Page 243 - ARM_19-1948_03

Կարպիս ՚ԼազսսեաԱ Համակրանքբ կբ շաՀի ; Որբանոցներու գէպէ Ցու– գիւղերուն՛ մէչ ժողովուրդին սնունգբ չափազան՛ց

•Լաստան ու Լիբանան փոխադրութեան ժամանակ խեղճ էx Անոնք կ՚ապրին ցամաք Հացով եւ շաբա­

իրեն վիճակուած էր կար՛եւոր դեր մբ ո՛ւ այդ էոկ թուան բնթացքին– միայն՝ մէկ երկու անգա՛մ ել ու-

Անցեալ շաբթոլ ցաւով Հաղորդած էինք թէ Ե– պատճառաւ Պէյբութ Հ ա սալ \922ին Գեկտեմբեբի նենան 20 30 կբամ պանիր • * * Ասկէ զատ կենսա­
պաշտօնէութեան
բուսաղէմի մեր ընկերներէն Կարպիս ՛Հազարեան վեր2եբբ, բ՛ոլոր որբերու եւ նիւթ \)ի պակասով պզտիկներ էն՝ շատեր ենթակայ

յանկարծամահ եղած է ԳաՀիրէի մէչ, ՛ուր փո­ մեկնումէն վեՐչ։ են ոսկ բա թե քո ւ թեան՝ ել անբո ւժելի փոբՀ ա\րտ՚ւ -

խադրուած էր վեր չեր ս ; Անմիքապէս ճիպէյլի որբանոցի ուս՝ուցչո\ւ - թեան X ԶտփաՀասնեբբ ունին Հաւկուրութիւն ,

իրազեկ մը Հետեսեալ կեն՛սագրական տեղե - թեան կբ Հ բաւի րո ւի եւ կբ նուի բուի մ ատ աղ սե­ կենսանիւթ &ի պակասով :
կութիւննեբը կը Հաղորդէ ,
րունդի դաստիարակութեան գոր՛ծ ին : Որբ սե­ 3) ի շար ա բադի , Բէ Հ իււգա բատ եւ Ամչագիէ

Ողբացեալ ընկերըծնած էր կ. Պոլիս, 1901/5՛։ րունդի աչքերս ւն մէչ կբ կարդար ան՛ իբ ժողա^ թագամ ասեր ո՛ւ Հոգաբարձութեան գիմ ած են՛

ՀայՐ՝Ըէ ՛Լա զար ո ս , կեսարաց ին\երոլ Հանրածանօթ վոլրգի ապագան ։ ճիաէլի մէչ է ոբ կարպիս ա– /՝ուբվառիի 60 70 բնտանիքնեբու ներկայացու–

ՀԼազարեան՝ ընտանիքէն յայտնի վաճառական , իսկ ռա^ին՝ անդամ սկսաւ Հետաքրքրո ւիլ կուսակցա­ 9՛ԻՀիեր՛բ ա՛ղերսելով . « Փրկեցէք մեզ , կորչում

մսէ՝յ\ր\ը՝ ՚ԼաբգոլՀի, Թալասցի ԳույուՀճեան րնւ– կան ու Հ ան բ այ ին– գո բհ երո՚վ ւ Ար բանտ ց ի գո ց ո ւե– ենքֆ : ԱՀնոնք աւելցուցա՛ծ են թէ «գարնան երբ ո–

աա նիքէն ; լէն վերՀ, \925ին կարպիս կարճ ժամանակ մբ ան­ րո շո՚յւե ցաւ ներ գա գթի պատճառով քՒԷՀր ան Հա–

Ութ տարեկան տղայ՝ կա րպի որ 1909/5՛ կր գործ մնալով , նախ Երուսագէմի Սարաֆեան վա­ լ աքո ւա՛ծ դ ի ւղաց ին երբ Հ աշկերտ ի չրչան՚բ տ եղա -

կորսնցնէ իր Հայրը Գոնեայի մէչ՝, ու^ր ընտանի­ ճառատան ՛եւ շատ չանցած Երուսագէմի քաբիլ֊զի ւոբել, մենք եւ մեղի պէս շատեր Հրաժարեցանք

