Page 231 - ARM_19-1948_03

է Մ՛՛ա կռայի աչքին , ,իր քարիւղին եւ Գա՚նուբի Արդ * կբ յայտարարենք ի լուր ամէն գոյնի ՅԻՇԱՏԱԿԻ ՏՕՆԸ
եւ տեսակի բանսարկուներուն •
գետաբերանին Հսկողութեան Համար, ԼեՀաստա–

նի նման չարմում մբ տեղի ունեցաւ։ Ձերբակա­ Մենք ո՛չ ֆաշիստներ ենք, Ա՛չ ալ հ այ ր են ա– ա շա ա հ ա\նդէ ս բ ա յս

լեցին բոլոր այն Համայնավարները որոնք կբ Հա­ գաւ ու յանցագո բծ գա սա լիքներ ենք եղած ։ Հա­ տաբի դարձաւ մղձաւանջ մբ յարափոփոխ օդե–

կառակէին Մոսկուայի յետին նպատակին;, այս­ յեր ՛ենք պարզապէս ։ Տառապանքի լեղին ճաշա - բուն պատճառաւ ։ Ամ էն տեղ ալ անոբոշութիւնբ

ինքն միացնել Գ ո լման իա է). Միութեան , իբրեւ կած եւ երկաթէ ս՛իսեռ ծամ ած Հա յե՛ր մ անա՛­ թլատեց կազմակերպիչներու եռանդբ։ Հոս եւս երբ

նոր պետութիւն մբ : ւանդ ։ Եկած ենք հայ բենի քէն, , հա յբ են ամ երձ շբ՜ <ք ուլուէուրգ ու ձեոձեաբկող ՛անհամբեր կբ պագ -

քհոլսական զինուորներր եւ ապրանքներբ վեր– շանԱտերէ կամ ուրիշ օտար եր կ ի բներ է ։ Աւ՛ելի ճիշ– րաստո՚՚ւէին դաշտահանդէսին՛, յանկարծ 1լԷր"*ԿԷ ւ

շերս զգալապէս աւելցաք են (եումանիոյ մէէ։ տբ պատեբաղմական անցքերն են մեղ այստեղ բե­ աշնանային թափանցող ցուրտ օր մբ եկաւ յուսա­

ք՝ամՏ կաթոլիկ եկեղեցին,, որ զօրաւոր աղ– րած։ Զգտծ ենք այնտեղ այն բոԼոԲ՝ը քք^չ որ թան՛­ խաբ լձնելոլ ղանոնք ։ է լ իք անա սորի հերոսականէ

դեցութիւն ոմնի Լեհաստանի , Հունգարիս յ եւ կագին՛ է մեզ համա\ր , ՚ • հայբենփ՚քէն եկողները արշաւանքի տաբեդարձբ , ոբ կբ տօնուէ ր դա՛լա–

Սլովաքիոյ մէէ, կորովի կերպով կ՚բնդգիմանայ նախ եւ առա^ հայրեն ի հ ո՛ղբ , ^ուբբ , օդը եւ ա– բ ագե ղ ու գո վա ս ուն՝ ծառեր ո լ հո վանի ին տակ ,

Համայնավարներ ուն : պա մեղմէ շատերը իրե՛՛նց բնտանիքնեբը, ծ՛նողք– սառնորակ առուակի մբ ա՚փբ , ստ՚իպուեցանք փո­

ԼեՀաստանի՝ ՝Բրաքովխ քաղաքին 80 տարե­ ներբ , կիներ , քոյրերբ կամ զաւակնեբբ ։ Պատ՚ե - խագրել Հ * 0 . Գ . տան երգիկին տակ :

կան արքեպիսկոպոսբ , կարտթւալ իշխա՛ն Լ/ապի– բազմի տարիներուն ապրած ենք ֆփզիքական տա— Լիոնէն բաւական թիւով ընկերներ՛ ու համա­

Հան՝, այնքան զօրաւոր է երկրին մէէ որ կրցաւ ռապանքի չտեսնուած ողբերգութիւն՝ մբ , իսկ զէ՜ կիրներ իրենց .ընտանիքներով եկած էին բոլոր -

