Page 39 - ARM_19-1948_03

Ե Ա » ԱՀ

նոս ագահ՜ կ Հաշտեցնել այդ բացարձակը ամեն– ՊՈԻՏ՝Մ ԾՒԾԱՂ, — 0 ՜ , կ՝էրեւայսառրյցի տակ սչաՀաձ՜ոյ ղԼեւ
կ՛ուզես Հայ ժողովուրդը^
օրեայ ել այժմէական դէպքերու՛ն Հետ։ ինք այն­ ՚

քան Հեռա էր աիլանագիտութենէն , կեզհ աւո ր ո լ – Ուրիշ բարիք մը. ալ : Մենք գիւբաբորբոք

թեն էն, սուտէն, որ չէր քլ՝բՅ*ար Հասկնալ ներկա ք Ժողովուրդ ե\1 ք ; Ոչինչ պատճառով մը կը բռըն֊

կեանքը, ներկայ աշխաբՀը* իր պայքարի ընթացք կէնք։ Եթէ ցՈԿյւա երկիր մը գաղթենք, օրինակ

քէն եղաւ, միծ յեղափոխական մր, մեհ՝ գրագէտ Ալասքայի կամ Սիպհրիոյ Հիւ՛սիսը, մեր քիղեոն -

մեն ֆրանսացի Ժահ Աշխար Հը նեղ կու,գայ մարդրց ։ աչ կր Հանդարտին : Թշ՛ ամինե ու յ արձակս լ մ՛։ է՛—

"՝։Հ՝Մէն*֊լ\խէ՝1՝ վե՛րք, մեկնեցաւ Հարաւային Ամե­ ԱՀագին երկիբնեի , Հ^ղիբ /տւնի%– իրենց ձե՛լ­ Հ Էն ալ կ՝ազատթեք

րիկա ուրկէ գր&ց՜,–– եր բ. ՀիլՓլէրական՝ բանակը քէ, ր ո ւ Լ ւոակ եւ տակաւին՝ աչքերը Հեոյյլնեըե են՛. ֊Վ^յրի գազան նեռրը •

գրաւած էր Ֆրան սան ալ, Հհամակ Անգլիացի– ՀիւսիսայիՆ Բեւեռ, Հարաւային Բեւեռ խու­ -— Ատոնգ-Հետ գԷ՜ւ֊խ ելլել դիւրի՛ն Է ։. ՝՝Հօ դիւա­

ներուն» հ Իհյքւ ալ չէր ընդուներ պարտ ութի ւն\ը ել զարկութեան կ՚ե՜լլեն։ Կը զարմանաս թէ թե չ կը նագէտներու Հետ չէ ոը գործ՜ պիտի ունենանք ;

միացաք էր Տը Կոլի Հ փնտռեն այգ սառուցեալ գօտիներու մէք , ուր –ո՚՚քԼ Ա անաւանգ , ՛մուշտակի առատութեան մէք պիտի

Պէոնանոս ունէր շատ մը թշնամիներ , վշտա­ արեւ , ոչ բո ւս ա կան ո ւթի ւն կայ : Վ^այբի կենդա– Լողանք եւ մեր տիկին նե րը , ոը մ ուշս։ ակի կարօ­

ցուցած՜ եւ Հեռացուցած– էր շատ մը բարեկամներ՛, նիւեր, արք եր , դայլեր , վարագներ կը չըքին ամէն տէն իրեն ց ամուսիններուն Հոգին կը Հանեն , գո­

որովՀետեւ. չէր կրնար որեւէ շաՀռւ ՛ծ՜առայել, կողմ : Զեն ալ վախնար .. * նէ առատ մո լշտա՚կ կ՛՛ո ւնենւմ՝՛ : Ուոքէն ԴԷ"Հ Ի*՝1ք՛

նոյնիսկ իր սեփական շա Հ՛ուն : իբ գործ՜եր ը յա– մուշտակի մէք թազուելով՝ մուշտակաւէէճը կը

