Page 82 - ARM_19-1948_03

Տ Ա 0> Ա՝Զ

մաՀոլ տարի էր * * •

ԱՆԱՐԱՏ ՅՂՈՒԹԻՒՆ 1Լ1ՐՃԻՆ ՃԱՅԸ իսկ մեր ունեցած ալիւրր* կանեփէ տոպ­
վերի կ՚՚ղմը, բազմոցին
րակի մբ մէջ սենեակին

ՄՕՐԱ ՑԻԾԱՏԱԿԻՆ անկիւնը ծածկուա՛ծ էր սրբութիւն ս բբոց ի նման։

Ա՛ Լուսի՛ կ , Լուսթկ ..• Ամէն օր դողդղալով քանի մր բաղարջ Հաց կբ շի–.

Անծանօթ գէւոշՐ ճ անչն ա լո լ փա՚վւաքն էր որ Կր Լսեմ քեռի Օվոյի ձայնր խ ռ պ ո տ ու կերկե­ նէ ինք։ Ո՞ր հայ կինը պիտի Համարձակէր թըր–

ար իժն ց ո լցած Էր գ1՚ " լո ւս ա բ ա ց Է՛ն աո ա ջ : քսակին րուն , խճճուա՛ծ մ ա/լ մ օբուքով , գեգին ուռած ա չ– ուած ի՚մոբը մութն ու լու ս՛ուն փուռը տանիլ, ել

ծաոկր նաեւ որուն խարշափը կր ծփար քունիս քե րով : ՏուսաՀատ ռւ վա յ ր ի կեր պա բանք ուն ի ՚ Հացը անվտանգ տու՛ն բերել։ թամբուն վրայ դա­

մէջ՝ ա՛ն յա յա կարօաի մր Համար։ Գիմաւորել Հին՛ է վրան գլո*–խբ » աղտոտ ; Գունաթափ վե­ րանած էլ Ալլային գաղթական թ-րւրքեբը։ կը յար­
կր վախնաս , պիտի
Ղաու\ ո*՜ "(այծ՜առ ա ռ ա ւ օ տ ր ամրան՝ ւ Տ իշ^՛ Լ արտե– րարկուի մր մէջ փաթթուած՝ ձակէին, ու շատ անգամ կը յաջողէին յտոփշտա՛–

րու տղան ; Գառն ալ տէր երազէ երուն ան ձ կո ւ– փլէ է $ այ յ սճ կսւրծ իր ե բեր ուն ու փխրուն գո~ կել Հացը տաշտովը մ իասին ։ Մ իայն այրերր կբ՜՛

թեան յան ձ.ն ո լած կամ աղուր կ անձին , տեսնելով յ ո ւթիւն բ որ կբթևեր է փա յտէ գա լա զան ի մբ ։ նա յի . ա յգպիսի յարձակումներ ետ մ դել ու ապա՝–

ւիՀատոլ թե ան խաւ արն ի վեր յա յան ո ւ ո ղ գեղե ց– Կր շնչէ րնդՀատ - ընդՀատ : Ո՛– երբեմն՝ Հաղի Հովել Հացը :
խռո­ կուրծ–
կութիւններ : Բայց շատ կանուխ Էր գեռ. ՚.ի\ւ մնացորդ մբ կբ սեղմէ կոկորգբ, կր ցնցէ Հտցր արեան ղին էր Ա՝եծ Եղեռնին յ՚՚՚ք"Րզ ո ղ

վիչ Էին Հով եւ երկինք ւ քբ , կբ սարսէ անոր կարկամ է.ո՛ւթ իւնր ։ այզ ղմխեմ տարիներուն : Սովբ եւ մանտախաը

Փ ա յ Լա՛կն եր կր ս աՀ Է ին յի շեցն եչո վ օդայ թե Մինակ է ։ Անտէր ։ Աւերեր են ա՛նոր Համես– կր Հնձէին ռուսական ճա՛կատէն նաՀան^ոզ թ՝ուր֊–

