< Հք ճ » ճ յ« »
ՎԱԶՏ-ԷՆ Ա Ի ՚քԱւ՚ՈԶԸ
կաթողիկէ ս • է ^մի ա ծ նի
տօ՚նի՚օ ա ռ թի ւ
•
կաթ^ալիկէ լ յ . էջԱ՚իածնի սւօ(1ին առթիւ,
Աւքէնւայն Հքալ|Ոց կաթոզիկոսլլ պասւարա -
գած ել ք այագած է Մայր Տաճարին մէջ :
Սաայւեւ. քարռզին գլխաէւոր Ա՚աււերը
Սէրեէէ
Հաւաւէւաց ե ա է Հ՚"յ յ-աչուԼույէւէ ,
16
փ"^"ըհ.՝"1)^ց
գսէրերոլ. խորքէն կր յուռ–
նէ
սւյոօր
մեր Հոգիներուն
մէ^,
սքանչելի
^Ր՚"ձՔ
"՚^՚՚ԷլՔԸ.
ա ՚ ^Ր/՚Ղ՚՚Ր
Լ ՚ " – " " " – ՚ ՚ Ր է է •
քյրուզ եւ իրականոլթիւն
, գարերու Հեա կր
Հիւսուին
, երագ եւ իրականոլթիւն
գարե~
րոլ Հեա կր րարձրանան
ե գարերու
հ՜ր ՜
նունգ
կուաան
Հայոց
Հաւատքի
փաոքր
երգելով։
Այս Հաւատքի
փաոքով
լոլսա -
ւորուահ՜,
մենք կանք աՀա այստեգ
տօնե–
լու Համար
մեր Արտերու տաճար Ս • -
միաձ-ինր։ Այ^ է ոիրել1։ք
Տ"՚ճար
Լոլսոյ
եւ
Տունր
աղօթքի
Համ ա յն Հա յ
Հաւա -
տտցեաքներուն
ել Աթոռր
Ամենայն
Հ"՚7՞5
քաՀանայա
պետութեան
:
Տ՚ողովոլրգր
մ եր
Հրաշքովդ
ապրեղտւ
,
գարեր ու դարեր
֊. Այս է հր"՚չքր
Հ ՚ " յ " 3
Հաւատքին
է Հայտստանեայց
Առաքելական
Աոլրր
Եկեղեցին
, այսօր կր
տօնէ իր
Մայր Աթոռ
կաթողիկէ
Ա.
էշմիահնի
Հիմնագրութեան
տարեգարձր
,
կ աղա
ր
վեց
Հարիլր
յիսոլն եւ չորս տարիներ ան–
ցահ՜ ենայն սուրր
օրերէն, երր հայ ժո -
ղովուրղր
վերաքնաւ
Մի՚^հ՜նի
Իքչման լոյ -
"ին փայլատակումով
% փրիսաոսի
սիրով
արգասաւո
րոլեցաւ
Հա յ Հողին , եւ ր " ՚ ց ՜
ուեղալ
ճչմարիա
ղիրքր
Հ՚՚՚յ"^ պատմու -
թեան; Ու մէկ գար չւււնցահ՜ Ա • կ^մ
իահ^ի–
նր գարձալ
ամրակուռ
բերգ
մ,ր Հաւատ -
քի
՝• Ան կաղմտկերսլեց
Հայաստանեայց
Ա •
Եկեղեցին
, միաւորեց
ՀայՈւն
Հողին
,
ներքին
ուժ՜ ելիմաստ
տոլալ
անոր , ան
խախտ ու ապաՀ ով նեցուկր
եղաւ ^"՚յ
ժողովուրղին
; Եւ– ուրիշ
հրաշքով
մր Մ ՚
Մեսրոպի
ձեռամր ան տուաւ
մեր ժողո -
վուրգին գիր ու դպրութիւն
ել Ա .
