Page 118 - ARM_19-1946_04

ՀԱՒԱՏՈՅ ՀԱՆԳԱՆԱԿԷՍ ո ական թարգմանութեամբ՝ սպիտակ ծաղիկներ,

ԳԻՐ՛Ի ՄԸ Զ Ո Ր Պ Է Տ * է Ա Յ Ր Ե Լ տզա լա զո լա ծ ձեւն Է ք1ստս^ ե1ււոօհշտին ( = ք1սօր

;ւ1հստ), բառական թարգմանութեամբ՝ սպիտակ

Հ Ա 8Ո 8 Վ Ա ՆՓ Ը էջ 113.— «Կլի^չիցա (ռուսերէն) — տէշաաո — Հոսում։ Այս սխալը րնդՀանրացած Է այլեւս , ել

անրակդ ; ոչ ոք նկատողութեան կ՝առնէ զայն;

Հայոց վանքը թէ նոր, թէ Հին ակն է քաք իւ Ռուսեբէնբ ճիշտ է, Հայերէնն ալ ճիշտ է, ս բ– կարեւորը ա՛յս է , 1օշհւ6Տ " չ սսլիտակՀոսոլ֊

իա լ է սակայն ֆրանսերէն բ։ թիւն կր նշանակէ , ո՛ չ ք1շս^ ե1&Ոշհւ6Տ, եւ ո՛ չ ալ բե–

Հայ Հ աւատքին » • Ֆրանսերէն այգ բառբ կբ նշանակէ կրհոսկր , լի (ռուսերէնէ) ;

— Տէ՛ր, ողորմիա՛ Հայոց ազգին։ Հ ո մ անի շ լանՀոսկբ * ժողովրդական լեգո ւո վ Զարմանալի է, որ Փրոֆ. Արծրունի Հովոլ^

Անոր մէն մի Հող ու քարէն, անոր սեմէն ու կուրհքի տախտակ։ Ֆրանսացիներն ալ ունին Հո­ թիւն բառր կ՝առնէ Տիգրանեանցէն՝ բայց չի նկա­

սուրբ գանէն , որպէս աղբիւր լուսափրփուր՝։ հո - մանիշի մբ, այլեւս մտռցուահ, եւ՚Շշհշէ։ Գերմանե­ տեր , որ այս վերշԴնը գիտէ զատորոշել 1օշհւ60 եւ

բան կուտայ արդարութիւնն ամէն, մի մամ, ամէն րէն՝ Ցատէեշտ, անգլեքէն եւՇ&Տէ-եօՈՇ։ Րայց խելքս ՃՇԱՀՏ ե1»Ոշհ6Տ բառերը, առաջինին գէմ կը գրէ

րոպէ , եւ՝ ա՛ն գա գր ո ւմ • • • չի Հասնիր թէ ինչո լ փրոֆ* Արհբունի անբակբ ծննգա^ուրք, երկրորդին դէմ Հովութիւն ւ

— Տ՛ո՛ւր հիւանդաց առողջութիւն : Տէշասա կբ թարգմանէ նախ (սխալ) , ու վեց ԷՀ 1/1 սակայն ՕշհւՇՏ չի նշանակեր նաեւ հննգա–

Անոր շ՛1 ՚ քբ՝ միւաոնաբոյր , անո անգին կբ թարգմանէ կրհոսկր (ճիշտ) ; ^իշտ քուրք ••
յր * * * հելին , հ՜աղկին , արտ ու դաշ– սխաԼ Ի^աՐԳ (քունարէն
աստուահաթռ թարգմ անահ է նաեւ ԷՀ 223 : ք՝այս բառ Ամ՜բընՆ էկ ա"ւ յ/ ւսւ ,, ՝Պւո//ոսլհսո յ/ ՏՀաայյ ռռաամ–

