Page 11 - ARM_19-1947_02
P. 11
ներով ու միլորդներով. . . միասին կը խորՀրդակ. զուին , որքան երիտա՚սաբգներր* Փողոցներուն մէչ ԳԱ%ՈՒՒհ ԳԱ%ՕԻԹ
ա֊
ցին եւ իրարու պատուոյ խօսք կոլտան իրար զի կր Հանդիպիք Հայու սեւ ու խոշոր աչքերով
րար էամրաստա՞նև լու : ռոզչ կադմով, ժպտուն մանուկներ, որոնք Հայե ԼՈԻՐԵՐ ԿԻՊՐՈՍԷՆ
ԱյսպէԱ դատավարութեան վճռական րոսլէին րէն կր խօսին , օրինակ Հ ան գի սան ալով սալոնա - ՆԻԿՈԱԻԱ Փետրուար 26քն , Անթիլիասէն
երկու ամրաււտաւեալներէն իւրաքանչիւրը իր ձեռ. կան չտեսներու : Կիպրյ/ս վերադարձաւ Կիպբոսի կաթող * փոխա -
քին մէչ բռնած էր միւսին կեանքին թելը : Վճռա ք^աղբ ունի իր սեփական մատ՚ուռր : նորդ Ղչեւոնդ եպիսկոպոս Զէ պէ յեան՛, րնկերակ -
կան մամը կը Հնչէ , դատաստանը կը սկսի, վէճը Հ՛ Ց* Գ* Վռամեան ենթակոմիտէն լուռ ու ցութեամբ իրեն օծակից քքքորէն եպիսկ* Բարոյեա–
.կը տաքնայ, կը փրփրի, 1լ ալեկոծի , կը Հասնփ իր մունչ կբ գործէ, իր կողքին ունենալով Նոր Սե նի , որ եկած էր ծնողքր տեսնելու ։
երկունքին . այն ատեն ուխտադիրներէն մէկը, այդ րունդի անգամ֊անդամուՀիներ , մօտ Հարիւր Հո - Նոյն օր , կէսօրէ առա չ , 2.0Է աւելի ինքնա -
միւս Հայւը, էր տլխտին կը դրմէ ։ կամ սարա կան գի * Ամէն երեքշաբթի իրիկուն գաւս ա խօ սա կան շարժներ Նիկոսիոյ օդակայան ր փութացին , դիմա–
վարդասլետի աչքերը կրակ կը կտրին , ՚էրէմի ժողով եւ վիճաբանական ժոզովներ կ^ԼՀԷէան ; ւորելոԱ. Համար աո ափնորդ ր :
փայլակներ կը բեկբեկին անոնց մէչ՝... ան իր ակ– ՛Բանի մբ ժրաչան տզաք, օտար ափերու վրայ Երկ՚՚ւ նորապսակ երիտասարդ եպիսկոպոսնե
ռաներոլն՛ մէչ տոչորող լեզուն արիւնելու եւ կ֊ըտ– ծնած , օտ՛ար շունչով դաստիարակուած , որոնք րդ՛ թեմականի ՛Լ լ վա ր չո ւթեան ծան՛օթ ան գամն ե–
րելու էափ կը սեղմէ որսլէսզի իր մատնիչը ու իր դեռ երէկ Հայերէն չէին գիտեր , այսօր Ղ*ա Տնակ րէն Պ . Օննիկ Շ աքար եան ի ան ձնա կան ինքնաշար
սլատիւը փրկէ • ցութեան ան մ ի չ՛ ս կան Հովանիին տակ անցած են՛ ժով առաչն ո րգուեցան Հա յո ց եկեղեցին , որ լեց
Դատավճիռը կը կարդացուի , խոստմնա - Հարիւրեակի մր գԼուխբ , մշակելով անոնց Հ ա յ կա ուած էր խուռն բազմոլթեամբ : Առաչն՚ոբգբ նախ
դրումը աղատ կ՚արձակուի , կամսարական վարդա կան ոգէն ; աւետեց *իարէեգին կաթողիկոսին ող^ոյններր , ու
պետ ց կե անս բան տ ա ր կո ւթեան կր դատապարտուի : Բացի ՛ի ա շն ա կց ո ւթ են է կան Հնչակեաններ ։ յետ ո յ բացատ րեց իր ս տ անձն ած պատասխանատու
Բարեկամները կուլան, ինք կը մպտի ոբովՀետեւ իսկ Հ*Ա*Մ ՚ Ը * եւս ունի իր մասնաճիլդր, կար պարտականութիւնբ եւ խրատեց որ գաղութ՛ր
յարգած էր խօսքը , փրկած էր իր պատ իլը , իսն ա - միր Խ ա չր , էքբիտասարգա՚ց Ա իութիւեբ եւ դաբոցր խաղաղ եւ ներդաշնակ դո րծ ունէ ո ւթե ամբ դիւրա
յած էր Հայու անուն կրող, բայց Հայռւ պատիւէն զոր կր վարէ տիկին Աէմէրճեան , գնաՀատելի աշ ցնէ իր ւզաշտօնր ։ Ար ա րո զո ւթ ի ւնս\ե ր էն վեր չ Ղ^ե–
Հ րամ ար ած մարդու մը : խատանքով : ւոն՚դ եպիսկ * առաչնոբդարանր բարձրանալով պա
«Արեւմոլտք»ի մէչ այ (30 Մարտ) Պ– Օթոն Պ՛ուլվար 0 տ տօն բախտաւոր է իր դպրոցնտե - տշգամէն կրկին շն ո րՀ ա կալո ւթ իւն յայտնեց Հա -
բ ու
Հէքէ մ եան կր յ ա յ ան է թէ մ ան ՛կո ւթ են էն կո ճանչ– րով եւ ծաղկոցներով., բա զգա տ ելո վմ իւս գի ւգե ր ո լ ս ա ր ա կո ւթ ե ան ։ 0 ետո ք երկու եպիսկոպոսնեբ ր\ե ա -
