Page 298 - ARM_19-1948_02

ԱՄՈՒԼ ՅԱՏԱԿնՈհթւփԱտ1 եւ գեր ասան կրած են Հեզութեամբ այդ ամբար -

տաւանութիւնն ալ երբեմն կտոր մբ Հասի վա– ԱԱՕԽհւԻ ԴՀա*^1/ութիւԱ

*էսարէնւ , երբեմն արՀամարՀանքով։ Տարած են

( Ի – եւ վերջին– մ՝»ս) նոյնիսկ խուժան, էն իրենց երե սին նեաոլ ած ցեխբ ,

երբ արդէն բնկճուած են ապրուստի ամէնէն ծանր Ազգ մ՛ր կ՛՚ապրի, կբ յարատեւէ իբ պատմու­

Պատ կեր Ա տարբեր է մեր շբջանին Համար ,ու,բ պայմաններէն։ Հոս, ասոնք իրենց մեգքր ունին,., թեան, ստեզծաղոէ՜ծո ւթեան , Հանճարներու, ,
իրենք
դարձեալ ղան աղան ութ իւն մբ պէտք է գնել քանի որ ան Հաշտ են իրենք իբեֆց մէջ ել փառքերու ճամբէն ք,աէելով։ Մենք ալ, իբրեւ մէկ
ք*այցէ
ՍՓիւռքին եւ Խ • Հայաստանի գրողներուն միջիւ : կատան– ցեխին ու ՀայՀոյաՂ քներ ուն է ա փ բ ։ դարձ՛­ մասնիկք մարդկութեան , չենք կրնար խուսափի լ
ստրուկ
ՍփիԼՈ֊ՔՐ ^ Ր ^ ա յ ա ա կա լին շարունակել այս բ<լ– ի վերջոյ, այդ մեդքին մեծ մասբ կ՚իյնայ մեր Հին ու նոր փառքերու, յիշատակներու ներշն­

էհօՏՀ* : Թէեւ, աւելի լաւ. պիտի ԸՀլար որ Փարիզի եալ մեր Հայրենիքին փոբբ կուշտ բայց չած պարտականութիւներէն :

կամ Նիւ Եորքի բանաստեղծք <ձԾ էւծեռնակ^ի ե– դրոգներ ունւ ել Համա յն ա վա ր ո լթ ե ան ; Անո՛նք են Այս մտածում բ կբ տանջէ միտքս ամէն՛ տա­

զանակէն տարբեր երգ մբ երգէբ, կամ, եթէ Հայ– "V հ(Լ ^ շակեն ա յ դ ան ի շէս ան ա կան ո ւթ ի ւն բԱ փիւռ– բի , երբ կբ տե սնեմ ո ր գագո ւթն եր ու կ արե ւո բ

իենիք ու ժողովուրդ կ՝երգէ , գոնէ \9\4ի փըԲ" քին մէջ, գրաւելով զանդուածբ, ոբ այլապէս ե– մէկ մ ասր ոչ մի այն՝ չի մ ոռնար տօնել իր ծննղա.–

փուիներէ։ աւելի ծանր ըլլա յ ։ Ամ էն պարագայի զած է մ ի շա աւելի խնկարկու արեւե լաՀայ Հատ– վայրին Հեբոսամարտ\Լ՝եր՝բ, ա՛յլեւ, ուսումհաս ի

մ էշ՝ նու ազ պա խ ա ր ա կե լի է աբ տասաՀմ ան ի գր /7ք– ուածին Հանդէպ Հ Մտքի իր ծանծազութիւնբ աւե­ րութիլններ կբ նուիրէ , ոբպէսղի տարագիր սե -

ղին զերութիւնբ, Քա ո ստրկութիւն, բ Հայրենիքին լի կը յարմարի անոր գրականս արտ ագրո ւթի ւնն ե– բունդբ կարդայ, սորվի ու ճանչնայ իր ա՜նցեալյլ,