Հեռաւոր ռմբակո՚ծում մր % Գի շատ ի չ թռչուն մր տ ո ւնա կ յարկ ին կ եւ գ ան ի շի1 ՛ութի ւնր : է՛ր բու­ քերշ, Վանէն, Պիթլիսէն, Խնուսէն ։

կր սլա աոԷ ր լռութիւնը իր ճիչով : կր Հեռանար նէն՝ ուռճացած՜ կանանչը կտրտեր՝ կոտրտեր եւ. : Եւ օր չէր ԲէէաՐ "Ր առտուն կանուխ մեռելս/–
կոճղ
ու կր վ ե ր ա դ ա ռ ն ա ր մութին։ մէջ անյայտ ծաււե– Ա նացեր է գ օ ս ա ց ա ծ լերկ ^ կար անզօր եւ ան­ կա ո քե բ ը չ լե ց ո ւէ ին վազողներու ան՛կի՛ւնն եր էն ,

բունտ շշուկին Հետ ; քՍօսակց ո ւթ իւձն՛ մ րն էր , եր– պա՛շտպան սառնամանիքին կո ւա իե՝, տապին շուկաներու եզերքն եր էն Հաւաքուած դիակներով ,

րեմն Հասկնաչի նոյնիսկ գողաՀար ծառերուն1 մի­ գէմ։ ամէն տար իքէ ու սեռէ ։

ջել, անոնց եւ թռչունին միջել կարճ րնգՀա– Հիմա սովի աՀաւոր սարսա՛փը կը սպառնայ ան­ Օրինական՛ պարեն՛աւորումէ չկար մեր գըմ–

աո Լ սՊտեբով։ Վիճ արան ո ւթիւն մր ո ր կբ վա խ ց նէ ր յ ո յ ս գ իսորտակուած կեանքին։ ՝$՝աղցը ամէն՝ իս՝ք լ՛ա խ//ւ երկրի՛ւ մէջ։ Հզօրն երր միայն՝ շռայլօրէն կը

զիս * Վախ մր՝ մանկութենէս մնացած , այ՛ն՝ գ է ՜ մոռցնել է տուեր՛. ՀԱ ած մր Հա՛ց, ափ մբ ձաւար •> մսխէին ամէն բերք ու բարիք , յղփացած շինական

շերնեբ էն ՝ երբ գել մր կր ցնցէր ամէն՛ ծառ։ Բայց չկա ր ։ 0°* վ որու պիտի օգ՛ էր է վ ա՛յ ե լքներ ո վ ։ Հայր ՛իր սեւ աշխատանքին , իր

տարբեր բան մր նաեւ՝ աստղեբուն դիմաց ։ «Լուսիկ , Լուսիկ , կր ձայնէ երկրորդ ան­ ա ր Հ ե ս ան եր ո ւն՝ %նո բՀ իւ զայլի բեր՚1էն կը ,թաշէբ

|ծ*էզ եւ ա.ն^ի/թ֊էզ 9 փաստ եւ Հակափաստ կր գ ա մ աւեքի յուսակտուր , աւելի դառնագին : Ո՛֊ Հացը ;
Թշ ւ՛ ՚ աո ութիւն
յաջորգեն՝ իրարու ։ շմաբտութիւն մբ կր ներկա– մշուշոտ նայուածքներով կր զննէ, բակին խորը ։ բ ան դաբմանելի Էր ։

յանայ ինծ ի մէշտ իր ռանա զա ն երեսներով ո բ ոնք Ո շ ոք կ՝ երեւի : Արդեօք այդ կինը զղջացե(° ր է իր Ե Ան նա մ Օբա քո յ ր ր արդար զա քբոյթով ս ր ր–

զիրար կր գա տ ա պար տ են • Ա յսպէս պէտք է բա­ խոստո ւմին. Հեւմ ա բ եւ երեսը կո պաՀ է® ւԱրդեօ® ք ղողած՜ Էր Հ

