VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 479

ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ 417
Սափորները փշրուեցան աղբիւրն եր ու ճամբուն վրայ, ե զանոնք էրեն g
ուսին վրայ ղԲոՂ Հարսները մեռան»*»
JJպասեցի՛ն ազբիւրներր, ի զուր երգեցին կախարզական Հրաւ
ոգիներուն, վերադարձող ստուեր մ՛իսկ չեկաւ մեղմօրին յառ՜ելու իրենց
մօտ, ոչ ալ ծաղիկ մը Գարնան ձեռքին ինկաւ իրենց Հայելիին մէֆ, ոչ
աստղի մր անոյշ ա լ*ՔռՐԸ թարթափեցին իրենց խորր»»»
Ոգիները սգաւոր՝ փախուստ տուին անոնց բիւրեղայ ցուրտ ա
թենին, ե ուռիներն ի ս կ անգութ խոր շա կով մր չոր ցան***
Հիմա մուրտի փուշերն ու ոքոզներր կաճին այն արաՀետնե
վրայ ուրկէ երրեծն Գարունր կ անցնէր ծաղիէլներու դրասանգ մր
j սաղարթագեղ ծաոերուն ե մացառներուն իսկ***
Հիմա լեոներր վէրք չունին, ոչ ալ ծառերր որոնց րալասանր
քեցաւ***
/սիճերուն վրայ, ոսկի մազերով ե սսլիտակ մարմինով սպաննո
աղջկան մր պէս» ամին աղբիւր լռած է»** Ո –֊սիները միայն վերրնձիւզիլ կ
սկսին, ե աՀա 1 փոքրիկ ոստ մը, , մա Հա պսակի մը նման, ^՚իլՀ^Է ա
ոսկի ՚ մազերուն խաոնելու զմրուխտին ծիծաղը»** gsl j
Բալց ինչո՞ւ Համար ոգիներր վերադարձան, ե իրենց Վ1 անոյշ
դաշնակ ձայնր տուին աղբիւրներուն***ե ինչո՞ւ Գարունը կ՚ի^եէ լեռնա պտոյտ
արաՀետներէն իրեն Հետ բերելով զուա բթութիւն ր Հնօրեայ կեանքին, ե ծա
ղիկներով պատմուճան կը Հիւսէ պարտէզներուն ե այգիներուն***
Այս ի՜սչ խորՀրգաւոր զարթօնք է իմ աւերակ Հայրենիքիս մէի». Այս
ինչ արեւ է Հրաշող ու ոսկեվառ, որուն ճառագայթն երր Ապողոնի
են բնութեան կուրծքը պատռող՝ կեանքի արգաւանդ աւիշը Հեղեղօրին
տեցնելու Համար»*»
Գարնանազայր աղրիւրները կը լորզխն, լեռներ ը վիրաւոր են դարձեալ։
Ա՛խ» պիտի ՚ուզէի գիտնալ թէ լեռներու սրտին չափ որո՞ւն սիրտր վիր
չէիս Հայրենիքիս վերագարձող այս գա բունին ի տես, որո՞ւն սիրտր յորղա
պոռթկումը չունի վշաալից արտասուքին, որո՞ւն սիրտը չարիւնիր»»»
Ես գիտեմ որ սափորներր փշրուած են աղբիւսներու ճամբուն վրա
եւ մեռա՛ծ Հարսներր չքնաղ որոնց անյայտ գերեզմանները պսակող ծա
մուկներն ու թոթոշներն իսկ թառա մեց ան առ յաւէտ,»»
էս գիտեմ որ բնութեան խաբկանքը չի ժպտիր
ոգիներուն որոնք դարձեալ պիտի թող լքեն ադբիւրներն արծաթաՀոս, վե
դառնալու Համար այն ատեն միայն, երբ ոսկի՜ պիտի Հոսի մարմարեայ
փորներուն մէի երազի մը ճշմարի՜տ գեղեցկութեան, և արաՀետներու օ
պտոյտ երկարող գօտիէն վրայ Գարունը կանգ պիտի առնէ, ձեռք
Համար դէսլի Աիր ո ք ԱեՀեանը թափօր կազմած Հայրենիքիս չքնաղագեղ ո
տարփելի կոյսերուն»,-։
Փ ս յ ր ի գ ԱՐՍե-Ն-ԵՐԿԱ