Page 110 - ARM_19-1946_04

ա ա &ա ա

ՀԱՏԿԱԿԱՆ ՆԵՐԳԱՂԹԸ ԳԻՐ-Բ ՄԸ Զ Ո Ր Պ Է Տ - Բ է Ա Յ Ր Ե Լ «ԳաչԱակցութհաԱ Օդ;

ԵՒ Մ Ե Ր Ա Ր Ա Բ Բ Ա Ր Ե Կ Ա Մ Ն Ե Ր Ը

է լ 230, «7հ^աստ սգեղձ՚ֆ ւ ԼԻՈՆ • • Հ • 8 • ՛հ • Վարանգեան կոմիտէն կազ­

ւո նաց ս խ •լ ս֊ր Փրոֆ . Արծրոլնի մակերպած էր Հ անդ է ս մր 26 Հոկտեմբեր , շաբաթ

ներգաղթի սլա տ ր ա ս ւո ո ւ թ ի ւեն ե ր ո ւ առաՀին օ - տեղ մրս ր կտաարպգաասերնա է անշուշտ , որ էհ^տ կր նշանա– երեկոյ 1 Ֆրանսուա ՝Բոփէի րնգարձտկ սրաՀին

բերէն թոլՐքերԼՀ Հանաց ին օգտագործել Հայկական կէ ուրց •• Արդարեւ , երեք տող վերը կը գրէ • <ձ1հ$~ մէշ*, տօնելու Համար Դաշնակցութեան Օրը։ ճոխ

ներգաղթլլ իրենց մութ նպատակներուն Համար ; աԱՏ Տ6Փւ11սա (լատիներէն՝ զոր . . .սխալ է գրաւծ) էր յայտագիրը եւ գեղարոլեստական րաժինր (սր­
կատարուեցաւ
թո, բք մ ամ ո լլր աչի* ւ•ոտեցալ ներգաղթելու. Համար դաշտի ուրձ , թիմիուրձ (մեղա՛՛յ Տէր) , թիւմ , նամքով պատրաստուած • քնացումը
ծոթոր , խոռն՛» ;
ւձսւնագրւ, ո ու դէմ ԳԲԳ"–ել ո՛չ միայն «Մարսէյեէզ^ով եւ «Մշակ բանուոր^ով , որոնք

թո՝՝ւ"սրՍքերրըլլ, , այլեւ Աուրիոյ եւ Լիբանանի արաբ ժո– Եւ– այս ուրցով (նախընտրելի է գրհլ 5ք«Հ) երդուեցան սանրլՀիներու կողմէ ընկերակցող .
կազմեր է.՛՛
զովոլրգը, որու եղբայրական Հիւրընկալութիւնը ուրցագեղձ % թեամբ նուագի , ՛Սոր Աերունգի ս&դամներէն : Օր .
Ի՛՛նչ է
քանի մր տասնեակ տարիներէ ի Վեր ֊էլը Վա/ելէ ոլրցըՀՀ)։ ուան նախագաՀ ընկեր Ա • Աիոլեան , կրընոպլէն ,

Սփիւռքի Հայութեան ամէնէն խոշոր զանգուածը։ Ան ո լշաՀ ո տ բո յս մքն է , գո ր մեղուներբ շատ Հ անգէսը բանալով յայտարարեց .

թուրք առաջնորդներու եւ մամուլի Համար կբ սիրեն : խաղիկներու ե ան ո ւշա Հ ո տ ո ւթ ե ան ց սի– Ղ/երկայիս երկու տեսէ ւկ մտայնութիւն

երբեք գժուար չէ թուրք խաւար , մոլեռանգ ամ– րաՀւ •յր մեր ալեխօսիկ բանաստեղծը եւս, Միսաք ստեղծուած Է մեր Դաշնակցակս ններուս Հ անդէպ :
Շարքային* ել Շէֆ։ -
բոխբ ոտքի Հանել ՚րսճրու եւ մանաւանգ Հւ Մեծ. յրենց , կը թուի թէ կը սիրէր այս Հոտաւէտ իբրեւ շարքային կը յայտա
, որ
գէմ ։ Մենք ա պաՀ ո ւէ էինք, սակայն բոյսր 1 ինչսլէս կը վկայէ սա գոՀար եռեակը (ւ րարեմ թէ Ղ՚ա շնա կց ո ւթեան մէլ շէֆ չկայ , ա յ ս ֊