՚^՚րքէ
թարգմանութեամր
Հիմր գրաւ
հայ մա -
• որ Աուէգէ^ I,չ –րարեկամ
ձեռքեր՚ւլ
մէ^ է ,
կեդրոն
ր պիաի
վւոխագրուի
Ատէն
կամ
մ անա
լան գ՝
՚Բէնիա :
Մի՚-ս
կ"ղմէ , իրողութիւն
(՜ , որ անգ
լիական
հասարակապետութեան
անդամ
պետոլթեանց
շահերր
րոլորովին
տարրեր
ու յահախ
նաեւ Հակառտկ են իրարու :
Հարաւ. Ափրիկէն ոչ մէկ կերպով կր Հե–
տա քրքրուի
Հնգկաստանն
ու
Փաքիստանր
յոււլող
–^արցերով. Ալսսւրալիոյ
եւ ՝ք՝ա -
նատայի
, Ղ,"՚նայի եւ Նոր Զեէանտայի
,
ինչպէս
նաեւ
Հ ա ս ա ր ա կա պե տ ո ւթ ե ան
«ա–
էլումր^ին
միւս
տնդամներուն
շաՀերր
րո–
լ"Ր"վին
տարրեր
են , Ր՚՚՚յց
Հակումբր–»
,
միւս
րո լո ր ակումներուԱ
նման անի իր օ–
րէնքներր,
որոնք
միութիւնր
կ՝սւպաՀո -
վեն ու պատճաււ կր դառնան որ
իրարմէ
այնքան
տարրեր
մտայնութիւն
ու շահեր
ունեցող
պետութիւնն
եր
ղո րհ՜տ կց ին իրա
րու
Հեսէ ՚.
Թ–
Ս–
Թ–
աենտղրոլթեան
: Ա. էջմիահինր
վառեց
Կր"՚կր
՝^՚"յ մշակոյթին։
Հայ
ժողովուրգր
ձ՜նալ ու ապրեցաւ
, կ՝"՚"1րի
"՚– պիաի ապ–
րի
լոլսաչող
հիաՆանումովր
Գրիդոր եւ
Մե սրոպ Աուրր
Լուսալորի^երոլ
եր1^ա -
*^աք տե ս ի լքն ե ր ո ւն : ԱյԳ տեսի
էգ՛երով
Ա • կքմիաՆինքլ
–ճԵղիցի
Լոյս»ն է
Հ " ՛ ^ " ^
պատմութեան
: Ա.Է9միաձ^ինր
անոնց
լ " յ ՜
սերով
դսւրեր
շարունակ
կերտեց
Եգեմր
մեր
աղղի
մաքին , Հողիին
X Հ"՚յ ժողո -
Վ"՚՚ՐԳՐ,
թերեւս
միակ
ժողովուրդն
է
յ
որ իր իսկութիւնր
ղտալ , ինքղինքր
իր"՛ -
կանացոլց ել իր աոաւելաղոյնր
տոլալ
՛քրիստոսի
Սիրոյ
նոր
աշիւասրՀիս մէ^ :
Հեչլէններր
անմաՀացան
իրենց
փառա -
ոլանքէ Փերիկլէսեան
գարով,
՚Բրիստոսէ
հինգ գար
եր առաք : քէ՚֊րիշ
ժողովուրղնե
ր
իրենց
վերահնունգր
կերտեցին
՛քրիստոսէ
րտղում
դարեր վեր^ :
... Ա. էչմիաէէինր
մեր
ՍիՍա ւ.եո.1,
է ,
մեր
Աքրօւփոլը,
մեր
Սուրբ Պեաւլաս^ ;
ւէ իաձ՜ինշ
սակայն
, անցեալ
շէ միա
յն , ան
է նաեւ ներկան եւ մեր ապաղան
ւ կենդա
նի է ան ու մչտանորոդ։
Ա՛
կչմիահ՜ինլլ
ւ) իշտ կր բաշխուի ու շի նուաւլիր
,
ինչքան
բաշխուի
, ս; յնքան կր շատնա
յ ,
ին չքան
լոյս սփոէ
այնքան կր Լ"Գ՚"Տ
^
՚է՚^րերՐ
կոււլան , ւլարերր
կ՝աւնցնին , ան կր ր՛՛՛ր ~
ձրանայ , կր լոլսաւորէ ու կր
ներշ^ւչէ
մի շա , կեանք տալով
կ՛՚ապրի :
\ք ովե
ր ,
ովկէաններ
կամ օտսւր
ձեռքեր
,
կրնան
մեղ
բաժնել,
բ՚՚՚յՍ
կ^մ
ի ահ՜ին ր , միշտ
մօտ
է մեղի, եւ ինչքան
Հեոու
այնքան
մեբձ է
ան , ա յնքան կր գաոնա
յ իւոր֊քՈւրգ եւ հ (Լ–
բաշք , երաղ , իսկութիւն
, յո յս եւ սաու–
գութիւն,
եւ աՀա մենք՝ ա
քսօրոլաններս
կանգնաձ՜ Աստուահ՜՛"կառոյց
" ՛ յ ս
Ա՚՚՚֊ՐՐ
Տաճարի
քարեբուն
՛խ""յ
^
յավւշաակուահ՜
կր դիտենք
մեր նախնեաց
Հա՜ւատքի եւ.