տ ին՝ կուտան Հմայք ^ եւ՝ –հանրութիւն Հ Ոզէորմու- մ անահ է Է9 132։– Չխճողելու Համար ւրիշ կօրէնով խօսող կիներուն շատ ծանօթ, լոելԱՆսա :
ԷՀեի չեմ նշանակեր այլեւս ։Աիայն կ^ոլղէի Հասկ­ Արմ ատ աք լան իմաստով կբ նշանակէ տգաձգսրԱ֊ ^
թիւն Հայոց վանքին՝ ագուցուահ է .անտր կեան ֊

քին , պինգ եւ ուժգին .... ; նալ թէ բժշկա դիտական բառարան ի մբ մ ԷՀ ի^նք քշՈւաՇ 6Ո ՕՕԱշհշտ։ ՝Ծնն գաբեր ութ են էն ետքբ % անմի–

— Տո՛ւր գերբելս ց հարստութիւն։ պաՀանՀ կար արձանագրելու , որ ռուսերէն բառբ , Հապէս եւ տակաւին որոշ ժամանակ մբ նախ արիւ-

Սրբութիւնք Հայ վանքն իսկ է * • * անոր վէ - կլիւչիցա , ահանցումով կր նշանակէ նաեւ «ագ– նախառն , եւ յետոյ սպիտտկագոյն Հոսում մբ ,

պէն՝ լոյս կբ կաթէ։ Անոր նա յահ եւ կամ Հսկտհ րրային», չէ՞ որ կբ նշանակէ ուրիշ բան ալ, ե– աՀա բուն նշանակութիւնք։ Ակիղրևերբ, ֆրանսա­

ճամ սաներէն՝ չԻ^Ի՚եբ բնաւ քալել չարիք ^ քան՜ ղի թէ Հարկ էր տալ բառին բոլոր նշանակութիւն ֊ կան բժշկական գրականութեան մէՀդ յունարէն
արթ ո ւն՝ մ ի շտ ձա յն կուտա յ , կբ պաՀ պանէ եր -
նեբբ : այս բառին փոխարէն , կբ գորհահուէր Vա<1^^Ո§Շ

Կ՜իբք* եբԿ.Ւնք ։ ՚ • Գալով անրակ բառին, Հայերէն կրնանք գոբ– կամ \Ղօ1<1ՈՏ;6, յետոյ սակայն Հարկ տեսնուեցաւ

Ամէն մի վանք՝ աղբիւր մխունի Հ բաշագործ , հահել նաեւ, իբրեւ Հոմանիշ, նախ լհակ բառք զատորոշել այս բառերբ։ Եբբ *^էկր կր նիՀարնայ՝

որուն կիոնւքգանտոՀկըաիստաւոդբառննեբան, , լառոոգաղնքք կեանկ\քբիսեն , ,նկոբր (թարգմանութիւն լատիներէն յս§ս1սա^ , զոր կը կորսնցնելով կամ պարպելսվ իբ ճաբպեր բ , որոնք
յքր,
գործածէ Կի՝կերոն ) , երկրորգ գելոսկր բառր լե ց ո ւն ո ւթ ի ւն մ բ կո ւտ ան մ արմն ոյն , ա յս երեւո ք–
արեւի՝ ծաղիկն անոնց սիրտերու մեք թարմա -
(թարգմանութիւն ՕՏ Շ&§Ո6Աճ^ծ , զոր կը գործածէ հ(Լ կոչուի Vս^^1^Ո§Շ (ԺԶ • Գար) ՚* Ի Ա կ երբ յղի
ծըղի :
ֆրանսացի ժողովուրդը) % Գերմաներէն՝ Տօհ1սՏՏտ1– կին մ բ կբ պա ր պո ւի , չստի կա կբ կոչուի \^1<1ձ.11§6 :

ԷՀԷ՚, <է՚, է՛ Է՛֊ եշտ կամ ^\շհտ61ե6ա, անգլեբէն՝ ^1&V^^^^ կամ օօ\\տււ– Ալս պարպում բառբ շփոթութիւն մբ կբ մատնէր ,