Ք՝ուրքերլլ պիտի չ^աՀողէին Ար րոլն ւերկրորգ տողր ձախողած է դժբախտաբար՝) օրուան շարքայինը վաղը շէֆ է , ու չէֆը իր կար­

գէմ գրգռելու, իրենց Հար դիտաւորութեան մէՀ% Տրցակ լքր հուսաս՝ ո ւ տրցակ մը սւրց գին շարքային։ Դժբախտաբար ունեցած ենք եւ

•Եւ ա յսօր , երք ներգաղթն ա յլեւս ի ր ա կան ո ւթ ի ւն Բե՛ր, ձեոքերովըդ դիր ցոյ<յ քունքերուս, այսօր ալ ունինք մարգէ կ որոնք ցանկացած ՚ե՚Ա ու

է, երր Հազարաւոր Հայեր ձգելով Աուրիոյ եւ Լի­ Խուցիս մէջ ցանէ իւղեր հինաւուրց : (3) կը ցանկան Դաշնակցութեան մաՀուանոՀ Ատոնցմէ

բանանի Հիւբնկալ ՚>ողբ մեկնած են Հաայ ւ աս տաւ Ֆրանսական գիւղերու մէէ՝ , մանկամարդ աղ– շատեր մաՀացեր են , բայց կ՝ապրի Գաշնակցու .
Հեաեւիլ անոնց ,
մինչ ուրիշներ կբ պատրաստուին՛ Ըկներն ալ ունին նման սովորութիւն մբ, ո՚֊րց թիւնբ : Այսօր ալ սկսած են շինծու, Հբամաբ

մենք սրտի խորունկ գոՀ ո ւեակո ւթեամ բ կ՛արձա­ կբ գնեն ոչ թէ իրենց երկու քունքերուն վրայ, կաննեբով ՚իաշնակցութիւնբ քայքայելու. ՚ փ\ րձեր

նագրենք, որ արաբ ՚եոգովուրդբ ինչ՚գէ" եզբայրօ– այլ երկու ստինքներու^ մէՀտեգբ , անշուշտ տաք կատարել, բայց ինչ որ ալ լքնեն , ՚իաշնակցութիւնւբ

րէն\ բացաւ իր երկրի գռնեբբ մեր աս տա ւգակլ ՝մւ ւ գրգ.Վ ւ բ՛ յբ ՛՛բ տա՛ւո ւ Համ ս ր սիրոյ բարձիկդ կա յ ու պիտի մնա յ :
ոգիով«բա– ներուն կբ գտնենք նաեւ «Բառք *իազիա–
ժողովուրդին առՀեւ , նոյնեղբայբական , Հ * Տ* 9** Նոր Աեբունգի կո զմէ քանի մբ խօսք
Ուըց բառբ
րի երթ» կբ մաղթէ Հայրենիք մեկնող Հայերուն X բրաւ ինկեր Ա * իՒաթուլեան , Նոբ Աերունդբ պփ–

Կ՚բնգունինք որ , ի^չպէս Հաղորդած է մեր տ ի շար ո ւնա կ է ք՛ա շնա կ ց ո ւթեան գո ր ծբ : ՏաՀո ղ

թղթակիցլլ Ս"*~րիայէս Հ ա յ գաղթականներու զան­ ն ո ս ի » անունով ծանօթ ձեռագրին մ ԷՀ : ա բտասանութ իւննե բ րբ ին բն.կեբնե ր Ա * Փափագ ֊

գս ւածայ ին մ եկնումբ Ա ուր իա յէն եւ Լի բանան էն՝ Ե*– սակայն ծագում բ կբ մնայ անյայտ : Հա յ– եան, հքրիմեան եւ Գամպէրեան :" ԱանուՀիներու

Հոս ու Հոն ՚րոշ , մամ աաննաս աւո ՚յպւ ւեՀւ կազեան\ ք*առգի րքբ Հան գի տ ո ւթ իւն մ բ կբ տեսնէ խումբբ իր խմ բերգներով ու պա բերով , ղեկավա -
(չար­
թիւննեբ ստեղծէ տեղացիներու Համար հ Հւ ՚ յ ե բ ո ւ աւրց՛ եւ ՈՆ1եոյց բառեբուն միՀեւ։ Աճառեան ր .ււթեամբ $ ի կին Փ՝ափազեանի , դեգաբուեստա ֊

ճնշող մեծամասնոլթիւնբ գործաւոր եւ արՀեստա– ձանագրէ այգ Հանգիտութիւն բ ու կ՛անցնի հ կան բաժնին փայլբ 1լ աւելցնէբ % Երգեցին Օբիորդ^.

