2 2
ï
•
î
ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
Ասդին, անդին, Հսկայ կաղնիներու, փտած
բո Այն եր ո ւն ժէ £, ին
բորենին դերեղ մանն երուն՝ ոգիներ իսրաիյճանքի
էին նստեր կարծես,
որոնց
փ
ո
քրիկ»
Ա
Ս- կէաերու
նման աչքեր էն զզուելի
մոլուցքի
մր մէՀ ունայն ու
յ անցա սլաբա փառասիրութեան,
նախճիրածին
ու դաժան
գոռոգ
բոցեր կը ցայտէին, որոնց արտասուքով
զմռսուած ժպիտները
փշաքաղընդվզո
մով կը զայրագնէր քեզ ե որոնց ուրախ ութի ւնր ինչպէս Հազարաւոր
թոյն եր է շին
ուած
մեղր, անթիւ
Հոգիներու
անէծքն– ու պատուՀասը կր Հրվեժէ
ԱԼ
ես այդ ժամուն անտառ մտա ի տժգո՜յն ու սարսռո՜ւն, ես ա
անՀունապէս
խեղճացած ու փոքրիկ դարձած, ԴԳ
ա
է
ո
վ
իշխանութիւն
Հունապէս
Մեծին ու անՀունապէս
Զօրեղին։
ինչպէս նաւակ մը ովկիան ո սին բացերը,
ովկիան ոսային
փոթորկին
մէՀ, ինչպէս աւազ մը անապատային
ուրականին տակ, ես՝
չէի գիտեր, զարՀուրանքէ ու սարսափէ գետնաՀար՝
աչքերս
վեր բարձրացուցի և կարկամած՝
շրթունքներս
մրՏնՀացին.
a Աստուա՛
ա մէնա կարող ու ամէնաղօր Աստուած,
խղճայ իժ վրաս,
քու ստեղծած
ա
յ
ս
մոլորած արարածներուգ
վրայ, որոնք այս
անօրյւ
Գիշերուան
Հեղձուցիչ
ժամուն չարչարանքի
բոլոր
ան Հսարին
նոպաները
կ՚ապրին*
Բարիին, ճշմարտին,
Գեղեցկին
բիւրեզային
մար սնաց ման
գթա՛
ռատ Աստուածը,
ալ խղճա՛ մեզ բոլորիս
վր
ա
յ ու վերջապէս
րածօրին ծաթեցուր քու պայծառափայլ,
կենսաբեր մ, գերաՀրա շ Ար
ZPU.2 ԶԱՐԴԱՐԵԱ
Ն
ՄեՌԵԱԼ.ՆԱՐՈԻ ԶՕՐՈԻԹԻԻՆ Ը 1
Ռ֊ՈՍԴՈՄ հ ՅԻՇԱՏԱԿԻ Ն
Անգլիացի
գրագիտուՀի
մր, Տիկի՛" Օլիփան, գրքոյկի
մը մէ$_, կա
խարդուած,
քաղաքը
տիտղոսով
և որ տեսակ մը տարօր
գործոց
մըն է, մեզ կը ներկայացնէ
գ՝սւառական
քաղաքի
մը մեռե
որոնք յանկարծ, վրդովուած
իրենց Հիւաած ոստանին
բնակիչներուն
վար
մունքին ե բարքերին, կ՚րմբոստանան ե կ՚արշաւեն
դէպի
տուները,
ղոցները և Հրապարա1լները. անոնք իրենց
անթիւ, ամենազօր ե թէեւ ան
տեսանելի
բազմութեան
՚ ճնշումովր կը քշեն ապրողները, կը վտար
նոնք քաղաքին
դոներին դուրս և կը կանգնին այնտեղ
ա
րղիլ
ռ
է
ո
վ
ո
ր ապրող՛
ները մտնեն քաղաքին
պարիսպներին
ներս,
մինչեւ որ խաղաղութեան և
զղջումի դաշինք մը կը մաքրագործէ
սիրտերր, կը դարմանէ
գայ
թիւնն երր և կապաՀովէ
աւելի արժանաւոր ապագայ
մը։
C)
Le s Sentier e Dan s L a Montagn e
(de
Mauric e Maeterlmelv J