Հայոց վանքբ միշտ բարի Է * ՛ * ։ Արեւին մԷՀ եօոշ. սա կա յն ՚,Ար դա բ ե ւ ,Տի գրանե անց ի բառով՝ հննգա–

ցից կբ կենայ, բաբձբաՀասակ՝ դաշտ ու արտին Էջ 37.— «Իհլի (ռուսերէն) — ք1սօք &1եստ — լաս Հ՚՚՚֊ՐՔԲ) գիտական տար աղով՝ 1ւզսւէ1շ ԶՈ1աօէւզԱ6Հ՛ ,

Հետ կբ խնգայ * . . մերթ կր խօսի Հետ գիւղացին խիի (ռուսերէն) — 1օշհւ6տ կամ ք1շատ ե1&ոշհ6տ —- Հա լեբէնով դեգաՀուրր^ աՐԳի դայեակներու լե­

գերթ բարեկամ ու մտերիմ, երբեմն ալ, դաշտէն Հովութիւն , ս պիտա կՀ ո ս ո ւթի ճ5/» : զուով ^Հուրեր հ*» ( մ իշտ յոգնակի ) , կր պա բ պո լին

գաբձահ եւ յողնատանՀ Հայ մշակին լուրեր կու Նախ , Հովութիւն րառին քով, փակագիծի մէշ՝ երախային հնունդէն առաՀ, ա ՛ յ ս ա ( ՝Տ՚1<1<աՇ;6 է*

տա ւ անդենական մ ու թ ա շխարՀ ին * * . գրած է ժոզ, երկար արպտումներ կատարեցի՝ Աե ւոռյ, հնն գա բե բութ են էն ե տքբ , կբ շա ր ո ւնա կ–

Ւ"կ գիշերներ՝ ան կր Հալի խաւարին մ ԷՀ եր– գտնելու Համար այգ բառը, եւ ի վերիոյ Տոքթ՛ ուի նաիս արիւնախառն , յետոյ սսլիտակագո րն Հո–

Կի՚֊ղալի , յռւլձՐ միայն իր սրբութեան գանկերու Լեւոն Տ ի՛ գրանե անց ի բժ շկա կան բառարանբ լոլհեց <Ը։– լ V^ճ^ո§6 է •• Այյ-մ, 1օշհւ6տ բ՛՛

մէՀ կբ շարժբտկի՝ ինչպէս պատկեր կախարգալոր Հան ելուկբ : Փրոֆ* քԼբհբուն ի Հ ո վո ւթ իւն րա– սով կը Հասկցուի միայն յետծննդել յն Հոսում բ ;

գիւթաղի ... բայց պատկառանքն անոր հ՜նունդի . ռբ առահ է Տիդբ ան ե անց էն , ոբ փա կա ղի հով մ բ 1 ՅՕՕակսւն թուականներէն ետքբ գորհահութենէ

պատմագրքին՝ կբ թափառի միտքերու մ ԷՀ ՀաՀր կբ Հասկցնէ թէ ժոզովրգական բառ է ։ք*այց Փբոֆ. զադրեցալ միւս բառր՛. (Տիգրանեանց , որ հննգա–

ձեռքին •՚• : Արհրունիի Գ1։քԻս ՚^էք^՝) տպագրական ՚իրի՚Ղ՚^կ) Հո՚֊ՐՔ կո Գրէ 1 ապաՀովաբար կր Հետեւի Հինցահ՜

Թէ մութ, թէ լո յս , մօտ ու Հեռուն , կ՚ապրի դարձեր է ժող, Իռ ս յոգնեցնելու Համար քա՛նի ՂԽ՚ՔՒԲ"1֊) ։

սակայն վանքբ Հայուն, անոր գանգին Հնչեղ լե - մը ժամ(\); Զարմանալին ո՞ւր է , սակայն է Փրոֆ * Արհ­