ոիրո
յ
լո յսե բով
յօրինուահ՜
կամ ա րնե
բն
ա յս
Մ Ուր
բ Հ Մ եր
Հող իներու
բո լո բ լա -
բերով կր ՝էԱլինք այո ՝^աղարամեայ
տանր
քաբերոլն
, կբ շնչենք
խորուն
՛չ մթն"
լո ր -
տին
մ էչ ա յս խո րՀո ւրգներով
լեցուն
, տ–
ն իմ անա
լի սա րսոլռ
մ ր քաղցր եւ
՚"
յՐ՚՚՚Լ
կր վաթորկէ
մեր էութիւնր
ամբողչ եւ կր
փոխագրոլի
տարբեր
աշխաբՀ
մչւ խ՚՚ր ի ~
մաստնեբու
, իրաւ
արժէքներու
, անկորն–
չելի
գեղեցկ՚ւլթիւններու։
Ա.
կչմիահնի
"իրովր
վաոուահ՜ , կանք աՀա այստեղ ու
կ^. մնանք տքոաեղ֊.
Հերթը մի պահ լքե՚րԹ
է հիմա
պիաի ր"էր մեծ– բան՚սոաեղհ-ւր :
Ե*– անցնելէ աոաչ
՚" յ՛լ
անցաւոր
կեանքի
Հովիտէն,
մենք
կ՝ոււլենք քար մր
ելլ
ելցնել այս բաւլմ աւլա րեան քարէ
բուն վրայ,
էլուղենք տող մր եւս
շարել
մեր
երկաթսւգիր
մաղաղաթներուն
մէչ ,
եւ սլուտ մր լոյս Լւս կաթեցնել
կ՚՚ուղենք,
Աուրբ
Լուսաւոբչի
անմար
կանթեղին
մէչ։
Մենք ներկայ
ենք այստեղ,
մեր
ժողո -
վուբղի
կեանքին
, ^րտին
մէչ իչմտն ոե -
մ ին վրայ , եւ նոր կեանք առահ՜ , կ՛՚ապրի
կչմիտհինր
մեր
Հողիներէն
նե րս , ան կր
խոկայ, եւ կ՝որոնէ
, ան կր գորհէ
եւ
միշտ կբ յուսալ եւ էուո.
1լ աղօթէ • • • ՚.
Արղ
, Հայ ժողովուրդ
^ .մնացիր Հաւատա -
րիմ քու սուրբ Հաւատքիդ
, քու մ ա
յբենի
քաղցրահոս
լեւլոլիղ
, քու սբբութիւննե
-
բուդ , քու մշակոյթի
լոյս
արժէքեերոլ^, ,
« ԽՐԻՄԵԱՆ » ԳՊՐՈՅԻ
ՀԱՆԳԷՍԸ
•
յ՚ՍԻ
Կիբակի,
Տո՚նիս
շ^ձին
կէսօրէն
ետքր, տեղի ունեցաւ
Ի " ի ի կապոյտ
իյաչի
խրիմեան
գպրոցի ամտվերԱ,
Հանգէսր ;
ՄրաՀր բացառաբար
չեցուաքէ էր սրտ -
ցաւ
հնււղներ
"վ, Համակիրնեբով
ու խուււ~
ներամ
մանու1չներով -
Հոդարարձոլթեան
Հրաւէրին
սիրով
րնղ–
առաչ գացաքի
էին Աեբասաիոյ
ՀԱ՚ուրատ»
Ուսումնասիրացի
, Գալբայի
, թ՚ոդատի
եւ.