Բացէ ի Բաց Հակառակիլ նախ Փիլսոլցքիի , յե­ ն դա գարէն՝ ասդին դեռ կբ շա ր ուն ա կո ւի՝ մ եր հո­ ուելու սեղաններու շուր^ Տէսինի հայրենասէր

տոյ ալ Հիթլերի : ՛Ներկայիս Վատիկան կ՚երթայ գեկան տուայտանբ։ ^ այբ ինք \ու կբ մաշինք մեր տ ար ր ին հ ե տ , մ եծաբելու սլա ամ ական ար շա ւան -

Լեհաստանի կարմիրներուն գէմ \իր բաց պայքա­ սիրելիներու կարօտո՛վ եւ հա յբենա բաղձութ իւն բ քին հ եր ո ս՚նեբ ո ւ յ ի շա տ ա կբ ։

րի մասին խո րՀր գա կցելու : տարածուն համ աճա բակի նմ ան՛ վա՛րակած է մեզ Օր՛ուան նախագահ բ , լմնկ * Ք՝ • Հեբոյեան շատ

Ւ ս կ Մոսկուայի պատասխան բ կ՚երեւայ ռու­ բոլորս : Փուշերու վրայ նստած , հոգեկան հան - գեղե ցփկ ճառով մբ պանծա ցուց 1Ա ան ա ս ո րի ա՛ր–

սական լրագիբներէն ՚։ ՛քարոզչական պայքար մբն գիստբ կբ պակսի մեզի ։ Որովհետեւ չունեցանք էքս " լ անոբ ազդեց ո ւթի ւնբ հ այ մոգով ոլրդի

է որ կր մղուի, ամբաստանելո՛վ եւ վարկաբեկե– իրապէս այն՝ եբանութի ւնբ զոր, տարիներ՛ տեւած բար՛ոյա՛կան, կորովին վրա ք եւ մասնաւորաբար՝

էով քաՀան՚աներր բոլոր այն երկի՛րներուն մէէ, նեղութիւնն երէ ՝եւ թափառումն՛երէ վԾԲ^) վերա– Ղ՝ա շնա կցո ւթեան՝ ան ո լր անալի գեր բ հա յ ազատա­

ուր անոնց աղգեցութիւնբ զօրաւոր է : գտնուած հայրենի օճախ բ կրնար պա րգելե լ մեո գրական՛ պայքա՛րի մէ^է Հրաւիրեց ներկաները

ՀԻզվեստիա՝^ , Մոսկուայի կառավարական նման քամ բախտ տա բագի րնե բուս : յոտնկայս երգել զկարկո՛ւտ տեղաց»բ։ Ապա բեմ

օբկանբ, կբ գրէ թէ Ռումանիոյ մէէ կաթոլիկնե­ Հակառակ սա կա յ՝ն այս բոլորին–, կբ մնանք հրաւիրեց օրուան բանախօսը, Պ* Վ* Զո՝ւլլեբեան\

՛՛ր Ը գտզտնի զէնք կ՛ամ բա՛բեն \, Պուքրէշի պապա - այստեղ ։ Զե՛նք վերադառնար մեր սի՛րելին՛երու ( Վ>՝ի Է & Է՝ս ) ։ Բանախօսը իր անձնական յուշեբով

կան ն՛ո՛ւիրակին ղեկավարութեան տակ : մ օտ : Զենք կամ ենա՛ ր վերադառնա՛լ ։ ^բ նախըն­ ներկա՚յաց ո ւց Նիկօլ Ղ՛ում անբ , յզացողն\ ու ոգին

Ք. տրենք օտարութեան՝ մէ^ մեռնիլ կարօտբ մեր սր՛­ այդ արշաւանքին ,որ հակառակ ատո՛ր ,միշտ կար­

ա ւ սա ււ ւ ւ ւ ա ~ – տին , քան, թէ ապրիլ ոբպէս մ ահ ա պար տ ստրուկ– գապահ ու համեստ , յիսնապետի դերով մասնակ­