\ Հ՚ոէյիհ1 ու ժողովոլրղբ ւԼայելող բանաստեղհիե– X բուն քան աբեւմ ւոաՀայ զ\ր ակտոնս ւթե ան– , ոբ , չրլ– ՚սերշհչուի եւ Հ պարտանայ ;

Աարգ եբբ երկիր ունի, կր մտածէ քիչ Հր այլեւս լալով Հանդերձ Հեռաւոր , անմ ատ չե լի բարձր ու - Արգ » ի՛ չո՞ ւ Վաս պո լրական ջին , Տ ՛որ ոնց ին ,

տարբեր բանեբու եւ ոչ թէ գովասանսե քով զովա­ թեան մբ վրայ, կբ մնայ միշտ գժուարամերձ ո– Այնթապցին , (\\ր*իա ց ին , Հաճբնցիհ , Ե՚էեսացին

յնք Հիլ ՛ել եւ բառեր ու Հետ թազա լ գին \ՐաԿԷ իր ոՐոչ առաւելութեամբ եւ լեզուէ, ճոխռւ– մ•յի» լշտ..... ն* ախա*նձա<լխ*ն՛դի* ր«• , չեն մոռնար , իրեն՛ց Հերո–

տասներկու ամիս՛. ՈրովՀետեւ ատիկա Հայրեն ա՛­ թեամբ ս ամ արա/յերր , կ՚ոգեւորուին անոնց յիշաաաւկնե -

սիրո ւթի ւն մբ չէ այլեւս, այլ կեղծիք մբ, շաՀ ստ– Համա յնա վայ ւթի լնն ալ սկսած է մ/ ն ՝1՚Ո*Լ* եսհ– * Գար ա՛Հ ի սար ցին աՀա տարիներէ ի
մե ր, այլեւ աշխարՀի բոլոր վարի խաւերբ*~ քւաշեյք
գործ ում մ ր եւ տեւ ական ցն դա՚բանական։ կրկնու­ ՛Լեվ՛ կր մնայ անտարբեր : Ամէն տաբի Հեռաւոր ու

թիւն տմբ ։ Իրական Հ այրեն։ ասիր ութիւնբ այն է որ Հրապարակ։ ՀաՀազորհ ում ի եւ Համաշխարհային մօ տա ւոր գի տ ակից Հ այ րենա կի ց ներ անՀ ամ բեր

կբ բարձրացնէ երկրին մշակոյթր , եւ մենք վնա– յեզափոխոլթեան ծառայս զ տարր մին են ատնՎւոնոս.ք կբ սպասեն որ Լոյս փա զաքի մեր գրոց րր ո ցնե -

• սա կար կբ գտնեն ք նո յնիսկ Ս իրաս ի Հա յրենա՚սի;– ա ֊ ս նո րզ ապե լռութեան Հում ար , ո ր , իր սաՀ– րէե՝, մեծա՛պատիւ դասէե\ քանի մք Հայրենակից–

րու թիւնբ որ կբ ՛ն աՀա՝նջէ Զ ա բեն ցն։ երէն ու Տէր– մանն երէն նւերս , գիտենք ,իր զաՀ զ ո ւած ր կբ պաՀԷ Ներ թօթափեն իրեն՛ց անտարբերութիւնբ , ձէԼա>~

եաններէ ալ անգին , իֆւելով շարունակ մինչեւ ստրկութեան մէջ : Ափէ՚ւ ՚լքէ՛ խուժանք գաղափար տակի տօնակատարութիւն մբ սարքելով։ Եթէ

վե ր 2խն– խեղճ ո լ թի ւնւ եւ 6Ո տ6 Ո 6 աբ տա գր ութիւն , չուն, ի թէ պէտք է Հ՛ր աժ ա րի իր ր ո լ ո բ ա՛ղա տոլ– չու՛նին այս քաջութիւնք, գոնէ կրեան պտղունց մբ

առա՛նց սէրի եւ տաղանդի • իժիւններէն այն օրբ երբ պիտի մտնէ բանուոր նե֊ խ ո ԼՀԼ կո վ մ էս ի թա քել որբ ե ՛այ բի մ բ % Մեր Հ եր ո ս -