ցատրել սկսուած՜ գրութիւն մբ կէս ձգելու եւ նո­ ձեռ՜ւ ունայն– պի՛տի մեկնի, ել անգթօրէն պիաի Լուսիկ, Լուսիկ, մայր, մայր***

րին անց՚՚ւ ե լու իյոնջէնքն ու պա ր տ ո ւթ ի ւնր որ ոնք ձգեն որ մեււն՚թ ա\՝ օթութեան ւիայրագգալարում– Ւնչո^ւ այնքան՝ տմգունեբ Էիր գուն : Ըլ

կհուզեն յաղթանակի մր վերածուիլ անպայման ։ ներ ո.ւ ն տակ։ Ան շն չանա0 յ լո ւռ ո լ մթ ին տան– "՚չքերուղ զուարթ կապոյտբ խորունկցեր մթներ՝

Կբ մ ո լոր իմ յաճախ մինչեւ յ ո ւսաՀ ատ ո ւթ իւձն ջանքներով * •*։ Էք 1 է"էսւէ" ալեկոծ ծովը արեւոտ միօրէին ։ &լ

ուր նոր ել անսպասելի խանդ մր կ ոգեւորէ 1է1՛" Այս տխուր մտածումներով կբ կթոտին ծե~ սրբազան րան մբ ունէիր Հանդիսաւոր բա լու ած–

կրկիԼ։ Կ՚ունենամ այն ատեն չար դառնութիւն բուն ի Օվոյ ի ծ ո ւնկե րր ։ *ԼայբկԼ աևնե րբ մամեր կր քիզ մէք։ ԳիտԱ,°բ ա րղեօք որ տուած գ *1 ^՚Ր ք1էԱ՝

մ՛բ՝ որ իր ճիչր 1լ արձակէ այգ թռչունին ՛զէ" Հ, թուին իրեն ։ Կը սեղմ ու ի պատին : ^ա կալիէն ք/՚լ\ ՛է աս ա ր Էր

մին չ , վախցող ծառեր ուն նմ ան , կբ ծփան *յ ո ւ ­ մ՝բՆ ա լ Հ ամ բե բ ո ւթ իւն՝, տոկալու կա՛մք ։ » V՜ Լ. I -* Լ

ղումներս , Հոսուն եւ առ խարխափ՝՝ կորսուած Հո– Բայց • • • աՀ ա Լուսիկը* * * &ոյսի տարտամ Ամրան իրիկուններր չեն մթներ։ Անձայն երտ–

զիի" մթին տարածութեան մէջ՛, Ա եծ բարիք մըւն՛ շող մբ անոր կծկուած խորշոմներուն վրայ ։ ՈՀ յ մշտութեա՚՚ն մբ Հաղորդութիւնը կայ* քաշուող

է, ՌՐԲ՜ կեՀ վւրկուիմ մտա՛ծումներուս գ ո գ ա ւ ո ր ու ա լո , ա՛՛)..– Հ ; Բա կթէ .ճակատ ր՛ գտնուող ղետնայաբ—արելեն , ծաղիկնւե րուն ու բո յսերուն , Համ աաա —

ալեկոծ՜ Հ ա՝յելինե րէն ո բոն ց նետած կայլակնե ր ր կԼն դոլբտէ 1լ ե լլէ շտապով , կը յառաջանա յ դէպի րած թնութեան եւ մեկնող Հոգիներուն մէջ * • •

ւի ււիժ ո ր իկ մր կ ՝աւետեն , եր բ կր րո ջ ո զիմ վե ր Բնա­ վտողոցին) ն րբանցքր ՝ ձեռքը բռնած պնակ մը ա– Բակին՝ մէկ զով ա՚՚կիւնբ Աննա մօրաքոյրր

կան \Լ կատել գրութիւն մր ։Վա խ մր , բա յ ց սէր մ ր լիւր ...; նստեր էր քրոջը կողքին : Ա լս վե ր ջինր կր պատ–