ՄԱՄՈՒԼ ներ , բռնութեան՝ տակ , հայ՛րենի հողին՛ փ,Րայ ։ ցեցաւ արշաւանքին, ղեկավարութիւներ ձգելով

Մեղմէ մէկ մ աս բ ապրած է արդէն իրեն^ բամթե\ իշխան Տ * Աբղութեան՚ի աւ, Վ^աբղանի Հ Բանախօսը

ԲՈԼՈՐԻՆ ՄԷԿ ՊԱՏԱՍԽԱՆ փնկած ո՚զբեք՛գութիւն՛բ Հկաբմիր գՀ&ից ներս» ։ նոյն պատկերալից ոճով , փառաբանեց Ղ՝ա շնա կ -

ԽՄք* • —• «Բանբեր» , Շթ-ոււթկաբտի տաբա– Ապրած է երկար տարիներ՛ով։ Ապրած է ամէն՝ օր՝ ցութիւնբ հ Արագ ակնարկ մբ նետեց Արա ուլ լե­
զիրներու, շաբաթ–Ա1բ֊հրթ–բ, դիահլ կուտոյ վեր -
ջինք խմռա(յռակսւ1սինւ մէջ , խորին վրդովումով մեռնելով ել ա՛րիւն փսխելով։ Ապրած է բո1նա– լ՛ ան ՛սա՛ռ րոտ ը , արիւնարբու Մ ազբ՛իկ ցեղին\ դէմ
(26 Օշրաւո–) . —
տ ի բո՛ւ թ իւննր անիծելով։ Այգ պատճառով իսկ) մ դուած ա ձ գ ահեղ կռուի մանրամասնոլթեան՚ց

անգամ մբն ալ չուզեր վեբ՚ապբիլ։ Զուզեբ անձ­ վբայ , տայով մա՚սնակցող հերոսներու յանդուղն

« • * • Ա՛լ բաւ՛ական է : նասպան դաոձե ալ ։ Աւելո ր գ են հ ետ եւ ա բար բո լոր նկարագիրը ։ ա ^ո բ դա բար յիշեց ար շտւանքբ նա–

Եթէ Հեռուէ Հեռու մեզ բամբաս ո՛ղ ներն ու. տեսա՛կի կոչերն ու թե լադրո ւթ ի ւննեբբ ։ *\յախա - խո բդող Պան՛ք Օթօմանի ել հ ետ ադա՝յ դէպ քերբ ,

մեր վրա՛յ աղտ ու մու\ր քսել ուզռղՀևերբ չձանձ­ տին՚քնեբն ու սպառնա լիքներ բ ; Այգ ամէնը կլՀ որոնց բնական արդիւնքը նկատեց Մ ա յ ի ս 2.Տի

րացան մեր միսր ուտելէ , մենք, յամենայն, դէպս գաբն ուին մեր ա կան^ն՚ե բուն , բա յց անոնցմէ ներս լուսաշող թուականը :

կ շտ ացան ք իրենց հայհոյանքներէն : Ի՞նչ է վեր^ չեն կրն՛ար մտնել։ ք* զուր են նաեւ կիրարկուած Հ անգէս ին\ պ աշտ օն ա կան՛ մ ասը լրաց ած բլլա–

\ի վերջոյ իրենց ՚ոլղս/հ-րՀ Ի^նչ են տուած մեղի որ մեթոտնեբբ։ Համոզելու մէ^ ամէնէն վարպետնե­ էով\. ՝նեբ կան՚ե բ ո ւն կողմէ սեղանապետ բետ\րո\ւե -

չեն կրնար ետ աւմնել : &Ճ. իսէ" վ պարտական րը* մեզմէ ամէնէն միամիտն իսկ չեն կարող որ­ ցաւ թեկ . Հեր Ո յեան ՚ո\բ իր ազդու ղեկավարու -

ենք իրենից , որ մեր օձիքը չեն ձգեր : Որակում սալ : Պ ՛որ ղ ու յստակ թոդ վ՛ Ա"՛ յ այս ճ շմա ր տ ո՛ւ– թեամբ կրցաւ ստեղիել ուրախ տրամադրութիւն՛