Լ\ախ մտանելի չեն ոչ թէ անաստուածի մը, այլեւ ինգո0 վախնան : Մա՝ըդը ինչ տարբեր՛ու­ գադրի եւ տուներու մէք խաղաղութիւն կը տիրէ։

Համեստ քր իստոնեայ ի մը , ին չպէս ա տ ան ա յ իւ՝ թիւն ունի այգ գաղւսՀւներէն * Այս վեբքիննեբն են ինչ ւո բա մա բանա կան– միտքեր* • • Այն՛ ա՛֊

այէեւէն տակ» , որ շատ քննա գատու թիւնն ե ը ո լ որ կբ վախնան մ ար գէն եւ ճիչգ ա յ գ պատճառով տեն ինչո^ իրաբ 1լ ա\հ ցնին ք, րսե լո փ թէ Հայտս–

տեղի տուաւ։ ՛Նոյնը «Պ * Ո*–ին»ի կամ «Ոճիր մը»ի քաշուած՜ են անմարդաբնակ տեղեր ։ տանէն աշխատաւորն՛եր զրկուած են Աբխանկէլս–

Համար որ ա Հասկնա լի կը թուի , ինչպէս մարգը, Իրաւացի տեսութիւն : Եւ օգտակար Հա - վ*ի սառ նամ ան իքը , փայտ կտրելու Համ՛ա ր : Բ*ե–

ան՝ բա ղ ա՛տ ր ե լի .ել խորՀբգաւոբ ՚ինչպէս կեանքին յեբուս Համար : րեւս նոր ղաղթավայր մբ կ՛՝ըլէա՚յ մեղի Համար :

ան յարակցութիւնը * Հա յեր բ փ^ն չ կապ ոմնին այս տես ո ւթեան Հյ ատ խելացի կարղագըււլթիւն մրն է ըրած սովե­
Հետ :
«ծ-Ա անոնցմէ եմ», կը ոիբէր ըսել, այն սովո­ տական բա ր ե խնամ կառավա՛րութիւնը : Ինչ Հե–

րական & բանս ա ցիներ՛էն որոնց Համ ար մի շտ ան– * ^Ղ.Բա՝/Ր՝ * ^ե*"Ք օրինակ պէաք է առնենք ռ ա տ ե ս ո լ թ ի ւն եւ տակաւ թե Ա աըըղամիշի անտառ­

տան՛ելի , անկառավբելի ըսուած. էբ գարերու բն՝– այդ վայրի, կենդանիներէն Հ Ամ՛էն՛ էաբէք՚ւ անի– ները կը յանձնա– տրէք իրեն։

թացքի.՛..՝. , մինչեւ որ օր մը վարմա՚պետներ անոնցր ա լ ա թիւ՛ ՚ տեսանք սա քաղաքակիր թ կոչուածնե­ \§ախ որ ա ւգ անտաւմները իիուսաստանի Հ°ն

Համա՛ր անՀատապաշտ բառ,ը գտան » : ճիչդ է , րէն ու. տա կալին , անոն ց քղանցքներուն կ՝ ա պա ս– պատկանիւ՛^ Այա՚հշ|ւշ տրուած են եղբայր ՝Բէմալի–

Պէոնւանոս բացա բրձճ.ակ անՀատապաշտ մլ/ե> էր , տանինք։ Կ՚երթանք կոլդանք կը մխրճուինք ա՛­ կին՛. Տըո՚֊ա& նուէր.ր ետ պաՀան քել * * • Գնչուն իսկ

բա՛ս շատ տանելի եւ մատչելի աղա՛տ միտքերու նոնց մէք ։ Հիւղակնոց մբ Հողի Համար էմ՚աՐ >ոնե ր այգ բանը է

եւ իբ մեծ տեգր կը գրաւէ այգ Հազարամեայ շըղ~ կ՚անցնինք։ ՛Բիթ - քիթի իրար կը Հրմշտկենք։ Աակաի , եղբայր քէենոբ, այգ խնդիրը քիք

թային շարքին մէք : Վէճ , կռիւ իրարու Հեա եւ կրկին, իրարմէ է)*սք մը ւոըամաբանո ւթեան՝ Հետ Հաշտուելոլ միտք