քով փոխադրուած էին։ կարպիսի Հ՛ետ իր երկու Եել ինկեր ութեան գբասենեակի մէչ պաշտօնի կբ գ իտնալո վ ոբ Հ աշկերտ ի վատաո֊ո զչ ^Լէիմ ային

կրտսեր եղբայրներու ՎաՀանի եւ Արթիլրի Հո­ կոչուի եւ շնաբՀիլ իր ՛ուշիմութեան ՀետզՀետէ կ՛բ պատճա՛ռով , պիտի դա տ ա պար տ ո ւէ ինք կոբստ–

գած ո ւթիւնն ՛ո՛ւ, գա ս ա ի ա ր ա կո ւ թ իւն բ հ՜ոմն բաց ա՛հ՛ ս տ ան ձնէ րն կեբու թեան վիճա կ ա՝գ բակ ան բա ժն ի եան, եւ էէինք սխալած որո՚վՀետեւ Սաբաթապա–

էին՝ իրենց մօր ուսերսլն * / յ յ ա ՝ յ ։ Հյուա չանցած ա֊ պատասխանատուութիւնը, որ կբ շարունակէ մին՝–* տ ի 16 բն՚տանիքնեբէն Հ ի ւան դո ւթե ան սլա տ ճառով

ռա^ին՝ ՚բնգՀ անուր պատերազմ բ կբ պայթի, որուն՝ չեւ իր մաՀբ ; Հեռացած են\3 բնտանիքնեբ եւ մնացած միայն ե–

կբ .յաջորգեն \920ին Ա՝ուսթաֆա փ֊էմալի աղգա - \934ին Պէյրութի մէչ իբ կեանքբ կբ կապէ Ի– րեք բնտանիքն՚եր X Եոմ ա յ ի լա բա տ ի վե ց բնտանիքէն՛

յին չար Ժումբ եւ Գոն իայի Տ է էի ոլա չէ յի աւգստ ամ­ պի շեան բն տան ի քէն զարգացած Օր իորգի մ բ՝ մնացա՛ծ է միայն՝ մէկ Հոգի, միւսներբ Հիւանդա­

րութեան գէպքերբ ։ Այն՝ ատեն պատանի կարպիս բ Պեբճո՚ւՀիի Հետ եւ \944ին դժ՛բախտութիւն բ կ՛՛ու­ ցած են եւ Հեռացած X ԱեՀրաբատի 15 բնտանիքէն

կբ յաճախէ բ Գոն՛եա յի Լ^էնանեան Գօ լէճբ X Սա­ նենա յ կորսնցնելու իբ ա յն չափ սիրած կոզա\իս1^ * մեծ մ ՛ո որ Հիւանդ պառկած է՛ Ս^զյբուլաղէն 3 բն–

կայն /&ոլրք կառավարութեան կարգադրոլթեա՚մբ ԼՏտկա տագր ի Հ ար ո լա՛ &բ խո րապէս ցնցեց կարպ ի— տանիք Հիւանդացած ՛ու Հեռացած X Յուղելով վյբ~

բազմաթիւ Հայ յռնտան՛իքնե՛ր , որոնց կարգին նաեւ, ոբ , որ ժամ տնակ մ բ ս ա կա լախ օ ս ՛ու ինքնիր մ էչ տանգել մեր երախաներուն առոդչութիւնբ՝, մնա­

կարպիսբ, իր մօր եւ. երկու եզբայբնեբ ո ւն Հետ , ամ վա փ ո ւած մն՛աց եւ մինչել վեբ^ն ալ , իբ էսԿ ցինք քՒԷՀբան X Կյուղենք վերադառնալ ծննդավայր

աքսորի ճամբան՛ կբ բռնեն գէպի թարբերդ, էր՜՝ աբտտյայտո՚ւթեամբբ, ^կեանքին Հետ չէր Հաշ– մեբ գիւղեբբ։ թ՝ԷՀբանի մէչ ալ ենթակայ ենք