Օրա թեր թի մ ր սիւնակնեբբ թո յ լ չեն տար տա­ րու Հարքայ ո լթենէն» ներս , ուր խօսիլն։ ի՛սկ յան­ ներ ք , Հա յրենիքի Հ ամար նա Հա տակս ւած ռագ–

բածս ւ ի լ : ԿՀանցն իմ կարեւորին • ի՞ ն չպէս կ^բլլա ք ցանք մրն կ : Ու րմրոնե լի է թէ ինչո՞ւ, ել ինչպէս միկներր այս տարրական մխիթաբութեա^ն ալ

որ Ա իրաս մր իր եւ ե) • Հա յա ս ա ան ի քերթողնե֊ Հայաստան ի ժողով ուրդր կր դաստիարակուի աբժաՀւի չեն՝ ; Այս մ աք գկայ ին՝ պար ա ա կան ո ւ–

բուն ել զով ուր դին Հ ա յ բեն ա ս ի ր ո լթ են էն աւե լի ա յդքան րադ : Ամէն ոք, գրովն ալ մ էքն ըլլալով, թիւննե՞ բն ալ « Հ ա կ ա Հ այտ սա ան ե ան » կբ Համ ար—

վար կբ դասէ Հտյբենասիր՚ութիւն՚ր անոնց որ կէս ՂԸ դաոնա յ մանկապարտեզի աշակերտ մր՝ ո լին * * •
գարէն աւելի մաքառեցան/սալարէն գուրսքաչելոլ
/՜Ր"՝է կր խլուի անհատակաէ՚ ոլթիւնր եւ ապրիլ՛ն՛Ր–Ր Ո^ պ՚\ ես , Հձիրաղմիկ% Մ ի ութիւն , ՚ոթ ւր ես , Շ •

Համար ժողովուրդ մը՝ ազգային ոգի ներշնչելով ՜ ւ զվելր կ՝ րլլան սլարտագր ո ւթեան մր Հ ամտ– ԳարաՀ ի ււ արց ի Հա յրենակից ։ ՋեԲ ս խղճաՀաբիր ,
,ն։ Փէռ Լաշէզի գե բեղմ ան ա ա ան
անոր եւ մզելով զայն ազատագրական պայքարին Հ մ է^ թաղուած Հե ~~

Գամ աո - ՚Բաթիպա , Րաֆֆի , Աբովեան ,ԱՀարոն<– Այյս բա ար մտածել կուտայ ինծի գաբձեա, բոսին նայուածքէն : Ո^ վ թունաւորեց քեղ ա յս չափ
ճամբան\
եան, Զարզարեան , Աիամանթօ, Վարուժան, Թէ– Համայնավարութեան վրայ, վասնզի ան, իր ս ա Հ ֊ շուտ մ ո ռա ց ո ւթ ե ան , դասալքութեան

քէեաԼ ե լ ուրիշներ, Լկբ թուեմ զանոնք աո անց մաններէն ներս անձնականութիլննեբ-ր թիզ այս բռնւելոկ Համար ։ Եթէ չես ուղեզր լսել սրտիդ ձայ­
Հ ե—
Կշռելու անոնղ տաղանգբ^ նուագդ օւլտակաբ եղած վարրգադապպեետաոոււթիւնր", Սփիւռքի մէչ, ծնունդ կոլ նք , եթէ րոԼորովին ա յ լա ւէւ ո էս ո լ ած են , գոնէ ր-

են քանԱ ի բասն երն ոլ մ իւսնե րր^Հա յ բ են ա՛ս ի րա կան– տայ սանձարձակ եւ գռեհիկ անՀատա կանո լթիլն– ր ո սն եբուգ քաֆո լթիւ նբ յայտարարէ եւ Հ պա

գետն ի վրայ ւ Նուա^զ օգտա՛կար եղած են մեր ,ե– ներռլ. Պատճառը ա/ե•յե՝ էէ ոորր պպէէտտքք ոոււնի անոնց . աացիբ ;