ւ֊որ մարդիկ են որոնք կ՚աշխատին արաբ պեւ Մենք ալ անցնինք ուրցէն . • ՚գեգձին : Այս ներ Մարի Գամպէրեան , Ա. Մօրիսէն, Աարինէ

կան ել մասնաւո բ ձեռնարկն եր ու մէՀ% Հայ գոբ– գեզձբ , էհ^աԱՏ, Հին ֆրանսերէնով^ բհծ§ՕԱ6 (բառ
^՛բ զոր
ծ աւոբներու Հ եստաւոէրներու ե պետական պա շ– կբ գործածէ Ամպբուազ Փարէ. 1517-1590), Պապաեան , ինչպէս նաել Օր • Ս * Լիւլէճեան որ իր
մեներգով «՝Բեղ եմ մնում , անուշ գարուն՝» Հերմա–
տօնեաներու մեկն/ում ր կրնայ, երբեմն՝, մամ անտ­ կբ գտնուի լանՀոսկրին ետեւ, բայց յատուկ է մի­

կաւ/1 ր գմուարութիւննեբու մատնել Աուրբ՚ոյ էքլ այն առաՀին մանկութեան , երբ մանուկբ երկու պէս ծ ա փ ա Հ ա ր ո ւե ց ա լ %

Լի բանան ի պետական , Հանրային եւ անՀատական տարեկան կ^ՐԼէայ, գեզձբ կբ կշռէ իր առաւելս Տետ ո յ ծափերու մ ԷՀ բեմ բարձրացաւ ընկեր

Հ իմնաբ կութի ւնն երբ եւ ճար տա բաբո լեստա կան զո յն ծանր ո ւթեամբ՝ 2,0 կրամ , ա յնուՀետեւ կբ Գասպար իվւէքեան * ֊ ~ «Երբորդ անգամն է որ խօսք

ձեռնարկներ բ ։ Ատիկա պատճառ մբ չէ , սակայն , սկսի պզտիկնալ ու գօսանալ : ՝ք*սան տարեկան ՛ե– կ՛առնեմ, ել կրկին պիտի առնեմ , փառաբանելու

բիտասաբգներու մօտ Հազիւ Հետք մբ կբ մնայ այս Հ ամ ար *իաչն՝ակցութեանւ Օբբ : ՛ի ա շնա կց ո ւթեան

սրւ ՛բ բ ՚յրեկամներբ խեթ յչքոՎ նա յին լանՀագեզձէն։ Հորթին մօտ՝ կբ կոչուի ՈՏ <$6 ^ՑԱ, Օրբ պէտք է տօնուի անոր Համ ար որ ան միա յն

նեբգ աղթո ղ Հ յեր ու •լիրայ ։ Մ եր ար; ՚յբ բարեկամ– ո ո ո մեր մէչ ո մ անք թարգմ անած են վզօն : Արդ , քաղաքական կուսակցութիւն մբ չէ եղած, այէ եւ
նեբբ
կբ Հասկնան աստանդական եւ Հ յ բ են ա բա ւլձ դեզձին ա յս կազմ ախ Օսական ան ո ւնք , էհյ՚աԱՏ, որ Հայ ժողովուրդի մաբտնչումնեբուն , իտէալնե ֊
եւ է կապ չունի էհ^ա բառին
Հայութեան բուռն ձգտում բ գէպի իր Հայրենի եր՛ անուն է ; Հետ , որ բուսական բու՛ն մարմնացում բ X ՚իաշնա կցո լթիւնբ տար ին եբւ

կիր,ր եւ աչք կբ գոցեն ներգաղթի Հետեւանքով ի– բնթացքին չյուսաՀ ատ ե ցաւ զանազան անա կն կս Ո

րենց երկրի տնտեսութեան Համ ար ստեղծուոզ , ,ճիշա է թէ բո յս բ եւս յո ւն ար էն կբ կո չու՛ի ու դժբախտ դէպքերէ , օր Հա ս ա կան ժամուն ան

բազդ ւս ա ւս բ ար պզտիկ գժո ւաբ.ո ւթ ի ւնն ե ր ո ւ վրա յ : թի՛ւմոս , շեշտբ առաՀին վանկին վրայ, իսկ գ ե գ ֊ դլուխ^ր ցցեց ու րսալ* Ղ՝եռ ողՀ եմ, եւ կ մ;