իսիի
եկեղեցաշէն
միոլթեանց
նեբկայա -
ցու-ցի^երր
:
Պ • Ն ՝ ՚հաբբինեան՝
յանուն
Հոդաբար -
ձութեան
քանիմրխօսքեբով
գրոլատեց
,թէ
ինչսլէս
26
եբկար
ա՛՛՛ր ինե րէ ի ՛Լեր , ա յս
միօրեայ
դպբոցր կր տոկայ ու կր յարա -
տեւէ , ^"Ր՜՚ի՛–
ք ՚ " ն ի մր նուիրեա^երու
:
ք՚ր յարգանքի
խօսքր
բերաւ
, Հ
անւլուցեալ
Տիկին Ա– կարմիրմօրոլքեանին
, որ գպ՜
ր՚՚ցի
Ժրս՚չան
Հիմնադիրներէն
մէկն
էր
եղած– :
*)՚ոլչ""/ի
աշակերտութեան
^Արարատ -
եան
Հայրենիք՝»
խմբերգէն
ետք
տեղւոյն
երիսէասարգ
ուսուցիչր՝
Պ • Ս •
Բաչեան
դրաւ որ կ" չ
մ ր ուղղեց
նե ր կան ե բուն ,
մասնաւ" րաբաբ
ծանրանա
լով
ծնողնե
բու
եւ
ուսուցչին
պա րտա կանո ւթեանց
վ ր " ՚ յ )
որպէսղի
մեր մայրենի
լեղուն
աւելի մատ
չելի ու "էրե
լի դառնա
յ , Հտ յ
մ անուկնե -
րուն ։
ինչպէ ս նա խանցեալ
տարիներուն
, ա յս
տնգամ
/,է–" , Տիկին Շ– Գալ"՛յճեան
լիրով
յանձն էր առած՜ , վա
քր իէլԱե րո լ
տո՝էւք
իկ
պարերու
պատրաստութեան
Հուչր հ
Այս
աոթիլ
երգեց
նաեւ
^Հ՛"յրքԿ
է
^ " ՚ . / Ր / ՛ ^ *
՛է " է ՚ ^ է ՚ Է Կ
^ՐՂէԼ
՚
արժանանալով
ամէնուն
ղնաՀաաանքին
ւ
Ապա խօսք առաւ
Տիկին
կէլէն Բիւղանդ
,
քց րիմեան
Հ՚"յրիկէ
մասին,
որուն
անու–
կը. կրկ՛
՚"ե՚լ՚–՚՚յն դ"լր"3ր
••
Ց ՛ " ր ՚ լ ե լ ի գբագիտուՀին
իրեն
յատուկ
պաբղ ու պատկերաւոր
լեղուով
մր նկտ ՜
բաղրեց
, ազգանուէր
մեծ Հ՚ոյուն
կեանքն
ու
գործր
Եւ խօսքր
ուղղելով
ներկաներուն
, եղ -
րակացոլց
.
^էՐ^Լէ
հ՚"յրենակիցներ
, ամօթ պի
տի
լինէբ եթէ անտեսէ
իք եւ երեսի
վ րա
յ
ձղէիք այդ մեծ՜անուն
Հայուն
անունլւ
կրո՚լ
միօրեայ
ղպրո
ցր , ոբ ձեր դ ՚՚լրո -
ցրն է»։
Որպէս
նա խկին ա շ՛" կե բ աո լ՝, ի , Օր • Շ •
Պէնկեան
իր քնքոյշ
ձայնով
երղեց
Կ"մի–
տաս վարդապետի
^Հորովել՜^ր
;
« Ա՚ուբաա » Ո՚-ոո՚֊մնասիրացի
կողմէ ,
խօսք առաւ նաեւ
Ւսիի շրչանի
մշտանուէր
անդամնեբէն
, Պ • 3 • Շիրվ"՚նետն
, որ
չեշտեց
.
Վ՚Բաղսւքական
ղետնի
վրայ
կարելի
է
տա րակա րծ՜ութ ի ւննե ր ունենալ,
բայց
մ ր–
շակոլթային
մարզէն
մէչ աններելի
: Ան–
Հրաժեշտ է Հաւաքաբար
մեր
պապերուն
պէս, կատարել
մեր սչա ր ա ա կանո ւթ ի ւն ր ,
՚էլ՚՚՚-խ - ^//"/՚ աո լած անխտիր » :
՚Ապա սկսան մանկական
մենախօսոլ -
թիւններն ու մեներ՚զներր
:
քտմբեբզներն
ու տոհմային
տարաղներով
պաբերր
մերթ ալ եբդասչնաւչնեբու
բնկերակցոլ
-
թեամբ , Հաճելի ու զուարթ
մթնոլորա
ստեղծ՜ելով
..
