VERADZENOUNT, du 01 janvier 1918 au 01 décembre 1939 - page 216

կար գա գրուահ՜ եր Դերւ/աններու կողմեր
որոնց գորհ mկալՆերր ւգաաերաղժի tui/՝-
րող£ ա եւուլութե ա՛ն է^էշ^1էցի*ս, շասրու1ւա1լ
գորհի վր՚՚Լք եին կովկասի ^ե^ ե Թուր­
քեր ու Գերմակ՛ներ հրա գրեցի՛ն իրարու
ժիանաչ Հոնք երր Պօլշեվի1լներ յայաա–
ր արեցիՆ } թ՛ե որոշւսհ ե՛ն "Հ/լ եւս սլա֊
ա երազս՛՝ էմղեր •
Ես ոչ միայն ցաւալի, այլ ան Հա ս կա m
՛նալի կր գտնեմ, որ ամերիկացի մի ա
սիոնար մր դրան րԱայ այ ս նամակր
և. մանաւանդ Պօրտն ալ զայս թերթի
մր մէջ Հրատարակել փութացան
ր լ լ ա յ։ Ամերիկացի միսիոնարներ ուն
Հայօգուտ գործուն էութեան գնա.
Հատող մր եղա ir եմ միչ ա* այս սլա ա
տերազմի ընթացքին թէ՛ Թ ր ք ա ա
Հայաստանի և թէ՝ կովկասի մէջ՝
անոնք .գ զմայլելի րարութեամր ֆ եւ
քաջութեամր օգնեցին մերիններուն
և տառապեցան անոնց Հետ* ի՞նչսլէս
անոնցմէ մին Հիմա, Հայկական. ճըգ ա
նաժա մին ձգէ՛ն մութ է^ն աՀաւոր
րոպէին, երբ բոլոր դժնէ տարրերն
ու Հանգամանքները Հայութեան դէմ
դաշնակցած՜ են, կ 1 ելլէ գրել այս նա­
մակը որ մեծապէս վնասաբեր
է մեր
դատին ու մեր վարկին, ե որ ան ար֊
դար Է:Ե Ա չեմ կրնար Հաւատալ որ մի ա
սիոնարներու ամբողջութիւնր Համա ա
միտ է այգ նամակին սլարուևակու֊
թեան, որ մէկ անՀատի անձնական
.կարծ՜իքն ու տպաւո բութիւն ր պէտք
է ՐԱ ա յ* Ա-նթեբի ժողովուրդ մր չենք,
այղ զար Հուր ելի կացութեան մէջ՝
եթէ gnjg տուան՜ են մերիններր
պակասութիւսներ , բարեկամ մը
ւզէ տՔ էր ըմբռնէր որ ուրիշ կերպ
չէր կրնար րէէալ, ու ներողամտու ա
թեամբ վերա բերուելու էր * քքոքր
նկատելու էր էականը, այն է որ այդ
ժողովուրդը՝ Պրէսթ-Լիթովսքէքն ան ա
միջապէս յետոյ զլու֊խ նռելու տեղ
որով կրնար իր նիւթական դոյո
թիւնր փրկ ռլ » գի մա գրել վճռեց ,
կովկասի մէջ դիմադրական
մզիչն ու կազմակերպիչր եղաւ, որով
Դաշնակիցներու դատին աՀա գի
ծառայութիւն մատոյց։ Հայոց մէջ
պօլշէՀիք մտայնութեամբ տարուան
մարդիկ ալ երեւցեր են եղեր* որ
այն ազգր,փնոյն իսկ Արեւմուտքի
մէջ, ուր ս 1°12_ է'1է'կ մտայնութեամբ
մարզիկ չգտնուեցան։ ինչո՞ւ փ ո ք ա
րացնել Անդրանիկին պէս Հոյակա
դէմք մը, 1դ մենք ե Րրբ ըսեր ենք որ
անիկա զինուորական Համալսա֊
րանէ մր ելան ռազմազէտ մրն
աւելին է ան՝ քանի որ ժողովուրդ
ոտքի Հանել գիտէ* (J-անն տ ՝ Ա ր
ռազմազէ տ մրն էր։ Ե լ ինչո՞ւ
շել որ՜ ժողովրդական Հերոս Ան֊
դրանիկի կողքին Հ
ա յ ռ ր ր ունեցան
նաեւ Աազարրէկով և Բագրատու
ղօրավարներուն պէս մ ա ս ն ա գ
զինուորական պետեր։ Արամ փաշան
նա խանձեր է եզեր Անդրանիկին եւ
անոր գորնր աւրել ջանացեր* եթէ
ճիշդ է՝ ցաւալի բան, բայց մ
ատոր նման բաներ Եվրոպայի մեն
աղգերուն մէջ չտեսա՞նք։ էլմրր ձեւն
ունի մինչեւ իսկ մեղադրելու Հայոց
որ թաթար գիլ զերր ա յրեր ու թալ֊,
լեր են, ուրեւքն Հ
ա յերր* թաթառնե­
րուն նախայարձակ շարժուններին
յետոյ, գիտնալով որ անոնց դիւ
բուն մէջ կովկասի Հայութեան մա
կր սադրուի, պէտք էր ս սլաս էին
անո՞նք գային Հայ գի լոերը քանդել*,
և եթէ դաշնակից րանա1լները Դեր
մանիա մտնեն, իՈ<եչ ընթացք էլմրր
կր կարնէ որ պիտի բռնեն գերման
գիւղերուն Հանդէպ։ Իսկ ամեն է