նա յ Կամ սարական վարդապետք , « բա րի , սլա ր տ ա - կրթական– ձեռնարկներու Հետ : քա Հ ան ան ե րր ճաշի Հ բաւ ի բո ւեց ան Պ * Շ աքա
ճանաչ , ազգա՛սէր, եւ անձնուէր» եւ կ1 աւելցնէ թէ Հ *& *Գ * Հ՚րչ* Կոմիտէն ունի իր գիշերային ն ին բնակարանք։
գա տ ա պա ր տ ե ա լր վերաքննութեան դիմած է , «ուր գասբնթացքբ, Նոր Աեբունդի եբիտաստբգնեբուն Լիագութ ր ուրախ է իր թեմակալ առաչնորդին
սլ իա ի Հ աս տատո լի ան կա սկա ծ֊ ի րանմ ե զո ւթ ի ւն ր» : Համար։ Այցելու ուսուցիչն է 1Լ • Աիսթիքոր կար եպիսկոպոսացմ ան Համար , ել արդիւնաւոր գո ր -
գով կր դասախօսէ նա՛եւ միւս շրչաններր ծունէութիւն կբ մազթէ իրեն ։
ՃԱՑՆԵՐ ԳԱՒԱՌԷՆ Աէնթ Անն եւն։ Ընկերոչ մանկավարժական աշխա Ն • Մ • Կիպոաւցի
ՇԷՆ ԳԻՒՂ ՄԸ
տանքն եր ր արժան ի են ամ էն գնա Հ՛աստութեան ։
Կապոյտ. Խ ^ չ ի ղպրոցր ունի 8-14 տարեկան ՊՈԼՍ08 մէչ մարտ \9ին մեռած է իրաւագէտ
մօաաւո րապէս վաթսուն մանչեր եւ աղչիկներ , եւ. բա բե րա բ քՍաչիկ ԳաՀվէճեան : Հանգուցեալր
«Արծոլիկնեբ» ։ ՛հ՛ասա ւան գութ ի ւնն երր տեղի կ՚ու բնիկ Պ՝ո լսեցի , շր չան՚ա՚ւա ր տ էր Պոլս ո յ իրաւա -
ՄԱՐՍԷՅԼ (Յառաջ) Մարսէ,լի շրչանին մէք նեն՛ան Լարաթ՚ր երկու օր։ կապոյտ Ի) ա չր ունի նա բանական վարժարանէն ։ Փայլուն իրաւագէտ ,
ո ւ նէ նք րա ղմ աթ իւ Հա յա րն ակ զի*֊ ՛Լ եր եւ ար ո ւա ր - ել մասնաւոր գասբնթացք մր սան-սանուՀ ինեբու տարիներով եգաւ իրաւաբանական կաճառի րնդՀ *
ձաններ , որոնց
կայ ՝Բափիւսէլ, մէկն է Պ ուլվա ր Օաաօն , մերձա Համար *Կ՝ր գա՛ս աւանդուին Հա յ\ե րէն , Հայոց պատ քաբտոլզար եւ Վար չ * ժոզովի անգամ • Տիրասէր
Հայկական */• ///ն Օաաօ ւե ւ .(Լրովեան թազերրէ մութիւն, տնտեսագիտութիւնն՛, առոդչապաՀոլ - էր , նախանձախնդիր տոՀմ ա յին դա^ստիարակու -
600 րնաանիքներ
այս դի-֊գր ունի մօաաւո րապէս թիւն , բարոյագիտութիւն եւ մ ա րզանք ; Ա յս ձեռ թեան եւ կլՕգեէր աղգա յին Հ ա ս տ ա տ ո ւթ ի ւնն ե բու :
, քՒուրքիո ա զանազան քաղաք նե - նարկն երուն վարիչն ու ուսուցչոլՀին է քնկերուՀ ի Վարած է Հանրային պաշտօններ , մա՛սնակցելու/
րէն, • Վանեցի , Աեբաստացի, Մշեցի, քԱնուսցի , Ա» Աուքիասեան , որ Հակառակ իր րնտանեկան Հո ՛դատաստանական ԽորՀ ուրդին ։ կտակաց Հոգա -
Պրուսացի, քյոզկաացի եւն : Ս՝ է կ խօսքով ամէն ղերուն , յօժարոլթեամբ կր կատարէ պարտակա - բա րձո ւթե ան\, տնտեսական խ ո րՀ ո ւբդին եւն * :
գաւառ .ունի իր նե բկայացուց ի չր այս շէն Հայնո– \1. ո ւթիւնբ * Վերչերս 85.000 ոսկիի նուիրատուոլթիւն մր բբաւ
ցին մէչ .. Հ այ Աւետ ա ր անտ կ ան Մի " ւթիւն ն ալ ո ւն ի ի բ Հանրային զանազան Հաստատ՚ոլթփւննեբու։ Ութ -
սուն տարեկան էր ;
Թագին րնակչութեան Հա ր իւր ին 70ր կր կա՛լ՜ առանձին ծազկոցր, տասնրՀինգ աշակերտներով :
մեն ամենօրեայ տքնական աշխատանքով ապրուստ դ՛պրոցին վար իչն է Ա * Անիժուանի Հա յ Աւետարա ՊՈԼԱՈՅ Առմամեայ Կրօն, մռղովի վեց ան -
ճար ո զ , ն աւաՀանգիսա եւ զան. ա զան զո րծ ա ր անն ե - նական եկեղեցւոյ Հոգեւոր Հովիւբ պատուելի Ա * դամն երր Հ րաժարած են իրենց պաշտօնէն , դառ -
րու մէչ աշխատոզ բանուորներ * Անձնական գործ , Վ^էքիլեան , որ լօժարակամ լծուած է ազդ * դա՛ս նացած Աս լան ե ան արք *ի սանձարձակ գո րծունէու–
խանութ , գոբծա րտն , արՀեստ,անոց ունեց՛ող Հայ տիարակութեան : Ա ի ութ իւն ր ունի ուր ի շ ծագկոց^ թենէն եւ գա յ թ ա կդո ւթ ի ւնն ե ր էն : Հրաժարո ոնե ֊
