130
ՎԵՐԱԾՆ Ո ՒՆԳ
Ցեղո սլա Հոլանե՛լ,
ուրիշ բան սլկաս չէ՝
աււ
աչմմ՝,
մի աչն
աչդ։
Տեւե՛լ
մինչեւ, աչս
տիղերական
տռամին կ վերջը։
Ու ասի
կա
սլկաք կ նշան աբանոս
լնեն
ան ոչ միաչն
Հաչրենիքի
մեր եդրտչրները,
որ րուն
սրսչ֊
քարը,
բազմավտանգ
աՀաւոր ֊Լ.
սլաչքարր
ունին
մղելու– աչլ
II
աշխարհիս
աւ!կն
կողմ՝
դան
ու ահ
բոլոր
Հաչերր, որ նոչն
պաչքարը
ունին
մղելիք
՚՚ւրիշ
ձեւերով,
ամկն տեղ,
ամէն րոպէ, Լ որ սլաչքար
մ՚լձւալ
ունին
մդե լիք
իրենց անտարբերութեան
-
գաղջու
թեան
- դանդաղութեան
ni.
թե լոս Հաւատ ու֊
թեան
դէմ՛։ Մեր ազդր իր Հասակէն
II
իր
սլարտքկն
իոկ
շատ վեր աչնպիսի
Հերսսու–
թիւն
ոոչց
տ ու ա ւ ,
աչնսլիսի
անձնազոՀոլ֊
թիւն
f
Հաւատարմութիւն,
շիտակութիւն,
որ
երր
պաչքարը
վերջանա
չ, ոչ միաչն մեր
պաշտպան
Դաշնակիցներու
Հոչլը
ք
աչլ ամ֊
Ր
Ո
Ղ
2. մարդկութիւնը
պիտի
աղաղակէ
որ
արդարութիւն
ընելու կ անոր ։
ՊաՀպանել
ոեդը,
և.պտՀպանել
Հաւատքը
ապագա
չին
վրա չ, աչս կ մեր ամեն
ուս
պարտքը,
^n r
u/ksf
h
l/iusiurbBf
իԱչ
ձեւով
nr կ?ԱաԱք,
րայց xthv կաաղա–
քհաԱ
թ ոշ
f i l *
չափով
t
Ապագան
վարձու֊
Հատոչց
պիտի ԱԱ
ա
չ
հեր փ
ո
քր
"՚ՂԴւ
1
աչսքան
երիտասարդ
ու արի սրտով
չանձն
առահ
Հսկա չ ղոՀաբերութեան,
աչղ
մասին
տարակուսիլ
Հոգեկան
անկարելիութիւն
մըն
կ
ինհի
Համար։
Թերեւս
ւ1ինչեւ –^ Անգլիա
ցիին,
ւՀափոնցիին
Կովկաս
Հասնիլը
ճար֊
տարութեան
.ու կորովի
Հր
ա
2Ք
Ոէ
1
*^f c
րիններԱ
չաջողին
ոեղին
Հզօր մէկ
կ"լ՛իդր
պաՀպանել.
թերեւս ալ անոնք
Հաչութեան
բեկորները
միաչն գտնեն
աչնտեղ...
Բաչց
անոնք պիտի
Հասնին Հոն վերջ է վերջո
չ,
և. պատուարը
Հոն ալ պիտի
քաշեն
Պ՚եր֊
մանին առջեւ,
ինչպէս աչստեդ
ալ
արեւ֊
մա եան ճակատին
վրա չ անոնց
բարձրացու–
ցահ
սլատսւարը՝
ՀետզՀետկ
աւելի
թանձր
ու
Հգօր՝ պիտի
նսաչ անխորտակելի։
Ամէն
կողմէ
նորէն
սլաշարուահ,
իւեղղուահ,
գեր»,
ման
միլիթարիղմը
պիտի
փչչի՛՛
fy*
ՈՆ
^Լ\
կորսնցուցտհ՝
պիտի
փլչի անիկա, 1ւ
գեր֊
ման
մողովուրդը
աչէ։
ատեն
Է որ, ի
բռնաւորներուն
պարտութետնը
փրկարար
շունչին ՛տակ
պիտի ազաաագրա
ի, իր
ղափոիէէէւթիւնր
ու վերանորոգումի
սլիաի
կատարէ
Ա՛ջերէն
C j î i
iiiiiifïîi ,
Աղատու֊
թեան
ոգին պիտի
չազթանակէ
աշիւտրՀիս .
մէջ։ Աչն ատեն
Ադդերու
Ընկերութիւնը
սլիաի կարենա
չ Հիմնուիլ
, գէթ Հա մեբաշիւ
ու
իւ աղա դա կան
դորհտկցու
թիւնը
իր m սլէս
ազատական
. fit .
քաղաքակիրթ
ադդերու,
ի ենց
բաիւտին ու ճակատագրին
տէր դ
ձահ
ադդերու,
էէիլիթարիզմի
II
բււնապե
տութեան
լուհէն
tu
զա ա ահ ադդերու : ԼՀտոնք
ամենքը
պիտի
յիշեն
ինչ որ մեր –ազգ
չադթական
դարձող
Ազատութեան
ղատին՜
Համար տառապեցաւ,
IL
աքա ր
բե
մոգվելով
մեր Հին Հաչրենիքի
գոնէ մ
կտորին
վրա չ՝
զանսն ք պիտի
ամփոփեն
վերա
կան
դնուահ Հաչ տ ունին մէջ, որ՝
թէ
փոքր՝
ff&r p
Այի
Sի
PU
m
Jt
որպէս
գի
մարդիկ
կարենան
աչնուՀեաեւ
արդա֊
բութիւն
ու քաղաքակրթութիւն
բագերը
բեր
անն ին
առնել։
4>mrfa,
1 3
191 8
».