Ղ՚ժբախաաբար
,
անկսւրելի
է ա–
նունբ
արձանագրել
րո լո ր ա րտասանււղ -
ներուն եւ երզողներուն
, ա քնքան ճոխ էբ
յայտագիրը
ու բա.զմաթիւ
զայն գոբծ՜ա -
գրոզնեբր :
Յաչողակ
սւշակերտնեբէն
Տ • Պէնկեան ^
Մ ինասեան
,
. Ա է ր խօշեան
,
^ուշտնիկ–
Համբաբեան
, Տ ֊ Շիրինեան
, Ա. Մի"">ք -
եան ել Ս
.
Փոլաաեան
, նախ նեբկայա
-
ցուց ին ^Շաքարավաճառը»
ապա
Հ֊Թիք ՜՜
թաք»
մ տնկական
ղալեշտներր
:
Ներկաներր
չերմապէս
գնաՀատելով
հո–
զ.աբարձութե՜ան
, ուսուցչին
եւ Տիկ • Շ •
^ալայճեանի
չանքեբր
, սրտարւ՚ւխ
նոլէբ–
ներ
րրին նաեւ այս առթիււ
(8՚"նկր ա -
ռանձին) :
ել ամենասուրբ
՝ Աուրբ
էչմիածնիղ
:
Ու , ամուր է մեր Համոզումր
, թէ այս
ոլխտր
իրաւ ապրումն է Համայն
հայ ժո–
ղովուրգի։
Ջկայ
ճչմարիտ
հայ, որ չզա -
լանի Ա • էչմիած-ինր
, էկ"՛
յ ճշմարիտ
հայ,
որ բաժանուած՜
ըլլայ
իբ Աայր
Աթոռէն :
Աուրբ
էչմիածնէն
բաժանուած՛
չենք
նկա~
ւոեր մենք Հայ աւետարանական
Հարա -
ղատներր
մեր ե՜լ ոչ իոկ անոնք
որոնք ի -
րենց անունբ կապած՜ են Հռոմին :
իսկ
անգին , Ա^թիլիասի
ափերուն
, եթէ
գէպի
անչատում
, դէպի
Հերձում
լ^ւթա -
ցող^ւեր կան , մ ի շա
յ " ^ ՚ " ՚ վ ենք
մենք ,
թէ կը վե րաղաոնան
հայ եկեղեցւո
յ
ս ի -
ր ո յ միութեան
մէչ, Անթիլիտսի
Աթոռի
օր ին ապաՀ
մ իա բան
ութ եան եւ
ժողովրդ–
ե՛՛՛ն
կ՚՚՚լքին
րնղՀանոլբ
հաշտութեամբ,
համերա շխոլթեամ
բ ; Ամէն բանէ
՛Ս՛ Բ »
Ա՛ կչմիածին
կր միացնէ
զմեղ
բոլորս ,
եբէկ ել այսօր
միշտ եւ յաւիտեան
:
Եէ– ա յս
օրերուն
մ եր
կեանքի
էէամբան
առաւել կր պայծ՜առանա
յ
յաւէտ
տնմ ոռաց
ե րչանկա
յի շատակ
Ղ՚ալու"
տ
Կ իւլոլէն կե ան ի թողած՜
ս; լան
դին
կեն սա -
գո րծումով
է
Թ՚՚՚լ
աշխարՀ գիտնա
յ , թէ
մ եծ րա ր ե բ ա բ ի Հոգւո
յ պարղՌովՀ
իմնովին
ել ամբոզչապէս
պիտի
վերաշինուի
բազ -
մաղարեան
այս Աուրբ Աթոռր,
Աուրբ էչ–
միածինր իբ բոլոր սբբավա
1րերով , իր
Բ՛՛ Լ" Բ ^"՚ "աատութիւննե
բով :
Բրիստոնէութեան
սիւն՝ Ա .