րենակիցներու թի-֊ր աննշան է ,բադդատելովՄո՛ր ներ Հայկական՝ միւս գիւղերուն մէչ՝. բուն մէչ կը դտնուին ատենապետը՝ է1ոսրով վրդ •
սէ յլի միւս Հ ա յա շատ գիւղե րու , Պօմ օն ի ու Ա էն Իբրեւ մարզա՛կան կազմակերպութիւն կա / Միսաքեան ել Աերովբէ Ա. քՀնյ • Պուրմաեան
$*էռոմի Հետ , որոնց առեւտրա՛կան եւ աբՀեստա՝– 3)րանսաՀայ Արիներու միութեան մասնաճիւղ մր,
ւոր գասր , րնակչութեան Հա բիւրին 50 60%/» կր իր արի-արինուշներու խում բերով* քլքմբապետոլ - (Մարլքաբա)։
Հին է Տիկ * Մաֆուշբ
կազմ Էհ . որուն թափած չանքերէն
\քերկա յիս գաղութր շատ խաղաղ ո լ Հ ամ ե - 1լօգտուին նաեւ Մարսէ յլի Հաչանի Հայ Արիներու
Սաւէ՛ է\ր2.աս մր կր բոլորէ : Ամկն ոք լծուած է բոլս ր խումբերն ու մ ասն աճիւղերր ։ Մ՝ենք բոլորս ՍՏԱՑԱՆ*
աշ -
ազգային , կրթական աշխատանքի , թէեւ չեն պակ ալ կբ գնաՀատենք այս կազմակերպութեան ՆԱՒԸ ԼԵՐԱՆ ՀՐԱՑ , վէպ : Գրեց՝ կոսաա\ն
իսկ
սիր ղ ո յնզգո յն խառնակ ի չնյեր ,որոնք զզոււելի դար խատանքներր, ՛եթէ ամէն օր յիշեն իրենց Զարեան ։ 548 մեծադիր էչ*, ձ ^ ՚ Գ տպագրութեամբ :
միշտ
ձած են իրենց գաւերով եւ մատնու թիւններով։ դաւանանքին Հետեւեալ յօգուածբ* Արին ժ՜ամ։ Ղ*ին լաթակազմ 3 տոլար , մասնաւոր թ՛ուղթով
Պուլվար 0 ա աո յի Համեստ գաւառացի մ ա ք րն մաքուր Հայերէն կր խօսի ամէն տեգ ամէն տասբ տոլաբ : ( Հեղինակին մեծադո յն գո րծ բ ո Հ
ում ամիկբ , նո յնքան նա խանձա խնդի ր են Հայ լե միայն ծաւալով, այլեւ գրական արժէքով^ :
ազատութեան ոգին կար միայն, որ արթնցեր էր «Աասունցի Գաւիթ»ր , այո՛ , բուն դիւցազներ–
Հոգիներուն՛ մէչ՝. Գեռ նորածին մանուկ մ րն էր
ԱասուԱցի Գաւիթ գոլթենէ իչած է Հեքիաթի աստիճանին , զձեգար ֊
Ղ՝աւիթբ , արաբական գարե բոլ երկունքէն ծնած , ուեստօբէն՛ էչք մբն է ասիկա , բայց չէ դարձած
Ան շո ւշտ Հ ին գուսանական վէպե բուն որ միայն «ժառանգաբար» իր արեան մէչ ունեցած սովորական Հեքիաթ մր , սովորականէ Հերոսով,
մ է չ ալ մ եր Հիմ ա կո լան Հաս կաց ո զութ եա մ բ գեր - քաչո ւթի ւՀձր եւ ո ւժբ կրն՛ա ր գո րծա գր ել * ան ա ւ դիցուք եւ շատ քո՛չ ո ւ. Հրաշալի Հերոսով ։ Գաւի
բնական բաներ եղած աիտի րլլան եւ կան * թ ա յ * ք այն պայմանուէ, որ Հին Հաւ պետականութեան նր֊ թք սովորական Հերոս մբ չէ, Գալիթր 1ւիԹվււլ մբն
ա յ դ ՐՈԼՈՐՐ Հիմա մեզի Համար է իրերու բնականէ ժոյգր տայթհ ի րեն ,\ո ր Հեծնի, Հին պետական կայ է , պետականութեան ոգին , որով ամթողչ ա յ դ
՚րնթացքէն գուբս * ժամ՛անակակիցներու Համար ա– ծակէ սուրբ դնէին իր ձեռքր , որ զարնէ ել Հ ին պատմ ութիւն բ կբ դառնայ ոինվոլիկ Հտեքիաթ մր ,
տոնք իրական է ին , ժամ անակի կրօնին , Հաւատա պետականութեան վստաՀ ո ւթիւնբ՛ խա չ-սլատա ֊ ո ր բո լո բովին տարբեր արժէքի ու աստիճանի
րտգի-հ կապէին իր թեւին։ Այս երեք շատ կարե - ստեղծագործութիւնէ մրն Է , քան պաբդ ու սովո
լիքներուն , նախապաշարումներուն եւ Հասկացո - ւոր ու թանկագին բանե ր բ որ քեռի ՕՀանբ տաբեր րական Հեքիաթբ ։ Այգ Հեքիաթին մէչ ժ՚ոդովուր–
գութեան իրական մ ասր կբ կազմէին՝, Աեգմէ քա էր ուիւ ո որ եւ պինգ-պինդ պաՀեր էր , որ չրչլա) գի մր ն՛որէն պետականանալու յոյսերր կր մաբմ–
նի մբ դարեր ետքր կրնան գերբնական –ու ՛անիրա թէ Գ՛աւթի ձեոքր անցնի ու տանի փճացն՛է ։ նանան ,նորէն սՀնկախ եւ ինքնուրո յն պետութիւն մբ
կան նկատել, որ Աստուած մր կոյսէ մբ ծնի , ետքն կազմելու իբ ձգտում ր , իքնիրմ ով ու ինյձնւ իր Հա–