գր ո լ մ ։ ք*աբեբա խտաբար Հազիւ կե սար իա Հ ա– տո՛ւած » : կոբսաեանx Երբեմնի բարեկեցիկ, Հիւրին կալ ու

սա՛հ՛՝ կարելի կ՚Բքքայ զիրենք աղատել ո\ւ կ ապաս– իր, արաբ պաշտօնակիցներու վկայութեամթն) նաՀապետական բարքերու աէր գիւղացիներս Հի՜

տանին ֆ՝ալաս : իսկ ք ողբացեալ կա րպիս բ ճէնթլմէն մբն էբ X Ու­ մտ վ ե րահ՜ո ւա՛ծ ենք նամ ուսն ու արժանապատ–

(Ւալասի մ էչ կար՛պիս ամեբիկեան ն պաս տա– նէր զօրաւոր անՀատականութիւձն : ճիաէյլիէն բս՜՛ ՚ուո՚լթիւնբ կոբսնցուցած մուրացկաններու X Եթէ

մատոյցի որբանոցներէն ներս որպէս \ուսո՝ւցիչ կբ կսեալ մօտ քսան եւ Հթնգ տարուան Հանրային ու Հայ Հասարակական մա\րմիննեբբ չօգնեն մեզի ան–

պաշտօնավարէ եւ շնոբՀիւ իր ազնիւ բնաւորու­ կուսակցական բեղո՛ւն1 գոբծունէութիւն՛բ , յատկա­ միչապէս Հ ասնելո լքցուր վար , մենք կորսուած են ո։

թեան ու աշխատասիրութեան՝ շուտով Բ"է" Ր Ի*** պէս Պտղեստինի մէք, դէպքերէն՛ եզրակացուր Գիւղատէրբ կ*ինդունի մեզ եւ կբ խոստանայ սեր­

թիւննեբ Հ անելու ինքնատիպ դա տ ո գո՛ւթ ի ւնն եբբ , մնցու տալ եւ վերադարձնել մեր տուներն ո\ւ այ–

առանձին՝ նիւթեր եւ յատ կապէ սն ո րերուն Համ ար՝՛ դիներ՚բ, մեր վաճառած արժէքով։ Սեփական մի–

օգտակար դասերով Հարուստ յ չոցներով չեն՛ք կրնար վերադառնալ։ Օգնեցէք մեզ

րել քագքենի գիտութիւն բՀոբ կբ> ծառայէ աշխաբ– քանի ուշ չէ »:

Հ ա կա լո ւթեան՝ գիշատիչն երունք • • •

Ուս՛ուցիչներ պատրաստող գպրոցնեբոլն մա– ԳԱՂ.ՈԻԹԷ ԳԱԴ.ՈՒԹ

կաբգակբ բաւական բարձր չէ եւ ման կա վարժա­

կան գի աո ւթիւնն եբու նշան՛աւոր՝ ա կագեմ ի ան ( Հ « – ԵԳԻՊՏՈՍԻ մեր պաշտօնակից բ, Յուսաբեր վեբի*–

կայական֊ Հաստատութիւն մբ Լոբ 500^՜ աւելի «ՅԵՏԱՁԳՈՒԱԾ» ԳԻՒՂԱՑԻՆԵՐՈՒՆ պէս պիտի ո ւնենայ իր սե փա կան շէնքբ ։ Համա­

աշխա՛տակիցներ ՛ո՛ւնի՝) այնքան գէշ կատարած է ԹՇՈՒԱՌՈՒԹԻՒՆԸ նուն բնկեբակցոլթիւնբ յառածի կա յ Հոկտեմբերին

իբ գերբ, ոբ կրթական քննիչ մբ բսած է* Հան պիտի ձեռնարկէ շին՛ութեան ։

այնքան Հեռու է դպրոցէն որքան Հիւսիսային ք*\ե– ճարտարապետներ Պ* Պ* Ապու Պաքր Խ այ–

ւեռէնֆ X քհէՀբանի ՀԱլէք^բ շարք մբ յօդուածներով կբ րաթէ , Ա աքս էտէիէ , Հրազդան Պալեանէ , Հա՚յ–