Պ է ո1ե ան ո ս ին վախը , ինչւգէս կ՚՛երեւի \իր ըո– բ ամն ո ւի ր : չունի։ Երեւանէն Արխանկէլոքի 3 ֊ 4000 քիլ՛–

լոր վէպերուն մէք, այն է որ Հոգին կ՚երթայ գէպ • Հապա փնչ ընենք։ Ամէ՛ն մէկ քաղաքի մէք մեթր տ՛եգ ա՛շխատաւոր տանիլ։ Փայտ կաբել տալ
մէկ Հայ ՛ընտան ի՛* ք զետեղենք ։
ի ոչնւչութիւն, կորուստ։ Բայց, Հոգ է արգէն բերե՛լ Երեւան եւ Հոն՝ տախտակի վերածել ել տուն

Հաւատացեալ գրագէտը ։ Ա յն պւլտ իկ $ Լոյսը մաք­ Այսքան պարտ պ տեղեր կան , տես Հիւսի– շինել ու. ն ե րգաղթ ոզնե բ ը պատսպարել * - • քքք՚ե լքգ

րութեանն եւ ման՛կա՛կան ոգիի որ կայ ամէն՝ էակի սային բեւեռը մ արդու կը սպասէ շէնն ա լո լ Հա*– կը Հասնիր ։

մէք , պիտի բաւէ քնքելոլ Համար չար ոգին՛ , մեղ–՛ ս ար : Կրնանք բեւե ււաիայփ֊՚եբու իւմրակ մր ղրկեք

քը * Իր Հե բոսները կատարեալներ չեն՝, աֆ^լ ընդ– ու.ումնասիրութեան Համար : հյ ո բՀ ըգա յին ե բկ\իր է ա յ դ տեղը , ուրեմն,

Հակառակն արկա՛ծախնդիր մարդիկ ո լոնք կը ամէ՛ն ինչ խռրՀուրդ է Հ՚ոնւ եւ մեր պՈՆ.բԺււՆէԱյ^ք^

պատկանիւ– կոըով-թներոլ ց՛եղին՝։ Ե֊ մեծ՝ քրիս– Ամէն՝ ասպարէզի մարգ ունինք։ Զե®նք կրնար ղապււ ւ ն խելքը չի Հասնիր այդ բանեըուն։

*նեւ ւն , կբ տեսնէ ապագան բԼւելւայիՀւ, մասնտգէտն՝եր ալ արտագրել։ Կբ ն՛ա– Ան շուշտ մեր բար՛իքին Համար է : Բան մը ղի՜*

Հ ե ր ո սն եր ո ւ . ս ոլր­ յ ի " բաիյտը կբ ժւստի եւ մենք ալ մեր անկաթ ան— տենւ, մ ե քւ ալդ տեղի Հ առաք գի՛մ ական մենծ՜եըը * * •

բե բու , ել էլ ա՛ւե լցնէ անմիքա՚պէս մ աճուկնե­ կ իւ՛ն ր կ՚ունենանք սա կլորակին վրա յ :

րու ձեռքը ։ Կ. ՊԻՏՈՒՇ

Պէոյնանոսի մաՀով ֆրանսական՝ գրականու -

թ իւն բ կը կ ո բ սն ցնէ իր՛ ամենա՚մե ծ՜ վիսլասաննե -

/՛էն, վիճաբանն՛երէն, ազգայնականներէն մին ։ ՄԱՐԳԱՐԻՏ ԲԱԲԱՅԵԱՆ ԻՐ ԱՇԱԿԵՐՏՆԵՐՈՎ քեցը, որոնք այլազան ձայներով,ել ոճիրով կու
է , նկատի
Եթէ ՛իր գ/՚ԲՔՐ մ՝ի շտ ան\ո–ր ո շ մնացա՛ծ գան ներկայացնել քանի մը տասնեակի Հասնող

պէտք է ա՛ռնել որ ա՛ն միշտ ուզա՛ծ է պարկեշտ երամշաական կտորները , զորս այնքան Հմտու–