ալ աւազտկի մբ Հետ խաչուի , մեռնի, ետքն ա/ Աասունցի Գաւիթր անշուշտ դիւցազն է եւ բո մար ազատ ապրելու տենչանքն ու Հ
գերեզմանէն յարութիւն առնէ ւե լ իր մ աբմնովր լորովին բառացի իմաստով. Հին Հերոսներու սե «էթ՝ ուռեր» ուն այդ Հեքիաթբ մէկ գարու մբ,
երկինք Համ բառնա յ եւ իր Հօր աչ կոդմր նստի րունդդ էիր ծագումով եւ իր կոչումով, բայ\ց ոք մէկ ժամ ան ա կա շրչան ի մ՛ր ո բոնում ին՝ ու յո յ սե -
ումպերուն վրայ՝ * բայպ ասիկա մեր արդի քրիստո իր պետական գ/։ՐՔո1լ\ ՝՝ՈԼ– գործերով։ Աասունցի դար ձեր է
նէութեան Համ ար Հ եքեաթ մր չէ , այլ իրողու Գաւիթ ր դիւցագն\երգո ւթեան ոգին է , պետա կա - ւն մ ւ ՚ րմնացու. մ ւ ւ չէ այլել
թիւն եւ իրական ութիւն : նութեան ել ազատութեան ոգին է, բայց ոչ մար– դէն րնգՀանրապէս Հայ կեւսնքի , Հայ իրականոլ–
գր Հ * ել Տ՝ * գարերուն՛ մէչ եւ յատկապէս Աբծ– թեան , Հայութեան որոնումն ու եբաղանքբ, քանի
Մ ինչ «Աասունցի ՚)*աւիթ»ի մէչ ներկայացուած րունի թագաւորութեան ԴՐ°Հյէն տ՛ակ , կար Հին որ մ ինչեւ Հ իմ ա դեռ չէ իրականացած ազատ պե~
դե ր բնական ութ իւն բ ամ էնուն Հ ամ՛ա ր ալ , ամ էն՝ Հայ արքունի պետ ական ո ւթիւնբ* կար միայն այգ ա ա կան դո յ ււ ւ.թեան մր գադափաբր Հ՛այո ւթեան
Ժամ անակ ալ Հեքիաթական է եւ ան ալ ոչ մ իա յն Հ ին՝ պետակսւնւութեան ստուճեր բ * թագաւոր ք դար Համար *
իր .ա՛յս կամ ա յն կէտ ին մ է չ յ ա յլ իր ամ բո ղ$յւ ւ^ ձեր էր գաւառական իշխանութիւն , տբքունիքր Գեգարուձեստական երկ մբ , երբ իր գեղար -
թեանբ մէչ։ Երգիչր իբրեւ երաղանք, իբրեւ ցան գիլզ եւ պալատական երգիչն ալ գիլղացի * եւ այգ ո ւե ս տ ա կան մ իւս ,աբժան ի քն ե ր ո ւն կից , կր դառ -
կութիւն, իբրեւ աղուոր Հեքիաթ մքն է պատկե երգիչն՚եբբ երգեր \են , էն չ որ տեսեր են ու զգա նա յ Հան՝րա յին Հ ո դե կան վիճակէ մր բխող ցան -
րացուցեր ՛եւ ոչ իբրեւ կեանքի իրականութիւն ։ ցեր են * եւ իրենց զգացածն ու պատկերացուցածր կութ՚եան մբ, ձգտումի մք, գաղափարի մբ խոբ–
Եւ շատ բնական կերպով * ոռլր էին Տիդր՝աններն դուրս է եկեր գիւզական Հեքիաթ : Հրդանիշր, անշուշտ ՛որ գրուածքր կբ ստանա ւ՝
ու Աբտաշէսներն ու Արշակներբ ել անոնց անուան յաւելեալ ոլ վերագիր նո րա րժանիքո ւ խորութիւն ։
1/"~Րք.Ր պատմուող Դ՚ործ՜երր* ո*լր էր մեր Հին լրիւ իսկ • • դարէն եաքբ թոլրանական ծանր օրե «՛Ծուռ» մրն է Գաւիթբ , որ իր ժ՚ոգովուրդի
պետականութիւնք իր դրանիկներով ո լ մեծ ղօբա– րուն այդ Հ եքիաթր , ինքն ուր ո յն ու ազատ Րէէալու պարտուած , ղրկուած ու Հպատակ վիճակի Հետ չի
վարներովւ որոնց դէմքն ու գործերր իններորդ ա յգ եր աղք շա ր ո ւն ա կո ւե ր է ապրիլ Հոգիներուն՝ Հաշտուի ր եւ կբ շարժի ազատ մ արգո լ Հ ով ե րով ։
գարուն ոգեւորել կարողանային երդիչներբ եւ ^եր խոբքր եւ շրթունքէ շրթունք Վանայ ծովի Հ ա րա–
գել տային; լր եր կա բող լ\ե ռնա շղթան ե ր ո ւն ամ էնէն՝ անմ ատ չե– (2) ԼԵՒՈՆ ՇԱՆԹ
իններրգ գարուն երգիչր պետականութեան մր լի խո ր\ե բուն ՛ու ան տ ա ռն ե ր ո ւն մ է չ ։Լեռնական ա յդ
զարթօնքր ունէր միա յն , զգացումի մր բարձրա՝ - բարձունքներէն վար Հայ՚բ ռայա մբն էր , ստրուկ
ցումբ, նոր ակնկալութիւն մր, երկունք մր։ Հին մ՛ր, արՀամարՀուած մբ, փախստական՛ մր՛, ի^նք ԿԸ ԽՆԳՐՈՒՒ Թ%ԹԱԿ8ՈՒԹԻՒՆՆԵՐԸ ԿԱՐՃ