նաեւ յաւիտենականութեան դիմաց ։ Ամրան իրիկո*–ն է՛՛ Աբեւը մոզվուեր է քիլե–– մէբ իր Հանղ՝ի՝պումբ քեռի Օվ ո յ ի ն :

Այսպէս , այս արտաքին՛ աշիսարՀին առջեւ , րէն : Մեխակի եւ ռեՀանի բոյրեբով օծուն է մթ– . . . Օրերէ ի վեր անսուաղ, Հիւանդ է ին­

նման իմ ներա շխա րՀիս , ես կր մտածէ ի արդէն նո լորտը։ թռչուններ ր կ՛՚աղմկեն՛ Հ Ջագ կը թռցնեն կեր։ Ոչ ոք դուռը չէ զարկա՛ծ տեսնելու Համար

սբբՈլՀիին , որ պիաի փրկէր զիս ՛Կա ր մինչեւ քու — դիմացի տանիքէն գէս(ի նռենիին գագաթը, կր թէ մեռա–0լ թէ մնաց Հէք ՛ծերունին՝։ Տուն՚ին բոլոր

սիս մէջ ծառին խար շափր։ Բայց կար նաեւ անբա­ ցնզուիւ իւ ի ա ու ՛նուրբ ճիլղեբը որոնց ճեղքերէն՝ աոարկաներր ՀետզՀետէ վախեր է կտոր մր Հա­

ցատրելի չչոլկբ Դ"Ր հ։1Լ Բ՜^՚րէ մեզի մեր ստեղծե­ Ան նա մօրաքրոջ սահ մ ո կա ծ դէմքը կ՛՚երեւի ; Հ$ակ– ցով , աման մր ապուրով ։ Այդ օրն ալ թսք*ԼԲւքՐ՝

լիք Հե րոսր , ա յն պաՀերուն մէջ անդամ երբ չենք տիւ– վրայ փունջ մր կնճիռ։ Պ՛րկուած շրթունքնե­ Փողոց է նետեր , ամօթր մէկ կողմ գ ր ա ծ ։ Որոշեր

իսորՀիր անոր : Ան կբ ծ*նի ՀետզՀետէ մեր մաքուբ րուն ե տ՛իւ՛ , անխօս լեզուով կր կշտամբէ ։ է մուրալ , ձե\ոք բանալ ։ Հանդիպեր է մօրս եւ

ու բարի ցանկութիւնն երէն ու կր մխիթա րէ մեզ Հ< ք՚նչ խենթութիւն * •> * աքս մամանակնե - խնգբեր է պտղունց մբ ա՛լիւր ։

արդէն գ ե ռ ուրիշներուն չգտցա՛ծ , երբ մենք կր րուն ւոզորմ ո ւթ իւն ր^-՚&՚լ * * * ս՝–՛֊ ՚ ս է ի ։ 1՛"^ փ ՚ \հշխա ր– Ատ ալ իմ Հոգիիս Համար թոզ ըլլաք •

տառապինք մեր արատներէն։ Ան կ՛՛աճի մեր այդ Հ ի բոլոր թա\կարմէք բան եր ր կաբելի է գտնել։ բսաւ , ո լ Հառաչեց ։

տառա՛պանքով ել իր աճումով, ղեզազկացո ւմով՝ Բ՚սքզ ուսկթղ ճարել Հ տզա Հ ա՛տ ի կ բ$> • • • Ա՚՚վի եւ Մօրաքոյր Աննա յի գէմքբ կր պարղուէբ ։ Ո*֊

կբ դարձնէ քաւլզբ ա յ գ տաււապանքն՝ իսկ * ճ ակտին վ բա ք լա սաղ ե էլ իա ր Հ /// րղն,ե ր թեւ 1լ աո–