•Բանի մը օր ՚յՀ մ ենք գոՀունակութեամբւ ճբ դարձեալ թիւմո՚ս . բայց շեշտբ երկր՛որդ վան՛­ Ոտքի մէկ վայրկեան , յարգելու Համ. բ ւիշատակբ

Հրատարակեց ինք Հալէպ լոյս տեսնոգ «էչ Եագգա» կին վրայւ Երկու բառերն ալ, գրչութեամբ նման, բոլոր ՚յնոնռ որոնք մեզմէ ,րձ ր աժնուած են

արաբ թերթի մ էկ գեղեցիկ յօդուած բ , իբրեւ ան­ իմաստով տարբեր են,ճիշտ ինչպէս Հայերէն՝ որթ իրենց սրբազան գաղավւարին Հետ, յիշենք մեր նւս-

կեղծ արտայայտութիւն արաբ ժողովուրդի վերա– կբ նշանակէ \ խազողին տունկբ , 2 - եբինՀ։ Հատակներբ ու շաբունտակենք քալել անոնց գծած

բերմունքին՝ դէպի Հաայ ւաստա ն նեբգազթոզ Հւ կամ՝ եզնակ կբ նշանակէ \ կլո՛ր պատ ո ւՀ ան , ճ անա պա ր Հ էն» : ԱրաՀին բազմութիւնբ յո անկայս

2 թանկագին քար մբ, 3 խոշոր Հատիկներով կբ խոնարՀի*

«Արեւմտեան մեգսաւոր քաղաքականութիւ­ ՛սեւ. խազող մբ, 4 Հորի բերնին շրՀանակբ, Ընկեր Իփէքեան շարունակեց * Եւ՛ այսօր ձե.

նք ուզեց , որ այս սւղգբ դառնայ թափառական , 5 Հորթ, 6 մ ի Հատ մբ զուր մեր գի՛– ՛էէ պիտի չխօսիմ Հ* 3՛ Դ՛աշնակցութեան դործ.ե -

գւ ՚ յ զ թ ո ղ ե լ շաՀագոբծումի առարկայ , Արեւելեան ղին մ ԷՀ կբ կոչէինք Զատիկ • Այսպէս բու մասին, դուք բոլորդ գիտէք , լսեր ու կարդա­
յրց ի ծագում ի առաՀին օրէն իսկ» , իրաւացի
թի՚ւմոս, իբրեւ բուսանուն , (արմատական իմաս– ցեր էք է Պիաի խօսիմ Հայկ* Ղ՛ատի, Հայկական

կերպով գիտել կուտայ « է լ Եա՚դզա» ; ւո ո վ՝ ԱՈլրել) , կբ նշանակէ ՛ուրց , իսկ թիւ֊մո՛ ս , Հողերու ամբողՀացման եւ ժողովուրդի Հաւաքման

Ապա նկարագրելէ վերՀ մեկնող կա րաւաննե– իբրեւ կազմախօսական բառ, (արմատական իմաս­ իոնդ ի րն ե ր ո լ մասին; Մեր Հակառակորդները նա -

րբ , արաբ թե ր թ բ կբ շարունակէ . տով՝ յ ո լ զ ե լ ( 4 ) , սիրար եւ հոգին ցնցել) , անունն խապէս մեգի կ՚բսէին . Հայկական Հարց դո յո լ ^

«Այո ազգին յուղի չ ներ գա զթին առՀեւ , Հալէ– է այն դեզձին՝, զոր մենք կբ թարգմանենք լանՀա– թ իւն չուն ի , մենք ամենա յն Հա յոց կ ա ո ավար ո լ -

պի մէՀ ամէն կոզմ զգացումներ կբ յորդին , ամ ե - գեզձ (որովՀետեւ կբ գտնուի լանՀոսկրին ետեւբ) : թիւն չենք եւն * : I1 ս կ այսօր ուրախ ենք որ Հայկ*

՚ւուրեք կբ տեսնուի գուբգոլբւ ՛ք , սէր եւ ներո. Այո բացատրութիւնն եր էն ետքբ՝ ծիծաղելի Հարցբ կբ վերակենդանացնեն ն՝ոյն ոգիով, ինչ ւո–
ութիւն ւ ԱՀա դիով որ պաՀանած էր Հ* Ց*
Հաւաքուած են Հ բաժեշււ տա– չէ® ուրց տնկել . . ^լանՀոսկրին եաեւբ : Աեվռի դաշնագիր , Ո՚֊իլոբնեան ՚հաշնակցոլթիւնբ
լու արաբ ասպետական
ժողովուրդի ազնիւ զաւակ­ Փբոֆ . Արծրունի , ա յս ցաւալի շփոթութեան սաՀմաններ եւն • :