պետականութեան , Հին գաբերու, Հին ազգային՝ երգ , ինչ դի ւց ա զն ո ւթ ի ւն ; ԳՐԵԼ, ԺԱՄԱՆԱԿԻՆ ԳՐԵԼ, ՄԱՔՈՒՐ ԳՐԵԼ ,
Fonds A.R.A.M
ա֊
ցին եւ իրարու պատուոյ խօսք կոլտան իրար զի կր Հանդիպիք Հայու սեւ ու խոշոր աչքերով
րար էամրաստա՞նև լու : ռոզչ կադմով, ժպտուն մանուկներ, որոնք Հայե ԼՈԻՐԵՐ ԿԻՊՐՈՍԷՆ
ԱյսպէԱ դատավարութեան վճռական րոսլէին րէն կր խօսին , օրինակ Հ ան գի սան ալով սալոնա - ՆԻԿՈԱԻԱ Փետրուար 26քն , Անթիլիասէն
երկու ամրաււտաւեալներէն իւրաքանչիւրը իր ձեռ. կան չտեսներու : Կիպրյ/ս վերադարձաւ Կիպբոսի կաթող * փոխա -
քին մէչ բռնած էր միւսին կեանքին թելը : Վճռա ք^աղբ ունի իր սեփական մատ՚ուռր : նորդ Ղչեւոնդ եպիսկոպոս Զէ պէ յեան՛, րնկերակ -
կան մամը կը Հնչէ , դատաստանը կը սկսի, վէճը Հ՛ Ց* Գ* Վռամեան ենթակոմիտէն լուռ ու ցութեամբ իրեն օծակից քքքորէն եպիսկ* Բարոյեա–
.կը տաքնայ, կը փրփրի, 1լ ալեկոծի , կը Հասնփ իր մունչ կբ գործէ, իր կողքին ունենալով Նոր Սե նի , որ եկած էր ծնողքր տեսնելու ։
երկունքին . այն ատեն ուխտադիրներէն մէկը, այդ րունդի անգամ֊անդամուՀիներ , մօտ Հարիւր Հո - Նոյն օր , կէսօրէ առա չ , 2.0Է աւելի ինքնա -
միւս Հայւը, էր տլխտին կը դրմէ ։ կամ սարա կան գի * Ամէն երեքշաբթի իրիկուն գաւս ա խօ սա կան շարժներ Նիկոսիոյ օդակայան ր փութացին , դիմա–
վարդասլետի աչքերը կրակ կը կտրին , ՚էրէմի ժողով եւ վիճաբանական ժոզովներ կ^ԼՀԷէան ; ւորելոԱ. Համար աո ափնորդ ր :
փայլակներ կը բեկբեկին անոնց մէչ՝... ան իր ակ– ՛Բանի մբ ժրաչան տզաք, օտար ափերու վրայ Երկ՚՚ւ նորապսակ երիտասարդ եպիսկոպոսնե
ռաներոլն՛ մէչ տոչորող լեզուն արիւնելու եւ կ֊ըտ– ծնած , օտ՛ար շունչով դաստիարակուած , որոնք րդ՛ թեմականի ՛Լ լ վա ր չո ւթեան ծան՛օթ ան գամն ե–
րելու էափ կը սեղմէ որսլէսզի իր մատնիչը ու իր դեռ երէկ Հայերէն չէին գիտեր , այսօր Ղ*ա Տնակ րէն Պ . Օննիկ Շ աքար եան ի ան ձնա կան ինքնաշար
սլատիւը փրկէ • ցութեան ան մ ի չ՛ ս կան Հովանիին տակ անցած են՛ ժով առաչն ո րգուեցան Հա յո ց եկեղեցին , որ լեց
Դատավճիռը կը կարդացուի , խոստմնա - Հարիւրեակի մր գԼուխբ , մշակելով անոնց Հ ա յ կա ուած էր խուռն բազմոլթեամբ : Առաչն՚ոբգբ նախ
դրումը աղատ կ՚արձակուի , կամսարական վարդա կան ոգէն ; աւետեց *իարէեգին կաթողիկոսին ող^ոյններր , ու
պետ ց կե անս բան տ ա ր կո ւթեան կր դատապարտուի : Բացի ՛ի ա շն ա կց ո ւթ են է կան Հնչակեաններ ։ յետ ո յ բացատ րեց իր ս տ անձն ած պատասխանատու
Բարեկամները կուլան, ինք կը մպտի ոբովՀետեւ իսկ Հ*Ա*Մ ՚ Ը * եւս ունի իր մասնաճիլդր, կար պարտականութիւնբ եւ խրատեց որ գաղութ՛ր
յարգած էր խօսքը , փրկած էր իր պատ իլը , իսն ա - միր Խ ա չր , էքբիտասարգա՚ց Ա իութիւեբ եւ դաբոցր խաղաղ եւ ներդաշնակ դո րծ ունէ ո ւթե ամբ դիւրա
յած էր Հայու անուն կրող, բայց Հայռւ պատիւէն զոր կր վարէ տիկին Աէմէրճեան , գնաՀատելի աշ ցնէ իր ւզաշտօնր ։ Ար ա րո զո ւթ ի ւնս\ե ր էն վեր չ Ղ^ե–
Հ րամ ար ած մարդու մը : խատանքով : ւոն՚դ եպիսկ * առաչնոբդարանր բարձրանալով պա
«Արեւմոլտք»ի մէչ այ (30 Մարտ) Պ– Օթոն Պ՛ուլվար 0 տ տօն բախտաւոր է իր դպրոցնտե - տշգամէն կրկին շն ո րՀ ա կալո ւթ իւն յայտնեց Հա -
բ ու
Հէքէ մ եան կր յ ա յ ան է թէ մ ան ՛կո ւթ են էն կո ճանչ– րով եւ ծաղկոցներով., բա զգա տ ելո վմ իւս գի ւգե ր ո լ ս ա ր ա կո ւթ ե ան ։ 0 ետո ք երկու եպիսկոպոսնեբ ր\ե ա -
նա յ Կամ սարական վարդապետք , « բա րի , սլա ր տ ա - կրթական– ձեռնարկներու Հետ : քա Հ ան ան ե րր ճաշի Հ բաւ ի բո ւեց ան Պ * Շ աքա