ղափոխակս/ններր , Հայգոլկ%\երր եւ ժողովուրդին որոնց գլիւ ուն ինք պիտի զարնէ ամէնէն առա 2 Պատերազմի աՀաւոք տարիներբ անցան՛ ^ Հլատ–
իբ երկ–
մեծ զանդուածբ ո.ր կբ մասնակցէր Հայ.րենիքին այս օրը , դիտի արժանւացնէ զանոնք ուա\ծ կեանքբ իր սովորական ԼՐ^ան-բ մտա՛ւ, ամէն
^էկբ
ազատագրութեան գաղափարին : Սիրտս յզրիչի եւ \րէն նե բս ԱւոՆելու բախտին՛. Պա՚տճառներէն ազդ նո բ դ առնու թ ի ւն ճաշա կեց , բայ ց չվՀ տտե -

սոփեստ գրիչի Հարուածով մբ* կ* արժե ղրկէ ամ– դարձեալ այն է որ Հ ա կասոլթ իւննե ր ո լ ծով մ բն է ցաւ : Ա ենք ին չո* վ պիտի ար գա ր ան ան՛ք պատմու­

բոգւ\ աքդ անւ ցեալ գիւցազՂ երգութիւն։ բ , Հ իմնոլե– յգ վար գա պետ ո ւթի ւնր որ իր ներդաշն ա կութ իւ– թեանն առ^եւ , ի^նչ Համաբձակութեամբ Հաշիւ
է
լով գա սա կար գա՛յին ել մա րքսեան նե գ բմբռ՝.նեոու– նբՄ կելապաՀովէ բռնատիր ութեամբ : Ոա՚ւական՛ պիտի տանք օտարութեան մ է ^ Հասա՛կ նետած սե–
մին վրայ
յ ի չե լ աքսո բավա յ\րե րր , բմբռնելու Համար թէ ր ունդին, ՛եր՛բ կ^անտեսենք մեր անցեալք , երէկ–

/•այց , ա\՝ շուշտ իր յետին– միտքն \է Հալածեք ինչսլ է ս բացս լ ած են ^ր անցքն եր բ ե ւ քագաքներ՝ ո ւան կոկծտլի յիշատակներք կամ պատ մ ական

Ղ՝ա շ^ ակցո ւ թ իւնր . առա * ց անոք ան՝ո–ւն\բ տալու : կեր տուած խո րՀէյ դա՛յին երկի բներ ուն մ է^ ։ Ա իրաս քա՝2ագոբձոլթիւնս. եբբ ։ ինչո՞ւ մենք մեզի լ^ոյԼ

Ու կարելի չէ ճշմարիտ ՐէէաԼ յետին՛ մտքով մբ : կրնայ , պա րծե\– ալ թէ ամ էն՝ ոք լծուած է շխա– պիտի տանք որ վաղբ անոնք մեբ եբեսէւն շպրտեն՛

Անց եալ այգ Հ այլ ենա ս իր ո լթ իւ1ն բ. ^ գիտենք , ունե­ տանքի։ Փարաւոններն ալ կր պարծենային ուրացումի անքաւելի մեգքբ
բեմն ել կուտայ ին Րոլ՝Րգերր
ցաւ շատ մր տ կար ո ւթի ւնն եր , թերացում՛ներ եւ յր– Ես կր Հաւա՛տամ թէ բոլորս անխտիր , կարօտք
՚ ր բ բարձրացնել Հա՝–
նոյնիսկ կո կո ՐԳԻԼ11 ս ի արցունքքյէեբ յաճախ։ ք*այց ուն ինք մեր սիրելիներուն՝, մեր նաՀատակնեքուն՝,
զարա՛ւ ո բ դ երիներ զոՀ ելո վ ։
նո^րբ , այն որով կր պարծենւաք Սիրտ՛ս, այն սա՝– ք ոյշա մ՛ ար ա ի կ Հերոսներուն , րորոսնն ց
Մենք չենք կրնար պարծենալ Սփիւոքին\ վարի ստուեր նե
կա յն որ իր թո յնր կր նձետէ մէւնւ չեւ ա րտասաՀ– նմաՀ Հ ոգիներ բ գիտակցութեան կբ կանչեն՝
ու վերի խաւերով, Հա,ր ուստնւեբով եւ աւլքաւո՚նե– շնչուինք
ման գ երկպառակութեան. ^ գռեՀ կութեան , տխմար մե մ ա անս ա ւա նդ այս օրերուն ; Ներ