մնւալ , Հաւատարիմ իր տեսակէտներուն՝ եւ խա– Շաբաթ 19 Տ ունիս ին տեգի ունեցաւ 0բ •Մար­ թեամբ կի ցած՝ է գասաւոըել 0ը ՚ Բաբա յ եան ; իր

՚ԼաԼԻ^ււՀ հԸԼԼա Լ քազաքան ո ւթիւններուն , այլ զա– գարիտ Բաբայեանի աշակերտնձերուն երգի ունկն՛– ամենամեծ աբմանիքնեբէն մէկն՝ ալ եբգացւմւկի

ն ոնք բար ձրացն ել մ ին չեւ ի բ մ արդկա յին լայ>ն դրութիւնը , Աքօլա Բան թօբոմի ս ր աՀ ին մէք ։ ան ս պ առ աղբիւրն է ։ Ամ ենաՀ ին Հ եզին ակն՛եր էն

Հասկացողութիւնը * Տշհօ1€1 Շշաէօւ՚Աաք - * * իր խորՀբղա՛լոր մին՛չեւ .նորերը տեղ գրաւած են յայտագրին մէք,

Իր վերքին Հբատարակուած գործ՛ն՝ է հՆյլ նեղ նր­

Րւ՚ծՈՇՇ Շօո1*6 1շՏ ք^օեօէՏ» : Օրուան կեանքը գայթա­ բանցքով եւ Հ սկա՛յ երգէոնով •: \քերս կը մսւնեմ մեներգի , զուգերգի ել եըրեակի ձելին տակ : Ու՜՜

կղեցուցած– էր զինքը, կը վրգո՚վուէր ոչ թէ ռում­ արուեստի այս տաճարէն ուր երբեմնի ո ւս անո— շա գր ա ւ էին՝ ձ ա՛ քները Տ ի կիննեբ՝ Ց>իլաէբմ անի ,

բին քան գի չ ում էն , ա յ^լլ Հ իւ լէ ա՛կան գո ր ծա բանէն՝ ւլա կա հ շյւ քանիս քՈէ–Հիբը մի առ մի կը յուղեն զիս , ՚Լթօրտման-ի , Օր* ^աէէիի Լ՚օ՚ա դումով Հայ՝) ։

որ կը շինէ զա յն , ուրեմն մ աըդերէն ։ Ա* իա յն՝ Աս­ ո ւ աչքիս տռքե լ կր ցցո ւի ն աեւ անն ՛մ ւմն վաը պ ե– Երգերը ըն ար ո լա ծ %Էին ան պա ք մ ան՛ ո լ\նկըն–

տուծոյ գաղափարն էր որ կրն՛ար՝ զայն Հաշտեցնեք տիս՝ Վ^Էնսան տ*է*ն։տիի ստուերը, խրոխտ եւ վեՀ : գիրնեըը փոխադրելու Համար Հաճելի մթնոլորտի

կեանքին Հ ետ ։ ՆԼարպետը բարեկամ էր նաեւ Օր՛ Բաբայ՛եանի, եւ մը մէք , ել ոչ ա՛լ աշակերտներուն ապաՀ ո վ՛ե լու

Պէո§֊՚ա՝նոս մեռաւ մեծ բա՛ց մը ձւգելով։ Ո՞վ ծանօթ Հա ք երամշտո՛ւթեան Լքանի մբ Հայերէն Համար դիւրիս շաՀուած ծափեր ,ա՛յն՛պէս որ կարգ

պ իտ ի ո ւն են այ Հիմ ա լան՚դգնա լ թ իւն ը շաբունա– ե բդեր դասաւորած է՝) է մբ բար դ գո բծ եր ի սկա կ ան փո բձաքարե ր է իւ < ա–

կելոլ իր գործը, մէք տեղ բերելու Համար \լՀ շմար՛– Երգի վաստակաւոր Հայ ուսուցչուՀի մը իր շա կե բտա՛ց Համ ար ;