ճանաչ , ազգա՛սէր, եւ անձնուէր» եւ կ1 աւելցնէ թէ Հ *& *Գ * Հ՚րչ* Կոմիտէն ունի իր գիշերային ն ին բնակարանք։
գա տ ա պա ր տ ե ա լր վերաքննութեան դիմած է , «ուր գասբնթացքբ, Նոր Աեբունդի եբիտաստբգնեբուն Լիագութ ր ուրախ է իր թեմակալ առաչնորդին
սլ իա ի Հ աս տատո լի ան կա սկա ծ֊ ի րանմ ե զո ւթ ի ւն ր» : Համար։ Այցելու ուսուցիչն է 1Լ • Աիսթիքոր կար եպիսկոպոսացմ ան Համար , ել արդիւնաւոր գո ր -
գով կր դասախօսէ նա՛եւ միւս շրչաններր ծունէութիւն կբ մազթէ իրեն ։
ՃԱՑՆԵՐ ԳԱՒԱՌԷՆ Աէնթ Անն եւն։ Ընկերոչ մանկավարժական աշխա Ն • Մ • Կիպոաւցի
ՇԷՆ ԳԻՒՂ ՄԸ
տանքն եր ր արժան ի են ամ էն գնա Հ՛աստութեան ։
Կապոյտ. Խ ^ չ ի ղպրոցր ունի 8-14 տարեկան ՊՈԼՍ08 մէչ մարտ \9ին մեռած է իրաւագէտ
մօաաւո րապէս վաթսուն մանչեր եւ աղչիկներ , եւ. բա բե րա բ քՍաչիկ ԳաՀվէճեան : Հանգուցեալր
«Արծոլիկնեբ» ։ ՛հ՛ասա ւան գութ ի ւնն երր տեղի կ՚ու բնիկ Պ՝ո լսեցի , շր չան՚ա՚ւա ր տ էր Պոլս ո յ իրաւա -
ՄԱՐՍԷՅԼ (Յառաջ) Մարսէ,լի շրչանին մէք նեն՛ան Լարաթ՚ր երկու օր։ կապոյտ Ի) ա չր ունի նա բանական վարժարանէն ։ Փայլուն իրաւագէտ ,
ո ւ նէ նք րա ղմ աթ իւ Հա յա րն ակ զի*֊ ՛Լ եր եւ ար ո ւա ր - ել մասնաւոր գասբնթացք մր սան-սանուՀ ինեբու տարիներով եգաւ իրաւաբանական կաճառի րնդՀ *
ձաններ , որոնց
կայ ՝Բափիւսէլ, մէկն է Պ ուլվա ր Օաաօն , մերձա Համար *Կ՝ր գա՛ս աւանդուին Հա յ\ե րէն , Հայոց պատ քաբտոլզար եւ Վար չ * ժոզովի անգամ • Տիրասէր
Հայկական */• ///ն Օաաօ ւե ւ .(Լրովեան թազերրէ մութիւն, տնտեսագիտութիւնն՛, առոդչապաՀոլ - էր , նախանձախնդիր տոՀմ ա յին դա^ստիարակու -
600 րնաանիքներ
այս դի-֊գր ունի մօաաւո րապէս թիւն , բարոյագիտութիւն եւ մ ա րզանք ; Ա յս ձեռ թեան եւ կլՕգեէր աղգա յին Հ ա ս տ ա տ ո ւթ ի ւնն ե բու :
, քՒուրքիո ա զանազան քաղաք նե - նարկն երուն վարիչն ու ուսուցչոլՀին է քնկերուՀ ի Վարած է Հանրային պաշտօններ , մա՛սնակցելու/
րէն, • Վանեցի , Աեբաստացի, Մշեցի, քԱնուսցի , Ա» Աուքիասեան , որ Հակառակ իր րնտանեկան Հո ՛դատաստանական ԽորՀ ուրդին ։ կտակաց Հոգա -
Պրուսացի, քյոզկաացի եւն : Ս՝ է կ խօսքով ամէն ղերուն , յօժարոլթեամբ կր կատարէ պարտակա - բա րձո ւթե ան\, տնտեսական խ ո րՀ ո ւբդին եւն * :
գաւառ .ունի իր նե բկայացուց ի չր այս շէն Հայնո– \1. ո ւթիւնբ * Վերչերս 85.000 ոսկիի նուիրատուոլթիւն մր բբաւ
ցին մէչ .. Հ այ Աւետ ա ր անտ կ ան Մի " ւթիւն ն ալ ո ւն ի ի բ Հանրային զանազան Հաստատ՚ոլթփւննեբու։ Ութ -
սուն տարեկան էր ;
Թագին րնակչութեան Հա ր իւր ին 70ր կր կա՛լ՜ առանձին ծազկոցր, տասնրՀինգ աշակերտներով :
մեն ամենօրեայ տքնական աշխատանքով ապրուստ դ՛պրոցին վար իչն է Ա * Անիժուանի Հա յ Աւետարա ՊՈԼԱՈՅ Առմամեայ Կրօն, մռղովի վեց ան -
ճար ո զ , ն աւաՀանգիսա եւ զան. ա զան զո րծ ա ր անն ե - նական եկեղեցւոյ Հոգեւոր Հովիւբ պատուելի Ա * դամն երր Հ րաժարած են իրենց պաշտօնէն , դառ -
րու մէչ աշխատոզ բանուորներ * Անձնական գործ , Վ^էքիլեան , որ լօժարակամ լծուած է ազդ * դա՛ս նացած Աս լան ե ան արք *ի սանձարձակ գո րծունէու–
խանութ , գոբծա րտն , արՀեստ,անոց ունեց՛ող Հայ տիարակութեան : Ա ի ութ իւն ր ունի ուր ի շ ծագկոց^ թենէն եւ գա յ թ ա կդո ւթ ի ւնն ե ր էն : Հրաժարո ոնե ֊