էչմիած^^ւի
վերածութիւնը
մեր կեանքի
նպ՚՚՚տակ^ւ է :
Երազր
անզամ
մ ր եւս ի րա կանո ւթ իւն
• կր
դառնա
յ , ով Հոզելոր
մայր
մեր ,
ղուն
Աուրբ
կչմիածին
, այոօր այո սւււրբ ա -
՚ լ օ թ ք ի
՛՛լ՛ո Հ ո ւն , երբ քեզ կՂրզենք , կը
փառաւորենք
ս ի բ ՚ ՚ վ անարատ,
մենք ղա -
ւակներղ եւ ծառաներդ
, Հաւ տտքով^ լե -
ցուն՝
անզամ
մքն ալ կ՚ուխտենք
քեզ պայ
ծ՛առացնել
, քեզ ծ՚ուչվւկ
ղ արձնե ք , քեզ Ո1––
րախացնել
որւզէս
զի քեզմով
Աստու՚սծ՜
էնդ
մ ե զ մնա
յ ելմ ենք
չւնզ. Աստուծ՜ո
յ :
« Պա՛րծա՛նք (քօ|ւութեան մերոյ ւլու ես եւ ի
աանգ քո թար6ր եղիցի եղջիւր մեր» :
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
ԳԼՈՒԻյ
ԺԶ–
ԱՐՄԱ՚եԵԱԿԻ ք^եՐԴԸ
ՀՒ՚ք "՚ ՚ է ՚ ք կարծիքս էչ զրուցեմ եւ
դուք
է լ ձեր որոշմունքը
յայտնեցէք
, վա–
ս յ ն ղ ի
ժամ տնակ
չունինք
կորսնցնելու
՚
ետ
ղառնալ
ինձ
անկարելի
կր
թուի
,
ուսաի պէտք է տռաչ
անցնիլ
եւ , եթէ
Հարկ
քինի , մ եր
ճամ բան
արղիլալնե
բուն
վրա
յէն
կոխելով
անցնիլ : Ե" ա յս 3" ք -
ները կբ ճանչեմ , ինչսլէս
զու է լ Յով -
նան
• ոչ ե րբեք ամ ուր
զինուո
ր են , ինչ -
պէս
խօսելու,
նոյնպէս
փախչելու
մէչ
վարպետ
են ^ Է"Կ յ՚"չ՚"լ"՚–թեւ"ն
մէչ յի -
մար եւ ամբարտաւան
, իրենք
մեր
վրայ
չյարձակած՜
, մենք յարձակինք
նոցա
վբայ
Արամանեակի
եւ մեր մէչ զիրենք
պա շա -
բենք եւ յաղթութիւնն
ապահով է •
ք^՛"յտ
է՞՚^էէ՚՚՚՚է
4
" ՛ յ " Տոլնաց
զնգին
թ ի ՚ ր , հարցոլց
քՕոսրով Ակէացի,
դ՛՛նէ
այդ
իմա՛նայինք
:
կալանաւորներէ
առած–
աեղեկու -
թեանց
ն"՛յելով՝ շաա շեն , երեք
Հազս-րէ
մինչել
–>ինզ. հազար
աո. տռաւելն
. Յու -
նսէց
մեծաբ
ան ո ւթ ե ան է չ ե թէ
բաժ
ինն ՝* ա -
նենք , երեք հազար
նաեւ չկս-բծեմ թէ լի–
նին , վաոնզի ա յս
"՛՛լ՛լ բ միշտ
մեծ՜ եէ–
բարձրէն կր խօսի :
—- Իշխանիկի
զօրքն
ի՞նչչավւ կր կար -
ծ ե ս , ֊, ա բ ցո ւց զ աչւձե աչ քս ոսրով :
Հարիւր
, շատ ֊շաա
երկու
հաբիւր
՚^՚՚ՂՒ
՝
Բ՚՚՚յ՚է
րնաիր տղամաբգիկ
են , ես
՚ւիբենք կր
ճանչեմ։
Ի՛՛նչ կեցեր
ենք, ուրեմն,
ւր՚չեց Ա -
շոա , ե րթանյ։
, մ ամանակ
չկարսնցնենք
:
^ ՚ " յ ց Յովնան
, զո, բան չե ս
խօսիր,
րսալ
Գուրդէն
:
^՚ւ՚՚Յ
բք՚լ ՚^Ր կեբակուր
հրամայենք
ել յարձակինք
, չւսաւ Յովնան
եւ
ել-յ/ւ
ե՜րթալու
