7էՂ
ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
կըլթն 1ւտառապանքը ՀպարտօրԷն կը սքօղեն իրենց արիւնահոս
ծ՛ալքերուն
մէք։ Բայց վշտին ամենաթեթեւ
Հպուեն իսկ բանաստեղծի
մը սրտին
լ
ա
րեր
կը թռթռա ցնէ, ինչպէս քնարի մը՛ որ կը Հնչէ զեփիւռին իսկ
Համբոյրք
Բանաստեղծները գիտեն իրենց տառապանքը Հրապուրել 1ւ տյս է ա
րագոյն պատճառն իրենց
անմաՀութեան։
*Բնքոյշ և Համակերպող ՎաՀան ՏԷրեան կը սիրէր լռութիւնը, ե
այսօր ա մեն ա դաոնա կսկիծ Հոգեվարքէ մր վերք, քերթուածներու
փուն
կը վերցնենք իր գերեզմանեն, դարձեալ Ստուերի և Լռութեան ծաղիկներ ե
անոնք։
Արտասուաթոր
ուռիէն անոր Հոգին կ՚առնէր Համակերպումի ղասը.
զԱնտրտունք է լալկան
ուռին»
Արտասուել ստուերին մէք, թաքուն պաՀել վէրքերր
ծաղի/լներունման
որոնք պիտի թօշնէին արեւին ամենամեղմիկ ճառագայթէն իսկ» ժպտիլ աւ1էն
քին, ե առանձնութեան ցալատանք Հսկոււքներու մէք մտածել ե խռկալ
ինՀչպէս կարելի է վեր քացն ել կեանքին այս ցնորական Հէքեաթը • . . Յետո
վերադարձը Հրաշագեղ յսյսինև սպասումին • # « է՜*"^
ՓՊ
Լ^
յոգնածութիւնը
ի՜նչ փոյթ ամենավայրագ
Հարուածը տառապանքի
ձեռքերուն . . .
վԱիրտ իմ յոգնած
յ
մեգ մ օրՀնեբգիր,
«Հնագանդ ու ցնորուն . . .
Տնորուն, որպէս զի քաղցր րԱայ վի
լ
տ
Ր» որպէս գի անէացումը
յ
ա
ք
ո
ր
անգո՜ւթ
Հիասթափումին • • •
Հիւանգագխն և տարտամ սպասուսներէ յետոյ, երբ այլեւս թօ
յոյսի ամք՜ն ծաղիկք դարձեալ Հա մա կեր պո լեն է որ անոյշ թախիծով
կ՛ օրօրէ
Տէրեանի
Հո գին.
(լԲայց արգէքն իմ սրտում չր կայ ցաւէ)
Ան գիտէր որ պիտի չի վերադառնա
յ Երազուածր, ՏարփուՀին,
ա
*Ս-հհ.Ա. "P Վւե՚Ղ&՚է (ձՄաերմիկ Երազն ին մէք կ՚ապրի, ոսկի՛
0
թէ սե
րով, ո՜վ գիտէ...
գիմ սրտի թագուՀիՆ
Հե՜ռաւոր
((Հեռա
ւ ռր կողմեր ո ni' է Հիմա.,.
եւ բանաստեղծը կ՛ուղէ Հաւատալ որ ամէն Mկարելի տենչանքներուն և
ճոյքներուն
մէք անՀասելի ու յաւերժական
գեղեցկութիւն
մը կայ։ ք-բ կա
նացի մեղմ սիրտր, արտասուալից
և.խորունկ սափորի մր պէս,
գթու
եւ սիրոյ գգացուՏեերով
յորգագեդօր^ն կր թափի։
ս Այս օր եղիր քրո$_ պէս
«Այսօր
եղիր որպէս
մայր
«Բարի,
ք՚նքոյշ,
նրբազգաս,–
Նստիր խաղաղ
մաՀճիս
մօտ.
Մութ գիշերեն
Հետըս լաց...
