VERADZENOUNT, du 01 janvier 1918 au 01 décembre 1939 - page 215

վարակուած Էին պոլշելիկեան գա զա՛
փարներով^ ՛Այնպես որ իրե՛նց Հայ սպա՛
՛էէերուն ձեոքին սոսկ Է ո է ֊ [ * ջ կարգապա­
հութեան մր– ասնրնդունսւկ եին ւ Այ" ՚Հլ յետոյ
սպան երր նմանապես ա'H? կցուցի է աստի՛
֊Հանiut fJHjg կուաային՝ Հայ ազզին ամե­
նամեծ ակարաւ թ իւնր —— \աՀրաԼՀ*ա »£Jtl }
որ կր մզե զմարգ ամեն ջանք րնեչ վար
ձգելու մեկր ք որ իրմե րար&ր գի՛/՛րի ՚^ր
Հասն ե չու. նշաններ *J'fJ*J կուտաւայ։
" Զ°Ր՛ 1^"ք Ր*Հ1'ՒՀ > Հայո3 մեծ ա գոյն
Հերոսր դ մի միալն Հրոսակապե տ մրն եր
ե Լուրջ Հմտութիւն մր չուներ զ՛ին ու, ո՛
րական արուեստին ու ււազմասվէս րու–
թե անւ Ա*1էիկա Հրաշքներ կր գորհ ե[՛,
երր զինո tfg ահ ր լ ա՛ր' 9 կրնաս ր առաջնոր֊
գել դինովցած Հրոսակներու, իւումրի Ա՛ր,
րպ/ց ոչինչ կրնար րնել արդիական լուրջ
ճակատամարտի մր մե^է Արամ Փաշա ^
ուրիշ ազզայթւ Հերոս մր, որ նշանաւոր
մ՛եկն եր Դաշէւակցութիւն կոչուած յե–
դափոիւակւհէն րնկերութ եան մ ոզոններուն
մե^ կր նաիւան&եր ԱՀ՛ դ /՛անի կին } որով­
Հե ա ել իր կուսակցութ եան չե ր պատ՛
կէսն երէ Անիկա չեր ՛՛լզեր որ ՛Հայ ՚՚՚ղքը
փրկած Ըէ1' սԼ Ոէ– պատիլր Անդրանիկր
շ ՚ " Հ ի9 եւ թ ե ե էլուրսեն պյնպես ՅՍՏ
կու֊աար թե ր ՛՛՛ն սէկ մր կազմակերպելու
Հ tu մար կր գործակցեր, Ր՛՛ԱՑ գազանա՛
պես Ան՛դրանիկին Հակառակ կր գործեր*
Հ"Ս վարիչներու այս րն գոհին տ կար ո՛ւ՛
թիւն ո ե Հայ զինոլորներու, մեջ ա Իրո'Է
պօլշեւիկեան ուլինք քանդեցին Հայկա­
կան ր ան ակր։
Աք*ջմիածին աւանին մեջ, Վ^ազարշ ա -
պատ —֊ որ Հայոց կրօնական մայ րաաւքա՛
.զարն ե, ե ուր կր ւլտնուեի ես Թուր՛
վքիա/են կովկաս ապաստանած Հայ փա՛
խրստասկասնն երու նպաստ ր աշիւ ե լու Հա՛
մար j j ամրոզջ ձմեոր զինուորական
եռուզեռ կարէ Ամենուրեք փողոցները
լեցուն եին մարզուող զինուոր նե րով.
որոնք Հալր են ասիրական երգեր կ՝ երգե­
ինl Ասոնք րսյտնապես լաւ զինուած եին,
պՕլշեվիկեան յեդափոի՚ութենեն յետոյ
Թրքական ճակատեն քաշուող ռուս դի–
նուորներեն իլուած զենքերով։ Էջմիածնի
կայարանին մեջ կառախումիերր կեցնել
կլրտրուեին Հայերու կողմե, և կռիւե
՛լուս զինուորներու զենքերը
կ ա ռն ո Լեին անոնց &եոքեն։ Խօսելու ե
տեսակ մը ցուցամոլ խան դավա ռութ եան
մեծ գործունեութիւն կր տիրեր Հոն։
Աս ներկայ գտնուեցայ շատ մր Հացկե­
րոյթներու , ոքոնք ճակատ մեկնող Հայ
սպայի մլլ ի պատիւ կր տրուեին։ Անոնք
մեծ մեծ կը ջ ս, Րգէի ս , թե ի սչե՜Ր Ը"
կ՚երթան Թուրքերուն» Բ այց, երր մեկ՛
նեցան դեպ ի էրզրումի ճ ամի ան f ամեն
Հեղինակութիւն կոր ու սին իրենց գի՛
նուորնե րուն վրպյ 9 որոնք երր անօթ ու–
թենե ու ցուրտե նեղուիլ սկսան ե
Ղ1"ՍՑ"^Ր էԱեցին թե Թուրքերը կը մօ­
տենան 9 բոլորովին կազմալուծուեցան ե
դասալիք եղան ստուար թիլերով։ Փո­
խանակ յառաջ քալելու ե կռուելու իրենց
թուրք թշնամւոյն գեմ % սաՀսՂսնագլխին
վրայ անոնք ետ դար ճան ե այրեցին ու
կողոպտեցին թաթար գիւղերը, որոնք
պատրաստ կը կենալին ոտքի ելլելու ե
օգնելու իրենց թուրք եղբայրներուն y
երր Թուրքեր այնքան մօտեցած րլէ
ւսյին9
կամ՝ իրենք այնքան մեծ թի 1 – մ՛լլ
կազմեին 9 որ ապաՀով թուեր "(յՂսէՒսԻ
բան մը րնել։ Այս կերպով քայքայուե­
ցաւ Հայկական րանակր^ ե Հայոց կողմե
երբեք լուրջ պաշտպանութիւն մր չեղաւ
Էրզրումի ճակատին վբ՛՛այ*
"Երբ Հպյկ՚ոգան ր ան ակր այսպես կր
ցրուեր մեր աչքերուն առջեւ, վ մեզի
Համար անակնկալ պիտի է,ԸԼԷաԸ Լ Ա ^Լ
Էր զրո՛ մի անկումի։ Ա ենբ նմանապես
գիտեինք, որ Թուրքիպյէ֊ն փախստական
թշուառ ու անօթի Հայ կարօտեալներու
մեջ, մեր նպաստի գործին օրերր Համ»
րուած եթ՛* Եւ որովՀետեւ % Թուրքերը^
իրաս պես պիտի ջարդէին իրենց յառաջ՛
իւ աղաց ութ եան գհին վր՚՚լյ գտնուող բո­
լոր Հպյերը , թի^ու^կքի Թաթ արն երր
ոտք պիտի ելլեին ե գրկաբաց պիտի
րնդունեին Թուրքերը։ Եւ ՚ճշգի՛– *"J U եր
որ պատաՀեցալ t Ա,յս ամէնր կանխաւ