գուն՝ կբ սբրսկէ արդարութիւն* ԵբՀրՈւ11Գ ) չեմ ուղեր իւնդիր Հանել գրելով որ բունի, որ ԷՀ 37 իրարու Հետ կր շփոթէ \օօ\\1&տն եւ

Փա՛ռք ան իս ա ր դա խ Հ ալւատ քնե ր ո ւն Հ կր սիսալի Փրոֆ. Արծրունի՝ երբ ք1շԱ^ ե1տոշհ6տ եւ ք161ՄՏ ե1ծՈշհ6ՏՀւ (մեւհ սխալ) ,ԷՀ 133/՛ վրայ կր գրէ.

X ք1սՕ^ &1եսՏ Հոմանիշ կր դնէ իրարու։ Առա^ինր ,քա. «Լոխիւյա (ռուսերէն) — , 1օշհւՁ, 1օշհւ€տ կամ տաէ&տ

Հա յոց վանքբ , ի.ա ոձբ կամ ցահ՝ Աստուահ ^շտ շօսշհշտ, գերմ * ^օշհշոք1ստտ, պոսլէրոդովօէ օչիս

ինք՚է Է խո րՀ ուրդ Հագահ * • • : (1) Այս ւոոյՅ֊իւ ըսեմ որ ԱբծրՈՆԱի «կրուպա - ^շ^էնիէ ( ռուսե բէն ) յետհննգեա յ հո բանք , լո ֊
Հոն՝ կրօնքր գ թ ո ւ թ ի ւ ն ն Է սրբաղնացահ , եւ հր՚հլքակ» բասերն ալ առած Է" ՏիքլրռււՕեանցԷն : խի» :

սիրաբուխ եւ դիլրազղած : Րայց Տիգբանեանց կ՚րսէ թ է եբկբոբդ բառբ աո|սւ|ծ Այստեղ սխալր ՏԱ1է€Տ Շ^Տ ՇՕԱշեշՏ գրելն է մի­

ԱաՀեւբ խունկ ; ԱՀին , ձախին, վրայ բոլրվաա է "0 • ի1իւզանդաց|իի բառարանէն, ուր գրուած է տքն , որովՀետեւ այդ բա ց ատ ր ո ւթ իլքւբ տարբեր

միշտ կբ Հոսի շարականին դետ բ վարար ...... * երեմուկ; ոբ, իր բառարանին մէջ , տպագրական նշանակութիւն ունի :
վրիպակով մր , գրուեր է հբհմակ : Եւ Փրոֆ • Արծ.
Ա՝արմաբաշԷռն , Հ ող ու քա^րէ, Հ՝ՈԳ չէ » |բունի, առանց հււղբիւբը. քննելու, բառր առած է Լ-ՕշհւՇՏ բաււին կա սլակց ո ւթ՛Լ ա մբ , եւ աւելս րդ
• ՚ – ՎՐԻպաԿԻ ձհ՜ւին տակ :
Հոգ չէ, եթէ նոյնիսկ շինուահ– րէլա յ եղէգներէ * • .1 անգամ մբ եւս Հ ա ս տ ա տ ե լո լ Հ ամ ար թէ բառբ կապ

Ս*ն՝ միշտ ն՛ոյնն է, արտաս՛ուալից ու Հոգետու , Ո– չու ն ի սպի տակՀ ո ս՚ո ւթեան Հետ , կհուզեմ արձւ

բուն ճակտէն՝ խղո|ի|ն արեւն լոյ" կբ Հեղու* * . : ն գրել նւյ եւ որ Հին բժշկութիւնը կր գործածէր

՛Ամ էն գիշեր , երբ խ ոնՀահ գիւղն քունւ կր մ սւ ֊ X կարգ մր բոյսեր, ինչպէս որդնտակը, սզանգը,

