602
Վ ե Ր Ա Ծ Ն II /. Ն
1
ունէի՛նք, որ չկրցաւ մէկ նշա՛նախեց անգամ փոխել տալ մեր ողբերգ
իրաղարձութենէն ե զէթ մեղմել, ամոքել մեր վիճակի գառնութիւնը ամենա
գոյ զն աստիճանէ
Զորս տարի կռիւ մզեցինք անպատմելի ղժուա բութիւնն եր ու մէֆ։ Մէկ
տարի է, կս՛պասենք Հաշտութեան
կոնֆերանսի վերջնական խօսքին
կը կռուրնք մինչեւ
օրս։
Ֆրանսական
կի սա պաշտօնական
մեծ՝ օրաթերթը
ցանկութիւն
կ
լայտնէ, որ Հին Թուրքիան ապրի նորէխ ե ձգուի Ագրի ան ա պոլս էքն մինչեւ
Պարսկաստանի սա Հմաններր — չխօսելով գեռ Կիէիկիոյ
մասին։
Անգլիական
արա մա գրութիւնն երր այս մէկ տարուան
ընթացքին բաւականաչափ
րոշ արտայայտուեցան
Անդրկովկասի
մէ^յԻտալիան առաջնակարգ
նի Հաշտութեան
կօնֆէրանսի մէֆ և իր չարաբաստիկ
Տ>իումի իէնդիրն ա
գամ չի կրնար կարգադրել։
Ամերիկան
զբազուած
է
ներքին
ա
վերջանալի ֆ վեճերով,
ո
րի պատճառով
կէ
ս
տարի
կը քննէ^՚ուհկը
վեըլուծէ
Վերսայլի
դժբաղղ դաշնագիրը և
մինչեւ
օրս ոչ
մի կերպ չի կրնար վճռել իր ղիրքր* Ղ*եռ չենք խօսիր աքն մասին,
թէ Հա շտ ութեան դաշնագիրն ու ազգերու ընկերակցութեան
սկզբունքն րն֊
դունելէն յետոյ—եթէ երբեք քուէարկուի
այղ —Հայաստանի
խնդիրն ընդու
նելու Համար ի՛նչքան ժամանակ պիտի դնէ, կամ թէ արդեօք պիտի
նի
այն։
Այսպէս է իրողութիւնը մեր Հարցին նկատմամբ։
Յոռետես ո ւթիւնր և մռայլ տրամադրութիւնը չեն, որ այս տարակոյս
ները կը ներշնչեն
մեզ, քանի որ փաստերն արդՀն ինքնին մռայլ են՝ առանց
ար Հեստա կան կերպով գունաւորուելու
ե առանց ենթակայական տ
դրութեան։
Մեր ժողովուրդր պիտի սպասէ դարձեալ Յոր երանելիի
Համբե
թեամբ, որովՀետեւ Համբերութիւնը մեր տխուր ճակատագիրն էէ Բա
պասելով Հանդերձ՝ ան կը գործէ, կր պայքարի, Հըյ
ա
դ[^է
—
^
ա
ձՂ գո
պայքարի, յաղթութեան
մէ £ է մեր փրկութիւնը։
Մեր Հարցի դիւանա գիտական այս աստիճան երկար ձգձգումն
տոյ ՝ մենք պիտի յուշ ածենք նորէքն դէպի մօր ճակատագիրը ե մտա
թէ ինչ ճանապարՀով
կրնանք երաշխաւորել մեր ժողովուրդի աղատ
գացումը։ (կան մէկ քանի միջոցներ, ոչ իրար ժխտող այլ փոխադարձաբար
միմեանց լրացնող։ Հնարաւորութիւն
չունինք այս վայրկեանիս կանգ առնել
բոլոր այգ միջոցներու վրայ, բայց անոնցմէ մէկը կայ, որ էական է, առա
ն ակարդ, տիրական և որ պարտական ենք ցուցաՀանել, շեշտել
Այդ
միջոցը
մեր ո յ ժն է, մեր Հան ր ա պ ե ա ո Լթ ի ւն ը,
մեր բանակ
ը։
Այն ժամանակ, երբ կանգնած ենք վտանգաւոր
քառուղիին ա
մեր առաջնորդը ան է։ Այն ժամանակ, երբ լքուած ենք մեր դաշնակիցներ
մեզի օգնականը ան է։ Այն ժամանակ, երր դիւանագիտութիւնը պարապ
մանց կը թուի
մեզ— ազատութեան
միակ ճանապարՀր ան է։