Ժաման ակն էր որ դուրս բերէի ղայն , օգտուե–

լով մեր Ե • գարու վէպի մբ պատմական ն՛օթերէս ։ թա՚րգմ ան բ վերացական մտածումներուս եւ մ ար­ Գայիանէն եւ Աաթեեիկ , Աշխ էն , իԼապէլ թագոլ–

Կ՛՛ո լզէ ի որ ան՛ սրբութեանն Հասնէր րնտանեկան դը ազատ չէր մեծ\յ.ալոլ չարութեամբ ։ իմ Հետա­ Հ իւն ե բը , «փա՛փկասուն տիկնայքն ։ Բայց այսքսձն

տռամէ ՛մր վերջ, որ պատկերացնէր նոյն ատեն քրքրութիւնս ղա ց ած էր արեւմտեան միսթիքն ե՜­ յաճախ , երբեմն՝ բացառիկ քանի մը տեղեկու–

Պարսիկներուն ել Հռոմայեց իներուն կոզմէ գա— րուն, ինչպէս եւ սատանայապա՚շտներուՀն ։ » Պիաի թի՚ւններ միայն , յատկան՛շական՛՝ Ր^յ™ ան՝բաւա–

լաճանութեամբ սպաննուած մեր թագաւորն՛երը , չկրնա յի անոՀ... ցմէ քաղած ե զբ ա կա ց ո ւթ ի ւն ս պա տ— բար ։ Հ

ինչպէս Աբշակն ու Պապը * Ընտանեկան՛ տռամ մբ՝ շաճեց՚նել Հայ կեանքին՛ ւ կը փ ա փ ա ք է ի տալ բացա— Հայ կինը չունի իր պատմութիւնը, թէեւ

ել ոչ թէ վ ու՛Լ քի մ բ աղդե ց ութ իւնր կամ աստ ուա– տրոլթիմնր մեր Հակասական , չար ու քայքայուե­ Հանդիսացա՛ծ է ան ա զ գ ա պա Հ պան մ ան՝ առաջին

ծա բանականէ ՚էիրք մ ր ։ Ան– պիտի բլլա ր անշուշտ լու մօտ քաղաքակրթութեան՛ ներկայ տռփական ազդա՛կը իր Հաւատ ր մ՛ո ւթե ամ՝ր քբ ի սառն՛է ու–

մեծցած քրիստոնէական՝ ըմբռն՛ումով , սիրելով ազանդնե ր ո ւն , ողեՀար ցո ւթեան , վերապրող գիլ– թ եան , Հա յրենիքին եւ ամ ո ւս թնին Հանդէպ Հ Իր

այգ կրօնքը,, բայց պիտի չներկայանար իր կու— թ֊ա-նքն ե րուն , մազին , իսթէրիկ պարերուն–,, րնա— բազմածնութեամբ նաեւ : Հայ ԿԷ^՚Ը^ » յ^*Ղ,ափո~

// ութ.իւնր պսրՀած մոլեռանդ ս րբուՀի ի ՛մր պէս • պաշտներուն, եւ մեր կապա շան երուձն որ կը ձգտին խոլթեան շրջանին , տուած է Հ երո ս ո ւՀ թե ե ր եւ

Այգ մ ո լեռանգո լ թ իւն բ պիտ ի զար իրեն՝ անցեա­ Քերքել քա՚զաքակրթութիւնր • Բայց այդ սատա— ս ր բո ւՀ ի ի Հ ա ւա ս ա ր կոյս եր ՝ որ նա խրն տրա՚ծ են

լէ մր եւ զաւակներ ու)՝ենալէ վերջ միայն, ոզրեր– նա յա պա շտո ւթ ի ձն ը ա յն քան՛ ՛իմաստա՛լից երբեմն , գետին ալիքներուն կամ կրակին՝ մէջ նետուիլ եւ

զ ո լ թեան մր րն թա ցք ին : Ան պիտ ի բլլա բ ընկ ե– նոյնքան զօրաւոր՝ որքան սրբութիւնը՝ գուշա– շյա\նձն՝ուիլ իրենց բարոյականը խլելու եկած ոճ­

