VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 828

Տօքթ* Սբայքալովիչի էտ էական անկեղծ և դատարկ ճառերէ՛ն վերք,
գործոց մրն է Ֆրանսայի ՛ներկայացուցիչ Պ» Վ.իվի ա<ս իի ճառր, որ կ՚ըսեն
Հռետորակա՛ն յաջողութիւն մը եղաւ, ե այ՛նքա՛ն ալ փողփողուեցաւ այստեղ
պուրժուական մամուլի՛ն մ էի
Ֆրանսայի նախկին վարչապետր, Հայաստանի ցաւերու՛ն իր կարեկ
թիւնը յայւոնելէ և «ամէ^ն ժամա՛նակ անոնց 3)րանսայի սրտի՛ն մէ£ խորունկ
արձագա՛նգ մը գտնալը» (այտնելէ վերի արդարացի սրտմտութիւնով
յայտարարէր որ, (լԱգգերու դաշնակցութիւնը ը՛նդունակ դարձած՛ չէ ո և
դրական գործուն էութեա՛ն, որովՀետև ծանրաբեռնուած է խոշոր պատաս
նատուութիւններով, առա՛նց ունենալու Հարկ եղած Հեղինակութիւնը։)–) է լ
իբր միակ դարմա՛ն կը խնղրէր, գտնել միջամտող տէրութիւ՛ն մր, որպէսգի
սակարկութեան մտնար Մուսթաֆա ՝Բէմալի Հետ։
իր Հռետորութիւնը յաղթական ելաւ, ե իր բանաձեւը անցաւ (<յանձ­
նախումբն կազմելու կատաղով Հանդիսացողներուն բանաձեւին Հետ։ Հետեւ­
եալ օրս իսկ Հոս թերթերու մէի Տ)բանս այի անունով, Պ* Վիվիանին պա՛նծաց՛
ցաւ, իրը Հայաստանի պաշտպան, ասպետական Հւ վեՀանձն ախոյ
Այդ բանաձեւերէն մէկր միւսը կ՚արժէր, իրենց ակադեմական տխեղծ՛,
ձեւերովը։ Բայց ինչ որ չափազանց թափանցիկ էր, այն էր որ Պ՛ Վիվիա
առիթը յարմար գտած էր, պաշտօնական յարաբերութեան մտնելու և
րագործել տալու Համար ՚Բէմալի Հրոսակային ոյժը,իբր օրինաւոր պետութիւն
մը։ Բաղձանք մը որ շատոնց, մա սնաւորապէս ներկայիս մէի յաճ ախ անք
դարձած՛ է, Ֆրանս այի Արեւելքի մէ$ ունեցած յեղյեղուկ և անորոշ քաղաքա­
կանութեան Համար։ Հետեւեալ օրը <ւՆիւ-՚ԵօրքՀերալտՖ մե1լնաբանեյով Պ՝
Վիվիա՚հիի ՛ճառը, իրաւամբ և սրամտօրէն զայնկը կոչէր գեղեցիկ «COCJlietteri
մր Հանդէպ Ա*ուսթաֆա~՝Բէմալի։))
քօեղճ Հայութիւն, որ քու չարչարուած՛ դիակդ կ՛ուզեն շաՀագորՆել,
անոր վրայ սփռելով ասպետութեան և վեհանձնութեան երեւոյթական գա
նեպսա1լներ։
Պ* Վիվիանի, Ադգերու դաշնակցութեան անզօրութիւնը և phrasiologiè
խծբծելու մէֆ որքան արդար և յստակատես, բայց իր gnjg տուած՝
խեղճութիւնովը այնքան ար գա Հա տելի է որ, իր ճառը կը նմանի սնամէջ,
գեղասոյլ շռնչանի մը, որ արտառոց ճկունութիւնով մըթ ռի$Ք 4 աոնէ, ղաղ­
մկէ, կը դառնայ յետոյ խեղճօրէն մարելու Համար։
(ԼԳտնա լ տէրութիւն մըոր, պաշտօնապէս սակարկութեան մտնար
մալի Հետ...» Արդեօք Ֆրան սան չէ՞ր բաղձար այգ պատուաւոր ա
թեան, որուն ճաշակը Րօպէր ՝Բ£ն տուաւ }նկիւրիի մէի և անոր վիժելէն
վերի Հիմա այնքան նախանձով և Հոգեկան անձկութիւնով կը նայի իր գը
րաց ի իտալացիներուն, որոնք աւելի քաղաքագէտ փրթան, առանց վէճ
կռիւի, ՚Բէմալի արիւնոտ ձեռքերուն մէֆ գնելով իրենց խայտագին ձեռքերը
և գէնքերր, ազատութեան Համար կռուող պզտիկ ժողովուրդները մաՀառնե­
լու Համար։
իրական ո ւթիւններր դիտենք իրենց իսկութեան մ էի ժրնէվի գլխաւոր