զօբաց քով •
Մի՚սմի՜տ
եւ միաբա՛՛ն
,
այսպէս
միշտ պէաք է լինիլ,
զրուցեց
Գուրզէն
:
Արամանեակի
բերդին
մէչ լաւ էնթ -
բիք
մր կ՝րնենք այս ղիշեչւ,
րսաւ
Աշոա
ոլրախոլթեամբ
եւ ձեռքերը
չվ՚եԼով։
\
Ա՛ղբի՛՛ս
՚"՚լ"՛յ է պատասխանեց
^ուր—
զ է ն " ՛ չ եւ ա՛զազին
բաղոլկր
տարածելով
ել
ձւլել՚՚վ
իւր է՛" յն կուրծ քին վր՛"
յ ՚լԱ ՜
շոտ , մեր փ"քրիկ
բանակին
ուրախութիւն
՚լրկեց
յքեզ^ Աստուած
, նայէ՛
Յ՚՚վնանոլ
անզամ
վւոքր ժպիա
բերիր
զու երեսին եւ
այս
մեՆ շնորհք
է ։ ՚ք^եզ պէս պէտք
էին
լինիլ
հ՚սյ
իշխանազունք : Ա ի շտ ղսւ ու -
րախ ես այսպէս եւ մի^ա քաչ,
այնսլէս
Սիւնիք
միշտ քաչ են ւ Իսկ իմ ուրա
խութիւնս
երկայն
ամիսներէ ի վեբ
կորել
էր եւ փախել. Աստուած՜ երկար կեանք
եւ
երչանկոլթիւն
՚ոտյ
այն կնոչ,
այն
հրեշ
տակին, որ իմ սրաիս
նորէն
ղուռրթու
-
թիւն ել յոյս
բերաւ;
քէքմե՚՚նք
նորսւ կե -
նաց
:
Եւ " ՛ յ ո ւսելով
թիկնապահին
ձեռ -
քէն աոալ արծաթէ մեծ բաժակը եւ պար–
՛՛լեց :
Այս
խօս,բին վրա չ վւոքր լո ութիւ ն յա–
չ՚՚բ՚լեց
, Յովնան
եւ~ Գուրզէն
երիաասս-ր–
ղին
եբեոր եւ եաքը
առաչնին
նայեցան
,
վասնզի
երկուքն
է լ իրենց
սրտին մէչ
թշւ։լաո
սիրո
յ վէ բքն զզացին
,
իք ոսրով
միաքն
անշփոթ եւ սչատաոր
բերանբ
բա–
ժակր
ձեռքն
առաւ։
Այգ
կնոչ կենա՜ցն
բստւ
,
որովՀեաեւ
Հրե՜չտակ
զինքն
անուանեցիր
;
Աստուած– վկայ որ Հրեշտակ է 1ա ,
ե՜ս
"՚յ՚լ"ւ1՚"Ի
հէ՛ն էէի ՚ոեսել
կենացս
մէչ,
ե՜ս
զինքր ժամ մ ր
միա
յն
տեսայ
, բա
յց
բոլոր Լրչակայքէ,
մեծն ու սլգաիկ,
՚լէ՚^՚Ք
էլօր^նեն ու կր գովաբա
նեն.
մայր
թրշ -
ոլաււնե բու եւ մ եծ՜^երուն
՚զէս
խօսելով՝
«Ա եղա՛յ , մեւիս՛յ
, Աստուած՜ամայր»
կ՛՚ան
ուանեն
՚լ՚Լա գիւղացիդ
•
Տ՚՚՚՚-ր
, "՚ղ՚"յ է "ա բաժակլ. ,
րսաւ
Գ՚՚ւրղ
էն թիկնապաՀին
ոբ կ ր, մա-ոո ուա -
Կէբ , այէէ քչէւոչ,
՚ ս յ դ Հրեշտակին
անզին
կենաց , որ մայր է թշուառներու
եւ ոլրա–
խ II ւթ ի էն կո բերէ տխոլր
երիտասարղ
սբտեբու
;
Հրեշտակին
կենաց, րսաւ
3՚"/նան
եւ
/է սա իբ սով ո րււ ւթե
.ւն գաւաթ
մ ր
չ՚՚՚՜Բ
խմեց։
Ջո՚՚ւր կր խմես,
Հաբցուց
Աշոա
զարմացեոյլ
է
-
՜ք՛ունէ մր տարի
կա
յ որ ես չ՚՚ւ֊բ կր
իւմեմ
- Բայ^ երթանք,
աՀա
տզաքը
պաաբաստ
են^ չւսաւ եւ
ելաւ։
ԵԵՐԵՆՏ
՚.է;™ւ՛ • I
V
Fonds A.R.A.M