մ ո լեո–.ա՜Լ գո ւթե ան ել ուրացումներու ձգելով ցա— Րով) Րա3ի ա ո տ է ^ է Հատուածէն որ կդրմբան է ու կբ նոնց անկորն՛չելի փառքեբով •
ւն գիրքեր բ , կր
նուցիբ Արեւմ՚տաՀայութիւնբ : Այն՝ որ՛ ստրկու՛­ գն՚աՀա՚տէ իր մտաւ ո բտկաններս

թիւն, մ բն է ել կր ստրկացնէ նաեւ արտասաՀմանի յարդէ գրողն երբ եւ կբ ^անայ զարգանալ : Հարիւր Լոյս քաղաքի Հա՛յրենակիցներ , ձեզի 1լուղ -

մ տ ա ւ ո ր ա կան ո ւթեան մէկ մ ասր յանուն ձ1՚^ա՜ մեո զաառգր. ո–անիներ ունի՜ք մեր Հարուստներուն ուղ– ո եմ խօ սքս ։ Երբեք ներելի չէ մոռացութեան դա­

րութիւննւե բու , կր շփացնէ ղան ւլ ււ ւ ւս ծ ր ու ազգա– գե լիք * ք՝ա յց ՍIIիարասնեբ«- ր• պէտքէ գիտնան թէ շ–ա.տ տապարտել մեր պատմութեան ամէնէն եղերական
բ եր ել ո լ
յէւն գործեբուն գլուխ ր անցնելու Հնարաւորու– աւ ե լի ճիզի պէտք ունի՛ ք զան ոնք կարգի դո յամ արաբ ։ ինչո՞ւ մե^ք ալ գիտակցութիւն՝ ,

թիւն կուտա / ոչ միայն էսուժս/նէն գուբս եկա՛ծ Համա,ր ՚. Երեւան չեն իրարմէ անպատուած գ ա՛­ Հպարտ ութիւն պիտի չունենանք նեբ-շնէուելու ,

քետին աղէտին.՛^ այլ եւ \ն որ Հարուստին՝ , որ գո ւէժ ն եր ր : ի շէս ան ո լթ ի ւն չունինք : Զենք կրն՛ար ոգեւորուելու մեր Հերոսամարտով։ ինչո՞ւ մենք

Հա յ բեն ա ս ի բ ւթ ի ւնն ու Համ ա յնավա ր ութ ի ւնր կբ քալել Հոսանքին գէմ առանց Հալածուելու իբրեւ մեզ կբ զրկենք անոր, բարոյական՝ ժ առան գո լ -

էս սանկ իրարու, դառնալու Համ ար Հքօքթէ յԸչնե– « ղ ա ւ աճա՛ » .ե լ 4 Հ ու կա Հ ա յաստ անւ ե ա ն ^ * /// ա թսբ– թենէն : Ս՛եր ճիտին պարտքք չէ՞ ա՛մէն՝ տաբի

բուԼ ամ էն էն կծու ն ՝ որուն– բա ղա գ ր ո ւթ ի ւնն է րումներբ կուգան նաեւ միջազգային քաոսէն,նիւ— օրերուն պանծացնել մեր քաքարի Հեբոսնեբուն

վաէս , չտեսւթիլն , սնավւառութիւն , անբանու­ թա՚պա շտ ո լ թ են էն , բաբո յա կան արժէքներու յիշատակը •