Գպ րոց ական՛ գիբքեբուԱ բովանդակութենէն պատմէ թէ ինչ աՀաւոր թշուառութեան մատ­ կտզ ՀՀիրինեանէ եւԱիՀրան՝ Զրտքեանէ կազմուած
կազմուած
զատ , կբ գանգատ թե թէ գիրքեր՚բ՛ անբաւական՛ են նուած են՝ այն Հազարաւոր գիւղացիներ բ որոնք ախ ո ւմ բ ր քնն՚ած է այս առթիւ

եւ գէշ կ-ե^ր-պ՚՚՚ձ ր""֊^՛՛"–*– * Դ՜ ՛՛լ ի՚ո դ՝՛*՛ ե ր ա ւն– գբադա^– Հայաստան՛ պիտի փոխադր՛ուէին, բայց յետաձգ­ յատակագիծեր բ եւ մ րցան՚ակներբ տո՛ւած Հետեւ­

րանն՚եբբ խեղճ ո ւ կ բակ են , մ ինչե լ իսկ Ա ո ս կո լա յի ուեցան եւ Հիմա նորէն կբ տեզաւոբուին իրանեան՛ եալներուն՛ * Գաբբիէլ I* * Տիգրան , ( առաք ին ) ,

""էէ1 Ըաո ՆւէՇ13ձՕԱ12Լ13ւ(1շլՀՇէ2ւյի տասներորդ դասա­ գիլղեբու մէչ X կ 200 եգիպտական՝ ոսկի , քիորժ Մ * Մասռուի Լերկ–

ր՛անի տգաքբ բսած են թէ իրենց գաս ր ուսուց ի– ՚թարաչբ , Հաշկերտբ եւ շբչակայ գիւղեբբ Րո՝բգ) 100 եգիպտական ոսկի։

չին բեբնէն լսած եւ սորված են՛, ՚որ՚ովՀետել գրպ– մասնագէտներու կողմէ նկատա՚ւած են՛ ճաՀճա–՛

րոցբ Պ ուշկին ի Լեբմանտովի ՀէւՐ&Բեի , 5"– տենդի բսյներ X Պրօֆ * Անաբինբ յայտնած է թէ ՀԱՅԵՐԷՆ ԼԵԶՈՒԻ դասընթացք մը պիտի

լոտոյի գռ՚րծ՚եբբ չո՛ւնի X Իսկ <$,Փբալգա՝<$ն՛ իր Օգոս­ մին՚չեւ որ ճաՀիճնեբբ չցամքին եւ մժեղնեբբ չո­ լ՛ացուի Հարվբրտ Համալսարանին մէչ այս աշ­

տոսի թիւթն մ էք կբ քննադատէ գիրքեբու բաշ­ չնչանան՝ , այդ շբչանբ բնակելի վայր՛եր չեն^Արդ, ն՛ան ։ Ընդամէնբ տասնբվեց գաս , շաբաթբ՝ մէկ

խումի դրա սենեակի պաշտօնէ՛ութեան ա ն գորհ ո ււ– վա իւ անա կ Հ ա՝յ ր են ադա ր ձն ե\րբ իրենց բնակարան՝ ֊ անգամ, իբիկուննեբբ ժամբ 7.30^՜& 9 ։ ք՝ա*ք պիտի

թի ւնբ : Այգ Հաստատութեան՝ յանձն՚ո՚ւա՚ծ էբ եր­ նեբբ վե բ ագար ձնե լո ւ , աՀագին ծախքեր թնելո՚վ , ՐԼչայ 18 տարեկանէն վեր սկսնակ եւ յ ո՛ ո ա ^ա գէմ

կու միլիոն՛ գիրքեբու բաշխումբ, բայց չեն՝ գիտեր տարած են զանոնք այգ ախտաւոր շբչանբ X & ատ ուսանողներուն՝ X իւրաքանչիւր նիստի մուտքն է