չմնաց որ չշպրտէին. մեր հասցէին : Հայհոյանք թիմնբ պղտոր քչուբի ոբսկաննե՚րուն համար ։ ու ն եր գա շնա կո ւթ ի ւն ։ Ղ՝ մ բ ա իւ տ ար ար նոր սե -

չմնաց որ չարձակէին մեր երեսին։ Անուանեցին «••• Այս եւ ա՛սոնց նման որակումնեբբ մեբ •բունդի մ եծամ ասն ու թի՛ւն բ կբ փայլէր իր բացա­

մեղ Զդասալիք՝» , « յ ա ն ց ա գ ո բ ծ » , «յետագիմա - երեսին նետելէ աոճա^ ինչո՞ւ չեն՛ մտաբերեր , որ կա յութեամբ ։ ,

կան՝», «ֆաշիստ» , «Հ ա յ րենադաւ՝» ։ Ի մ իֆխ այ­ մենք մեր ին՚յՀեութիւնբ ել ինչո՛ւ կամ ինչպէս \ք ե ղան ա պետին ստացած «հ եռագի բ»ն՚ե ր\ուն

լոց եւ <Հ,Գաշնակցութ՝ե սւն ճանկբ ինկած» կամ այս կողմե ր բ նետ՚ո ւած ր I քսւ IՐ » օր ին ակտն բոլոՀր\ շքքւոբՀ իւ Հաճելի ա՛նա կ՚Հնկա-Հւն՚ձբ վա յ ե֊լե ցփ՚հք X Ը%–կ •

Րս Ո քաղաքականութեան ծառայող մարդիկ»։ Պ ի՜՜ ճանապարհներով հաստատած ենք պատկան \էշ^՜ Ա . Հաբէ լեան\ ՛նկարագրեց Լոնտոնի հա լ գաղոլ -

տի ոլղէինք որ բոլորո՛վին՛ ճիշտ եղած ԸէէաՐ ՛որա– խ ան ո լ թ ե ան ց աո^եւ ել ասիկա դեռ ա յն օրե­ թի վիճակբ աղգային տեսակէտո՛վ ու ներկա յա -

կումներէն այսմէկր միա^թ , որովհետեւ մենք ալ, րուն՛ , ՝ե բբ խորհ բղա յին՝ բռնի փոխագրութիւննե– ցուց անգլիացի մ ո ղովո ւր դին՝ ցեղային առանձնա՝–

ի՛րապէս , կր զգանք ու կը խ՛որհթեք այնպէս , ինչ– վ( բ , վեր ահ աս վ տան գի մբ կ ե բ պար ան քո վ ցցուած յ տ տ կո ւթ ի ւնն ե ր բ , թե լա գրելով օրինակ ա՛ռնեք

պէս կր ղղան\ ու կր խորհին Գաշնակցականներու էին՝ նաեւ մեր տաբագիրնեբուն առ^եւ ։ ԱյնՏոլհե– տ յգ յամառ ու կարգապահ մ ո ղո վուբ դէն ։

նման ճշմարիտ ու ճշմարտասէր հայրենասէրնե - տեւ , մեղմ է փւաքանչիլրբ , մ էկիկ մ էկիկ ենթար­ Մէ^ Ր"Գ մէ^ եղան ՚ողեւտոբիչ խմբերգվ՛եր %

րբ։ Ւ՝նչ կր վերաբերի սակայն առածին լուտանք– կուեցաւ նաեւ ա յն կանոնական ստուգմ ան՝ (տՇ1ՇՇ~ Ղ՝աւ ա թնե բ պարոլ ուեցան ՚ հ եբոսն եր ո ւ յ ի շատ ա կ ին

նեբուն,, կարմիր - կտուց պրովոկատորներ բ թոգք Ո1Ո§), որ պարտագիր էր բոլոր տարագիրնեբունւ ու բունտ կա լո լթե ան ճիրաններուն տակ հ իւծ ոո

իմանան , որ ա/Գ ^ԼաՐգ1՛ աղտեղութիւնն ե րով համար։ ք՚սկ այդ ստուգմանւ բնթա՚ցքին , ամերի– մեր տառապեալ բնկերներուն կենացբ ։