նէ, ու կ^րչ՚հկղմի խորունկ հովբ երազներուն , յայն– Վ^անքերր մեր աւաննռդւափւ , վանքեր բ մեր՝ զյ;եւանդը, դիւրացնելու Համար յղի կնո^ պար -
գոբհի
մամ կ՛՚ելլէ վա^քր Հ ա յ ո ռ ) ^Լ1ւէ"՜Ք11 էբ աբդարու ղիտութեան թառ : Արյլա ր ո ւթեան , բարի սլում ը, այգ րոյսերը կը կո չուէ ին ^^^^Տէօ1օ^հ^ կամ

թեան՛ կբ զետեգէ սեմին՝ վրան » .,• : անՀստտնելի աղբիւր ու ակ, եւ մարդկային ր1Տէօ1օշհ6 (յունարէն արիսթՈս կր նչանակէ սքան­

Կշիո֊քբ այդ՝ իբրեւ նմար , ունի երկու սիրտեր բայրութեան ոսկեղէն Հանք։ չելի , իսկ փիսթուս՝ Հնազանդ , իսկ լոեոս՝ տզա -

ւ՚յբգար * • * ։ Ան կախուահ է մազ - թելէ մ ք՝ փբբ– Ռգք.ոյս տԸ.լէք Գոլ՜Ք միմիանց : ձգան — ուրեմն տղաբերքը դիւրացնող ) : Տեսնել

ցուահ գլխէն Հայ կոյսի մ բ * * * ։ Այգ ԿԺռՔո՚Ը* Հայոց վանքերնժամն ու ժամւոուն՝ ողոր . Ռապըլէի Րտոէ61§ա61շ , 9 " 18։
9եգԻ
վանքբ Հա յո ւն դատ կր տեսնէ , եւ կբ բաժնէ ար­ մ ութեան մթերք ու տոլն՝, չրկա յ 1սաէ,Ր ի մի բան , 1օշհւ6Տ կ՝ունենան կիները ծննդաբեր
կՀ\ոս ո լ -
դարութիւն , կրօնքի, կուտայ ս իր,7վ ինչ որ ունի; րոլթենէն ետքր միայն, մինչդեռ ս պիտա
արգանդին
Ոչ Հակակրանք , ոչ Համ ակրանք , չկա յ իւ բ ֊ Հայոց վանքեր ։ թիւն՝ գրեթէ ամէն Ժամանակդ մինչեւ մանկա–

աիր , կողմնակցութիւն * * * : քս զճ ին կշիռն՝ իր չափն Ս էկբ Ր^՜ԻձԿ, Գ՚՚՚Լ " ւ ֆերմին, մէկբ խենթին, ցամքիլբ՝, ԱպիտակՀ Ասութիւն 1լ ունենան–

ունի , եւ առաՀնորդ՝ ճշմարտութիւն : Այգ կքի"–իս լ;ն1)նաւՈրին , միւսն վէրքին , մէկալն՝ Համրին , տի աղՀիկներն ալ, բայց երբեք 1օշեւ65:

հանրոցն կրնայ կշռել մ բեղ, նոյնիսկ անկէ Հազար բմիչկնեբ են աղու , հերի , Հաբս ու աղՀկի , կբ

անգամ պզտիկ մէկ հեզ * * * X բրժշկեն Հազար տեսակ ախտ ու վարակ ։ Այժմ տեսնենք թէ ի՛նչ է սպի տակՀոսութիսնբ ;

Հ\ շմարտութեան ա յգ կշիռին Համ ար է ո ր ա– Էջմիածին՝ Ա րա բատ եան մի սա իք մ աքի պե - Հին է ււ երեւոյթին պ ւտմոլթիլնբ : Արիւ

