրայ էր։ Զինուորին սուինը միշտ իր կուշտին կը սպառնար
ամկն անգամ որ կառքր կր ցնցուէր։ է»լ միշտ ցնցումի մէԳ էի՛նք արդէ
որովՀետեւ ճամբան ՀետզՀետէ աւելի գէշ կր դառնար։ Բայց այղ
աւելի՝ ոֆիլներր կր սոսկացնէին Տ» Վար դանը։ էւ ճշմարիտ ն
կը դիտէր մեզ, Խօճասարեանն ու զիս, առանց մտածելու Որ