ներուն , որոնք սիրով Հիւրբնկալեցին իրենց տու­ ղոՀ , ուրցագեղձ անուանելէ ետք թիւմոսբ , նոյն, 191 4ի ա րՀ աւի բ քէն վերՀ , այս պատերազմ ին մէՀ

ներուն մէՀէ Անոնք ապրեցան աղատ եւ պաՀեցին այ՛է սնուցանող արեան խողովակն ալ յան­ ւնեզ սնք մեր Գ"Հերբ ՚յմէն ճակատի վրայ։

իրենց լեզուն ու բարքերբ՚ֆ : կարծ կբ կոչէ ոչ թէ * * ^ուրցագեզձային , ինչ որ Խ ո րՀրգային յաղթական բանակի Հետ մեր փոքրի կ

Այո՛, իրաւունք ւունի արաբ թերթբ, Հայու - տրամաբանական պիտի ՐԷԼաՐ 1 աձԼ * ՝ ՚վաՀանա - ժսղովոլրգը իր 300.000 զինոլո բներ ով ո լ բազմա­

թիւնբ ոչ միայն ազատ ապրեցաւ Աուրիոյ եւ Լի­ գեղձային (ԷՀ 2-1՝)* երկրորդ սխալ մ բն ալ այս։ թիւ զօրավարներով ու բարձրաստիճան սսչաներով

բանանի մ ԷՀ, այլեւ աւելի քան ուրիշ տեղ Ափիւռ– Ւսկ անմիՀապէս տակբ 31՝էՇՈՅ. էհ^01է1681 բառին կռուեցաւ քաջաբար : Այս I1 ոIոՐ(՚ իրաւունք կու -

քի մէՀ աԿւաղարտ պաՀեց իր ազգային նկարագիր ր գէմ կբ գնէ «վա Հ ան ա յինԼ \ ) զարկերակ» : Փր՛ոֆ * տան ըսելու, էքս գատ մը ունիմ : Այո , մեր ձեռ­

ե֊ լեզուն, ե այժմ Հայաստան կ՚երթայ իբրեւ ոտ– ՎաՀան Արծրունի մոռցեր է որ սովորութիւն է քին մէ9 մուրՀակ մը ունինք , Աեվռի գաշնագիրր ,

քէն մ ինչեւ մազին ծա յբբ Հա յ Հ վաՀանագեգձ թարգմ անել ^Կոձէէ էհ^ա՚ւ՚ՀԽք : Մ աբ– այգ մուրՀակր պէտք է վճարոլի : Առաէ^ մենք կ՚ը­

դակազմ՛ութեան Հին գիրքեբոլ մէՀ է\\^10ւճշ բառին սէինք,֊— տուք մեր սեփական Հողերը։ Այսօր կոր­

Մեր ներգաղթող Հայրենակիցներն ալ չեն թե­ յունական արմատ բ կբ նշանակէ բ .ոչ թէ վաՀան , սենք, միացուցէք մեր Հողերը։ Այո պ է տ ք է

րացած իրենց եբ ախտագիտական զգացումներու միացուին այգ Հողերր որոնք այսօր գա տ ար կեն ու

արտայայտութեան մ է Հ ։ ինչպէս կբ Հազորդէ նոյն (2) Տեսնհլ Տոք թ. 8 • Արթփնեանի ուսումնա. կր գտնուին թշնամի լուծին* տակ :
սիրութ-իւնր էււրց, թ1իւմ, ծոթրին բուսաբաոհրուն
« է լ Եաղզա» , մեկնելէ առաՀ գա գթողներ բ ծաղիկ­ նշանակութ-հհա մասին (ԹԷոդիկ, 1914)։ ԱրտասաՀմանի մէշՀ ունինք մէկ միլիոն, իսկ