մէն սա աո ւ , Հայոց աշխաբՀ կբ վերհբնի , աւե/ի գաս ո Հփն; Աիւնեաց երկրի Տ ա թ ե ւ ն < պարտ ԿՈ– *էլ, որ չեմ գիտեր թէ ո՛ր նիւթվ,ն մասին չէ խօ–

քաՀ , յաղթ ու արու , եւ կբ քսւլէ ճամբաներէն գեդրուագ պարիսպ ու պատ : •Մշոյ Սուլթան Սուրբ սահ , ս պ ի տ՛ա կՀ ո ս ո ւթ ի ւն բ էլ ան ո լան Է ս պիտակ

զժնէ ու հուռ, կաբհես Րէէայ մարմնով պոզսլատ Կարապետ՝ որուն յա շի% մէԼ կր քալէ Հեթանոս գա շս։ ան ։ Ֆրանսաց իներբ կբ կոչեն նաեւ թՇէէՇՏ

ու ամրակուռ * ՜* . : երգն՝ ընկերացած պղինձ^դափին : Յռվհսօննոլ ե1ծՈ0հշՏ : Գիտական տարազով՝ 1^ս^0^^հ^^ , որ բա–

X վանք՝ աւանդութեան նոր ծիածան , որուն շուքին՝ ռացի կբ նշանակէ ս պիտա կՀ ո սութիւն : \ք անօթ են

Հ^ա քոց վանքբ խօսք ու բանի մեծ ձու/ •արաս ; իւօսք կր նետէ խորՀոլրդ խորին. սրբազն։ութեան՝ : դարձեալ, ք1շսրտ ե1տոշհ6Տ եւ ք1ս(^ €ւ1եստ այլեւս հա­

Հոն՝ Հբնոցին մ ԷՀ կբ նետ ո լի գիրն Մ ես րոպին՝ Հաղբատ վանքէն, Սան|սհինէն՝ լոյս մ՚աննրշմար , նէ»թ բաց^ատ բո ւթ իւննե բէն զատ , ք1սճ է>1Ձ.ՈՇ եւ ՇՁ.–

Հ բա շքին հիլն թառահ՜ վրան ։ կբ կաթկբթի , կբ բացխբփի սնդագար կբ յւ Լ^^^^հ6 ԱէՇՈՈ անտ ւնն երր (վևրՀինբ *կլաթէն ի կերտահ

Երբ Հնոցին կբ բորբոքին կայհերբ բորբ, լոյ– ռաՀանա յ գէ պ Աշտարակ, ուր կբ Հանգչի մեր դի­ անունն է , որ չի գոր՝հահոլիր , որովՀետեւ ճիշդ

սբ/* կբ թռի ասդին - անգքւն , մեսբոպեան գիրէ Հո­ րերու Վ^արպետն ու Հայր . . . : չէ) ։ Ախտաբանական ա յս երեւո յթով զբազահ են

գի կ՝աոնէ կ՚բ/լայ հայ լքարդ , աաււապռղ հայ , Հոս՝ Աղթաւքար , կաուց ու Լիէս*, Փութկու ԳԷ. Հի պպոկրատ , Այետիոս , Գազիանոս , վերՀապէս

բա յց քաՀար ի՝ իր Տ արութեան առասպելին պինա ոբգ ե ւ Հ ո գ « ց վանք; Հոն՝ Տիրամայր, Վարագ,֊ Հ ին ու նոր բո լոր թ^իչկ^երբ • Գո յ ութ իւն ունին
կբ փարի ... 1լեբգէ, Անգղ , /./ Խոր Վիրապ , Տաարակայ վանք, Խնդրա. մա–
կաաար, Թաղէի վանք, ^արթուղմէոս, ու դեռ բազմ աթիւ տ ե ս ո ւթ ի ւնն ե ր ա խ տ ահն ո ւթ ե ան
Չ,այնր ցեղին՝ յայնժամ -
սին ։ Ա անկատի աղՀիկներոլ մօտ սպիտակՀոսու

