քապատէ
Հիմայ իր խորունկ
խոռոչներով —Սնին,
Հին մայրաքաղաքը
թագաւորներու., որ ցոյց կուտայ ԺԱ եւ ԺԴ գաբերու
իր Հիասքա
ցին երե ու Գրոքը երկար ատեն
սլա շտսլան ող յաղթական
պարիսպները*
% Ֆէթվաճեան
յաճախ
այցելած՝ ու վերադարձած
է
այս գաղտը, որ իր ագգի
անցեալին
րովանգակ
փառքը կր կա
կարած է զանազան տեսարաններ,
Հաճո
լ ակա մութե ամբ վերարտադրած
բողք ական
մասերու
տպաւորութիւնն
եր եւ բազմաթիւ
մւմնրա մասն ո ւթի մե
ներ՝ Հայրենասիրական
եռանդով
մր, որ անցեալի
մէք կր գտնէ
յոյսն ու գրաւականը։ ֆ Անոր ցուցաՀանգէսը,
այնքան
՛լա Հեկան եւ
ուսուցիչ
գեղարուեստի
պատմութեան»
Հաւատքի
արտայայտութիւն
իր ազգի ապա գայ թև Համար, եւ այդ իսկ պատճառաւ
աւելի
է ան մեր
Հտմակրանքին։
Դարերու
ընթացքին
Հայաստանի
մէք գոյութիւն
ունեցած՝ է պետո
թիւն
մը» ազգ մը, իր ուրոյն
կեանքն
ունենալու
ընդունակ,
ստհզծագործող
ծ՛ագումով եւ բեղմնաւոր
ազդեց ո ւթեամր։ Այս պետութիւնը,
այս ազդ
խարՀի
մը մէք որ կր սպասէ, կը յուսայ քիչ մր աւելի
ճ՛շմարտու
արդարութիւն,
իրաւունք
ունի
վերածնելու
եւ Հակառակ
բոլոր
վա
կոտորածներուն,
որոնցմով
յուսացին
րնաքինք
լնել
զայն,
Հայութիւնը
յա
րութիւն
կառնէ դարձեալ, ինչպէս
՛Լա գարոս իր
գերեզմանէն։
պքֆ
Ասդ֊աւ
ք արձանա գրութեան ց եւ
գսքրո^Թ-եաե ց ակադ֊է՜ւքիայքւ ն
կարգէք . Ա , ք> .
CUrVLSfrZ
L
Ա Ք Ս Ո ՐԻ Ճ Ա Մ Ր Ո ԻՆ Վ Ր Ա Ց
( 3 h C Ո I r t K f r h Ւ Ն ն b P )
• ՚՛
• , :
՛ : ֊
•
՛ . ^ ա տ ա
ա
( Շ ա ր ո ւ ն ա կ ո ւ թ ի ւ ն )
Զօրանոցին
վերնայարկը՝
անկողիններու
րաշխումր
տեղի ունցաւ աւե
լի Հանդարտութեամբ»
թէեւ
ոմանք, Հակառակ
տրուած
արգելքին,
չեւ վեր ելեր ե րարձ,
եւայլ յափշտակելով
կը տանէին
վար։
Երկար
մի քոց մը մնացի վարի սրա Հին մէք, որ ճշմարիտ բանտի
վուշ*ի
մը երեւոյթ ր ստացեր էր։ Յոգնած՝՝ ինչպէս որ էինք ա մէնքս
լէԻ"Ք ժտ ածեր
քնանալ։
Ուրեմն
Չանղրրր պիտի
մնայինք, և ան ալ այդ
րանոցին
մէք։ Ասոր մասին ապա Հով էինք, և այլեւս
բոլոր
ենթագրութեանց
առք ել գուռն երր բաց կը մնային։
վայրկեանին
իսկ
մեր մտքին
ներկայացաւ
նախ
տեւոզոլթեանր
Հարցր, և անոր անոր Հետ նիւթականի,
ինղիրր։
Ուն
մարդիկ
կային մեր մէք որոնք այգ
մասին Հոգ չէին ըներ։ Բայց մեծ ՛մասամ
օրր
օրին ապրող մտաւորականն
եր
էինք,
մեզի Համար
ինղիր էր թէ
Ի
1
*Լ
