288
ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
ԿՈՎԿԱՍԻ
Մ հԶ
im ա ա ա ա ա \
ՆԱԽՕՐԵԱԿԻ
ա ւ
0փօ °լիս ի թերթեր ը Դեկտեմբե ր ե ւ Յունուա ր
ամիսներուն , Ո Ր հասա ն այ ս վերջերս , կ ր պարու
նակէ ն յո ւզիչ ո ւ գեղեցի կ տեղեկութիւններ ՛ թրքա
կան յարձակոզական ի վերսկսումի ն նախօրեակի ն
նայ ժողովրդ ի ցոյց տուա ծ դիմադրակա
ն անվեհե ր
կամքի ն ո ւ զոհաբերութեա ն սքանչել ի հոգիի ն
նկատմամբ , գրագէտ,
՝ զինուորական , կղերական ,
ուսանող , ինչպէ ս ե ւ կանայք , ամենք ը միեւնոյն
ադադակ
ր բարձրացուցա
ծ են * «Պէտ ք է դիմաղրել» ։
Արտասահման ի գրեթ է բոլո ր թերթեր ր արտատպեցի ն
Ահարոնեա ն ի հոյակա պ կոտ ը «Ահազանգ»
, հրատա
րակուա ծ է նոյն օրր՝ «Հայաստան»ի , «Մշակ)) ի ե ւ
«Հորիզոն»ի մէջ։ Ահ ա Անդրանիկ ի վսե մ կոչր .
Անդրանիկ ի
Կոչ ը
Եւրռպայի
Հայ
Պատուիրակութիւէւր
կոչ
կ՛ընէ
քա
£ ° ՝ւ իմ՝ քւոէոր
զրնա
ա
կիոեերու1ւ
եւ րոլոր հայ հ ասարակա.
կա՛ն
կազմակերպութեանց
եւ
սար,
մի՚յքներուն
գիմ
ել գ է պ ի
գրաւուան՝
*եաՀ՝ ւսսքէներ
ր եւ պա շտպսւէւել
ամէքն
ւէնով։
Մ
տ
ի'կ
ըսռնք,
*>ա՛յ
ժողովուրդ–,
այգ.
կոչի
.
քիուսասաաՊւի
ներքոյքն
քազաքա.
կա՛ն
վերիվայրոււՐ՚ներր
այնպէս
գա_
սաւորուեցս/ն,
որ
ռուս
մեն՜
րանակի
կռուէ
՜ճակատր
փսխուեցաւ
եւ
պատաւ
եցաւ
այն որ^դայ
ժողո
ա
վռւրգր
րովս/նգակօր^ն
կըլ
գիւ/սւգ֊
րաւէ
՜ճակատ
ա՛գրակա՛ն
մեն՜ եւ
ււՈւա1լ1ւկւսլ1ւե լավ
լեցուն
րոպէ։
(հուս
րա1ււսկր
հայ ժոզովուրգի
օ էէն ո
լ֊
թեամր.
գ ր ա ւ ե ց
քժ*իլրքայ
այտստսաի
երեք
՛նաւա՚նգներր
եւ
այսօր
զ ի ֊
՚նագաւէարի
եւ
վաղուացն
S
աւա*նա,
կսւէւ
ւ աշտութ՜եutil
բերումով
վ տ ա ն ֊
գի
ե*նթարկուան՜
trit ա յ գ
%ահս/նգ֊
՛ներր, ուր կրրնակի
ւարիլր
ւ աղար
վերապրող
ժողովուրգ,
որ գ ե
ակա՛նատես
եւ ե՛նթակայ
օսւ
կառավար
ո ւթ՜ե ան
ս արքան՜
մեն՜ա֊
գոյն
եղեռն
[fii,
այո օր
գ ա ր ձ ե ա
է
պիտի
ենթարկուի
où մ՝.
րսՈւակի
՚ներխուժէՐաս
:
Ա յ գ
վերապրոդէէերր,
որոնք
կր
կազմե՛ն
վաղուա1ւ
Հայա
ս ա ս ա ի
միակ
տարրր,
պէտք
է
պաշտ
չթողուՅւք
որ
ou մ՝,
րաս ակր,
օգ_
տուելով
պ ա տ ե
հ ութ՜ ե՛ն tfît ,
գր
տայ
մեր
վաղուս/ն
մեն՜
շք^ն
այսօրուաէւ
փոքրիկի դ
ն՝աղի1լներուե
վրայ։
ՄեԳւք
կեցան՜
ե՚էւք, Հայ տ առա պան*
Ժողովուրգ,
հայկակս/ե
ձ պատմ՝ու֊
թ՜եա՛ն
այոպիսի
փ
ո
[^՜
ո
Ր^1
ոս1
Է^է^
վրայ ուր մեր ժոզովուրգր
կ
կա՚էՐ իր վե՜րՀքա
օրերր եւ • կամ՝
գտնուի
վաղուս/ ïi
ա զ ա
տ ո ւթ՜ե
ԱՅՍ
ււաիէօրեակթն
:
Վայրկեանր,
՛էւ եր կայ
օրե՛րր մեզ
չե՛ն
ցուցներ
^ի^/ա
՝^է\անապարւ
ՎազուսՏն
սլատասիւս/եր
հայ
վուրգյքէւ
պիտի
ՐԱ_
ա
J
ա
J"
կամ՝
Գարերէ
ի վեր, մե՛նք
րռՖե
հաւաքականէ
ազատութ՜եան
՜է\անա
սլարհր
որ պսակուեցաւ
մեր
՛նով, և. հայ երիտասարգութես/ն
ս
Ս
1
ոգսրոււաերով։
Հասան՜ Է ժամչլ
վե՚րՀյա
ւՐարսքն.
չուէՐի։
Իմ՝
խօսքս
կ՚ուղղեմ՝
այն
բոլո
մարգոց,
որմեք խոր
գիտակցութիւն՛
ունի՛ն հայ ժողովուրգի
լայնան՜աւալ