թիւն։ եւ անտանբերութիւն արեւմտա-Հայ մտա Լ ո– փլուզում էւ1. եւ գիտութեան ար շալասո յր յեղաշրջ­ Աչքերս թաց , սիր ուռած < դողով գրի

բականութեան Հանդէպ : ումէն ։Զեն ք կ քնար բա բ ձ րացնե լխա ր աղանբ ,ն.կա^– կ՚առնեմ այս գերբ , միաասսէն I խորհրդածելու

Հ-Գի՚ՔՐ դարձել է ժոգովրդա՚կան՝ լայն զան– տի ունենալով նաեւ թէ ջարդէն եւ աքսորէն եկող Համ, ՛յ,նե՝ բոլոր. Հայրենակի ցն ե ր ո ւսՀետ , որոնք
զ ո ւածն ե ր էւ սեփական ութիւնբ , դարձել է նրանց
խորՀլ գատուն , այդ բազմ ութիւն բ 1լ՝ ապր՛ի իրար մ է ան^աա գա­ իրապէս կբ յարգեն մեր նուիրական փառքերուն ^
Սիրտս : 3 Գ ւ ա էւ ա բա կ ր \ ԿԱ գրէ
զս ւթնեբու ել ծանր պայմաններու մէ^ Հ Հեր՛ոսական տ առա պանքն ե բուէն՝, օրհասականէ ,

Այսպէս նոր ու բացա ռ ի կ չենք տ ե սներ աո ա՛­ մարտն չումնե բուն յիշատակբ։ Վերապրող Շ*

Այսինքն , գրոզներբ, Իյ • Հայաստանի մէ^ , ւե լո լթ էւ ւն՛ն ե բ ր որոնցմով կբ պարծենայ Հմայեակ ԳարաՀիսաբցինեբս թ ո յ լ պիտի աա°նք որ մարի

մտաւ ո բա կաննե բ ր որ կազմած ենյ ժողովրդին կռ­ Ա իրաս : Ա՝ եր ս պա ս ած է). • շատ վար են անոնք : Ու կրակր մ եր պան՛՛ծալի գո յամ արտին : Ո^վ չի ԼԱե.ր՝

նա կին– Հ եծած նո ր ղաս ա կարգ մ բ՝ իբրեւթէապա– ոչ միայն առաւելութիւն՝ մբ չենք տեսներ անոր աբձագանգբ վրիժառու Համա՛զարկներ ո ւն\ : Ե" կր

դասակարգ երկրի մր մէ^, գրիչ ու գր՛չակ՝ որ կր փոզաՀարած նոր Հա յյ. են աս ի բութ եան մէ^, ՚յլե Հ ա ւ ատամ ո ր բո լո րիս Հ ոգինե րր կ ^ալեկոծին ,
կբ նկլաատետ նք
վայելեն մ ե աշ). որՀն\եր , եր բ ղան զ. ուածբ 1լ ապրի զայն ն ո յնիսկ թշուառութիւն։ կուրծքեր ր կ՚ուռին երբ կբ վեբյիշեԼքայդ ճակա­

ղրկա՛ ք ո վ եւ չարաչար աշխ ատ ան քով ,ա՚յս բոլորբ սաՀմ անա ՛Ը՛ տագրական օրեր՛ուն ալեկոծումն երբ : Զէ՞ որ մ է–

կբ մ տահ են զան դո լա-ծ ին յառա^գիմ ութեան՝ եւ կբ փակ մ աքով եւՀոգիով ,Հ ի մն ո ւա ծ յետին կբ բոլոքի՚հ , ԲՈԷՈՐՐ մէկին Համար մարտնչեցս^ն ,

