134
Հաչրենիոին
աղատտղլւէ1ան
սուրը
սլա չռա լէշ
մ՛ղելու։
§ ։սրարաղղարար
, Հաչ ցեղին
Հան՛
ճարե լ 1լենսունա1լու թեան
ու չամաււու
թեան
րիւրեւլտցում1ւ
եղող աչդ
փոքր
Տէրութիւնն
ալ պիտի
անիւ ուս ս§վ։ելիօրէն
իւորտակու էր
թիլով
չար աճող
թշէւամիներու
րարրարոս
վոՀմակներուն
Հարուահին
աա1լ։
f'ji j
Հարւռտհը
ոաէլաչն
ք
որ վերջ
դրաւ
աւ1Էն Հաղ անկախութեան
- եթէ
սսլաննեց
Հաչա.թեան
ւ1արւ1ինր ,չկարողացաւ
թափան»,
ցել անոր
Հողիին ։ Հաչ
Հոդիին
մէջ
՚//՛՛//'^'
անդամ՝
հնաւ , ՚ մեհ ցաւ
ու ձեւ առաւ
աո»,
դա չին
Հ՚՚՚րցւ՛՛
որուն
ն սլա ա ակն
էր– լաւ է
կրկնել,
Հաչաստանի
անկախութեան
վերա».
Հաստատում՛ը՛.
^ÉÊ
É
Ստրկութեան
ցաչսօր
տեւող
TV^^'IL
1
որրան
ալ ճնշիչ– ու խաւար
• ղարերու
յա* .
ջորւլութիւն
- Հոս Հոն ճեղքուահ
է^
լոչսի
ճսուադա
չթումհերէ՝
որոնք
Հ
ա
չ
Հարցին
մոխիլմւերու
m ակ
անշէջ
մնալուն
Հալաս»,
ա իներն
են,
Աչդ
ինքնին
սուրը,
Հաչ տղղին
դարաւոր
մսւրտիրոսադրութենէն
կրկին
սրրտցահ
Հարցը իր սկդրնական
րիւրեւլաչին
չսաակու–
թիւնր
սլաՀահ
էր
ճիշդ
Հինդ
դար,
երր
f
մեհադո
jf i
վատն
ղին
դի ilասր
ղան
ոլելով
աչդ
վաան.լին
Հանւլէսլ արիա ղոչն ղիրքր
րռնելուն,
Հաչ
աղդր
աւելի քան
երլ՚եք,
ինչքան
ալ
տասանորդուահ
"Ա՛՛՛չ կամ դեռ
տասանոր
դուի
, արմանի
կր Հանդիսանա
չ
անկախու
թեան
, աղատ
ինլմաւրո
գն աղդտչին
կեանքի
։
է՚աչւլ
աղօթենք
որ չաւլթեն
՚հաշեակիցները
վճււտկան
պաչքարին
մէջ. մեր րոլսր
րրահ
ու
ընելիք
վւրոփականտր,
հացակիցներու
ղեկավարներուն
արաաոանահ
րանաձեւերը
իրենց մեհ նշանակութիւնը
iiiTijif f
անշուշտ
f
ր՚՚՚չց
Հ՛՛՛Հ տղղին
աղտտումը
աչդ
չտւլթտ».
նակէն
կսվսում
ունի. Հաչկական
անկախու
թիւնը Ֆրանստչի
նուիրական
ռազմադաշտին
վրաչ է որ պիտի
վճււուի;
Ծ.
K
1878ին,
Պերլինի
ւ1կջ
ք
քաղաքակիրթ
Եւ–
ր ոպա չի քաղաքականութեան
ձե ոքերուն
մէջ
սլղհուեցաՕ
Հիո,
նուիրական
աղդտչին
Հ
ա
ՐԱԱ
ա
Տ'1
° ՐԼՀ հԼ\ ոաանար
նոր, չարաբաստ
խմորում՝
մ՛ը վերտհուելով
միջաղդտչին
քա».
ղաքտկան
Հարցի,
Հիմնուելով
Պերլինի
դաշ
նադրին
մէկ անիծեալ
ո լ
անիմաստ,
ան
բարեկամ՝
ու
երկդիմի
չօղուտհին
' / /
L F L L
J
1
Մեր պատմական
Հարցը– առանցոուահ
Հաչ
անկախութեան
վերտՀտստատմտն
դա ղա
րականով,
Պերլինի
վեՀամուրսՀին
րովէն
անցնելով–
կաղապարուեցաւ
իրր
խեղ
Հա չելաւ
կեանքին,
պատիւին
II
է
ս
Հք[
1Ա
ապա
Հովութեան
Հարցը
:
Հաչ
աղդտչին
Հարցին
աչդ
պերլինեան
աղաւաղուէէը
մեղ առաջնորդեց
1895—
97իք
1909/ .
և
1915/ Ï
Գողդոթտներուն։
Ան սԳղի
արմեց շատ
աւելի
քան մէկ
միլիոն
թան»,
կաղին
քոչրերու
ե– ե դրա չրներ ու ՛ֆ, կեանքը,
ոչ
միաչն
" ՚ չ դ,
աչլ րարո չ՛ոկան
մեհ անի
րաւութիւն
մը դորհեց
տշխարՀի
Հնտդոչն
ցեղերէն
մէկուն
-Հաչ ցեղին դէմ՝, ղաչն
ներ» .
կա չասն ելով
ոչ թէ իրր աղդ մը աչլ իրր
ո ե. է յոաորերկրօն
Հասարակութիւն
ւ/ը ։
Ատիկա
մեհա ղոչն
ոճիրն եւլաւ
քաղաքական
Նւրոսլաչինւ
Եւ ինչ որ հանրադոչն
է,
աչդ
ոճիրին
դորհտկցեցաւ
սո
չն
ինքն
մտտւո–
րական
Նւրոպտն
մեհ մաստմր,
չրմրռնելով
որ Հաչկական
Հարցը իր կեանքին
1ւ
ինչքին
դէմ՝ սպառնանք
կրող Հասարակութեան
մը
Հարցը
չ է լ
՚է
աչլ Հին ւ1եհ աղդի մը
ըլլալու
կամ՝ չըլլալու
Հարցը։
Պատ մական
ու
ընկե–
րական
մանրակրկիտ
խ ոչ ղեր ո ւն վարմ մտա
վորականներ
իոկ չուղեցին
կամ՝չկարողացան
ըմրււնել՝
որ Հաչ
"՚ղդը,
պատմութեան
է
!Էջ
անօրինակ
եղող
ճնշուտներու
1ւ
ջարդերու
կուրհք
տալէն
իր Հաչրենի
Հողին կառ–
չահ
մնալով, կեանքի
1ւ ինչքի
տպա
Հովս
լ.
թեան
սկղրունքէն
առաջ
1ւ վեր՝ կը պաշտ
պան էր
Հաչ
տղղին
անկախ
դողութեան
