VERADZENOUNT, du 03 mars 1919 au 27 décembre 1919 - page 108

246 ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
ղինքի» ինքնա պաշտպանութեան, շարունակեց է՛ք Եփրեմին ու Ա՝ուր
փրկարար գործր, Հոն է ազատութեան միակ ^էքրՅԱ***
Եփրեմին —որ մտերմօրէն ճանչցած էր—ա՛նձի՛ն ու տաղանդի՛ն Հանդէ
մասնաւոր գուրգուրա՛նք մր ունէր, ու միշտ կր խօսէր անոր Հ
կռիւներէն ու անով կ՚ուրախանար ու կր Հպարտանար, Հայ
նակներու. մէք։ Ոչ ոք իր ներկայութեան կարող էր յ արգ ա<սքէ պակաս
ցոյց տալ, Հանդէպ ՚Բրիստափորին, Զաւարեանին ու ՛քեռիին՝ որոնք
րէր* որպէս Հայ ազատագրութեան առաքեալներ ր***
Վերքին տարիները թէե գբազուած, գրական, լեզուարանական
նասիրական ուսուսնասիրութիւններով, մոռացութեան չէր տուած՜ քա
կան կացո ւթիւնր, ամին առիթով կր Հետ ա քրքրուէր ե իր մասնակցու
կը րերէր ազգային ՚ Հասարակական բոլոր կարեւոր ձեոնարկներու մէք։ Ող­
բացեալ Զաւարեանի սգա Հան գէսին նախ ա գա Հ ելու Համար, գացի օր
քր Հրաւիրելու, Հիւանդ պառկած, կը տառապէր,*,
— կր տեսնես տղաս, ի՞նչպէս կրնամ գալ, ե յետոյ մարդ ինչպէ՞ս
րող է կարդալ գամբանականր իր մէկ սիրած էակին,*» ինչո՞ւ կ՚ապրիմ ես
ծեր վիճակիս մէք, երիտասարդներու դա մրան ականն երր կարդալո՞ւ, երէկ Ե
րեմին էր, այսօր Աիմոնինր, վ աոը ո վ գիտէ ոբունր*,, ԲայՅ $եմ
մերժել*,,։
քքւնստելով . անկողնին մէք կ՚սկսի գրել, Աիմոնի գործին և յիշատակին
նուիրուած քանի մր զմայլելի էք եր ու կր իտնղրէ որ իր կողմին կարդամ զանոնք
Հանդէսին մէք։ %
Ո լրիշ անգամ մրնորէն Հրաւիրած էր ինձ՝ գացի,,,
— Տղա՛ս, րսալ, ուրախութեամր լսեցի որ Ազգային Միութիւն մըկազ­
մեր էք, շատ լաւ, ուժ տուէք, սիրով եղէք, ամբողք ա
կ՚ատէ, գոնէ մենք մեզ սիրենք ու շարքերր սեղմենք,,» լսեցի նաև որ
կազմակերպութեան գործունէութիւնր դադրեցնելու միտք կայ, այդ մի՛ րն
մենո տակաւին երկա՜ր ատեն պէտք ունինք զօրաւոր յեղափոխական
մակերպութեան մր*** , ուժ տուէք նաև անոր ու անոր բոլոր միքոցներր
արա մա դրեց էք մեր դատի յաղթանակին,»»
Վերքին անգամ ղինքր տեսա լ, երբ զա*քի Հրաւիրելու որ գայ
խագաՀԷ Ազգ* Միութեան մեծ ժոզովին։ Օնայած իր տկարութեան, դարձե
եկաւ։ ԱբաՀը լեցուն էր բա դմա Հա զար ուն/լնգիրներով։ Ակսաւ խօսիլ, իր
ամին մէկ ճառին մէք ցոլացնելով իր միշտ երիտասարդ Հոգիին Հայր
սիրական խանդն ու եռանդր։
• • • Ա՜խ» ես ինչո՞ւ երիտասարդ չեմ որ գնամ և դրակա
ռայեմ բազմաչարչար Հայրենիքիս ազատագրութեան»*» դուք որ երիտասար
էք, և Համոզուած եմ, նոյնքան Հայրենասէր, ինչո՞ւ Հոս էք, ինչո՞ւ չէք երթար
միանալու մեր Հերոսական կռուողներուն։ Մեր կռուողներր, աՀա միակ տարրր
որուն վրայ պիտի դնենք մեր միակ յոյսը ե տրամադրենք մեր բոլոր մի­
քոցներր***։