թխ ու ած ի բ ենց փա մ փ ո ւշտն երր մ եղի չեն՛ վն ա - կեան զինուորական՛ իշխանութիւննեբբ չկրցան ե– Տտ^էող ա՛ր տ ա ս ան՚ո ւ թ ի ւձնն ե ր ո վ ծափեր խ լեց ին

սեր։ ժայռի կուրծքին զարնուող գնդակներու նբ– վտեւան հանել նոյն՚իսկ մէ՛կ Հայ, ոբ յանցաւոր Փոն տբ Շէբիւէն՛ պատանի Պիչաքճ՚եան, Լիոն՛էն

ման կբ վերադառնան* իրենց մեկնակէտբ եւ կբ նկա՚աուէբ որպէս հայբենադալ. կամ ֆաշիստ։ բնկ • Ա֊ ֆ՚աթուլեան եւ մեր ո ւս աւց չո ւՀ՚ի՚ն՝ Տիկ՛

վրիպին իբենց նպատակէն։ Գեղան Փափազեան : Տիկ՛ Աբմեն՚ոլՀի Գեւոնեան ,

«8ԱՌԱՋ»Ի ԹԵՐԹՕՆԸ (96) գիստ իբ ճամբան կը շաբոլնակէբ ան ։ թեամբ։ Պատերազմական՝ փողերու խուլ որոտբ

իմ կեանքս , տէ՛ր թագաւոր, հանգիստ ա– սարսափ ձգեց թշնամի բանակին մէ^։ Աշոտ սպա–
ու
տեններն ալ փոթորիկի պէս կբ թուի ինծի, թէ բապետբ ա յսպէս շուտով չէ՛ր՝ սպասեր Ե բ կա թին ,

ես), մ տածումներէս տարուած, կբ կարծէի թէեւ գիտէր որ կայծակի՛ արագութեամբ 1լանց–

ԱՇՈՏ եՐԿԱ կռիւի գա շտ՛ բ կբ գտնուիմ յ նէր մէկ տեզէն միւսբ, իր ծանր սուրին ղօբու– ^

Ա/հ * իրաւունք ունիս , փոթորկալից է մեր թիւնբ ցույց տալով թշնամիին։

(ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՎԷՊ)

կեանքբ , ՚իշիւա՚ն\ , խիստ փո թոր կա՛լի ց * ե՞՛րբ ար­ ՝Բանի մը վայրկեան տխրեց խ՛որթն՛, ահաւ՛որ

դեօք պիտի խաղաղի , Աստուած միայն գիտէ ա– լռութիւն * ապա Աշոտ սպարապետի բանակին մէք

ԵՐԿՐՈՐԴ ՄԱՍ տի կա ։ ալ լսուեցան՛ փողի ձայներ * քի՛չ ետք օդբ լեցուե­

Ապա երկուքն ալ լռեցին., *եւ ամէն մէկը կր­ ցաւ սուբեբոլ , ն իզա կն եր ո՛ւ , վահաններս ւ շռին -

Ի՛ կէն անձնատուր եղաւ փր ներքին մ տածում ին ։ գով եւ ահագին գոռում գոչիւններով ; կռիւը ար­

Միթէ տԳւ չի" սիրեր զի", կըլ մտանէր Շատ չանցած Ավիտէ հաս՚նէին՛ հո՛ն, ուր բանակած դէն սկս ած է բ անա առին մէ^։ Ա պ տ՚րապ ետ ի բա­

ոբգ իշխան, միթէ դիտմա՞մբ կ՛ուզէ գէպի էբ ապստամբն՛երու գունդը։ ՝Բանի մբ վայրկեան նակի գիրքը Լ ա ւ ո լաւ էր , Բ ա յ ռ Աշոտ Երկաթ ա–

մահ զրկել ղիս, բնդմիշտ աղատուելու համար՝, եւս յառաջանալէ ետք, ան տ ա ոձնեբո լւն\ մէ^ տեսան՛ մենեւին չէր վհատեր անոր յամ առ գիմ ադբո՚ւ -

