ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԳ
129
սրսնցէ1է կռուող
երկու
իւումրերը
կարող
են yսնՀունս
օդտուիլ։
.
Երր
պիտի վերջ
գտնէ ;$ձ աչս վիթի՛
1
"
րի
ոլաչքաըը–
որքան
ատենէն
, դե
էւ
թնչ
ձեւերէ
անոնելէ
չետոչ,
կռուող
իւումրերուն
մեհտ».
գոչն ղեկավարներն
Էոկ
դմսւտր թէ կարեՀ,
նան ատիկա
չ գուշակել։
Արդեօք
թնդանօթն
է
միաչն որ պիտի
յ
/^"- է | ՚ / ^ / ՚ Հ / '
'լ"Ր £
ո
Տ
կռիւին ^ րաիւար , թէ
երկու
իաւմլւերուն
միջեւ
Հաւ1՝աձաչնութիւն
մը, երկուքի
րա»,
մանումր
աշիւտրՀիս
դեկա վարութեան
, ու
երկու
ճամրաչ
դէպ ի Արեւելք,
ղուդա–
Հեռական, 1ւ իրար
Հակակշռող։
Քանի
ւ\ր
շարաթ
առաջ
թերթերը
Հրատարակեցին
Փընէվէն
ու Աւ1ււթերաայ1էն
սասլէս
Հեռա
դիրներ .
« Քաջատեղեակ
դեր il ան
միջա»
վաչրերու մէջ ՀետղՀեաէ
Թուրքիոչ
մասին
քիչ
շտՀադրդռութիւն
ոոչս տալու
ձգտում՝
մլլ կր տեսնուի՛. Աչդ
երկրին
մէջ
տիրող
տնտեսական
անձկութիւնը
աչն քան
մեհ է
որ աչն եւրոպական
ազդերը որ
Օսմանեան
Պետութեան
վրա չ Հսկելու
պաշտօնը
պիտի
ստանձնեն
պատերազմէն
չետոչ , աւելի
զո–.
Հո դո ւթ իւն
պիտի
ստիպուին
ըեել քան
օգուտ
պիտի
ունենան
քաղելու։
Կեդրոն ա».
կան
Պետութիւնները
կը մտածեն
թէ Ուք».
ր աչն աչի մէջ դտահ են շատ
աւելի Հա֊,
րուստ
շրջան
մը շւսՀադորհուելիք
f
իԱչսլհս
ht աէեշի
ուղղակի
ճսււքբայ
մ՛ը ղհւս ի
Ասիոյ
րազմաբեբ
Խկխևե^ը՛.
/^fcrit u
պիտի
jmrxCvArkfâ
ժամաՏակաւոոսէկհս
ntrfo
տհաՂքիւԱԱկյ՚ու.
Rhs
Թուբքիոյ
turdbinriftuâ
qnràp
ՍհշԽԱիԱ
թամճհէու
£ u i l / t u r » t
Ասիկա
ան կուրտակի
դերման
Հրաւէր
մը կը թուէր
Գաշքւտկիցներուն
ուղ»,
ղեալ
Թուրքիոչ
կռնակին
վրա չ Համաձաչ».
նելով
արիւնՀեղութիւնը
վերջացնելու–
րաչո
աչդ չանկարհ
երեւան
ելահ ^. երդին
մ՛տող
ընող, արձտդանդ
տուող
շեղաւ,
—
1ւ քլնչ–
պէս
Համաձաչնիլ
կիներ
ու
երեիւաներ
սպաննող,
իւաղաղ
քաղաքներ
ռմրակոհոդ,
եկեղեցիներ,
դեղարուեստական
չիշատակտ»
ր աններ
քանդող
f
սաորադրութիւննին
բար
դող 1ւ ամրողջ ա շիւար Հի վրա չ
իրենց տի»,
րապետութիւնը
հանրացնել
ցանկացող
մւսր–
դոց Հետ, —— րաչց ատիկա
նշանակալից րան
մը կը սլարունակէր
f
աչն է թէ
Գերմանիա
Հոչոը կտրած է
Համսլուրկ-Պաղտատ
դի֊
հէն, ուրեա» 1ւ Թուրքիոչ
ամրողջ
արել»,
մտետն
րտմինէՀ», նտ1ւ թէ "ոչն իսկ Գեր֊–
ւ1տնտցւոց
,
աչքին
Օսմանեան
Պետութեան
իրր թուրք
տէրութիւն
տսլադան
Հեռու է
փաչլուն ^
ըլլալէ։
Կռիւը կը շար ունակս
լի
, ու Հա լան օր էն
պիտի
շարունակուի
մինչեւ որ դերմ՛ան
մի»,
ւ թ րիզմը
րռնադատուի
դլուիւ
հռել։ Pu-
պէն
ղարՀուրելի
է մհր Հինաւուրց
Հաչրե».
նիքի
եղրաչրներուն
ու քոչրերուն
Համար*
անոնք
Հիմաչ
Հոն փոթորկեալ
ովկիանի
մը
լեռնանման
կոՀակներուն
իւ աղա լիք
դարձահ
փոքրիկ
նաւի
մը պէս են.. &*< Անոնք,
ինչ
պէս
իրենց
ոտքին տակ
եղահ
սուրր
Հողը
IL
անոր վրաչ դարերէ ի վեր դեռ
կենդանի
մնա g ահ ւ!եր ա չնքան
թան կա դին
չիշատա–
կարանները,
մտաւոր ու
դեղարուեստական
գանձերը,
ամէն
կողմէ
վտանգով
պաշար»,
ուահ
են... Ա^դ ամենուն մէ £ ինչքան աղ»,
նիւ,
սիրուն ու սրտաշարժ
կեանք
մը, ում
ում մը, լոչս մը կա չ... Տէր
Աստուահ,
ընդունելի չէ,
ըմրռնելի
չէ որ ատիկա
ջնջուի
•..
(1ւ կարելի
չէ.՛. Գերմանն
ալ չի
կրնար ատիկա
.ընել, ինչքան ալ զօրեղ ըլ
լա չ ու դիւաՀանճար
\.. Թող րոլոր
իմաս»,
տութիւնն
ու կորովը մեր §1եհարոչ նաիւա».
Հաչրերուն՝
որ դարաւոր
փոթորիկներուն
մէջէն մեր աղդաչին
կեանքի
փոքրիկ
զաղ
փաղփուն
րաչց, մշտանորոգ
1ւ ան քան դե լի
նաւը
մինչեւ
մեղի Հասուցին՝՛
/'^f e
անոնց
վրաչ, ե. կարենան
ցեղը պա Հոլանել...