րենակիցներու թի-֊ր աննշան է ,բադդատելովՄո՛ր ներ Հայկական՝ միւս գիւղերուն մէչ՝. բուն մէչ կը դտնուին ատենապետը՝ է1ոսրով վրդ •
սէ յլի միւս Հ ա յա շատ գիւղե րու , Պօմ օն ի ու Ա էն Իբրեւ մարզա՛կան կազմակերպութիւն կա / Միսաքեան ել Աերովբէ Ա. քՀնյ • Պուրմաեան
$*էռոմի Հետ , որոնց առեւտրա՛կան եւ աբՀեստա՝– 3)րանսաՀայ Արիներու միութեան մասնաճիւղ մր,
ւոր գասր , րնակչութեան Հա բիւրին 50 60%/» կր իր արի-արինուշներու խում բերով* քլքմբապետոլ - (Մարլքաբա)։
Հին է Տիկ * Մաֆուշբ
կազմ Էհ . որուն թափած չանքերէն
\քերկա յիս գաղութր շատ խաղաղ ո լ Հ ամ ե - 1լօգտուին նաեւ Մարսէ յլի Հաչանի Հայ Արիներու
Սաւէ՛ է\ր2.աս մր կր բոլորէ : Ամկն ոք լծուած է բոլս ր խումբերն ու մ ասն աճիւղերր ։ Մ՝ենք բոլորս ՍՏԱՑԱՆ*
աշ -
ազգային , կրթական աշխատանքի , թէեւ չեն պակ ալ կբ գնաՀատենք այս կազմակերպութեան ՆԱՒԸ ԼԵՐԱՆ ՀՐԱՑ , վէպ : Գրեց՝ կոսաա\ն
իսկ
սիր ղ ո յնզգո յն խառնակ ի չնյեր ,որոնք զզոււելի դար խատանքներր, ՛եթէ ամէն օր յիշեն իրենց Զարեան ։ 548 մեծադիր էչ*, ձ ^ ՚ Գ տպագրութեամբ :
միշտ
ձած են իրենց գաւերով եւ մատնու թիւններով։ դաւանանքին Հետեւեալ յօգուածբ* Արին ժ՜ամ։ Ղ*ին լաթակազմ 3 տոլար , մասնաւոր թ՛ուղթով
Պուլվար 0 ա աո յի Համեստ գաւառացի մ ա ք րն մաքուր Հայերէն կր խօսի ամէն տեգ ամէն տասբ տոլաբ : ( Հեղինակին մեծադո յն գո րծ բ ո Հ
ում ամիկբ , նո յնքան նա խանձա խնդի ր են Հայ լե միայն ծաւալով, այլեւ գրական արժէքով^ :
ազատութեան ոգին կար միայն, որ արթնցեր էր «Աասունցի Գաւիթ»ր , այո՛ , բուն դիւցազներ–
Հոգիներուն՛ մէչ՝. Գեռ նորածին մանուկ մ րն էր
ԱասուԱցի Գաւիթ գոլթենէ իչած է Հեքիաթի աստիճանին , զձեգար ֊
Ղ՝աւիթբ , արաբական գարե բոլ երկունքէն ծնած , ուեստօբէն՛ էչք մբն է ասիկա , բայց չէ դարձած
Ան շո ւշտ Հ ին գուսանական վէպե բուն որ միայն «ժառանգաբար» իր արեան մէչ ունեցած սովորական Հեքիաթ մր , սովորականէ Հերոսով,
մ է չ ալ մ եր Հիմ ա կո լան Հաս կաց ո զութ եա մ բ գեր - քաչո ւթի ւՀձր եւ ո ւժբ կրն՛ա ր գո րծա գր ել * ան ա ւ դիցուք եւ շատ քո՛չ ո ւ. Հրաշալի Հերոսով ։ Գաւի
բնական բաներ եղած աիտի րլլան եւ կան * թ ա յ * ք այն պայմանուէ, որ Հին Հաւ պետականութեան նր֊ թք սովորական Հերոս մբ չէ, Գալիթր 1ւիԹվււլ մբն
ա յ դ ՐՈԼՈՐՐ Հիմա մեզի Համար է իրերու բնականէ ժոյգր տայթհ ի րեն ,\ո ր Հեծնի, Հին պետական կայ է , պետականութեան ոգին , որով ամթողչ ա յ դ
՚րնթացքէն գուբս * ժամ՛անակակիցներու Համար ա– ծակէ սուրբ դնէին իր ձեռքր , որ զարնէ ել Հ ին պատմ ութիւն բ կբ դառնայ ոինվոլիկ Հտեքիաթ մր ,
տոնք իրական է ին , ժամ անակի կրօնին , Հաւատա պետականութեան վստաՀ ո ւթիւնբ՛ խա չ-սլատա ֊ ո ր բո լո բովին տարբեր արժէքի ու աստիճանի
րտգի-հ կապէին իր թեւին։ Այս երեք շատ կարե - ստեղծագործութիւնէ մրն Է , քան պաբդ ու սովո
լիքներուն , նախապաշարումներուն եւ Հասկացո - ւոր ու թանկագին բանե ր բ որ քեռի ՕՀանբ տաբեր րական Հեքիաթբ ։ Այգ Հեքիաթին մէչ ժ՚ոդովուր–
գութեան իրական մ ասր կբ կազմէին՝, Աեգմէ քա էր ուիւ ո որ եւ պինգ-պինդ պաՀեր էր , որ չրչլա) գի մր ն՛որէն պետականանալու յոյսերր կր մաբմ–
նի մբ դարեր ետքր կրնան գերբնական –ու ՛անիրա թէ Գ՛աւթի ձեոքր անցնի ու տանի փճացն՛է ։ նանան ,նորէն սՀնկախ եւ ինքնուրո յն պետութիւն մբ
կան նկատել, որ Աստուած մր կոյսէ մբ ծնի , ետքն կազմելու իբ ձգտում ր , իքնիրմ ով ու ինյձնւ իր Հա–