ինձմէ : Բայց ո՛չ, Հեղթնէն ^ւդունակ չէ խաբէու­ թշնամիին կողմէ վառուած խ^Ր"ձ^Օ1^*ՐԲ 1 Ո\ՐՈ^՚Ք թենէն,. բնդհակառակբ , մտնելով թչն՚ամիի ամե­

թեան . ան խօսք տ՛ուաւ եւ կբ կատար է իբ խօս– երբեմն, կբ մարէին՝ կարծես, երբեմն\ կբ բոցավա­ նախիտ շարքերուն մէ^լ, ա^ ու ձախ սարսափ ու

քը X Օ՛ն ուրեմն՛, դէպի արի՜ւն , դէպի կրա՛կ . ռէին ։ մահ կր տարածէր • իր կարգիս՝ *իէոբգ իշխանբ

դաւաճաններու եւ տնօրէններու արիւնով պիտի Իչխս*1՝" , արդէն կ^եբեւայ թշնամին * աւե­ եւս կբ մտն՛էր ուղղակի թշնամինե^րու\ն կեդրոնբ ,

տիրանամ ես Հեղինէին։ Այդ ծան\ր գնով կբ ծա­ լի առա^ երթա՚լբ վտանգաւոր է* պէտք է այստեղ փոթորիկի պէս առա^ կբ սլանար , իր առնելէն

խէ ան իր սէրը ։ հանգստանանք , ըսաւ Աշոտ իր կա թ ել հրամ ան Ք^՚ւրվ սարսափահար զինուորնեբը ։

Ու Ղ^էոբգ իշխ՚^վՀ » ինքզինք արդէն եբեւա - տուալ զօրքթն՝ կանգ առնել։ Աշոտ սպարապետը դառնութեամբ կը նկա–

կայելով պատերազմի դաշտին մէ^ , ումգնու– Զին ո լ արն ե րը կ ան գ առին հ ան՛գս տ անա լո ւ տէր՝ Ո՚Ր իր զ°՝րԸռՐԲ փախուստ կուտան , չդիմա­

թեամբ մտրակեց իր ձին, ,ոբ յանկարծական համար եւ առանց աղմուկի տարած ուեցան կանաք նալով թագաւորական գունդ՛երու ճնշումին*

թո-իչք մբ գո՛րծեց եւ նետի պէս աււաՓ սլացա լ • խոտերուն վրա յ : Բաւական, հանգստանալէ ետք , Զտր բախտբ կբ հալածէ զիս* կը մրմնջէր

Աշոտ Երկաթ զարմացաւ այս արագ սլացքին վբ– երկու մ ասի բաժն ո ւե ցան * մէկ մ աս ին գլուխն ան­

բայ , ու մօտենալով Գէս բդին , հարցուց. ցաւ Աշոտ Եբկաթբ , իսկ միւսին՝ Գէորգ իշխանը։ ան՝ խորին, կսկիծով ։ Աստուած կբ պաշտպանէ

Ւ^նչ պատահ ե ցաւ քեղի, իշխա՛ն։ Իշխա՛ն՛, լո ո ւ թեամբ առա^ տար գունդբ Եբկաթբ ։

Գէորգ կրցած էբ սանձել իր ձին , բայց չու­ մինչեւ լեբան աջակողմեան լան^բ , ու երբ հաս– -—• իշխա՛ն, թշնամին կբ մօտենայ* այլեւս

զեց յայտ\նել իր հոգին յուղող խռովքբ։ ՝նիս հոն, հնչեցնել տուր փողեբբ եւ սկսէ յարձա­ անհնար է դիմագբել, բսաւ Անձեւացեաց իշխանբ

Ջին՛ խբտչեցաւ յանկարծ , աէ՚ր իմ, պա­ կում բ, մենք ալ կը նեղենպք թշնամ ին իր ձախ թե– մօտենալով սպարապետին է

տասխանեց ի վերջոյ։ ւթե վբայ։
Բայց ւինչո^ւ յան՛կարծ
մտրակեցիր , հան­ Գէորգ իշխանը հ բամանը կատարեց ճշտոլ - ԲԱԳՐԱՏ Ա8ՎԱԶԵԱՆՑ

Fonds A.R.A.M