թէ ինչ եղան գի Րքերբ որոնք պիտի ղրկուէ թե՝ հ) • չանցած , անոնց մեծ մ աս բ կրնայ զոՀ դառնալ 50 սէնթ , բայց Հարկ է 2 ա ո լարն ո ց չէք մբ ներ­

Մի՛ութեան 22 գաւառն՚եբբ ել շբչաննեբբ : ՃաՀ ճատենգի X փակել խնդրագրին Հետ՝ վճարելի Ա էսէ չուսէթի

Հ Ալիք $>ի տեղեկատուն՛ կ*աւելցնէ թէ այգ նաՀանգին կրթական պաշտօնատան X

« ՅԱՌԱՋ »Ի ԹԵՐԹՕՆԸ (99) սիր ինձի, Գէորգ իշխան, Հեղինէն քեղի կը ձի ր , ետ կխառնեմ ես իմ խօսքերբ, կրկնեց Հեղի­

կանչէ : նէն եւ սկսաւ դարձեալ Հեկեկալ X

Պատասխան չկար; Այն ատեն՛, ակամայ յI՛Լ^՛ք/ Ապա որոշեց նամակով ետ կանչել իշխանբ

իր. տեսակցութիւնը Գէորգ իշխանին՝ Հետ , ^ՐԲ պատերազմի դաշտ էն , բայց պաՀ մբ ետք անդրա­

ՄՇՈՏ ԵՐԿԱԹ ան , իր ՝ոտքերուն փա թ թո ւե լո վ , սէր՛ կը պաղա - դարձաւ իր որոշումին , երկար մտածեց ել վերս–

(ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՎԷՊ) տէր; Յիշեց այդ պատկերը եւ սառն՛ գ ո ղ մը՛ ցըն– տ ան՛տ լո վ իր բո լո բ ա բ ի ո\ւթ ի մն բ ,\բսաւ թնյ^ն՛ իր՛են՛ .

ցևց իր մարմինը : ԷՀ ինչ էլուղէ թող \բԱայ» ան պէտք է

Օ՜ , ի ^ ՚ չ իրաւո՛ւնքով կը կանչեմ զա յն՝ ,քա­ Հայրենիքին, եւ ես արգելք պիտի Լբլբ**մ անոր :

նի ՛որ ես ուղարկեցի զի*եք գ է ա ի Հուր ու մոխիր ; Հեղինէն այնքան տարուած ՛՛էր իր՝ մտածումնե­

ԵՐԿՐՈՐԳ ՄԱԱ Ան Հաց ուզեց ինձմէ , ես քար տուի իրեն* չոլՐ րէն՝ որ չնկատեց անգամ, թէ ինչ խլր՛տում ին՛՛կաւ

ԻԱ. ճՈւղեց իր մ որմ ո քած սիրտբ զովացնելու , ի ս 1լ ես այդ ժամանակ բերդին մէչ եւ ինչպէս ան՛որ եր­

լեղ ի տուի X կաթէ դռներ բ աՀագին դղրդումով փ ա կ ո ւե ց ան

Կա յեան՛ բերդին մէ^, ՛ուր առժամաբար տ՛եղա­ Ի՚^նչ բրի ես, ի^նչ քարէ սիրտ կար իմ մէչս ՛յանկարծ։ Այն ատեն միայն դլուխբ բարձբացուց ,

փոխուա՛ծ էր Աշոտ Երկաթի ընտա՛նիքը, Հեղինէն որ այսպէս վարուեցայ , ի"կ Հիմա զուր տեղ կբ երբ Հեռաւոր անտառին մէչէն լսոլեցան պատե­

կեցած էր իր պատուՀանին՛ առֆեւ, ու լռութեամբ կանչեմ զթնք։ Այն ատեն ես խեղդեց ի իմ մէչ զգա– րազմ ական՛ փո՛ղերու ձայներ, եւ կա յեան բեբգբ *

կը նայէր գորշ ո՛ւ մթին՛ ամպեբուն, ՛որ՛ոնք արագ­ ցումբ, իսկ այժմ գուբս կբ ժայթքի ա ն ։ Հոգիս կբ ուր կբ գտնուէր Աշոտ Երկաթի բնտանիքբ եւ ո\ւբ՛