ներ սփռեցին Աուրիոյ ազգայնական մեծ Հերոսին՝ (3) Աոաջին ակ՛նարկով կը թ ո լ ի ր ֊ է ուրցը հոս Հայաստանէն գուբս , ռուսական զանազան մողո -
գործածուած է յանգի պահանջով, — ընդհակա.
ֆ պրաՀ իմ Հանան ո յի գերեզմ ան ին վրա յ * հարգան­ ոակն –գրական գեղեցկագիտութեան յատկա՛նի՛շ մը վուրգներու մէ9^ ցրուած ունինք 1 .300.000 մոզո -
ցոյց կուտայ Մեծարենցի ա յ դ վարժութիւնը, զոր
քի եւ երախտագիտութեան ի՛նչ յոլզումնալից տե– պիտի բացատրեմ յաոաջիկային՝ երբ ներկայացնեմ վուրգ, պէտք է բոլորը կեգրոնացնել Հայաստանի
1900—1908ի գրական երիտասարդ սերու՛նդին լհ.
յրան, ւԱնոնք չմոռցան նաե իրենց աբւ ՛բ եզբլ ՛յր֊ գուի փիլիսոփայութիւնը (անունք ոբ սրբազան հան. մէէ* ; Ներգաղթի առթիլ Դաշնակցութեան չո՚֊-րշ^
գանակի մը վեյփոծած էին Հայկազեան Աոձեոն
նեբբ ; Հրաժեշտի իսօսքեր ուղղեցին այն ազնիւ Բաոգիրքբ , — Մեծարենց, Վարուժան, Թաթուլ,
Ահարոն,— եւ անո՛նք որ լեզուական իրապաշտոյ֊ -
ժողովուրդին , որ իր Հողին վբայ եզբայրօբէն պա­ թեան մը, կամ 8 • Օշականի բառով՝ «իրաւ», այս.
ինքն կհնդհւնի լեզուի մը վարդապետութեան հը.
Հեց զիրենք։ Օթօներբ շարժիլ սկսան։ թամբուն մայքը կը նետէին հրապարակ, — Շ– Միսաքհան՝ այլ գուռ, բայց Գ– գարու բժիշկ մը, Ոըիբաս ,
աոաջին բաւմբէն ոմանց եւ ուրիշներու «նհրգրա.
եր կո եզե ր քն եբ ո ւն վբայ կային դրօշներ , որ կբ ւումով»,— արդի հայ ոնաբաԹութհան նաիակա. մէկ տառի փո փո խութն ամ բ (անոլշագիր ընգօրի–
րապհտնեբը) է
ծ ածաւ էին օդին մ ԷՀ։ ()ւ կբ լսէ ինք,֊ «Կեցցէ՛ նակութեան մը Հետեւանքով՝) գուռը գարձուց վա­
(4) Պուագսւք, յունարէն լհգուի ստոլգաթա.
անկախ Ա ո լրի կեցցէ՛ ան կախ Ա ուր իա» աղա ֊ Հան, եւ այգ օրէն ի վեր §1յաճշ էհ>Դ0ս16Հ1 կր կոչ­
ն|սւկան իր րառաբանին մ է ջ , այս րայլիԹ հեա հան.
զակներբ» : ուի վաՀանագեգձ։ Փրոֆ* –ՎաՀան Արծրունի, որ
<յի՝տւււ.թէան մը կ՚ը ր1դւէ հայեբէն գեգելիմ րաոը:
Հայաստան մեկնող Ս ու րի աՀա յր , կաս կա ծ չոլ– էհյ՚աԱՏՀւ կր թարգմանէ ուրցագեղձ (էշ* 230) , ին­

նինք Աուբիայէն կբ տանի իր աստանդական կեան­ չս՛" ւ վաՀանագեգձ թարգմաներ է Հոն (է$ 27) յ

քի լաւագոյն յուշեբլՀ։ ուր, մէկ տտգ վարը, ո՛՛վ զարմանք, փոխանակ

«վաՀ անա գեղձային՝» գրելու՝ կը գրէ-էվաՀան՚ային* :

Եւ մենք Համայն Հայութեան զգացում ք ար . ք*այց ի նչպէս Հանդուրժել նման անփոյթ ,

աա յա յտա՛ւծ պի* ՛՛Ի ՌԱանՔ> ձթՀ Ը"Ռնք> թէ սո լ - անպատասխանատու, վրայ-ձգոց աշխատանք նե .
րիս/Հայութեան
երախտագիտութեան կբ միս Անենք րու: էք ւ դեռ ի՛՛նչ աւելի մեծ սխալներ, անթիւ եւ

նւսհւ մեր անկեղծ եբախտագիաոլիկիւնրւ։ անՀամար , "՛՛ՐԲ ըսեմ, "՛րբ չըսեմ , շուարեր

մնացեր եմ յ

(4) շ – արդոԻ՚ՆԻ

Fonds A.R.A.M