ալ աւազտկի մբ Հետ խաչուի , մեռնի, ետքն ա/ Աասունցի Գաւիթր անշուշտ դիւցազն է եւ բո մար ազատ ապրելու տենչանքն ու Հ
գերեզմանէն յարութիւն առնէ ւե լ իր մ աբմնովր լորովին բառացի իմաստով. Հին Հերոսներու սե «էթ՝ ուռեր» ուն այդ Հեքիաթբ մէկ գարու մբ,
երկինք Համ բառնա յ եւ իր Հօր աչ կոդմր նստի րունդդ էիր ծագումով եւ իր կոչումով, բայ\ց ոք մէկ ժամ ան ա կա շրչան ի մ՛ր ո բոնում ին՝ ու յո յ սե -
ումպերուն վրայ՝ * բայպ ասիկա մեր արդի քրիստո իր պետական գ/։ՐՔո1լ\ ՝՝ՈԼ– գործերով։ Աասունցի դար ձեր է
նէութեան Համ ար Հ եքեաթ մր չէ , այլ իրողու Գաւիթ ր դիւցագն\երգո ւթեան ոգին է , պետա կա - ւն մ ւ ՚ րմնացու. մ ւ ւ չէ այլել
թիւն եւ իրական ութիւն : նութեան ել ազատութեան ոգին է, բայց ոչ մար– դէն րնգՀանրապէս Հայ կեւսնքի , Հայ իրականոլ–
գր Հ * ել Տ՝ * գարերուն՛ մէչ եւ յատկապէս Աբծ– թեան , Հայութեան որոնումն ու եբաղանքբ, քանի
Մ ինչ «Աասունցի ՚)*աւիթ»ի մէչ ներկայացուած րունի թագաւորութեան ԴՐ°Հյէն տ՛ակ , կար Հին որ մ ինչեւ Հ իմ ա դեռ չէ իրականացած ազատ պե~
դե ր բնական ութ իւն բ ամ էնուն Հ ամ՛ա ր ալ , ամ էն՝ Հայ արքունի պետ ական ո ւթիւնբ* կար միայն այգ ա ա կան դո յ ււ ւ.թեան մր գադափաբր Հ՛այո ւթեան
Ժամ անակ ալ Հեքիաթական է եւ ան ալ ոչ մ իա յն Հ ին՝ պետակսւնւութեան ստուճեր բ * թագաւոր ք դար Համար *
իր .ա՛յս կամ ա յն կէտ ին մ է չ յ ա յլ իր ամ բո ղ$յւ ւ^ ձեր էր գաւառական իշխանութիւն , տբքունիքր Գեգարուձեստական երկ մբ , երբ իր գեղար -
թեանբ մէչ։ Երգիչր իբրեւ երաղանք, իբրեւ ցան գիլզ եւ պալատական երգիչն ալ գիլղացի * եւ այգ ո ւե ս տ ա կան մ իւս ,աբժան ի քն ե ր ո ւն կից , կր դառ -
կութիւն, իբրեւ աղուոր Հեքիաթ մքն է պատկե երգիչն՚եբբ երգեր \են , էն չ որ տեսեր են ու զգա նա յ Հան՝րա յին Հ ո դե կան վիճակէ մր բխող ցան -
րացուցեր ՛եւ ոչ իբրեւ կեանքի իրականութիւն ։ ցեր են * եւ իրենց զգացածն ու պատկերացուցածր կութ՚եան մբ, ձգտումի մք, գաղափարի մբ խոբ–
Եւ շատ բնական կերպով * ոռլր էին Տիդր՝աններն դուրս է եկեր գիւզական Հեքիաթ : Հրդանիշր, անշուշտ ՛որ գրուածքր կբ ստանա ւ՝
ու Աբտաշէսներն ու Արշակներբ ել անոնց անուան յաւելեալ ոլ վերագիր նո րա րժանիքո ւ խորութիւն ։
1/"~Րք.Ր պատմուող Դ՚ործ՜երր* ո*լր էր մեր Հին լրիւ իսկ • • դարէն եաքբ թոլրանական ծանր օրե «՛Ծուռ» մրն է Գաւիթբ , որ իր ժ՚ոգովուրդի
պետականութիւնք իր դրանիկներով ո լ մեծ ղօբա– րուն այդ Հ եքիաթր , ինքն ուր ո յն ու ազատ Րէէալու պարտուած , ղրկուած ու Հպատակ վիճակի Հետ չի
վարներովւ որոնց դէմքն ու գործերր իններորդ ա յգ եր աղք շա ր ո ւն ա կո ւե ր է ապրիլ Հոգիներուն՝ Հաշտուի ր եւ կբ շարժի ազատ մ արգո լ Հ ով ե րով ։
գարուն ոգեւորել կարողանային երդիչներբ եւ ^եր խոբքր եւ շրթունքէ շրթունք Վանայ ծովի Հ ա րա–
գել տային; լր եր կա բող լ\ե ռնա շղթան ե ր ո ւն ամ էնէն՝ անմ ատ չե– (2) ԼԵՒՈՆ ՇԱՆԹ
իններրգ գարուն երգիչր պետականութեան մր լի խո ր\ե բուն ՛ու ան տ ա ռն ե ր ո ւն մ է չ ։Լեռնական ա յդ
զարթօնքր ունէր միա յն , զգացումի մր բարձրա՝ - բարձունքներէն վար Հայ՚բ ռայա մբն էր , ստրուկ
ցումբ, նոր ակնկալութիւն մր, երկունք մր։ Հին մ՛ր, արՀամարՀուած մբ, փախստական՛ մր՛, ի^նք ԿԸ ԽՆԳՐՈՒՒ Թ%ԹԱԿ8ՈՒԹԻՒՆՆԵՐԸ ԿԱՐՃ
պետականութեան , Հին գաբերու, Հին ազգային՝ երգ , ինչ դի ւց ա զն ո ւթ ի ւն ; ԳՐԵԼ, ԺԱՄԱՆԱԿԻՆ ԳՐԵԼ, ՄԱՔՈՒՐ ԳՐԵԼ ,
Fonds A.R.A.M