VERADZENOUNT, du 01 janvier 1918 au 01 décembre 1939 - page 169

ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ 289
տաուապս/նքրն, որմեք ուՖին մար.
գասիրակսհ/ սիլաւ, աւՈ/ii ա ղ գ է ,
ՐԼլան անոնք յ ո յ ն , եզիտի, ասորի,
քիւրտ, իսլամ կամ ոչ իսլամ, որմււք
եԳւթ՜ակայ եղան՝ են օսմ. բռնակալ
կ/սռավարուԷՒեսՈ/ աոմարգս/սէր
սարսավաերոլյւ :
մրալիք աղատտ իք իւէւր կը պատ֊
կանի բոլորիս, Թիկ՚քիայից գ ր ա ւ ,
ուած՜ Մրեք նաւ անգ^1/երու ժողո.
զու րւէէւերուԳւ :
կոչ կ՝լլէէեմբոլոր զէքյյքի րյ/գուՀ/ակ
տ զ ա մ ա ր գ կ ա ն ց ninuhig գաս ա կ ա ր ֊
գերու ՞| խ՚տրութեստ, գիւղացիէ^/,
արւեստաւորէքէւ ւէ^/է/չև. բարձր գ ա ս ո ւ
մտաւորականութ՜իւճ fm ու 7 արուս///ր ։
Էս կոչ ղ [fitեմ րոլոր չ տ փ ա ւ աս
գսլրոսակսհքէւհ՛լաւէ/, որոնք կր բաղ֊
ձան ն՜ազկաւէտ տեսԴ/ել վադհւան
, մշակոյթ՜ի գ ա շար, P~ nn_ գիմեն
ղէքէւքիք թ՜ոդ վազեն զ֊Էպ ի "ճակատ։
ուղղելով իմ խօսքս \ մեր բոլոր
մայբերումէ ե քսյրերուն՝ կր յորղո֊
րեմ որ ՏլՈւգուէւ^տ իրեՊւց սրբաղաէէ
յարկի տակ Յուգայներ1ւ ու գ ա ւ ա ֊
՜ճ ոտները, թ՛ող թ՜քեն անոնց երեսին/
և. ղրկեք/ գէպ ի զօրանոց։ րաւա՜ճստ
Է այէւ մայրը որ կր ք ա ջ ա լ ե ր է իր
զաւակ ր, աւ/ուսին ր կամ "՜դբայրր
հսալու տուէ/ը իբրեւ կորովազուրկ
ե որբացան՜ ազատ ութ՚ե/սն սէրէն։
երէկ կռուող ուժը իր կարելիէ/
րրաւ կուրՏ՜ լլ տալով թ շյւամո&,
այսօր ալ մեր մտաւսրակոհաւթ իւԳւր
պիտի յայսԽաբերէ ffî/քզյքնք կռուող
գասակարգքա արժ՜անի։
իմ խօսքս կ՛ուղղեմ նաեւ վրացի
մեն՜ ժողովուրգիհ՝/ սրուէ/ ազգային
շահ երր գ ա ր ե ր է (՚Վ^Ր համընթաց
քալան՜ l/tt ե 7 ամաւ թ՜աց պիտի ք ա ֊
լեն մ\/տաւանգ ասկէ յես/ոյ րբրեւ.
տառապան՜ և աղա տա գրուան՝ ժո֊
զովուրգներ։ Եթ՜է այսօր հայ ժոզո.
վուրւլՏւ է վ տ ա ն գ ի տակ ե ենթ՜ակայ
վերՀնական բէէաՀԳւՀմսա, վաղր կ ա ֊
բոզ Է վրացի ժոզովուրգշ էթեիլ,
գ ա ր ե ր է ի վեր ազատութեան և. տար.
. րակսսւ ար գար ութ՜ եան ///եՊ/չացող
վրացի ժոզովուրգը։ Պարտականէ ես
յիշելու քու uhi ց ե տ լ պատմութ՜իէՅւգ,
վրացի՛ ժոզովուրգ։
Հա՛յ ժողոզուրգ,եթէ ւ ա ւ ա ք ա կ ա ն
կերպով չպատասխանես այս կոչիս,
եթ՜է պայն՜ւաւ զ.ի//////կց/// թի/նր չու.
նենտս 7 այրենիքի Ա փախստակտն
ժողսվուրգի, բզքտուան՜ մայրերու,
թ՜աղս ւան՝ փոսերէ^/ գուբս գալս զ
տզամարգկանց, բսԳԿաբարուան՜ ՛այ
կոյսերու ներկայ սարսափելի կտցսւ ա
թ ես fît, եթ՜ է չգիտակցի// nijii մա֊
դուսԽ սեւ երա/լյտ որ կր սաւառնի
մեր բովստգակ հայ ժոզովուրգթյւ
վրայ, ե թ է գոճ/ ւ ասկացողութիւէւը
չունեմ/աս ստեղն՜ ո ւան՜ ն՜տնր րոսլԷԷհ/,
ետ առ յքէւձւ/է ւերոս աււտՅ/ը զոր
,գու!/ ես տուան՜ ե իրաւունք մի
ուէ/ենար վերցնելու իմ գի ակր, իրա ա
ւուէ/ք մ իյ \ ոմնէրէար իմ վրայ ար.
///ասուելու, թող թաղէ զիս այն կո ա
զակր որ երէկ իմ կողքին կուրն՜ք
Iլուտար մեր թ՜շէւամոճւ ե ձորերը
ե լե/ւներր սկացան՜ ՛այ //րբու/խերը
կը գրկէր և կշ գգուէր։
Աւելորգ է ընել քու երեք տարուան
սլատւՐութիլյ/ր, ՛այ 7 տրուոտ . ա յ գ
պատմութ՜իւնէ ըթ՜ող չկր1լնուի։ Եկան՜
Է ժամը որ գ ո ւ սրբես քեզի ուղ.
զուտն՛ բ՛ոլոր ^Անարգանքները կանգ. ՚
նելով Ազգայթէ իյորդ ուրգեերու
կողքին,թ՜եթեւացնելով անոնց բեռը։
Մեն՜ագոյնն Է կախուան՜ քու մար.
գասիրութենէգ ^յլ Թոզ չկրէլնուի