լռութիւնը , ի բա կան ո ւ թ ի ւնը , մ տնկական սրբու– աշակել ան ե բու տարեկան Հունձքը շարած է բե– Իգական ձա լներ ու մէք ծ՜ափեր՛ու մ ըցանիշը

թիւնը ։ ԱՐՓԻԿ ՄԻՍԱ-ԲԵԱն մ ին վ բա յ : Աշակե բաներ՝ դեռատ՛իէն մէն չե տա– շաՀեցաւ Օր * Սառա Բէօսէեան , Լքօնթբալթօյ ո—

ր ու նւ փայլուն ապագա յ մը կը նախատ Լսոլի , իսկ

արական ձա՛յն՛ն ըո լ մէք Պ* ՝Բախմա\ն՝, ոբ Հրէա­

կան երզով մը մասնակցեցաւ :

ՅԱՌԱՋ »Ի ԹԵՐԹՕՆԸ (48) իսկ մի ւս կ ո զմ է կը տ ո լմէր Աշո ա Եր կ ա թը « օր ի– Պատ ե ր ա՛լ լ մ էն շ ատ առաք կ ան ՛ո նաւորապ է ս

նաւոբ թագաւորը, եւ յսճւձին՝ անոր ամբոզք տեղի ունեցած նո յն ո ւնկԼգըո ւթիւնները քանի մը

ազգը ։ տար իէ ի վեր կը կր կն ո լին՛ եւ տ ար թև ե ր ո լ բեռը

Այստեզ կը տուժէր ս/նՀատ մը միայն , ո՛ր– կու­ պատճառ մը չէ եղա՛ծ կասեցնելու եռանդը Օր*

րացած էբ փառամոլութեամբ, իսկ այնտեղ՝ աղ— Բաբայեանի, ոբ մասնաւոր գուրգուրանք ո ր ունի

(ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՎԷՊ) զը * ի^Ք կեցած՜ էր երկուքին՝ միքեւ, որոնք ,ումեղ իր ամէն մէկ աշակերտին Հանդէպ ։

է ին, սիրելի որո^ւն տալ դեր ա կշռութիւնը, Հօ՛*– Մ եր գաղութին պա՝ր տ ւս կան՛ո լ թիւնն է յոբել­
ուսուցչուՀին
բը , զոր պար տ ա լոր էբ սիրել , թէ^ ազգին * * • : եանով մբ պատուել վաստակաւոր
կ՚աշխատի
ԻԸ– Աւելի լաւ չէ0 ր ըլլար , եթէ լռէ ր ինք եւ իր գոբ–
Ա. Պ–
կաթողիեոսը մերմեց պատասխանել կայս եր ծերուն նայէր , քան թէ իր Հօր գէմ յյէ՛ ո՛ե սո ւ՛­ ՛ւ ր զ$\.աՀատե լի յար սււոե ւո ւթե ամբ

Հր ալէ րին , վախնալով որ Պ ո լիս երթալու սլ ա բ ա– թե ամ բ ւլբազէր; իր ի^նչ գործն՛ էր որ կը սպան­ տարին երէ ի վե բ

•գային կրօնական միութեան խն գիր ը ել աըծաը — նուէր Աշոտ Երկաթը , կը խորտակուէր աՂԳԼ\ 1
կ1 ո չնէ չան ար ամբ ո զք Հայ աս ա ան ը :
հուի կրկին * ուստի՝ Տաբօնէ\է՛ ճամբայ ելաւ եր­

թալու Հյիբակ, Աշոտ Երկաթի մօտ, .որպէսզի Բայց ան Հետամուտ չէր միա^ն՝ իբ անձնական

խորՀ ուրդ տա յ անոր ընդունելու կ ՛ււյսեը Հրա*– Հանգիստին– իր երակներուն մէք կարծես Հ°Ր\Ր ԼՐԱՏՈՒ ԱՐՈՒԵԱՏԻ