կս կր քալ եմ գա ր ա պա տ ո ւմ ուղիներէն , վանքեր Հազարաւոր , Հրաշափառ Ո լ մեհագորհ...Հ թիւնբ յաճաիս երեւան կուգայ՝ երբ նոր կբ բուս–

Որպէս անիսոն Հ ճանապարՀոբդ , Ուր որ բլլան՝ կիրճի մբ մէՀ, բլրի մբ հայր, նւին ակռանեբբ, երբ ճճի 1լ ունենա յ ադիքներուն

Յաւբս շալկահ , տառապանքի կա ր կառն ե ր էն՝ ժայռի մբ տակ, ճամ բու մ՝ վրայ, բարեսիրտ են ՚^էն » երբ գէշ կր սնանի ; Վեր Հա պէս սպիտակՀ ո -

1յր բարձրանամ ես անյողդողդ ։ ու բա բե բա ր , էլ ապրին տանՀուո զ մարդուն Հա - ւթիւնբ Հետեւանք է անարիւնութեան , Հիւհտխ–

կարհես իմս չեն կեանքի դաժան ցաւն ու կսկիհ , մար ոբսլէս վբսեմ գազափարի մ եհ առաքեալ։ ւի , ժառանգական "իֆիլիզի , ՚յլքոլամոլ հնոզ•ք>ենե–
, են արար չա–
ո՛ւ ա ւ աւո/ Հ ոռն թախիհ Հ ա յ ո 3 վանքե՜ր ։ րու ՀՒառանգոլւէթեան , ւենլ կցական ամ ուսնու -
ովկեանի մ է Փ ,
Ե ո Հանիկ եմ դժբախտութեան Հե1 զ ու խ ոնա րՀ ՝ աս տուածներ թեան, աբղանդի եւ ձուարաններու ախտաժէտ վի­

(յՈքնիսկ Դ<ք՜ոդքի Հնոցին մէՀ * * * * վւառ, որոնք երկիր իՀեր են լոկ մեղի Համար։ ճակին, արբունքի տակնուվրայոլթեանց , մարսո -

ԱռաՀ կ՚երթամ ա ա գե ր դե լո վ , մ երթ սոլլե լուէ , Տ բղա ս , խունկ ա՛ռ, միասնաբար՝ մենք խունկ զական իւանգարումներու , գեր յոգնութեան , պբն–

՚ Որպէս թէ կեանքս հ ա զկա ս տան է , հբխենք Հայ վանքերու փառքին Համար գութեան , Հեհելանիւին , անմաքրութեան, Հիւանդ

Ե" իԱհի Հետ , ու ցաւիս մէՀ՝ կ՚ապրիմ սիրով,, Թէ մեր պապերն վանք շինեցին աղօթքներով արգանդներ

Չ/՛կայ ուրիշ, կեանքբ այս է ։ պերճաբարբառ, մենք այ գիտնանք գոնէ հխել Այսպէս ուրեմն վերչ՝ չունին փրոֆ. Արծրոլ -
կար– լին քաղ մըն ալ,
Վ^ա՚նքբ վա՛նքբ , Հա յոց անմ եզ Հ անգանա կին իաւնկ ու կնտբուկ , եւ երբեմն ալ գովերգ բագնի նիի սխալն երր։ ՏաչՈրգով՝ վեր
* ցուցադրութիւնը՝
պատգամն խօսուն , նշան կուտա յ , շող կր նետէ գալ, ու Համբուրել շիրիմն անոնց՝ որպէս իսկ սիսալներուն ամբողջական
դիրքով:
մօտ ու Հեռուն, լուսեբգելով Արմէններոլ միշա նո– անկոխ տաճար *

բոգուոզ անմ աՀ ո ւթ ի ւն * * * ; ՍՕՍ . •ԼԱ՚եԻ (5) Շ • ՚ՆԱՐԴՈԻՆԻ

Fonds A.R.A.M