բային բարոյականի մբ ծայրայեղ արտայայտու– կու թ իւննե ր ը\՚֊ ելու /լ շուրջի հ ոգին ե ր ո ւձն վրա յ ազ­ րագործին ։ կր պակսին անոնց անբունները ։ Կը

թիԼ%՚Բ ւ աւելի մօտ կեանքին քան՛ վերացականին՛ ։ դելու մէջ, ա/նքան– կարեւոր՝ ցայտուն դարձնե– պակսին նաեւ ա\նոԼն\ները այն կիներուն որ

Կարելի չէր տալ Ե • գարու Հ ա յ կնոջ մր իմացա­ լու Համար սրբուՀիին առա քինութիւնն երր , կր ե՛ն, մեր բանաստեղծներւը,Հ. * , եբբ,անոնց « ^օ–

կան՝ բարդութիւն մր, իսելացի ել խոր տրամաբա— Լռբշք։չա՚ծ

նռւթիւն մբ որուն ամէնէն փա յլո լննե բ կա յաց ո լ— պակսէր Հայաստանի մ էջ որու ամ էն.էն յառաջա­ աար քոյրերը կբ փայլին Պոտլէռի, Աի՚֊սէի) Հիէ֊֊՝

ցիչն է Աէնթ Թէբէզ տ՝Ավիլան ։ Բայց պիտի բլլա ր դէմ եւ ազատամիտ աղանդաւորը, պալզիկեանը, կոյի եւ ուրիշներու կողքին։ Հայ կինը պա ամ ո լ –

տառապանք մբ Հայ սբբուՀիին, յամառութիւն մր կր մնար պարկեշտութիւն մը արեւմտեան սարա– թիւն չունի այսօր ալ, զմբա խտաբար է

իր յա\է. կա բ ծա՛կի ն երշնչմ ան մ էջ՝ ել աղն ուա կան հայապաշտին՝ քով որ Հարիւրաւոր ոճիրներով կր Այսպէս 1 կ՝ուղէի տալ ազնուական ԱնթիկօՏնէ մր

Հպարտութիւն մ բ ։ է՛ր Հայրենասիրութիւնը պիտի ձգտէր արմանի ր Աա լ Ջա՝րին , առեւանգելով , լ ը լ ~ եւ սակայն՝ կբ գտնուէի այս ել ուրիշ բազմաթիւ

քալէր ս րբութեա\՝.. րմ բռն՛ում ին Հետ : Ան պիտի կ ելս վ եւ սպ ան ն ե լ ո վ ան մեզ ե րեիսան եր ։ արգելքներու ա՛ռջեւ։

պարծենար իր բարձ ր ծագում ով ու պիտի ձգտէր Ե * գարույն կէսին՝ բազմ ացեր էին Հա յաստ ա– Այսպէս անՀամբեբ էի յուղումներով ել աղ–

մնալ արմանի Լուսաւո՛րիչին եւ Աամիկոնեան ն ի մ էջ ալ Հ աւա՛տ ու բա ցնեբ ը սասանեաՀն աբքանե– ԳայԻ՝ն անցեալ մբ վերակոչելու, զայն մեծու­

տոՀմին , մեբմելով կենակցիլ ամուսինին Հետ , •ր՛՛լ անբարո յացնոզ քաղաքականութեան սլա աճա— թեամբ եԸ ղեղեցկութեամբ տալու փափաքով եւ

որ , վերադառնալով Պարսկաստանէն՝ ուր գտցած " "Վ ՚՛ Բ ՛ո յ ց մեր սլատմ ոլթիւնը , որ կբ զբաղի ա– կը մնայի անկարող զրելոլ ՝ո րո շո ւմ մր տալու յ

