ոկզբունքր։
ï î j ii
մարղիկր
չըմբռնեցին
որ,
եթէ
Հաչերը
Հաչ
ազդին
իլ՚ր
Հաչաստանի
m Էր գոչու թեան
սրբազան
սկդրունքէն
Հրա֊
,
Հէէուահ
}ՐԱ
ա
յ1
ա
f փււյււանակ
շարունակելու
ԵւրոպտչԷն
կեանքէ
1ւ ինչքէ ա սլա Հովուէք է ւն
մուրալ,
կբնաչին
գաղթականի
սա սլր
ձեռք
առնել
\ւ
Հաւ արօր էն
գաղթել
Հոն՝
ուր
կեանքի
ե.
էք՚Հքէ
ապւսՀովութիւնը
Հալա
մ՝՝ րլլալէ շատոնց
դադրահ
էր։
Հա չկա
կան
հաւլկեւսԼ
գաղութներ
ու ղոչսւթիւնր
աշիւարՀի
ամէն
կուլմ՛ սլէտք
էր
խթանէր
Հաչերը
լքելու
իրենս
երկիրը։
ւ*աչց Հաչերը
,
իրենց
սլասլենի
երկրին
կաււչահ,
կեանքի
II
ինչքի
ա սլա
Հովութիւն
սլաՀանչելով
իրենց
Հա չրենի
քին* ձկեանքին
ու
ինչքին
իսկ
ասլւսՀովութիւնը
կր
Հաչ֊
Եւրոոլական
աչս
մտտչնութեան
շրջապա
տին
ւ!էչ
է որ,
[\){Հւին,
. րացս ւեց
tu Լ
Հաչ
Հարցին աւանէն եղերգական
1ւ հանր
շրջանը
t
ք՛աղաններու
£"կ
ո
ւ
արմանիօրէն
վար֊,
ձատրելով
Ան զլիաչի
II
Ֆրանստչի
կէս
ղյսրեան
'"[t
2111
!*./
1
թբքասիրուէւիւնըք
աճա
պարեց
ղէրք
ր՛ւնելու
պատերազմէն
մէ£,
ե.
աչղ
իսկ առիթէն
օգտուելով
գորհաղրեց
իր
տասնեակ
տարիներէ
ի
վեր
որոճացահ
Հրէշա
չէն
հրագիրր
Հաչերը
արմատախիլ
րնելով
իրենց
Հաչրենիքէն
։ Շլմորահ
մեղ
Հա րուահ ող աղէտին
ա Հաղն ութ են էն
f
խոր»,
ւոակուահ
մեր
ցաւին
ումգնութեան
տակ
f
ի
օուր
աղաղակեցինք։
Պ եր լինէի Ց\րղ
չօղուահը
իր
չիսուն տարուան
արիւնարբու
երկունքը
կը պսակէր
իր նպատակին
ար մ՛ա տա
սլէս
Հակրնղղէմ՝
նպատակի
մր չադթութեւսմբ
. Հաչ
կեանքերուն
1ւ ինչքերուն
ապաՀովսւթեան
Համար
իրր թէ
չզացուահ
տխեղհ
չօղուահը
Հաչաստանը
կը թողուր
առանո
Հաչի..,։
fiuiju t
համակիցները
սկսահ
էին
որոշել
իրենց
պատերազմական
նպատակներր
(լ
չամառօրէն
չաչտ
արարել
թէ
կը պաչքա–
րէին
ճնշուահ
մեհ ու փ
ո
Հ[՛
ազգերու
ան֊
աւ
կախութեան
Համար։
Ու
մենք
միշտ
ifhh
տղաներ
t
մեր
զաւր
լուսաւորեցինք
աչն
լոչսով
թէ
f
վեր £տւզէո
է
չանուն
Հանղիսաւււ֊
րապէս
Հււչակուահ
ա
ԲԷ
"կ դրունքին,
Հաչ
տղզը
է
աշխար
Հի
ամենէն
աւելի,
ճնշուահ
լգՐ
f
պիտի
վերականգնէր
ստանալով
իր
անկախութիւնը
աւելի
երկգիմի
րաս
ուի
իր ինքնավարութիւնր
t
Ւրւսկւսնին
մէ$,
ղաշ»
նակիցները
անկախութեան
իրաւունք
ունեցող
ճնշուահ
ազգերս
լ
մասին
խօսելով
զմեղ
ասոնց կարգին
չէին
գասաւորեր
։՚ Պերլինի
չօղուահր
րարոչական
անդս
t
նդ մը
՚րացահ
էր
Նւրոսլտչի
1ւ Հաչերուն
մի$եւ
Հաչկտկան
ղաաը
ըմբռնելու
կերպին
ւ1է £
։
Եւրոսլաչի
Համար
մեր Հարցն
եղահ
է
միշա Հաոարա..
կութեան
մր կեանքի
II
ին քի
ապաՀ
է
1վու֊
թեան
Հարցր։
Ու
մենք
կրնանք
§իւտւսՀ
է՚լլալ
որ ղաշն ակից պետական
մարզիկք
իրենց
imչտարարութիւններա
ն ու
ճառերուն
րն֊
թացքին
Հալերու
ազատագրման
մասին
խօ֊
սելով
f
ա
1Դ
տղատտղրումր
պարզապէս
Հոմւսնիշ
ն կա m ահ
են
Պերլինի
չօւլուահին
իմաստին։
Տալ
Հայերուն
կեանքի
1ւ
ինչքի
տպա
Հովութեան
խոստում,
երր
Հաչաստանէն
արմատախիլ
եղահ
էր
ամէն։
Հաչ կեանք
II
ինչք՛՛–*
Թերեւս
դաշնակիցները
մեզի
աչս
գերագոչն
հաղրանքր
խնու չէին
եթէ
Հերցին
աարիԳւերու
Հաչ մարտիրոսագրութիւնր
բա֊
նակռուի
Հումկու
նիւթ
մը
ք
բարոչտէլան
Հսկաչ
սչմ
մը չէ\Ա
աո
Գեր մուններու
դէմ :
Ու աՀա
թէ ինչու՝ Հա մ աշխ ար Հա չին
ցասումը
մեր եեզէն սպանման
ւսռթիւ
ք
կ՚ուղղուի
շատ
աւելի
Գերմանի
ո չ՝ քան
թէ
մեր
ղարաւոր
դաՀիճներուն
f
Թուրքերուն
դէմ*։
Ասոնց
ոճիրր
մեղմացնող
նոր
պատրուակ
մը
շինուեցաւ,
անոնք նկատուեցան
պարզ
գոր֊
հիքներ
Գեր մանիս չ
ձեռքին
մէչ^. առանց
աւս
վերջինին
իւ որ Հրդին
1{)15| ւ
Հաչ
եղե֊
րերզութիւնր
տեղի
պիտի
չունենար
f
գէթ
իր աչմմեան
չափով։
Կրնա չ Հ՚Լացւււիլ
աւելի
մեհ ՀաչՀսչանք
պատմութեան
ղէմ...։
Ու