օրէն կը սլանային երկնակամարին վրա\յ: Հիւծի, ծաղկած կեանքս կբ թառամի։ իշխան , բանտարկուած էր Ս՚իւնեաց Վասակ իշխանբ, շր՝–

Կարծես լուր մը, յոյսի նշոյլ մ՛ը կը խնդրէր Հասիր ինծի, ես կբ սիրեմ քեզ X չասլտտուեցաւ թշնամիներով ։

ա յ գ ամպերէն՝, բայց ոեւձէ պատասխան չէր ստա– Կրկին ձայն չկաբ։ Մէկբ միւսին գառն մ տա­ Հեզինէն վեր թռաւ տեղէն եւ գէպի թադու -

նար ;Ապա իր Հայեացքը խոնարՀեցոլց գէպի ցած, ծումներ կբ յաչորգէին իրար՛ու , եւ ա՚-ելի ու աւե­ Հին վազեց ։ Գունատ եւ տխո՛ւր էր թագուՀին; Աչ­

դէպի աՀռելի անդունդը, որ կը տարածուէր բեր– լի կբ մաշեցնէին իր սիրտբ X քեր ա՛հ մէշ՝ կ՚երեւային արցունքի կաթիլներ՛ ու­

գին ստորոտը ել ՛ուր օձի նման գալար ո լելով կը &այ& ևԻՐՔՐ։> ՎյէԴոՎոլմր՚> Հոգեկան խռովքբ զեց սրբել զանոնք, երբ ներս մտաւ Հեղինէն՝,բայց
ՀետզՀետէ տուին սառն դա­
վազէր Ջորագետ՚ը։ Հեղինէն, կար՛ծես դիւթուած, տս գոլթե դադրեցան եւ տեղի ՛ուշ էր արդէն;

կ՝ոլզէր ցած թո֊ձիլէ Հասն՚իլ անդունդին յատակը, ան X ԹագուՀի, որո՛՛նք են բերդը պաշարողները,
Համբուբե -
կամ բարձրանալ վեր, գոՐԼ ամպեբուն, ՛ու աեզե– Իսկ եթէ ան արՀամաբՀԷ զիս , մ՛ոռնայ Հարցուց Հեղինէն՝ թագուՀիին ձեռքը

կոլթիլններ ուզել իր սիրելիներուն մասին; Բայց կամ սէրէն կո՚ւբցած կեանքբ վտանգի ենթարկէ * •՝ լով ։

ուժասպառ ինկաւ բազմոցին վրա յ՛, դուրս թռաւ ի^նչ րնեմ ես այն՝ Ժամանակ ՚. Ես կբ ճանչնամ Գէ– ԹաղռլՀին՛ արտասուալից աչքերը ղար՝ձո\լց Հե­
•
կուրծքէն իւեղգող Հեկեկանք մը ու երախայինման՛ ՈՐԳ իշխանի Հոգին* ոչ, ան չթ մոռնար զիս, Հար՜ զին էին եւ դողդոջու՛ն՛ ձայնով ըսաւ

սկսաւ լալ ։ ՀամաբՀ եր , բայց կբ վախնամ ան ո ր յանդուգն՝ բբ– Հ"՛^" :

Գէորգ, Գէորգ, կը Հառաչէր ան, կը սի­ նալորութենէն ։ Ան կ՛բ մտնէ կրակի մէչ,եւ թշնա­
րեմ քեղ, Հսքքյիր թւծի։Ե" մինակ եմ
ու լացող տարերքին մէ1, բոլորովին այս Հառաչող միի նիզակր՛ կամ սուրբ չի խնայեր ինձ Համար Ի՞նչպէս , միթէ ճշդուեցա՛՛ն լուրերը է
ԲԱԳՐԱՏ Ա6ՎԱԶԵԱՆՑ
մինակ; Հա­ թանկագին կեանքը։ Գէո՛րգ իշխան, վերադար­

Fonds A.R.A.M