վրշ •• արիւնը չէր որ կը Հոսէր * իբ Հոգիին մէք կը տ ի–

ԻԹ • ըասլեաէր ազգի սէրը , ճշմաըտութեան՝ ու ար­ Ըւիլերմ Աարռյեանի ծանօթ մէկ երկը քհօ
դարութեան։ կեանքին մամ տնակը) վե–
Հեզինէն սաստիկ անՀանգիստ էր*. Հօր գաղտ– սէրը ՚* յ1ա€ օք \՚01Մ Լւքշ (Զեր ի : Այս
Պատրաստ թատրերգութիւ­
նիքը իմանալէն յետոյ։ ՀայԲԸ կազմակերպած՝ էր եւ Հայրենիքի։ էր զոՀելոլ ամէն թլ՝չ յ ք ան՛ուն ա՛զգի
Ազգն էր իք Հայրն– ալ, մայրն՝ ալ բածուաՀծ է շարմանկայ
սոսկալի դաւադրութիւն– մը, որով իրենց ամբողք
աք նը որ վե ր քե բ ս ներ կա լացուեցաւ Պըօտուէ յի մէկ
ցեղը պիտի մ ատն ու էբ անէծքի եւ դաւաճան ի կոչ­ ոլ ամէն ինչը • երր կր տառատպէ ր ան՝, ինքն

ման % պէաք է տառա՛պէր , աՀ ո ր Հեա պէտք է ուրախա­ թ ա՛տ բոն ի բեմ ին վրա յ ՝ ա յմմ ալ շատ քիչ ւիոփո–

0Հ • Հեզինէի զղայուն սիրտը կը կսկծար , նար ու անոր Հետ ալ տխյէբ : ԱՀ ա թէ ինչ կը մ ը– խութեամբ , կբ ներկայացուի իբրեւ շարմսսԻԼկա-ր ։

քանի կը յ իշէ ր այւ՛ ղի շեր ո ւան գազ ան ի խորՀո ւ^ր՞– ած՜էր ան–, երբ յա քո րդ օրն իսկ կան չե լ տուաւ Ա ար ո յեան ծանօթ է իբրեւ Հ ար ազատ մեկնիչը

ղը* միքոցներ կր փնտռէր Հօրբ ծբագիրնեբբ խո բ– Տէր Ա աՀակր , որուն Հ ա.ւա տ ա՛ր մ ո ւթե ան մ ասին՝ Հասարակ քսալի ան Հ աւոնե ըու , ան ոն ց սէ րե ը ո լն ,

տատկելրւ։ Օրէ օր Հայրը ատելի կր դառնար իրեն, կասկած չունէր բնաւ X տէս բո լթիւննե բում եւ մագդկա յին պա յքարն ե–

որդիական պար տ ա լոր ո ւթ ի ւ4*ն ե ր ը կը լռէ ին իր Երր Տէը Ս աՀ ակ ա^՜յ. ո ր աո ան ձնասենեակը մը — բոլն ։ « ԱնուձԼս Արամ » է խորագրով իր վէաը
գիշերը
մէք, տեգի տալով ազնուութեան– եւ ճշմարտու­ ՛ո սւ ւ . Հեզինէի երեսին դոյն չկար ՚ամըողք բաւական՛ աղմուկ Հանեց, ի"կ ի(՚ ^Մարդկային

թեան։ զգացումին : ան՛քուն մնացած՜ էր ան ։

Մէկ կողմ կեցած էր ^աձՂ՝Ը. ԻԲ վատ ու դա­ Ի՞նչ կայ. աղքիկս , ինչո^լ այդպէս վր­ կատակերգութիւնը » այնպիսի մեծ՜ գնտՀաաու–

ւաճանս* կա 1. արարքներով, բայց զոր պարտաւոր դովուած՝ ես, Հարցոլց Տէր ԱաՀակ։ թեան արմանա ցած է ոը գիրքը նախ թատրերգու­

էբ սիրել ու յարգել բնութեան օրէնքի Համաձայն , ԲԱԳՐԱՏ Ա8ՎԱՋԵԱՆՑ թեան , յետոյ ալ շարժանկարի վե ր ած ո ւած էւ

Fonds A.R.A.M