էր իր Հաւ ատ արմ ութ իւնր քա յաՎ ել արքա յին՝ եւ ռաւելապէս Հայրենադավներով, չի տար նման Գեղեցթկ պէտք էր րլլաբ այգ ՀայուՀին թէ
էր իջնել միջակ
բնգո ւն իլ անոր կր0սՔՐ 1 ուրանալով քրիստոնէու— Հրէշային կերպարանք մ ր ։ Պէաք ուրիշ գմ ո լա­ ւգեղ. Օւբիշ բարդութիւն մը ։ «փափ­
մէջ չենք գտներ մաածէի՝
թիմնը, կր ստիպէ իրեն րնդուն՚իլ այգ նոր Հա՛– չարութեան մ բ ։ կային տակաւին Մ՚ոած՜եցէք այս ծանր յդաց ո ւմներո ւն ,

ւ ա ա ք ր եւ ներկա յո*–թի1<սբ պա ր ս կո ւՀ՝ի ի մ բ՝ իբրեւ րս, թի,՛ԱԼեր : Մեր պատմութեան կասուն Տիկնայք Հայոց», ինչպէս ես կր

ե ր կր ո բ գ կին : Կ^երազէ ի Ան թ ի կ ոն է իք մբ Հաւասար նոյնիսկ մեր այդ օրերուն բարքերը, անձի մը ա– ձեզի այգ արեան զ ոՀն կայլակներուն) դէմ՝ որ կը

ՀայուՀի մբ ։ ււ օր ե՜ա յ զբ զոււՐներբ, Հագուստները եւ բնակա - բացոլէին ու կր ւիակոլէին՝ այգիներ՛ուն՛ *Լրայ *

րանր ն կա ր ագր ո զ ո բոշ տ ե ղե կո ւթ ի ւնն ե բ մինչ կ՚անցնէր արդէն մկրատի մը նման այգային

Կ ր խո րՀէի զարՀ ու րան ք մք գար ձնե լ այգ ա– դա յ լա յլր արաս յա՝ ի մր եւ կ ՚ առ ա ջան ա ր յամ բա՝–

ս ուս թ ֊ ՝ ր ։ Գնել ա՛նոր բերնի՛ն մէ^ սատանայի մբ ՝Բիչ րան գիտենք նաեւ մեր սրբուՀինեբուն քայլ սա վ մբ, այս բոլորը յիշոցն ելով զմայլելի

լեղո սղգուրացոլթիւն , դաւաճանութիւն մասին , ինչպէս աւ, Հասարակ բոլոր Հայ երեւելի մետաքս մր զոր կը չտփէք, կը ձեւէք, կտրելէ ա–
սնափառութ
իւն ել ձգել զինք օ֊ոմնկի՝ սրբուհիին կ ին ե ր ո ւն վրա յ ։ ՛Բ ր ի սա ո՝ ե ե ա յ մ աաե՛՛ագի բները ո աջ , արիւնը ձեր սզլեդՆագործութեան ել ապե­

աո.շեւ, երբ մեռնելու վրայ է ասիկա֊. Տալ կիվի> լռութեամբ անցած են երբ պէաք եղած է խօսիլ ա– րախտ վախճան ը, որուն կը մտածենք երբ դագա­

ւ լ զ ի ւ մ մր , իր ոճիրներէն վեր1՝ Հաւատքին գու– ն ոնց մ ասին ։ Ա ռորի պաուղ են անոնք ի վերջո յ , ղ ի մբ կբ Հետ եւթն ք ;

ռրՆեծոզ այդ մարդուն, կարօտ՝ կնո^ ներողա­ Զարին ծառան։ ՎեբապաՀ է անոնց Հանգէպցեղբ, (Միացեալը յսւ$որդով)

մտութեան : թէեւ խո րապէս կնամեծար : Տիշատակուա՚ծ են

էքւ սակայ՛ն , ս ր բո ւհին պիտի չկրնար ըյյալ անշուշտ փառանձեմ թագուՀին, Հռիփսիմէն , Ն– ՍԱՐԱ&ԵԱՆ

Fonds A.R.A.M