գա ս տ էէ ա ր ա կեն զա յն է Ասկէ պէտք է Հետեւ ցնե ք մ աքի մր վ բա յ , յանձն ուած ո կր ա ց ո ւմն՝ե\ր՝ո ւ եւ զոհուեցան՝ ազատութիւն– կամ ՎաՀմաՀնիկնաեորղաաողաւկուեք/ոկեկլ*ովՇա֊ :
սլա սա կա է։ չ քար ոզչու թեան
թէ ն ախաՀամա յ՜ք ավար մ տ ա ւո բ ա կաննե ր բ երբեք սա ր կա ցն ե լէ վեբ^ Հա յա՚ստան մբ ,ո ր անբան ա ցնե լէ եւ Մ* վ կր յանդգնի մոռնալ

չեն դաստիարակած ժոզովուբգբ % չեն մ տածած ի Հա յ ութ իւնբ , կբ պոլՀնե բու , Գա,ր ա կէ օ զեաննե\ր՝ու , ՚Լոլկաս

անոր վերելյըին : Պատասխանր բացայայտ է՚.Ազ­ էսա թափ է ն աել Ա փէ"֊"֊Ք/Լ ։ բարներ ո լ վերջին պատգամք •
Հ ամ ա ր Ան Ապսպրուած
դր ամ էն բան է առա ^ էր մեր գք ոգն երո ւն է այդ Հայրենասիր՛ութիւնն ալ : « Հա՛ , տզաք , զարկէք , ձեր Հոգուն մստ–
անոնց քելտաակարնակոյսե՝լ առա*– տազ , գաբկէք անխնայ , մեր օրն՝, է զարնելու X
ալ , ինչպէս բս է՛ ՚ ք վերբ երբ բացատրեցինք ՀըիննդրՀանաւրելակիան ինքնաբուխ էբ^

դեր՚ութիւնր : Եւ Հիմա Հերոսութիւն պէտք է նբ– ՆՍԱՐԱՖԵԱՆ Անդբանէւկբ^ Աոլրատբ, շուտով կր Հասնին ,պէտք

կա՚տե / մեր գրոզնեյ. ուն՜ ու վարժապետնեբուն դե­ է գիմ անա լ , գէ՚րքեբբ ամուր բռնել , դեռ ապրե­

րբ : Զանգու ա հր նոր չէ որ նկատ ի կ՚առնուի ; լու , տոկալու օր– ուձԼինք »:

ՊԵՏԱԿԱՆ ԽՈՐՀՈՒՐԳԸ Հաստատեց կառավա - Ո՚Հ , այգ վերջին պատգամք, լուսաբացին վեր­
Տարբե յ. ութիւն ր Հոն է թերեւս ո ր զանգուածք ր ութեան ելն եր բ
ա յն ո բ ո շո ւմբ՝ որուն՛ Համ աձա յն պաշ­
աւելի Հնազանդ ու բնթերցասէբ է երկրին ***էք տօնանկ եղա-ծ Էին 70 ո սա Էւ կ ա ապետնե բ եւ. ոստի­ ջին կանչբ որ գ ե ռ կր կւձնծէ Հոգիս ։ Ո՚ազմէ։ ժա­
սփռե֊
քան Հոս, ուր մտաւո րակա՝. ութիւն ոլ դիրք նուագ կանէ ական սպաներ : Ասոնք պաշտօն ի կո չո ւած Էին ճակատ ճակաի մարտն չեցան մինչեւ վերջին ոոՀ -

յարգուած են վաոի էս ալէն ։Մ եր գրոզնւերուն մեգ ետք , ոստիկան ական մբ, առանց ր կր կում էլ մաՀուան դէմ մաՀ
աղանբ Փարիզի Աղ ատագր ոլթենէն ո ին թուրք խ ո լժ ա\1 ին : , րո/որր
քբ Հոն է, ներկայիս , որ պէ 1ք եղլ էծ խաբ Բո/որր
նաՀանւգապետ Լիլէ"էէէ՛ կ ՚ ՚ Գ ^ Է 1 Հակառակ պա շ - ուեցան Հերոսաբար
*են բա-րճ րացուցա՛ ծ։ Վւ
բանաստեղծ , տ օն ա բա շխ ո ւ թ ե ան կանոններուն : Հայբեն

լէ" » Գոլ֊ն որ Ժառանգորդն

Fonds A.R.A.M